Advertisement
Published: September 13th 2006
Edit Blog Post
Vrijdag 11 augustus Lanzhou is de hoofdstad van de provincie Gansu. Dit is een zeer grote provincie, bijna 1700 km lang maar in het midden is de provincie amper 100 km breed. Daar ligt ten zuiden een ontoegankelijke bergketen en ten noorden de woestijn. Alle handelroutes die in het verleden tussen China en het westen ontstonden liepen door deze smalle corridor, de Hexi corridor genoemd. Via deze handelsroutes (de Zijderoute genoemd) transporteerden men zijde, thee en porselein richting het barbaarse westen en kruiden, glas en dergelijke in de andere richting. Het spreekt vanzelf dat deze rijkdommen rovers aantrokken: langs deze wegen ontstonden allerhande goed beveiligde overnachtingplaatsen voor de handelskaravanen waarvoor men uiteraard goed moest betalen. Wie de Hexi corridor beheerste, bezat een onmetelijke bron van inkomsten die nooit opdroogde zolang de zijderoute de handelsweg vormde tussen oost en west. Dit was het geval van de eerste eeuw voor Chr. tot in de 17e a 18e eeuw na Chr. Het is duidelijk dat dit gebied vaak de plaats was waar andere mogendheden op aasden. De Xiongnu met Turks-Mongoolse afkomst wisten in 316 het gebied te veroveren. Nadat ze verdreven waren, zwierven ze naar het westen en werden daar beter bekend als de
Hunnen. Tibetaanse volkeren hebben op verschillende tijdstippen dit gebied in handen gehad: een eerste keer kortstondig na het verdrijven van de Xiongnu en vooral de Xixia die er tussen 1038 en 1227 een machtig rijk uitbouwden. Ook Mongoolse stammen zwaaiden hier de af en toe de plak. De belangrijkste hiervan waren de Qidan tussen 900 en 1100. Omdat de handel vanuit China op dat moment via de Qidan liep, werd de naam Qidan (verbasterd tot Cathay) verkeerdelijk synoniem met China en in de Engelse taal bleef deze 'fout' bestaan. Ook Turkse stammen hadden deze streek tussen 386 en 534 in handen.
Om de zijderoute, en dus ook het Chinese grondgebied, te beschermen tegen de invallers (die meestal uit het noorden kwamen werden grote muren gebouwd, die nadat ze verenigd werden de Grote Muur vormden.
Via de zijderoute kwam uit India al heel snel het Boeddhisme China binnen. Er werden langs de zijderoute de eerste kloosters gesticht en op verschillende plaatsen weren in grotten heiligdommen ingericht ter ere van Boeddha. Op sommige plaatsen groeide dit uit tot enorme complexen met honderden grotten die in de loop der eeuwen steeds meer en meer werden verfraaid waardoor de zijderoute ook een functie als
pelgrimstocht kreeg.
Wij hadden de Grote Muur als thema gekozen voor het eerst deel van onze reis en dit bleek onverbrekelijk verbonden met de zijderoute, oude overnachtingplaatsen voor karavaans en Boeddha grotten. We hadden voor Lanzhou als vertrekpunt gekozen omdat hier een vliegveld was en dus snel bereikbaar. Eerst wilden we Lanzhou en omstreken verkennen. Vanuit Lanzhou wilden we daarna westwaarts reizen om daar het 'begin' van de Grote Muur op te zoeken, Jiayuguan, waar volgens de Chinese denkwijze de beschaving eindigde en men de barbaarse gebieden betrad. We zouden vandaar naar het oosten reizen om het eerste deel van onze reis te eindigen aan het begin van de zijderoute: Xian, gedurende eeuwen de plaats waar China's hoofdstad was gelegen.
Op onze rustdag in Lanzhou maakten we eerst een uitstapje naar een park met enkele overgebleven waterwielen, enorme wielen die door het rivierwater werden aangedreven en voor bevloeiing zorgden en het aandrijven van machines. Na een korte siësta brachten we de foto's van de afgelopen dagen over op de vaio en begonnen we die te sorteren. Opeens dachten we eraan dat de gsm nog steeds afstond: in Linxia hadden we namelijk toch geen toegang gehad tot het netwerk. We zetten hem aan om te zien of iemand ons had proberen te bellen. Op het moment dat de gsm aanstond, bleek direct dat er iets mis was: een continue stroom van berichtjes liet weten dat men ons de afgelopen dagen onophoudelijk had proberen te bereiken. Een telefoon naar mijn broer, Peter, maakte snel duidelijk dat het ernstig was. Mijn vader had dinsdagmiddag een herseninfarct gehad en lag in het ziekenhuis. In het begin was zijn toestand redelijk stabiel maar op het moment dat ik belde had hij een bijkomende longontsteking gekregen die fataal zou kunnen zijn. Een telefoontje naar de verzekeringsmaatschappij bleek voldoende om onze terugkomst te regelen. Amper vier uur na dit telefoontje kregen we al te horen dat we de volgende ochtend vroeg een vlucht hadden van Lanzhou naar Beijing en aansluitend een vlucht naar Amsterdam. De vlucht naar Amsterdam was betaald maar de binnenlandse vlucht in China kon men op zo'n korte termijn niet vanuit Europa betalen en moesten we dus voorschieten. Dit zou ongeveer 240 Euro p.p. kosten. In dat geval zouden we ongeveer 5000Y moeten betalen en op dat moment hadden we er nog iets meer dan 3000 over. We wisten wel dat men vliegtuigtickets met aanzienlijke korting kan verkrijgen als men die op het vliegveld aanschaft. Indien we toch te weinig lokaal geld hadden, hoopten we het bijkomende te kunnen wisselen op de luchthaven. Aangezien we 's avonds om elf uur dertig wisten dat we de volgende dag rond 6 uur de taxi moesten nemen naar de luchthaven was er geen mogelijkheid om op voorhand geld te wisselen. Al snel bleek dat op deze luchthaven geen mogelijkheid was om op dat vroege uur geld te wisselen, dus was het spannend toen om 7u15 het loket openging. De prijs voor een ticket naar Beijing konden we (dank zij een korting van 45%) krijgen voor 1450Y p.p., we hadden dus net genoeg om deze te betalen! Van de terugvluchten naar Amsterdam weet ik enkel dat ze vlot verliepen maar vreselijk lang leken.
Nu ik dit verslag op mijn psion intyp, is het juist een maand verder 12 september. Mijn vader heeft de longontsteking wonder boven wonder doorstaan. Zijn medische situatie werd snel weer stabiel maar hij was wel verlamd aan de rechterkant en kon niet spreken of slikken. De eerste twee weken was er geen vooruitgang maar daarna ging het heel langzaam wat beter. Eerst kwam het slikken terug en kon hij weer zelfstandig eten. Langzaam kwam ook de communicatie weer tot stand. Gedurende bijna vier weken verbleven we bij mijn moeder in Nederland. Toen duidelijk werd dat de situatie van mijn vader stabiel was en normaal gezien langzaam zou verbeteren, konden we in Nederland niets meer doen. Op 7 september vlogen we weer terug naar China, dit keer naar Yulin als nieuw vertrekpunt.
Advertisement
Tot: 0.66s; Tpl: 0.012s; cc: 29; qc: 122; dbt: 0.3863s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
Wies
non-member comment
We blijven jullie volgen!
Tof dat we zo goed geïnformeerd worden van jullie reis. Op deze manier genieten we een beetje mee en leren we China ook beter kennen. Leuk om te horen dat het beter met jullie (schoon)vader gaat. Trek nog vele foto's hé! Doei!