Naar Kaili en verslagdag in Kaili

---

Donderdag 22 februari 2007.




We checken uit in ons welbekend geworden Liping Hotel en sleuren al onze bagage naar het busstation. Een lange busrit over een bochtige weg door de bergen staat ons te wachten.
Wim vliegt naar de middenplaats op de laatste rij, zodat hij zijn lange benen kan strekken. Pieter heeft het geluk dat er vooraan een plaatsje vrij is met ruim zicht op het landschap en de weg. Zo kan hij het gedrag van de chauffeur observeren, die de hele rit van 8 uur alleen rijdt. Toch blijven zijn reflexen tot in Kaili goed.

Opvallend in het landschap zijn de vele bomen die in bloei komen. Eind februari is het hier al echt lente.

In Kaili lopen we 500 meter naar het Yang Pan Po National Hotel dat ons kamers aanbiedt aan 120 yuan, terwijl de normale prijs 198 yuan is. Wim weet nog 10 yuan af te bieden, zogezegd omdat we lang zullen blijven. De kamers zijn bijzonder proper en deze keer zullen we droge voeten houden, want het bad lekt niet! Bij de lift hangt een grote affiche van een aids-preventiecampagne.

Onze zoektocht naar een grootwarenhuis brengt ons op het centrale ronde punt, waar de grote viervaksbanen samenkomen. Kaili is op korte tijd van een dorp uitgegroeid tot een stad van enkele 100.000 inwoners. Veel heeft het niet te bieden, maar er is wel een gezellige drukte.

’s Avonds om 20 uur wordt het moeilijk een restaurant te vinden want we zijn nogal laat op pad. De meeste Chinezen eten al rond 18 uur en de restaurants sluiten vroeg. We stellen ons tevreden met een volkseethuis in een zijstraat vol eetkraampjes en kleine winkels.
Het eten, dat met een grote vlam gewokt wordt, is niet slecht maar nogal vet.







Vrijdag 23 februari 2007.


Ria en Pieter hebben zich voorgenomen door te werken aan de verslagen van het verblijf in Zhaoxing. Na het ontbijt van rozijnenbrood en Nescafé op de kamer trekken zij zich ijverig terug.

Berna en Wim gaan de stad in om te mailen in een internetbar. Ze gaan ook op zoek naar inlichtingen en eten. Het weer is zonnig. De vogeltjes fluiten zowel in de bomen als in de kooitjes op de balkons van de appartementen.

‘s Middags wordt het weer brood in de kamer maar nu met oplossoepjes. De namiddag wordt besteed aan schrijven en tikken en de bijhorende foto’s kiezen. Ria blijft volhouden tot het avondmaal.

Het mooie weer lokt Berna en Wim naar buiten. Ook Pieter gaat een uurtje zijn benen strekken en verkent de winkelwandelstraten. Er is veel volk in de straten van Kaili.
Het blijft verwonderen hoeveel Chinezen er zijn. Meestal zijn ze bedrijvig bezig. Toch lijken ze niet gestresseerd. Ze amuseren zich en werken aan een rustig tempo door. Hier en daar spelen groepjes Mahjong of een bordspel met grote ronde schijven.
In de grootwarenhuizen zijn opvallend vele dames tewerkgesteld. Ze hebben weinig om handen en maken vaak gezellig praatjes.

Het heeft ons vaak getroffen dat de Chinezen zich verzorgd, modieus en meestal zelfs koket kleden.
In Guiyang zagen we schoenpoetsers en straatveegster met kleren en attributen, die we bij een secretaresse zouden verwachten.
In de grote winkelstraat van Liping droegen de meeste dames hoge laarsjes met hakken en een kniebroek, versierd met blinkende knopjes of namaakbont. De heren vertoonden zich in een kostuum met een in vouw gestreken pantalon.
Zelfs in Zhaoxing en in de omliggende dorpen zagen de mensen er zeer verzorgd uit. Daar droegen ze wel hun traditionele kleren.
Hier in Kaili met zijn grote commerciële centrum is dat net zo. Het is voor ons bevreemdend een mix van modern en traditioneel geklede mensen te zien rondlopen in een stedelijke omgeving van ultramoderne gebouwen enerzijds en van smoezelige winkeltjes en eetstalletjes anderzijds.

Die avond gaan we wat vroeger op pad dan de vorige dag. We stappen het restaurant van een hotel binnen. Het eten is heel lekker, maar de sfeer is kil. Er kan zelfs geen lachje af bij de diensters.

Terug in de kamers werken Pieter en Ria door aan de verslagen, want ze willen er iets goeds van maken. Rond 23u30 vallen hun oogjes toe.


Ria en Pieter

---