Advertisement
We gingen in de late namiddag naar de apotheek want ik had ook van de nieuwe vriendinnen gehoord dat dehydratatiezout een must was op wereldreis. Dus bij deze zijn we voorzien van een doos Electrolyte.
We keerden terug van de apotheek en kochten een fles water in de K-Markt. Op zich niks speciaal, toen ik buitenkwam stond er veel personeel van de K-Markt en was er een soort tombola bezig. Ze wilden dat ik aan het rad draaide en voor dat ik het wist verliet ik de supermarkt met een TV!! Ik had een TV gewonnen! In het begin was ik nogal argwanend omdat ik dacht dat ik bankgegevens of zo ging moeten achterlaten of een adres, of dat er plots een rekening voor mijn neus ging gepresenteerd zijn maar nee hoor! Niks van dit alles. Een paar handjes schudden van de bazen en enkele foto's en plots liep Miss Sunshine daar met één van de hoofdprijzen naar de homestay. We moesten wel een taxi nemen omdat het ding zo zwaar was.
Voor de kenners, het was een spiksplinternieuwe tv – 21 inch van LG.
Blijkbaar was er een nieuw filiaal geopend en gingen er prijzen de deur uit.
Het volgende moment stonden we het verhaal te vertellen aan Ayu, de eigenares van de homestay. Ik kon het nog altijd niet geloven. Onmiddelijk besloot ik de tv aan een goed doel te geven , alleen was er nog de vraag...aan wie?
Deze namiddag (zondag) was er tijd genoeg om te bedenken aan wie ik de tv ging doneren. Bij deze is het Sjaki Tari Us geworden. Sjaki Tari Us is een organisatie dat mentaal gehandicapte kinderen helpt. Het is een kleuter en lagerschool tussen 0 en 7 jaar en ze hebben een kleinere groep tieners tussen 8 en 16. De tieners leren lezen, schrijven en rekenen en ze leren ook eten maken, opdienen, afwassen, wassen, schoonmaken en hun persoonlijke hygiëne . De school wil hen opleiden en volgt nog later op waar de mensen terechtkomen. Ze zoeken samen naar geschikt werk. De leerkrachten zoeken naar het stimuleren van hun leermogelijkheden en communicatievaardigheden. En vooral...de kinderen mogen gewoon kind zijn. Want ze vallen nét buiten de boot om aanvaard te worden in een SLB (speciaal onderwijs in Indonesië).
De jongste kinderen gaan 2 keer per week naar school en de andere 2 dagen komen de leerkrachten hen thuis
opzoeken in hun omgeving. Ze geven educatie aan hun ouders en familie en trachten de kinderen in hun eigen omgeving op te volgen.
De oudere kinderen komen 4 keer per week naar school en de 5e dag gaan de leerkrachten ook bij hen op bezoek.
De kleinere kinderen leren tellen en praten, gebarentaal, vormen en gezichten herkennen, knutselen enz. Er is voor al de kinderen heel veel snoezel tijd en voorleestijd samen met de ouders. Dit project sprak me heel erg aan.
Het is een Nederlandse organisatie met nederlandse studenten die daar vrijwilligerswerk en stage komen doen. Er werken 8 vaste Balinese opvoeders en 4 Balinese klusjesmannen en vrouwen, met een vast salaris. De organisatie is 6 op 7 open en de Sjaki's Warung (klein en goedkoop eetcafé) 7/7. Als je in de Warung eet of drinkt gaat het geld rechtstreeks naar de donatiebox.
Alles draait om giften en donaties.Met de steun konden ze een 2e school openen in Selata – noorderelijk van Bali.
Ze zoeken heel veel schoolmateriaal en speelgoed.
Schriften, prentenboeken, pennen, potloden, krijt, rekenmachines, krijtborden enz
Er bestaat een website van Sjaki Tari Us voor mensen die geïnteresseerd zouden zijn. De website is
ook in het Nederlands.
Dus morgen brengen we de TV. Ik kocht in een shop nog enkele kleuterdvd's om erbij te geven. We kijken er beiden heel erg naar uit!
Zoals ik al in het vorig verslag had uitgelegd over het Hindu geloof met de Karma, de ziel. Zo geloven de Hindu's dat kinderen met een beperking, hetzij bij geboorte of na een ziekte of ongeval, de kinderen het zélf gezocht hebben. Hun Karma is slecht omdat ze een slechte persoon waren in hun vorig leven. Alles draait om reïncarnatie en wat de persoon in hun vorig leven waren. Of ze goed waren of niet. Als je een beperking hebt ben je dus in hun ogen hoe dan ook slecht en verdien je niets beter. Velen worden nog steeds thuis gehouden en krijgen de kans niet om te leren.
Deze organisatie, waarvan de eigenaar zelf half Indonesisch is wou dit taboe doorbreken. De eigenaar had zelf een dochter met het Syndroom van Down en woonde in Bali. Hij besloot een huis te kopen in Ubud en dit om te vormen in een school. Nu, 6 jaar later is er een 2e school geopend en beginnen de ouders meer
en meer interesse te tonen. De 'nieuwe' generatie ouders én grootouders zien dat deze kinderen wél dingen kunnen geleerd worden en zijn uiteraard enorm trots op hun kinderen als ze zien hoeveel ze geïvolueerd zijn.
De ouders en kinderen worden opgehaald en afgezet aan hun huis met een busje. Want Sjaki Tari Us wil bereikbaar zijn voor iedereen.
Advertisement
Tot: 0.109s; Tpl: 0.012s; cc: 9; qc: 28; dbt: 0.077s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb