KarimumJawa

---

Zo, naar een paar dagen in de wildernis hebben we weer internet!

Maandagochtend moesten we vroeg opstaan om de taxi te nemen naar de boot naar de KarimunJawa einlanden. Tickets van de boot waren al de vorige avond bezorgd geworden, en 's-morgens zou de taxi om 6.20 ons komen ophalen. Echter..... geen taxi. We hebben gewacht tot ong 7 uur en hebben toen het hotel maar een taxi laten regelen. Omdat de taxi's klein waren hebben we er 2 genomen. Toen begon de rit. Het was net een Formule-1 race, maar dan in een vol stadsverkeer. Links en rechts inhalen, constant claxonneren en bumperkleven (hetgeen hier alles heel normaal is, maar ons hartkloppingen bezorgde!). Na deze rit die ongeveer 1,5 uur duurde kwamen we bij de boot aan, toen nog een uurtje wachten en we konden vertrekken. Na aankomst op het eiland werden we door het hotel opgehaald met een taxibusje. Het hotel dat we geboekt hadden was het vroegere buitenverblijf van de Belgische ambassadeur in Indonesie. Een waanzinnige plek met een groot prive-strand. Onze kamers bevonden zich in de vroegere personeelswoning. Deze waren (volgens onze standaard) wel een beetje gedateerd, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een lunch zijn we naar het strand gegaan om lekker te gaan zwemmen. Helaas werd Lisa vrij snel door een jellyfish gestoken in haar enkel, en moest zij even verzorgd worden want het deed behoorlijk pijn. Maar Lisa is een sterke meid, en na de behandeling huppelde ze weer vrolijk rond. Tom had ook de tijd van zijn leven, want naast lekker zwemmen in een heerlijk warme zee, lagen de kokosnoten voor het oprapen. Binnen no-time had hij er eentje open en zaten wij lekker dat ding op te eten. De andere gasten zaten ons een beetje vreemd aan te kijken hoe we dat gedaan hadden. Later heeft Tom nog eentje opgengemaakt en liet hij de kokosmelk over zijn kop lopen. 's-Avonds was Lisa een beetje verdrietig, want ze had op deze vakantie nog bijna geen ijsje gehad en normaal op vakantie had ze er zeker 2 per dag. Dus vroegen we aan iemand van het hotel of ze ijs hadden, maar helaas dat hadden ze niet. Op dit eiland hebben ze maar 12 uur per dag stroom (alleen 's-nachts) en overdag hebben ze een paar agregaten lopen. Maar de hotelmanager beloofde ons dat hij voor Lisa en Tom ijs zou maken, en de laatste avond kwam hij ons na het eten het ijsje brengen!

Voor de volgende dag hadden wij een boot gehuurd om te gaan snorkelen. Allereerst gingen we zwemmen met de haaien! Er was een bassin met witte en zwarte haaien. Deze haaien waren allemaal toch minimaal een meter tot anderhalve meter lang, en we wisten eigenlijk niet goed wat te doen. Ik zei dat ik wel even wat foto's zou nemen (haha) en Joyce was de eerste die er toch indook. Daarna volgde de rest. Dit was toch een speciale ervaring, zwemmen tussen de haaien. Ze snuffelde af en toe aan onze benen en armen en eentje had Lisa bijna te pakken. gelukkig trok de instructeur Lisa er snel uit. De andere haai werd door Tom keihard weggestampt. Het bleek dat de haaien in dit bad 's-morgens nog geen eten gehad hadden. Aangezien wij er erg vroeg waren, hadden we de voeding gemist. Gelukkig heeft Lisa behalve een paar schrammen aan haar been er niets aan over gehouden. We hebben toen de haaien eten gegeven en zijn er toen weer bij gedoken. Geschrokken?? Dit was natuurlijk niet waar gebeurd!!!. De beesten waren eerder bang voor ons dan wij bang voor hen. Na dit avontuur gingen we naar het volgende eiland om te gaan snorkelen. Dit is gewoon mooi. Je kunt de vissen eten geven en ze zwemmen tussen je door. Na dit zijn we naar een ander eiland gevaren en hier werd dan verse vis op de barbeque gelegd en gingen we op het strand picknikken. Na het eten weer op een ander eiland snorkelen en daarna op een ander eiland naar de zonsondergang kijken. De volgende dag hebben we weer een boot gehuurd en weer gaan snorkelen echter nu op andere eilanden. Op een van deze eilanden zwommen tussen hele zwermen Nemo-visjes. Heel apart. De eilanden zijn echt heel mooi, gelukkig nog helemaal geen massa-toerisme. Er komen zo goed als alleen Indonesische mensen daar op vakantie, dus je moet niet teveel toeristische actracties verwachten.

Donderdagochtend zat het weer op en begaven we ons naar de boot voor de tergtocht naar Jepara. Op de heenweg hadden we de snelle boot (2 uur varen), maar op de terugvaart was er alleen maar de ferrie (8 uur varen!). We hadden wel een kaartje in het luxe gedeelte (weer voor Indonesische begrippen), maar voor de rest leek de boot wel een vluchtelingenboot uit Vietnam. Er was dus het VIP gedeelte waar wij zaten (ong 50 personen), dan 2 deks met Economy, waar de mensen tussen de banken lagen te slapen. Echter onder op het dek waar de auto's hoorden te staan, lagen massa's mensen op de grond te slapen. Gewoon niet normaal. Zoals gezegd duurde de terugvaart erg lang en kwamen we met een uurtje vertraging aan in de haven. Hier stond de taxi klaar om ons naar Salatiga te brengen naar het pension. Het is een afstand van ong 120 km, maar daar moet je hier ruim 3 uur voor uittrekken. Gelukkig was dit een normale taxi-chauffeur, en werden we op een normaal tempo gebracht.

De bed & breakfast in Salatiga is eigendom van een Nederlandse man en zijn Indonesische vrouw. Een mooi huis, heel schoon en gezellige mensen. We hebben hier 's-avonds even naar de Nederlandse TV gekeken en een glas zelfgemaakte wijn gedronken. We zullen hier 3 nachten blijven, morgen gaan we een beetje het stadje bekijken en naar het zwembad. Op zaterdag hebben we een excursie gepland naar een gebied met tempels, vulkaan en koffieplantage.

---

Comments

[eric]

karimunjawa
krijgen nu pas de foto's door.dat jullie mijn kleinkinderen tussen de haaien laten zwemmen accepteer ik, maar ze naar een plaats te brengen waar geen ijs te koop is is ronduit schandalig. had echt niet gedacht dat mijn lieve dochter het eerst tussen de haaien zou duiken,goed zo meisje, je bent toch een soort lara croft.