Laatste bezoeken in Pingyao en vertrek naar Xi'an.

---

Zondag 15 oktober.



Na een stevig ontbijt in de jeugdherberg, gingen we naar een katholieke kerk in de buurt, waar om 10 uur de H. Mis begon.
We hoorden ze al luid zingen wanneer we toekwamen. De volgorde van de mis was juist zoals bij ons. Een verschil was wel: we kregen de communie op de tong. Al de mensen zongen luidkeels mee, maar niet altijd even zuiver, naar ons gevoel. De predikant zijn preek duurde veel te lang en sommige chinezen vielen erbij in slaap.

Mr. Liu begroette ons na de mis en stelde voor de pastoor ter ontmoeten in de pastorie naast de kerk. Zo gebeurde en er ontstond een interessant gesprek over de kerk hier ter plaatse. Er zijn in Pingyao 2 priesters voor 10 kerken. Deze kerk heeft een kleine 1000 gelovigen. De kerk heeft geleden onder de culturele revolutie en moet dringend worden verbeterd.


Mr. Liu, 58 jaar oud, had vroeger in een drukkerij had gewerkt maar was nu al 8 jaar werkloos was. Hij zou ons nu verder begeleiden door de stad.
Eerst waren we bij hem te gast waar ook zijn moeder en zijn zus inwoonden. Zijn moeder was 88 jaar en vooral in de wolken dat er een priester bij ons was.
De gastvrouw bood ons iets te drinken aan en een stuk chocola dat Ludo mocht verdelen. Er werden naamkaartjes uitgewisseld, wij zongen de alleluja van Taizé en we namen enkele foto’s. Heel vriendschappelijk werd er tenslotte afscheid genomen na het nemen van een paar foto's.


Mr. Liu ging met ons eerst naar een mooi huis, waar vroeger een familie van rijke mensen van bank- en handelszaken in gewoond had. Nu leefden hier verschillende families. De eigenaar woont dikwijls achteraan in het mooiste en grootste huis. De woningen daarvoor, links en rechts van de binnenpaats, worden verhuurd aan andere families.

Er was ook een mooi, groot huis van 250 jaar oud, waar nu 5 families in samen woonden.
Een huis heeft dikwijls een kleine toegangspoort: een groot huis met een kleine toegangspoort is in China een gewaardeerd teken van bescheidenheid. Het omgekeerde zou meer op opschepperij wijzen.
De zolder achteraan kan de verblijfplaats zijn van de nog niet getrouwde dochter, die wacht op een toekomstige echtgenoot.


We hebben nog een schilder, een schrijnwerker en een kruidendokter aan het werk gezien met zijn uitgebreide apotheek van kruiden.

We bezochten ook de school maar zonder kinderen, want het was zondag. Het was een groot gebouwencomplex met leuke opschiften en een groot bord aan de ingang, waarbij Amanda zich direct thuis voelde.

Verder was er nog een zeer mooi huis van 350 jaar oud en een vroegere fabriek die nu was omgebouwd tot een hotel. In een ander hotel met een mooie voordeur en een aangename binnenplaats dronken we een cola of een biertje.


Tot slot brachten we nog een bezoek aan de gepensioneerde hoofdonderwijzer. Er ontspon zich een levendig gesprek tussen hem, Mr. Liu en Wim in het chinees. Wim zei achteraf, dat hij niet zo duidelijk sprak en hem ook niet goed begreep. Mr. Liu moest eerst alles herhalen wat de man zei. In het midden van de kamer stond er een tafel vol met medicamenten, maar geen kruiden.



Om 6 uur gingen we eten, want om 17.40u zou onze trein vertrekken.
De bazin van de jeugdherberg had voor ons uiteindelijk nog maar 4 ligplaatsen gevonden, ondanks de eerdere verzekering dat alles in orde was. Zij zou meegaan naar het station om er eventueel nog meer te bekomen.
Wij met onze valiezen en een bang hartje afwachten hoe de zaak zou aflopen.
We zagen haar op het perron en met de trein in aankomst nog een paar telefoons doen en oef ….. we hadden dan toch onze 7 slaapplaatsen welliswaar in 2 verschillende wagons: nr. 5 en nr. 7.
Bij het instappen bleek wagon 7 scheen niet te bestaan. Ze stuurden Berna, Gerda en Luc eerst naar voor en daarna nog eens terug en oef: in wagon 6 was iemand op de hoogte van hun komst en konden ze toch mee op de trein.


Omstreeks 8 uur vonden we eindelijk elkaar terug en dronken zoals elke avond, maar nu midden het treingewoel, ons slaapmutsje.
We wensten elkaar goede nacht en ieder trok, onder, midden of boven, naar zijn slaapcompartiment.
Door het geschud van de wagon droomden we al snel: “in een klein stationnetje…….”

Misschien heeft Amanda vannacht een nachtmerrie want zij schrijft morgen het verslag.

Marcel

---