Sara terugzien en nog een beetje na-chillen op Gili

---

Na 3 dagen binnen besloot ik de kamer uit te gaan en richting de wifi te lopen aan de receptie. Na een halfuurtje internetten kwam ik een bekend gezicht tegen aan de receptie van ons hotel. De Nederlandse Sara! We hadden samen met haar op de bus en de boot gezeten richting de Gili eilanden. Ze had niet gedacht dat we nog op Gili Air gingen zijn, en toen ik vertelde dat ik ziek was geweest en dit de eerste dag was dat ik terug buiten zat verschoot ze haar een bult. Ze zei dat ze nog niemand had leren kennen van backpackers die , buiten haarzelf dan, ook ziek geweest waren voor een langere periode.

Volgens haar had ik een darmparasiet of een darmbacterie. Ik hoop echt van niet. Mijn eetlust is nog steeds niet normaal, maar ik ben ook gevoeliger dan een ander mens denk ik.
Sara vertelde ook wat er met de boot gebeurd was toen we er net waren uitgesprongen op het 1e eiland. De boot crashte bijna en viel net niet om op Gili Meno (het 2e eiland). Een golf water overspoelde de boot en alle mannen wipten eruit om de boot terug richting het water te duwen. In paniek sprongen mensen uit de boot op Gili Meno en daarbij vergaten ze hun bagage uit de boot te nemen. Met gevolg dat de mensen die naar Gili Trawangan gingen nog es moesten terugkeren naar Meno. Sara was echt bang alsook Isabelle waarmee ze later nog ging reizen naar Gili Air.

Dus 's avonds ging ik een stapje in de wereld zetten met Isabelle en Sara. Leuk om es te kunnen uitgaan. Isabelle vertelde dat ze 7 maanden in Peru stage had gevolgd en dat ze had gestudeerd voor opvoedster. Ze kon niet echt werk vinden in haar stad dus besloot ze eerst nog vrijwilligerswerk te doen in de Filipijnen en eerst wat rond te trekken voor enkele maanden in Indonesië.

Nadat we terug beiden beter waren, want Jan had het ook een beetje zitten besloten we de fastferry te nemen naar Padangbai-Bali opnieuw. We besloten onze reis een beetje aan te passen en richting Java te gaan. Alle dingen die we echt willen zien zijn allemaal op het eiland Java. Komodo (de varanen) hadden we ook wel willen bekijken maar het is echt ver reizen om er nog te geraken. Je moet het eiland Sumbawa doorkruisen met een 12 uur durende busrit. Dan nog een ferry nemen naar Flores en Flores doorrijden om een kleinere boot te nemen naar Komodo eiland. Komodo heeft ook geen verblijfplaatsen dus je bent verplicht om het in 1 dag te doen. Het was wat te ver voor ons.
De grote varaan in Gili Air maakte het voor ons ook wel goed.

Trouwens, ik wandelde na mijn avondje uit met Isabelle en Sara terug in het pikdonker naar onze kamer en wat zag ik? Een meter lange varaan dat zowaar een stapje in de wereld zette! Recht voor mijn voeten, in het donker. Ik kon maar aan 1 ding denken...bijt mjn tenen er niet af en kom niet naar mij toe! Gelukkig had het beest me ook niet echt opgemerkt en wandelde mooi verder.

De 2e dag zag Jan een grote schildpad in het water. Hij heeft er mooie foto's en filmpjes van. Het dier is wel zeker 200 jaar oud en was iets aan het knabbelen op de bodem van de zee. Ook zagen we enkele slangen , een onderwaterslang en een gewone.

Toen we terug in Padangbai waren werden we opgehaald en naar Ubud terug gebracht. Het zat toch inbegrepen in onze prijs. We waren net in Ubud, in onze homestay (op aanraden van Isabelle want ze verbleef er 2 weken). Duana Homestay is zeer goedkoop en we konden gelukkig wat afdingen. 120.000 per nacht. Normaal betaal je 150 maar we kennen de trucen al wat.

---

Comments

[Karla Persyn]

Hello..
perfect ...mama Karla