Advertisement
Published: September 21st 2008
Edit Blog Post
Hallo daar allemaal in het Koninkrijk der Nederlanden...
Algemene beschouwingen overleefd? Iedereen een meevaller?
Zo ja, kom dan hierheen! Get a taste of !ndia!, Tof land. Ondanks de miljard+ inwoners lijkt er behoorlijk veel ruimte te zijn. Tempo van werk en leven ligt wat lager, dus goed voor geest en gestel. Weer eens wat anders dan het overgestructureerde Nederland met alle banale regeltjes, overbodige wetten, bouwvergunningen, geklaag en oeverloos Wildersgezwets. Een prettige chaos hier, zeg maar, met ruimte voor een lach, creativiteit en geestelijke bevrediging. En aan de infrastructuur wordt ook gewerkt. Al is de kwaliteit nog niet te vergelijken met de kwaliteit van pakweg een NS, GVB of Connexxion. Maar je eindbestemming haal je wel, je moet alleen niet vragen hoe en op wat voor manier! Het belangrijkste is dat je er wel komt. De weg is immers belangrijker dan het einddoel, zo zei een wijs man ooit eens. Oh ja, en als je dan komt, dan is een agrarische achtergrond en pre. Geen probleem voor een klei-boer als uzelve. En voor de liefhebbers, de wiet groeit hier in het wild! Tot slot: het is hier zo retegoedkoop. Van de maandkosten van luiers, leef je hier als een
Vishnu in Nirwana, incl. hemels eten. Had ik het al over het Indiaase eten gehad? Nah ja, laat maar...
Goed voor zover de brochure over India... Nu ons relaas van de tijd sinds het vorige blog. Inmiddels zijn we een paar plaatsen verder en zitten we een paar honderd kilometer lager. Via Leh zijn we naar Vashist gegaan. Kort omschreven als hippiedorp met wat warmwaterbronnen in een hindutempel. Vervolgens Oud Manali, wat vlakbij Vashist ligt. Kort omschreven als hippiedorp met vooral veel hippies (lees: hangende israeli). Vandaaruit door naar McLeod Ganj per lange-dag-bus. En dit was echt geweldige rit! In tien uur trekt het land en leven van deze regio aan je voorbij. Je komt ogen tekort om alles in je op te nemen wat je langs de weg ziet. Mensen aan het werk aan de weg. Herders onderweg met een schapen, geiten en koeien. Kinderen op pad naar school. Ontelbare kleine winkeltjes langs de weg waar allemaal dezelfde snoep, huishoudelijke artikelen, maaltijden en groenten verkocht worden. Mannen en vrouwen die aan het nixen zijn. Hangjongeren, wat hier betekent dat jongens om andere jongens heenhangen. Buswachters. Enz. enz. En ondertussen rijd je dus langs snelstromende rivieren, hoge en lagere
passen op weg naar McLeod Ganj via Dharamsala...Geweldig.
Zoals ik al eerder schreef is deze plaats voornamelijk bekend vanwege het feit dat de Dalai Lama en vele andere Tibetaanse vluchtelingen hier heengevlucht zijn. Dat gegeven maakt dit plaatsje bijzonder maar dat zie je er verder niet aan af. De rijke geschiedenis van Tibet ontbreekt hier natuurlijk. Iets wat in Tibet in eeuwen opgebouwd was, kon bij die vlucht niet meegenomen worden. Wat achterbleef, wordt door Chinezen vakkundig vernietigd binnen een paar jaar (90% van de Tibetaanse cultuur is inmiddels vernietigd. Iets wat nu alleen maar dramatischere vormen aanneemt). Dit wordt pijnlijk duidelijk in het kleine museumpje wat aandacht besteed aan de situatie Tibet na de 'bevrijding' van Tibet door China.
Een aparte situatie doet zich voor bij het tempelcomplex van de DL. Margaux en ik kijk naar walgelijke fotoos van marteling en moord door Chinezen op Tibetanen, wanneer vakantiegaande Indiers ons op de foto willen zetten. Wij zijn voor hen natuurlijk ook een site, als bleekscheten. Alleen nu een paar misselijke en misplaatste bleekscheten.
Kort even over de Indrahar Pas trek (weet je nog? Daarvoor zijn we hier). Deze blonk uit vanwege fraaie slaapplaatsen en weer een compleet
ander landschap (groen ipv droog) dan de eerste trek (Zwaarte: Moderate, wat wel klopte). De eerste nacht staat de tent onder een overhangende rots, voor een afgrond. De tweede liggen we in de slaapzak in een soort van grot bij vol maanlicht. De derde nacht wordt de tent omringd door 450 geiten en de vierde nacht staan we in de jungle vlakbij het dorp Kuarsi. Die laatste plek gaf door de aanwezigheid van apen, mieren en muggen niet echt een lekker gevoel. De dag daarna lezen in het befaamde trekkingboekje dat vooral rondom dorpjes op die hoogte
common leopards en
brown bears (kan ook black zijn geweest) op jacht zijn naar afgedwaald vee. Lekker is dat...
De volgende dag vindt gerechtigheid plaats en weten we om 10 am een lift te ritselen, wat betekent dat we niet nog 700 meter omhoog hoeven te klimmen. Begin van die lift betekent echter wel de start van een rit terug naar McLeod Ganj die tot diep in de nacht duurt.
Inmiddels zitten we in Rishikesh en zijn we een paar ervaringen rijker. Treinen zitten vol verrassingen en Rishikesh zelf en de rit er naartoe laten zien dat de eerdere plaatsen ons
min of meer afgeschermd hebben van een stuk 'reeler/echter' India. Daar zeer waarschijnlijk meer over in het volgende blog. Nu eerst aan de opium :-)
Houdoe en bedankt en laat het nieuws uit Nederland maar komen. Erg leuk al die berichtjes.
Grote groet,
Brahmargaux en Hugo Krishna
Advertisement
Tot: 0.204s; Tpl: 0.014s; cc: 20; qc: 86; dbt: 0.1328s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Chantal
non-member comment
En al high?
Wat een prachtige foto's weer! En de opium al ontdekt of andere spannende Indiaase 'kruiden'? Wat is India prachtig zeg en wat een supergave wandelingen maken jullie. Het is hier de eerste dag van de herfst. Dus natuurlijk miezert het al de hele dag en vallen de eikels in bossen van de bomen. De verwarming moet meteen weer aan net als 's ochtends de lamp en je handschoenen. Brrrr, ben er nog niet aan toe. Gelukkig door jullie warme foto's en verhalen nog even vluchten in een stukje zomer. Veel avonturen gewenst, liefs Chantal