Zomerdrukte in Bali

---

We genieten nog een dagje van de schoonheid van de het resort en de nabije omgeving in Noord-Bali en vertrekken naar Ubud. We hebben een auto met aardige chauffeur geregeld en we gaan op weg. Na een paar uur komen we op een heerlijke plek met uitzicht op twee stuwmeren hoog in de bergen. Het restaurantje verzorgt een prima lunch (pannenkoeken en gebakken banaan voor de kids) die we buiten opeten. Door naar Ubud, het culturele, artistieke hart van Bali. Bij aankomst blijkt Ubud behoorlijk veranderd in een heksenketel met heel veel toeristen, heel veel hotels die bijna allemaal vol zitten. Het hotel dat we al geboekt hadden blijkt niets, dus we zoeken verder. Het blijkt de start van een zoekpartij naar hotels. We komen in een onaangename hut, waar we 1 nacht blijven, de volgende dag verhuizen we naar een goede hut en daar blijkt tot vreugde van de kinderen dat er andere Nederlanders zitten. Van hieruit maken we mooie tripjes. Een heerlijke wandeling ten noorden van Ubud door de rijstvelden. De kids krijgen uitleg hoe het irrigatiesysteem werkt (kan niet anders met zulke ouders) en krijgen er bewondering voor. We lopen door behoorlijk landelijk gebied en we zien een oude vrouw zich volledig naakt baden in het irrigatiekanaal, een koe die kraait (of zit er ergens een haan verstopt), vele hindoeïstische tempeltjes en honden. In Nederland hebben we de kinderen al gewaarschuwd om honden, katten en andere beestjes niet aan te raken omdat er rabiës heerst in Bali. De boodschap is goed overgekomen want ze zijn tot het panische toe als we een hond tegenkomen. Aan het einde van de wandeling kunnen ze er enigszins normaal langs lopen. De volgende dag gaan we vroeg op want we gaan een fietstocht maken, met de auto de berg Batur op, daarna op de fiets de berg weer af. Prima om het zo in een tropisch land te doen. We doen dit tripje samen met een Frans gezin (ook 3 kids) die redelijk Engels spreken. We gaan naar de een hoog gedeelte van de Batur en kijken uit over het heilige meer, waar om deze reden weinig activiteiten zijn. Een prachtig gezicht met nog zwart stollingsgesteente op de berghellingen. Bij navraag blijkt de laatste uitbarsting in 1963 te zijn geweest. Omdat dit gedeelte zo hoog ligt komt er amper water (geen irrigatiewater) bij en is het dus niet begroeid ondanks dat de bodem zeer vruchtbaar is. Een prachtig gezicht en het geeft weer dat gevoel van respect voor moeder natuur. Na een ontbijt op grote hoogte gaan we met de auto weer een heel stuk naar beneden om naar een koffieplantage te gaan. Leuke uitleg, heel illustratief en lekkere producten. Onze benen krijgen nu wel erg veel zin om te gaan fietsen en gelukkig we gaan naar de plek waar de fietsen staan. Daar blijkt dat we niet de enigen zijn die op de fiets stappen. Het materiaal passend en goed te krijgen duurt even, maar dan zitten we met helm op de mountainbikes en vertrekken in de regen! Waduh, dit komt ons bekend voor. Na een flinke afdaling van een 10 minuten stoppen we bij een Balinees huis! Daar krijgen we een rondleiding , hetgeen erg interessant is en meer inzicht geeft in de complexe hindoeïstische cultuur van dit eiland. Als Europeaan is het raar om zo liefdevol over het swastika teken te horen praten. We stappen weer op de fiets en fietsen door allerlei straten waar op elke hoek wel een grote of kleine tempel staat: het eiland van de goden is een passende bijnaam voor Bali. Inmiddels heeft een andere groep zich bij ons aangesloten en we voelen ons nu wel heel erg toerist. We stoppen redelijk vaak omdat er telkens toeristische info wordt gegeven en fotomomenten worden ingelast. Mark en Evelien constateren dat ze nog nooit zolang in de tropen hebben gefietst zonder te transpireren. Vanaf dat moment blijkt de weg omhoog te gaan en kan alle energie aan de pedalen gegeven worden. Pien fietst moedig voorop en fietst de franse dames en de gids eruit. Juno en Youk fietsen ook stoer door en worden af en toe door Mark en Evelien op de lastigste stukjes geduwd. De lunch is uiteindelijk wel verdiend en op een fantastische plek. We zijn nog niet uitgekeken in Ubud, maar we kunnen niet langer in het hotel blijven, dus we besluiten om naar Sanur te gaan waar we vrienden uit Yogya zullen ontmoeten. We vinden een geweldige plek in Sanur, met een heel luxe keuken zodat we weer eens zelf kunnen hobbyen. Dit voelt goed na 7 weken restaurants. De supermarkt heeft alles wat we lekker vinden, dus we laden de taxi vol met boodschappen en gaan aan de slag. Na twee dagen hebben de kinderen al geen lol meer in afwassen, maar tafel dekken op zijn Balinees (met prachtige bloemetjes) en met heerlijke fruitjuices met gecrunched ijs dat zo uit de koelkast komt blijven ze leuk vinden. We zitten op 1 minuut van het strand en zijn daar veel. Je kan hier op papier van alles, maar in praktijk blijkt dat ze vaak oude deuren als windsurfplank hebben en de hobie cats dateren ook van halverwege vorige eeuw. Het thema hier is watersporten en dat doen we ook. De kinderen huren regelmatig een surfplank met rugleuning waar je op kunt peddelen, Mark, Pien en Evelien gaan op de hobie cat en zeilen aan de lijzijde van het rif. Evelien gaat proberen haar openwaterduikbrevet te halen en gaat een dagje naar Noord-Bali (Tulamben) om te kijken of het duiken überhaupt wel gaat met haar bijholtes. Het is een fantastische plek om te duiken, er ligt een wrak vanuit de tweede wereld oorlog dat uiteindelijk daar in het water is beland toen de vulkaan in 1963 wat schudde en uiteindelijk uitbarstte. Inmiddels heeft zich daar prachtige koraal ontwikkeld en dat op loopafstand van het strand. Helemaal enthousiast wordt Evelien weer student en moet even flink bikkelen. 3 Dagen later is ze gebrevetteerd, ondanks de wat miserabele duikomstandigheden in Sanur, alleen maar zand in het water. Pien laat zien dat ze behoorlijk kan onderhandelen om het materiaal te huren. Ze loopt van de een naar de ander, blijft lekker kletsen, loopt weer weg omdat het te duur is en krijgt dan vaak een goede prijs. Ze heeft er zelf erg veel plezier in. Pien en Juno laten zich op de dag dat Evelien haar eerste duik in Bali maakt een ander kapsel aanmeten. Met heel veel vlechtjes en kraaltjes. Dit gecombineerd met de, inmiddels al wat, gebruinde huid zien ze eruit als doorgewinterde vakantiegangers. De vrienden uit Yogya arriveren en de eerste avond gaan we met zijn allen uit eten. Iedereen vindt het leuk om elkaar weer te zien. De kids zijn enorm opgewonden en spelen verstoppetje in/naast het restaurant. We zitten na het eten nog even bij te praten (Lonneke wordt gelukkig weer wat fitter na de cola, die razend goed werkt tegen de eerder op de dag opgelopen voedselvergiftiging) wanneer Youk melding maakt van dat of Niwue of Juno is gevallen en dat ze heel hard schreeuwt. Wij er naar toe en daar komt Juno volledig onder het bloed aangelopen. Ze heeft een wond aan haar voorhoofd en schreeuwt de hele tent bij elkaar. Haar gezicht , shirt en broek zitten flink onder het bloed. Voor sommige mensen was het eten waarschijnlijk wel bedorven. Lonneke laat haar medische affiniteit zien en we constateren dat het niet gehecht hoeft te worden, maar wel een zwaluwstaartje om niet een te groot litteken te krijgen. Die verkopen ze hier niet en met wat keukenvlijt fabriceren we uiteindelijk een staartje waar we tevreden over zijn. Juno loopt nu met dat ding op haar voorhoofd en we gaan zien hoe groot het litteken wordt. De volgende dag blijkt dat ze ook nog wel wat schrammen op haar gezicht en knie heeft opgelopen. Gelukkig vragen de vlechtjes veel aandacht en valt de averij niet zo op. Lonneke en haar kinderen komen bij ons lunchen en s’middags gaat de gehele club naar Kuta om daar in de golven te spelen. Pien en Niwue ontpoppen zich als echte surfers, staan op een board en dan met de golf mee op het strand geponeerd worden. Bij Mark is zo’n board een sinker dus hij ligt erop en speelt ook de gehele middag in de golven. Een paar serieuze schrammen en heerlijke surfs rijker. Youk en Juno, Mats en Ife surfen op een bodyboard (van iets zachter materiaal dus dat is wat prettiger wanneer je het board op je gekwakt krijgt en bouwen de Borobodur na op het strand onder begeleiding van Lonneke. Evelien voegt zich s’avonds weer bij hen en we eten heerlijk bij een Italiaan. Op zaterdag horen we mogelijk of we de laatste dagen van ons verblijf in Indonesie gaan zeilen, met boot van Lon. Helaas zijn de reparatiewerken nog niet helemaal gereed, dus we hopen nog op 1 dag te zeilen. Mark heeft nog een paar dingen niet gedaan op zijn lijstje, dus gaat hij vandaag windsurfen, er staat een lekker windje. Het materiaal is wederom verouderd, dus Mark is niet helemaal blij bij thuiskomst na het scheuren van een zeil. In de namiddag vertrekken we weer naar het westelijke strand bij Kudeta, vlak bij het welbekende Oberoi. Hier ontmoeten we Lonneke en enkele vrienden. We spelen lekker in het water met de heerlijke golven, bouwen wat op het strand en blijven tot zonsondergang. Om de honger te stillen gaan we naar een lokaal tentje een stukje noordelijker. We zien nog net dat er bruidsfoto's gemaakt worden van meerdere bruidsparen tegen het avondrood en hebben een eerste klas plek aan het strand. Onder de sterrenhemel en het maanlicht eten we en vertrekken heel laat met de taxi weer naar huis.

---

Comments

[petra oldenburger]

fijn om te horen dat jullie genieten
Hallo allemaal, blij om te lezen dat jullie op bali genieten, ik maakte me al grote zorgen na de aanslagen op

Hoi het is hier nu 1 augustus en ik heb net de blog gelezen geweldig en wat een activiteit van jullie en de kids,en wat gezellig die nieuwe contacten daar allemaal en leuke foto,s er weer bij. Nu de laatste week komt in zicht en moeten jullie weer wennen straks aan het nederlandse weer(ikdenk dat je dan gauw weer terug wilt)en die haren van de meisjes leuk hoor. ik hoor nog wel wanneer en hoelaat jullie aankomen in nederland. groetjes knuffels en kusjes Willie en Fia