Weer te veel om op te noemen!

---

Lieve mensen,

Inmiddels zijn alweer een aantal dagen van gebeurtenissen en ervaringen verstreken…
In rap tempo val je van de ene blijde gebeurtenis in de andere.

De volgende dag gingen we vroeg uit het hotel weg om een kerkdienst bij te wonen in Seilale.
Bij aankomst was iedereen al op en top in zondagse kledij. Vooral de kleine nichtjes weten hier duidelijk voordeel uit te trekken. Prinsessenjurkjes blijven niet gespaard!
Na de dienst gingen mijn vader en ik op stap met 3 neefjes, 2 nichtjes en aangetrouwde neef.
Een lange wandeling stond op het programma, dus mijn zilveren ballerina’s werden verruild voor gympen.
Via een hele lange, vrij steile trap kwamen we aan dan aan op een klein strandje waar de boot van mijn oom Arnold ligt. Hij is visser van beroep met peddels dus zonder motor! Nou vraag ik je, geeft dit je een beetje een beeld?
Ongerept en puur, precies zoals het hoort te zijn, hoewel een motor natuurlijk wel veel makkelijk zou zijn en de winst vele malen groter.
Vervolgens begonnen we aan een hele lange klim naar boven. Via een pad van wel 15cm breed! Onderweg veel uitleg gekregen over de verschillende bomen en planten, van kruitnagel en nootmuskaat tot Sago en Durian.
Het uitzicht bovenaan is echt fenomenaal te noemen. Hier wil je gewoon nooit meer weg… dus zwijmel ik maar verder.

De volgende dag stonden wat andere familie bezoekjes op het programma.
Kampong Galala en Lata stonden op het programma en geheel onverwachts ging ik ook nog even op en neer naar Alang wat heen en weer een rit van 3uur is.
Helaas reed deze chauffeur alsof hij een formule 1 wagen bestuurde en heb dus maar weinig van het uitzicht kunnen genieten. Ogen strak op de weg gericht want mijn broodje pindakaas kreeg wilde plannen.

Om half 9 de volgende ochtend wachtte mijn neef Bobby al op ons.
Na een gezamenlijk ontbijt gingen we “even de stad in”.
1. Hu? Is dit de het centrum?? Waar dan?? Oh echt??
2. Hu? Kun je hier shoppen?? Wat dan?? Oh echt??
3. Dit moet je dus gewoon niet willen…
Anyway, was het hoogtepunt van die dag toch wel, een fruitdrankje met lekkers in Sibu Sibu. Mijn vader had die zaterdag al een poster van Massada gespot waar ik ook op sta. Een snap-shop voor in het plakboek moest natuurlijk direct worden gemaakt.

Op woensdag brachten we een bezoek aan een boeddhistische tempel even buiten Kota Ambon.
Je waant je dan echt even in een totaal andere wereld. Deze voelt zo vredig en sereen…
Vervolgens zijn we doorgereden naar Kampong Latuhalat naar het huis van tante Juul. Lena en ik vroegen gelijk of we hier vanaf zaterdag mochten verblijven. Eén telefoontje verder en we hadden een “Go”.
Tussen de palmbomen en direct aan een prachtig wit strand. De kokosnoten werden direct uit de boom gehakt voor consumptie. Duh… het stukje paradijs op aarde is nu officieel een feit.
Toen nog even snel langs mijn opa Otje voor een bliksem bezoek met hoog knuffelgehalte en de woorden “I’ll be back”.
Pffff… die dag zat er ook weer op. Kan niet wachten om weer naar de kampong te gaan!

Gisteren eindelijk een dag van rust genomen en sliep toen ook tot 15.30uur! Mijn lichaam was zo op dat gelijk ook alle pijntjes en dingetjes naar boven kwamen.
’s Avonds nog even bij Barcelona gegeten. Nasi Goreng seafood met (jakkie!) Peté en Udang Rica Rica. Oftewel JJ, Gebakken rijst en giga garnalen in een perfect pittig sausje. Heb nog te weinig food-pics gemaakt maar dat ga ik goedmaken voor je ;-)

En toen out of the blue om 00:30uur waren er een paar malloten die op motoren straatraces gingen houden, langs ons hotel!!! Als het dan net ff rustig was van het lawaai hoorde je wel het gezang (?) uit de karaoke bar zo’n 3 straten verderop!! Een heftige lach-kick konden we dan ook niet onderdrukken. Dit tafereel duurde wel tot circa 04:00uur 

Straks gaan Lena en ik even lekker lunchen bij hotel Tirta on the way to Seilale. Dit hotel is gebouwd door Australiërs waarvandaan ieder jaar een zeil-race wordt gehouden van Ambon naar Darwin of vice versa en weer retour?. Ben benieuwd naar de vis die ons is aangeraden.

Vanavond moeten weer op tijd terug zijn in het hotel want we gaan naar een heus concert van de Van Dijck Band!!! (Is een Nederlandse familie die zelf instrumenten bespelen en maleis zingen). Zij verblijven hier ook in het hotel dus is wel “grappig” om ff te gaan kijken, of zo iets.

Maar goed, na 797 woorden ga ik zo maar op publish drukken en de komende dagen weer als een spons zo veel mogelijk absorberen.

Heel veel liefs en tot snel!


ps. Foto's volgen zsm!

---