Advertisement
Published: July 18th 2009
Zonsondergan op Lembeh
Wel mooi uitzicht vanaf ons balkon, als je maar niet de andere kant naar Bitung opkeekGoed… en dat was dan alweer bijna een maand geleden sinds de laatste update… excuus voor de vertraging maar we hebben dan ook een goed excuus!!! Er is namelijk erg veel gebeurd... vooral de vakantie dan natturlijk! Die was echt super, nadat we helaas een paar vervelende dagen hebben overleefd voordat we weg konden... ik werd namelijk de week voro de vakantie erg ziek. Was donderdag hondsberoerd, maar ben wel ’s avonds wezen trainen voor de voetbal omdat het voelde als een flinke verkoudheid. Helaas werd het iets meer, en ben ik de hele donderdag op bed blijven liggen, en zaterdag ook de hele middag nadat we in de ochtend naar de markt waren geweest. Zondag voelde ik me wel ietsje beter, dus ben wel bij de voetbal wezen kijken, al heb ik de wedstrijd zelf gecancelled. Leek me niet verstandig om te gaan voetballen als ik me zo beroerd voelde vlak voro een duikvakantie! Was de eerste keer in ruim 10 jaar dat ik een paar dagen achter elkaar op bed moes liggen omdat ik ziek was, dus vond er weinig aan... voelde me zondag gelukkig een stuk beter, dus de vakntie kwam niet in gevaar! Dachten we... want jacq
werd maandag wakker en die voelde zich ook neit echt best... wel gewoon gaan werken, maar ging niet van harte. Dinsdag kreeg ze dan een flinke migraine er bovenop, en voelde zich ook nog eens flink verkouden, snotterg en met koorts. Hadden een afsrpaak gemaakt bij de dokter, maar dat trok ze gewoon niet omdat ze te beroerd. Was. Woensdag dan wel naar d edokter gegaan, terwijl we in de middag op het vliegtuid zouden moeten stappen... bij de dokter viel het nieuws helaas tegen, ze had dus flinke koorts, daarnaast was de migraine nog neit weg en was de diagnose niet zo leuk... volgens hem leed Jacq namelijk aan de Varkensgriep... we dachten eerst dat hij een grapje maakte, maar hij was bloedserieus!! Hij zei dat 1 op de 3 mensen in Melbourne aan de varkensgriep leed, dus dat er niets was om je druk om te maken... nou goed, hadden wij weer dus, haha!! Maar goed, helaas kon jacq die dag nog niet vliegen want ze was gewoone cht te beroerd. Dus thuisgekomen gelijk singapore airlines gebeld om te proberen de vlucht te verplaatsen naar de dag erna. Helaas zaten we midden in de australische schoolvakanties dus zaten
de vluchten overvol. Na zo’n 2 uur aan de telefoon te hebben gezeten had ik dan eindelijk het goede nieuws dat we de dag erna konden vliegen, al moesten we de vluchten wel upgraden naar business class via onze singapore frequent flyer miles.
Volgende dag voelde jacq zich ietsje beter, al was ze nog neit beter. Maar goed, het vooruitzicht van het vliegen via business class maakte het een stuk interessanter. En dat viel absoluut neit tegen!!! Lekker saampjes naast elkaar, enorm ruime stoelen, verwend met heerlijk eten (ivm het eten dat je in economy class krijgt: apart voor-/ hoofd-/ nagerecht, eigen tafellakentje voor je eten, en een echt bord waarop het eten wordt opgediend) en ook genoeg aandacht van de stewardessen!! Moet eerlijk zeggen dat de champagne erg lekker smaakte die 7 uurtjes, en de film op het grotere beeldscherm viel niet tegen!! Was wel de beste vlucht ooit, en dat was mooi meegenomen omdat jacq zch zo beroerd voelde. Op singapore hebben we toen op het vliegveld in hte transithotel overnacht, lekker ff 8 uurtjes geslapen voordat we de volgende ochtend om 10 uur vanaf sing naar indonesie (manado) zouden vliegne. En dat was de volgende meevaller:
Lembeh Resort
Lekker relaxen bij het zwemmbad in nLembeh toen we onze tickets gingen ophalen voor de vervolgvlucht kregen we te horen dat de vlucht was overboekt... dus eerst ff schrikken, totdat we hoorden dat we daarom geupgrade waren naar business class!!! Dus we hadden echt geluk, ook met business lekker naar indonesie gevlogen!!! Was dus een heerlijke aankomst na een zwaar begin.. laten we het er maar op houden dat we het verdiend hadden.
Op indo aangekomen was het ff slikken, want we moesten de immigratie formulieren invullen, waarbij een apart formulier voor medische gronden moest worden ingevueld. Een van van de vragen was dus of we in de afgelopen dagen iemand hadden ontmoet met verschijnselen van de varkensgriep.... nou goed, we keken elkaar s ff goed aan, en we konden opeens niets herinneren, haha!! Op het vliegveld aangekomen was het ff nerveus toen we langs de immigratie liepen, maar gelukkig werden we niet tegengehouden toen we langs de infrarood camera’s liepen. Daarna dus koffers opgehaald, en door de douane. Was gelijk enorm heet en vochtig, erg lekker na de winterse weken in melbourne. We werden daar gelijk opgehaald en naar het resort gebracht. Was anderhalf uur met een taxi naar de andere kant van het eiland, vanwaar
Koraalduivel
Blijft toch mooie vs we nog een kwartiertje met een boot naar het eiland Lembeh gingen waar het resort zich bevond. We waren erg blij dat we in het resort waren, al viel het wel een beetje tegen bij wat we ons hadden voorgesteld.
Ons hutje was wel erg mooi: heel groot, met ruim bed met klamboe eroverheen, en badkamer met bad in de buitenlucht. Helaas was het bad niet schoon, dus weinig mee te doen 😞... het balkon was wel super, 2 lekkere stoeltjejs met tafeltje erbij, maar het uitzicht was niet perfect. We hadden wel mooi uitzicht op het vaste land met 2 vulkanen, over de zee en aan de andere kant de mooie ongerepte kust van het eiland Lembeh. Het enige probleem was dat we in de verte wel keken op de container-haven van de stad Bitung. Vanaf ons balkon zagen we de container kranen en de grote schepen daar in de haven liggen, en daarnaast voeren er continue schepen af en aan. Niet alleen grote schepen, maar vooral ook kleine vissersbootjes en veerbootjes met benzinemotor. Osn hutje zat namelijk op de hoek van het resort, aan een doorgang op het eiland die leidde naar een dorpje. Vanaf dit dorpje
Cuttlefish
Heet zeekat in NLs, nog nooit gezien stond op mijn lisjtje! voeren er dus 24 uur per dag tig boten naar het vaste land en naar de zee, en aangezien deze helaas allemaal op benzine waren en niet al te nieuw waren maakten ze genoeg lawaai om ons ’s nachts wakker te houden... erg jammer dus. Verder was het ook niet helemaal zoals we ons hadden voorgesteld, omdat het weer niet was zoals we hadden gehoopt. Het was namelijk bijna elke dag bewolkt, en het regende ook geregeld. Net aan de overkant op het vaste land waren er namelijk 2 vulkanen, en de wolken verzamelden zich eigenlijk een beetje rondom de toppen van deze vulkanen waardoor het nooit echt lang een blauwe lucht was. Maa goed, de temperatuur bleef goed (30-32 overdag en rond de 23 in de nacht met zeetemperatuur van 28 graden) dus we mochten niet klagen!! Het resort was verder goed georganiseerd: gratis internet, lekkere veranda met aparte tafeltjes in het restaurant, heerlijk Indonesisch buffet voor elke lunch, en goedkoop bier (3 euro voor 0.75 liter Bintang bier) dus goed geregeld! Enige minpuntje mbt het eten was wel het avondeten: ze hadden voor elk gerecht 2 opties, een quasi Indonesiche optie en een Westerse optie... nu waren de
Koraal in Lembeh
Mooi zachtkoraal westerse opties sowieso geen optie (wie gaat er nou naar Azie om dan lasagna te eten?????) en waren de quasi Indo opties ook niet echt lekker omdat ze een mix waren tussen Indo en westers voer... kortom, viel erg tegen. Daarvoor ga je niet naar Indonesie!
Het duiken was wel erg goed georganiseerd met aparte camera ruimte en aparte kasten voor de duikspullen van elk hutje dus erg makkelij om je spullen te vinden. Ook als je ging duiken hoefde je nergens druk om te maken, al je spullen werden door de mensen van het resort op de boot gedragen, dus je hoefde enkel jezelf maar op de boot te zetetn 😊. Het duiken zelf viel eigenlijk ook wel een beetje tegen. Lembeh staat bekend om het zogenaamde ‘muck diving’ (waarbij ‘muck’ uit het Engels dus vertaald wordt als ‘troep’). Muck diving is duiken in een gebied met weinig koraal, veel zand (vulkanisch zwart zand op Lembeh) en veel troep op de bodem (lege flessen/ blikken/ plastic/ etc.). daarnaast is het zicht niet al te best, vooral doordat er veel zand is. Nou goed, de reden waarom muck diving voor veel duikers het summum is, komt doordat er veel
De wonderpus!!!
En ja, heet echt zo beestjes worden aangetroffen die nergens anders ter wereld worden gevonden. De beesten die je er kunt vinden zijn meesters in camouflage, en zijn moeilijk te vinden: steenvissen, schorpioenvissen, kikkervissen, pygmee zeepaardjes, bruine octopussen, en ga zo maar door. Het zijn ook nog eens vooral kleine beesten (met de pygmee zeepaardjes als toppunt met een lengte van zo’n 5mm) dus enorm moeilijk te vinden. Kortom, het duiken in Lembeh bestaat uit het in het water springen, naar beneden gaan naar een meter of 25 in donker en troebel water, zwemmen over een zanderige bodem, en dan maar hopen dat de duikgids een beestje voor je vindt! Het kunnen super duiken zijn als de gids regelmatig wat vindt, maar het kan ook heel saai zijn als je 20 minuten boven een zandvlakte hangt en geen moer ziet! En aangezien wij nog niet erg ervaren zijn, vonden wij het vooral angstig door het troebele water (wat nog eens werd versterkt door het bewolkte weer waardoor je een lamp nodig had als je onder de 15 meter kwam) en het feit dat je niets had om je aandacht op te focusen als je boven dat zand hing. Maar goed, al met al wel een
Markt op Bitung
De groep kids door wie we achtervolgd werden! aantal duikjes gedaan, en jet was een enrom goede ervaring omdat het niet makkelijk duiken was. Daarnaast hebben we wel een aantal mooie dingen gezien, waardoor het wel een ervaring was waar we blij mee zijn. De mooiste ervaringen waren wel het zien van een wonderpus nadat we ruim 20 minuten over een saaie zandvlakte hadden gezwommen op 25 meter zonder ook maar iets te zien (een wonderpus is een heel zeldzame soort octopus die je bijna nergens ter wereld tegenkomt. Hij is ook erg klein omdat hij met zijn tentakels onder het zand zit, en je dus enkel zijn ogen boven het zand kan zien die zo’n 2 cm groot zijn. Wij hadden dus erg veel geluk dat we een gids hadden met goede ogen die de wonderpus zag en uit zijn holletje kon lokken zodat we hem in al zijn glorie konden aanshouwen) en het zien van pygmee zeepaardjes. Pygmee zeepaardjes zijn maar een paar mm groot, maar onze gids had wederom haviksogen en had ze voor ons gespot op een gorgonian koraal. Op het koraal zaten een paar zeepaardjes, en dat was erg bijzonder! Helaas had ik toen nog niet door hoe de macro stand op mijn
Markt op Btung
Indo lucnh... mjam mjam foto toestel werkte, dus de foto’s zijn helaas mislukt. Gelukkig waren de gasten in het resort allemaal zeer ervaren duikers, dus hebben we enorm veel tips van ze geleerd over het duiken en het fotograferen tijdens het duiken. Deze tips zijn heel erg van pas gekomen tijdens de duiken in Bunaken, maar daarover strax meer (zie voor de resultaten maar de foto’s van de nudubranchs!!).
Een van de beste tips die ik persoonlijk heb geleerd tijdens mijn verblijf in Lembeh is het overwinnen van je angst tijdens een duik. Op een van mijn duiken (ik was alleen met 2 Amerikanen omdat Jacq zich nog niet prettig voelde in het donkere water, bewolkte weer, en omdat ze zich gewoon nog niet helemaal beter voelde na ziek te zijn geweest. Maar goed, ik was dus alleen met die 2 yanks en een duikgids, en voelde me op zich redelijk. Totdat we eenmaal in het water lagen voor een ECHTE muck dive. Er was totaal geen koraal, enkel donker, zwart zand en het was ook nog eens bewolkt en omdat het 4 uur in de middag was was het dus erg duister. Nou goed, in het begin viel het mee omdat we
Mandarijnvisjes
ZOek maar op google voor hun verhaal, erg bijzoneder in het water sprongen bij 4 meter diep, we zakten het kanaal langzaam af naar een grotere diepte, en ik voelde me steeds wat angstiger worden doordat het zo troebel en donker was. Tijdens de afdaling zat ik me vooral te bedenken dat deze duik helemaal niets voor Jacq zou zijn: veel te donker en troebel... ja, het was echt nix voor Jacq, goed dat ze er niet was, niets voor haar, echt helemaal nix, veel te donker en troebel. Blij dat ik alleen was, want voor mij was het wel goed... echt, ik vond het heel mooi en leuk... ja hoor, super.... toch..... of stiekum toch niet... nee, dat maakte niet uit want het was vooral nix voor jacq, die zou bang zijn geworden, ik had al 4 duiken weg dus was niet bang, ik was helemaal happy.... echt waar... toch...???... of toch niet... maar nee, daar moest ik niet aan denken, het was goed dat jacq er niet was... maar was het wel ECHT wat voor mij? Hmmm... goede vraag... maar het was vooral nix voor jacq, ik vond het waarschijnlijk wel leuk... wist het niet zeker, maar dacht het wel... maar het was best wel een beetje
donker... en troebel... hmmm.... het was niet echt prettig daarzo, gelukkig dat jacq er neit was... maar zou ik er eigenlijk ook niet moeten zijn??? hmmm.. goede vraag... ik vond het ook niet zo prettig bedacht ik me na een minuut of 10, en merkte dat ik eigenlijk steeds banger werd naarmate we dieper gingen en het donkerder werd. Dus toen we uiteindelijk op 15 meter waren had ik er genoeg van... ik had me al die tijd steeds angstiger voelen worden, en trok het toen echt niet meer. Ik voelde mijn hart bonken, en besloot dat het verstandiger zou zijn om terug te gaan.. duikgids dus als een speer aangetikt, gezegd dat het niet zo goed ging met me en als een idioot teruggezwommen... eenmaal op een meter of 8 aangekomen vvoelde ik me rustiger worden, en kon ik langzaam naar boven gaan. Al met al weer een geode ervaring, en besefte dat we beide nog steeds niet ervaren zijn na ruim 50 duiken.
Heb er daarna nog flink wat tijd over zitten denken, maar voelde me echt toaal niet happy. Ik vind duiken geweldig, maar besef me ook dat ik me nog geregeld bang voel, waardoor ik
Nemo
En ja, ze zijn echt boos/ aggressief als je bij hun anemoon in de buurt komt!!! eigenlijk bang was dat ik dadelijk te bang zou worden om vaker te duiken. Zat er veel over te denken, en voelde me niet prettug. Totdat we ’s avonds aan het diner zaten, en ik die amerikanen hoorde praten over mijn ervaring achter mijn rug. Die ene vent is een heel ervaren duiker, en hij had het er dus over dat als zoiets gebeurde als bij mij, dat hij dan gewoon een aantal meter opsteeg in het water, meter of 3, waardoor de druk van het water op je lichaam afneemt en je dus wat minder gestresst voelt, daar blijf je dan een paar minuten hangen, en je focust je op je ademhalen en jezelf tot rust brengen... als je dan wat rustiger voelt, kun je langzaam weer afdalen naar ene grotere diepte. Nou goed, dat probeerde ik dus de volgende dag toen ik met jacq samen ging duiken... ik voelde me nog steeds angstig en zeker omdat we weer een muckdive gingen doen... toen we de 10 meter waren gepasseerd werd het weer angstig donker en troebel, en voelde ik diezelfde angst weer opkomen.... ik wilde weer naar de oppervlakte gaan, maar bedacht me toen de woorden van die
Steenvis
Zoek de steenvis amerikaan... zo gezegd zo gedaan, ik trok de aandacht van jacq (we hebben een elastiek op onze tank met daaraan een hard plastic bal. Je trekt aan het elastiek waardoor die bal op de tank knalt en een hard geluid maakt onder water) en gaf aan dat ik me niet zo prettig voelde en een paar meter omhoog ging (wat je al niet kan aangeven met gebarentaal onder water!!) gelukkig begreep ze me, en ging ze mee. Na 5 meter hoger te zijn gekomen bleven we dara 2 mnuten hangen, en ik voelde me echt rustiger worden... darna besloot ik dus weer dat ik iets lager wilde gaan, gaf het weer aan aan jacq en langzaam daalden we af, en voor ik het wist zaten we opeens op 25 meter!! Dus dat was een erg goede les... dit is wat ervaring met je doet. Het was het dubbel en dwars waard, want dit was de duik waarop we na 30 minuten de wonderpus zagen (de rest van de duik was echt te verwaarlozen, geen hol gezien).
De andere top ervaring in Lembeh was mmijn eerste schemer duik: een duik waarbij je het water ingaat als het nog liccht is,
en je eruit komt als het donker is. Ik heb nog nooit een duik gedaan in het donker, en gezien mijn angst voor donker en troebel water zag ik mezelf dit nooit doen!! Maar goed, op Lembeh hadden ze een site voor het resort waar je mandarijn vissen kan zien. Mandarijn vissen zijn heel mooi gekleurde vissen, die bekend staan om hun elegante en mooie paringsdans (zoek maar op google). Nou goed, het was een makkelijke duik waarbij je het water inloopt vanaf het strand bij het resort, je zwemt 20 meter en op 10 meter diepte blijf je dan een half uurtje hangen om die visjes te zien paren. Nou goed, ik dacht dat ik dat wel durfde omdat als ik bang werd ik binnen een minuut aan de oppervlakte zkon zijn. ik had het gelukkig niet nodig, en vond het totaal niet eng, zelfs niet om in het donker met slechts een lampje terug naar het strand te zwemmen. De visjees zelf waren ook geweldig, was eccht een mooie ervaring om die kleine visjes (5 cm groot) te zien zwemmen, elkaar tegenkomen, tegen elkaar aanschuren, heel elegant omhoog dansen/ zwemmen, dan paren en weer naar beneden schieten.. erg
Nudibranche
Een van de vele kleine naakstlakken, dit was wel de mooiste!! mooi en bijzonder! Tijdens het terugzwemmen in het donker ook nog een ‘harige octopus’ (grootte: 4 cm) gezien dus een gedenkwaardige duik! Voelde me echt ‘on top of the world’ toen ik het water uitkwam, mijn allereerste duik in het donker en niet bang geworden!!
We zijn ook nog een dagje naar Bitung gegaan, de stad op het vaste land aan de overkant van het resort. We gingen met een van de medewerkers uit het resort die er woonde, dus die liet ons alle plekjes zien. Ze nam ons mee naar de markt daar, en dat was geweldig! We hadden direct een troep jonge kinderen achter ons aanlopen: Mister, mister, photo, photo!! Ze botsten steeds tegen ons aan, sloegen ons op de kont en een lol dat ze hadden! Daarna zijn we wezen lunchten bij een van haar vriendinnen die daar een restaurantje runt... mijn god... we gingen zitten en kregen een paar gerechtjes voorgeschoteld... heb ze op het eind ff geteld en waren meer dan 20 verschillende gerechten.... en opscheppen wat je wilt, super!!! Daar hebben we echt lekker ons buikje volgegeten, was erg fraai!!
Nou goed, dat was Lembeh wel. Op woensdag zijn we vertrokken naar
Bunaken eiland voor de kust van Manado. Dat was anderhalf uur met de auto naar Manado en daana zo’n 3 kwartier met de boot naar het eiland. Eenmaal op het eiland aangekomen beseften we ons dat dit was wat we hadden gehoopt...... schitterend blauwe zee, strakblauwe lucht, uitziccht over de oceaan, rust en stilte, resort midden in de jungle... helemaal top. Enige nadeel was wel dat we bij aankomst een gesprek hadden met de eigenaar van het resort over duiken.... jacq had aangegeven dat ze zich nog niet helemaal prettig voelde, en ook als heeft ze ruim 50 duiken weg voelt ze zich niet ervaren. Nou goed, die vent (Raf) begint dus een heel verhaal over duiken in Bunaken, het feit dat het er enorm diep is (tussen de eilanden ruim 600 tot 1400 meter), met goed zicht zodat je niet weet hoe diep je zit, met gevaarlijke stromingen die omhoog of omlaag kunnen gaan... met ‘down currents’ die je van 18 meter opeens naar ruim 30 meter kunnen sleuren en je het blauwe in vanaf het rif onder dat je er iets tegen kan doen, etc. Nou goed, hij wilde dus aangeven dat er veel kan gebeuren maar dat
overal wat tegen te doen is als je maar weet wat je moet doen... nou goed, jacq hoorde enkel de enge dingen en niet wat je ertegen kan doen, en dat opgeteld bij het feit dat ze bang was dat in die situatie zou komen en onervaren was en dus in paniek zou raken, leidde ertoe dat ze dus toen flink in paniek raakte. Dat was dus juist het tegenovergesteld wat Raf hoopte te bereiken, maar toen was het al te laat!
Nou goed, toen we eenmaal gingen duiken de volgende dag voelde jacq zich nog niet prettig, en het vervelende van de situatie is dat ik ook niet ervaren ben en me heel prettig voel, zodat haar angst op mij oversloeg!!! 2 watjes die dus gingen duiken en er niet voor elkaar konden zijn, haha!! Hield ik nou maar niet zo veel van haar, dan zou het me niet kunnen interesseren dat zebang was en kon ik mezelf gewoon goed voelen... maar ja, dat is nou eenmaal niet zo dus was erg bang kan ik wel zeggen... niet goed, maar gelukkig was Raf erbij als divemaster dus daar focusten we ons allebei op. Nou goed, het duiken was
hier een stuk prettiger met 20 meter zicht en scchitterend koraal... wanden die volzaten met enorm veel hard en zacht koraal, en duizenden visjes... door al dat moois om ons heen vergaten we al snel dat we bang waren en voordat we er erg in hadden zaten we opeens op 30 meter en hadden we een heerlijke duik!!!
Nou goed, zal niet ingaan op elke individuele duik, maar laat ik het er op houden dat het duiken hier helemaal geweldig was. Jacq vond dit het mooiste duiken sinds Egypte (en dat zegt heel wat want we hebben een flink aantal duiken gedaan sinds 2004) en we vonden het beide super. We hebben dan ook echt een wereldvakantie gehad, en daarbij kan ik ook nog zeggen dat we beide enorm veel ervaring hebben opgedaan:
• We hebben onze diepste duiken ooit gedaan: 32 meter en we hadden beide het idee dat we makkelijk veel dieper hadden gekund zonder enkel probleem
• We hebben onze langste duik ooit gedaan: 67 minuten en we hadden nog bijna 50 bar over, dus totaal ontspannen en zonder problemen
• We hebben gedoken met het minste gewicht aan lood bij ons: jacq met 5 en
ik met 6 kilo, waarbij we beide het idee hadden dat we minder zouden kunnen terwijl we nog nooit met minder dan 7 en 8 kilo hebben gedoken
• Neerwaarste stroming: uiteraard hadden wij weer de pech dat we een duik hadden met neerwaartse stroming..... en dat was niet prettig. Was eigenlijk best eng... we waren op die duik naar ruim 28 meter gegaan, dus moesten een veiligheidsstop op 5 meter doen voor 3 minuten. Nou goed, toen we eenmaal op 15 meter kwamen voelden we opeens een enorm stroming die ons omlaag drukte. Was best angstig, maar ik kon me gelukkig ertegenin zwemmen. Ik keek om en zag dat Jacq echt moeite had en langzaam terug werd gedrukt. Ik als een idioot terug, haar hand gepakt en als een debiel trappen met mijn vinnen, maar we kwamen niet meer vooruit, was niet fijn.... dat duurde een minuut ofso, en we voelden ons beide moe worden. Toen keek een van de andere duikers om, zag dat we moeite hadden, zij tikte de dive guide aan, die keek om en die kwam als een speer aan de andere kant van Jacq zwemmen en pakte haar andere hand beet. Pas toen voelden
we ons allemaal langzaam naar voren gaan, en hadden we het idee dat we tegen de stroom op konden. Gelukkig wel, want ik had niet het idee dat ik het nog lang vol kon houden alleen, mijn lucht ging erg snel op. Nou goed, met de dive guide erbij trokken we het goed, en nadat we onze veiligheidsstop hadden afgerond zijn we gelijk naar de oppervlakte gegaan waar we beide erg blij waren om er te zijn....
• Nachtduik!! Ik heb mijn eerste echte nachtduik gedaan... jacq had geen zin om weer dat koude natte pak aan te trekken, maar ik dacht er niet teveel bij na en wilde na mijn positieve schemerduik nu mijn eerste nachtduik doen.... niet teveel denken, gewoon doen! En ik vond het geweldig... was wel een sterke stroming (gelukkig was het een horizontale stroming waardoor je simpelweg langs het rif werd geduwd) maar dat was eigenlijk wel simpel: je daalde af naar 10 meter, en je liet je simpelweg door de stromin langs het rif duwen. Was een super duik, veel mooie dingen gezien (bamboe haaien, kreeften, krabben, en allerlei andere bijzondere beesten) en na 59 minuten kwam ik erg voldaan weer boven!! Kan je
wel zeggen dat het weer een super gevoel was toen ik met een Bintang lekker zat te genieten van een heerlijke Indonesische maaltijd met mijn vrouwtje tegenover me!!!
• We hebben zelf nudibranchs gevonden! Nudis zijn een soort naaktslakken die door veel mensne worden gezien als de mooiste beesten op het koraalrif. Ze hebben de meest mooie kleuren (geel/ groen/ oranje/ blauw/ etc) en zijn heel klein (5mm tot 10cm) en dus moeilijk te zien als je aan het duiken bent. Nou goed, het spotten van nudis is dus iets heel moois, en geeft je echt een voldaan gevoel omdat je je dan een beetje ervaren voelt! We hebben er een flink aantal gezien, al komt het niet eens in de buurt van het aantal dat onze duik gids vond en ons toonde, haha!!
Verder was het gewoon een super tijd. Echt heerlijke duiken, water van 30 graden, mooi gezond koraal, veel vissen, ja, was echt super. En daarnaast was het ook boven water simpelweg perfect. De temperatuur was tussen de 30-32 graden elke dag, ’s nachts was het rond de 23 graden, blauwe lucht, het resort zat op een schitterende lokatie (uitzicht vanaf het restaurant/ veranda over zee
en de eilanden in de verte met een schitterende zonsopkomst, ons hutje had een veranda met onze eigen ligbedden en hangmat met uitzicht over zee, elke ochtend gingen we duiken waarna we de middag voor ons zelf hadden. De middagen werden heerlijk doorgebracht met allereerst genieten van heerlijk Indonesische lunch, daarna genieten van de zon op de veranda of bij ons hutje, snorkelen, wandelen over het strand/ rif en simpelweg genieten. Maar goed, elke dag zorgden we ervoor dat we rond 5 uur terug waren in het restaurant omdat dan de thee/ koffie met lokale gebakjes werden opgediend!!!!! Jacq vond ze niet zo bijzonder, maar ik heb elke dag genoten van al het lekkers dat Indonesie te bieden heeft met alle kokos/ cassave/ pinda gebakjes die ze kunnen verzinnen... mjam mjam!!
Nou goed, dat was de vakantie wewl.... genoeg geluld... ff over mijn werk nog. Ik was mijn baas zo zat dat ik hem niet had opgegeven dat ik vakantie had genomen... had er geen behoefte aan en wilde hem wel een hak terug zetten! Zo gezegd zo gedaan, en na een week kreeg ik dan een mailtje van hem of ik hem die middag ff wilde bellen... hmmm...
Bunaken
Resport met duiboot werd lastig vanuit Indo! Donderdag dan mailtje teruggestuurd waarin ik zei dat ik zou proberen om hem die middag te bellen... donderdag niet gebeld, vrijdag niet... kreeg maandag een mailtje met de opmerking dat hij nix van me had gehoord. Dinsdag dan een mailtje met enkel een aantal vraagtekens.... nou goed, kwamen dinsdag teru dus hem die middag maar gebeld.
Hij vroeg dus hoe het ervoor stond met de demo die hij me had opgedragen voor te bereiden (hij had me gevraagd 2 dingen te doen nadat hij had gezegd dat ik mijn opzegtermijn moest uitdienen: ik moest een demo voorbereiden en ik moest Alan assisteren met vragen en presentaties e.d. Nou goed, die demo werd lastig omdat ik de harde schijf met de software aan een collega moest geven die een training in zuid korea moest doen. Dit had ik aangegeven aan die Chris, en heb er verder nix aan gedaan. Daarna had ik nix van Alan gehoord, dus ik heb lekker lopen freewheelen... nou goed, wat had die Chris anders verwacht van iemand in sales... als sales mensen ontslag nemen, dan is het standaard dat je ze direct laat gaan, betaalt opzegtermijn uit en einde oefening. Nou
goed, hij wilde me dus laten werken, dacht dat hij me toch nog ff kon terugpakken na al het gepush en alle pesterijen die hij heeft geprobeerd op me... haha, nou, dan kent hij mij niet!!! Als ik een Ozzie was geweest had ik wellicht gedaan wat hij wilde, maar dat ben ik niet.. ik ben een Hollander en ben gewend dat ik kan praten met mijn baas wat hij niet gewend is... kortom, ik was het zat en vond dat hij de pest kon krijgen. Het feit dat hij me een nieuw contract wilde aanbieden met minder salaris maar wel een permanent contract vond ik niet echt netjes... nou goed, wat ik heb gedaan is ook niet netjes maar ‘what goes around, comes around’. Nou goed, hij vroeg dus hoe de demo ervoor stond, dus ik zei dat ik er niets aan heb gedaan omdat ik de software niet had zoals hij wist... werd hij al boos om want had moeten aangeven dat ik het had proberen via IT te krijgen maar dat het niet lukte... daarna vroeg hij dus wat ik dan wel had gedaan... waarop ik zei dat ik zijn 2e taak heb uitgevoerd: zitten wachten om
wat van Alan te horen om hem te helpen, maar helaas nix gehoord. Dus hij vroeg: maar WAT heb je dan gedaan... toen was ik het zat, en zei dus simpelweg: Hmmm........ nothing! Nou goed, dat viel niet in goede aarde, haha! Vond hij niet kunnen, vieze smaak in zijn mond, moet op goede manier bij een bedrijf weggaan, etc, etc. Hij zei dus dat hij hoopte dat ik ervan zou leren voor de toekomst, waarop ik zei dat ik hoopte dat het wederzijds was!! !nou goed, toen was het hek van de dam, haha!! Nou ja, laten we het erop houden dat hij niet blij was, ik hoefde niet meer op kantoor te komen en bedankt voor alles. En dat was het! Ttsja, niet netjes, geef het toe, maar na de manier waarop ik de afgelopen maanden ben behandeld kon het me niet schelen. Als hij ‘hardball’ wil spelen dan kan hij het zo krijgen.... ik kan het spelletje ook meespelen, alleen doe ik het dan op mijn manier. Nou goed, mijn salaris is uitbetaald, heb al mijn spullen ingeleverd dus ben af van Manhattan. Komende maandag mag ik dan eindelijk bij JDA beginnen!!
Maandag naar kantoor, dan
Mjam mjam
Een van de dagelijkse gebakjes!! moet ik woensdag direct naar Singapore toe voor een training, zondag terug en de week erna waarscchijnlijk voor 2 weken naar India toe. De dagen zijn al goed ingedeeld, heel professioneel en serieus dus. Denk dat het een veel beter bedrijf is dan Manhattan en heb er veel zin in!! Alleen jammer dat ik weken van huis ben, maar ben gelukkig flink wat tijd thuis geweest afgelopen maanden dus komt goed. Jacq heeft het ook druk met werk (haar schema is flnk uitgebreid doordat een aantal collega;s heeft opgezegd en de eigenaar voor 8 weken naar Europa met vakantie is) dus we zullen elkaar sowieso weinig zien komende tijd. Dan maar beter ff zo, om dan over 10 weken lekker saampies naar onze familie en vrienden in NL te gaan!! Lekker vooruitzicht, en die paar weken overleven we dan ook wel weer.
Nou, was weer een lang verhaal, en het is wel weer tijd om af te sluiten. Volgende tijd dus de eerste update met mijn eerste ervaringen bij JDA vanuit Sing en India, en ga ervanuit dat het positieve verhalen zijn!!!
Nou, het allerbeste allemaal, en hopelijk tot over 10 weekjes in NL!!!
Jackie en Robin
Advertisement
Tot: 0.19s; Tpl: 0.02s; cc: 17; qc: 89; dbt: 0.1267s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
