Advertisement
Published: September 11th 2016
Een kleine geschiedenisles is nodig om te begrijpen waar Myanmar nu staat. Na drie oorlogen werd Birma in 1885 een Britse kolonie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de Britten verdreven door de Japanners, samen met hun Thaise bondgenoten. Deze bezetting duurde tot 1945, waarna het nog drie jaar duurde voordat de Britten Birma eindelijk opgaven. Belangrijk in de strijd voor onafhankelijkheid was Aung San, die na onafhankelijkheid ook leider van het land had moeten worden. Dit mocht echter niet zo zijn, in 1947 werd hij vermoord in het parlement door naar verluidt aanhangers van de militairen. Had deze moord niet plaatsgevonden, dan zou de geschiedenis van Birma er heel anders hebben uitgezien. Na jaren van onrust werd in 1962 een coup gepleegd en een socialistische staat opgericht, geleid door het leger. In 1964 werd het land door het regime totaal van de buitenwereld afgesloten. Door steeds erbarmelijkere omstandigheden kwam het in 1988 tot de eerste opstand, welke hard werd neergeslagen door het leger. Vanaf eind jaren 80 maakte de dochter van Aung Sang, de bekende Aung San Suu Kyi zich sterk voor de rechten van de bevolking van Myanmar, waardoor het regime haar uiteindelijk permanente huisarrest gaf. In 2007 begonnen monniken
in het hele land protesten tegen het regime, ook hier werd hard ingegrepen door het leger. Nadat Myanmar in 2008 werd getroffen door de ergste orkaan ooit, resulterend in 130.000 doden, werd alle internationale hulp door het regime afgeslagen, tot verbijstering van de internationale gemeenschap.
Dat Myanmar in totaal isolement verder kapot zou gaan, realiseerde het leger zich ook. Voordat er hervormingen werden doorgevoerd heeft de militaire partij in 2008 haar toekomst veiliggesteld door de grondwet te wijzigen, waardoor ze automatisch 25% van de zetels in het parlement krijgt toegewezen. Bovendien is een clausule opgenomen waarin staat dat Aung San Suu Kyi, nooit president kan worden. Gedwongen door een roep naar verandering werden er in 2010 verkiezingen gehouden, welke natuurlijk werden gewonnen door de partij van het leger. Toch werd er een president aangesteld die erg hervormingsgezind was. Hij heeft daarmee de basis gelegd voor het democratische Myanmar van nu. De verkiezingen van 2015 hebben definitief een einde hebben gemaakt aan decennia van militair bewind in Myanmar en de internationale sancties die het land economisch troffen. We zullen in de komende decennia zien of Myanmar er bovenop kan komen.
Genoeg over de historie, nu naar onze reis.
Op Schiphol verloopt alles zeer soepel, geen controles meer voor de terminal, in 5 minuten is de bagage ingecheckt en bij de security is het niet druk. We hebben het geluk met een twee maanden oude A380 van Emirates te vliegen, welke is voorzien van nog grotere schermen, live televisie en wifi voor 1 USD. Op tijd vertrekken we vanaf de Kaagbaan met een bocht over de Aalsmeerderplassen richting het oosten. Net als vorig jaar hebben we een rij van drie stoelen voor onszelf. De vlucht van zes uur naar Dubai verloopt zeer voorspoedig, we genieten van het entertainment en de heerlijke kip tandoori. Een kwartier te vroeg zet de piloot de A380 in Dubai aan de grond. Bij de McDonalds eten we een McArabia en daarna is het nog 3 uur wachten voordat we aan boord kunnen van de 777 naar Yangon. De 777 is een wereld van een verschil met de A380, ook al zijn het beide moderne vliegtuigen. Deze 777 is “pas” 11 jaar oud, toch kan je goed merken (aan de stoelen en schermpjes) dat hij al een poos rondvliegt. Zonder uitleg vertrekken we een half uur te laat van de gate en vliegen we in
5 uur naar Yangon toe. De vlucht verloopt soepel met opmerkelijk niet veel turbulentie boven India.
Met ons stappen nog circa 40 mensen in Yangon uit, het vliegtuig gaat na een stop van een uur door naar Hanoi in Vietnam. We hebben het visum al op internet aangevraagd, dus de immigratie verloopt heel makkelijk. De vrouwelijke officier praat zo zacht dat we haar bijna niet verstaan, iets wat hier normaal is. Eenmaal in de aankomsthal wisselen we wat Euro’s en kopen we een kaartje voor een taxi naar de stad. Als Robbert het bagagekarretje zelf gaat wegbrengen moeten ze erg lachen, dat was niet de bedoeling. Het verkeer in Yangon zou net als in andere Aziatische steden erg hectisch zijn, maar ons valt het erg mee. Sinds 1975 wordt er rechts gereden in Myanmar, om te breken met het Britse koloniale verleden. De auto’s worden veelal geïmporteerd uit linksrijdende landen (Thailand en Japan), dus het stuur zit vaak aan de verkeerde kant. Motoren en scooters zijn in Yangon door de overheid verboden dus al die hectiek heb je daar niet. Er rijden veel tjokvolle, heel oude bussen rond. Kruispunten kunnen soms heel druk zijn (vijf minuten wachten voor een
stoplicht), onze taxi snijdt soms een stukje af door een woonwijk. Overal zie je grote tegenstellingen, nieuwe flatgebouwen staan naast krotten, luxe auto’s rijden naast oude Toyota’s.
Na ruim een half uur komen we aan bij het 5* Kandawgy Palace Hotel, wat voornamelijk uit teakhout is opgetrokken en in 1931 is gebouwd door de Britten als roeiclub. Het hotel ligt aan het gelijknamige meer, waar onze kamer ook op uitkijkt. We nemen eerst een verfrissende duik in het zwembad, waar verder niemand is. De temperatuur valt ons erg mee (25 graden) en de luchtvochtigheid is ook niet zo erg als verwacht. Later die middag lopen we een stuk over de boardwalk die langs de oevers van het meer kronkelt. Deze is in niet zo beste staat, veel planken liggen los of zijn verrot. Twee weken geleden is er nog een Amerikaanse door het hout gezakt stond op Tripadvisor, dat stuk is nu afgesloten. Ineens begint het te hozen, en zoeken we onze toevlucht in een restaurant. Na het eten doen we wat boodschappen en lopen we terug naar het hotel en gaan vroeg naar bed.
De volgende ochtend genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet, dat samengesteld is uit alle
windstreken. We nemen een taxi naar Sule Pagoda, een pagode uit de 10e eeuw waar nu een rotonde omheen gebouwd is. De pagode wordt beschouwd als een van de belangrijkste van het land en was in 1998 en 2007 de plaats van protest tegen het regime, met een bloedbad als gevolg. Vanaf de pagode lopen we door het centrum van Yangon, wat een mix is van koloniale en moderne gebouwen. Yangon heeft een van de grootste, nog intacte collectie van koloniale gebouwen in de wereld. Helaas zijn de meeste erg vervallen, veelal door een gebrek aan geld. Vanaf het Mahabandoola Garden (park) lopen we langs een baptistische kerk, het gemeentehuis, het hooggerechtshof en een paar voormalige ministeries naar de Irrawady rivier, waar het bij de veerboot naar de overkant krioelt van de mensen. We besluiten niet naar de overkant te varen als we zien hoeveel mensen er op een boot worden gepakt. Via smalle straatjes die vol staan met boekenkramen en etensstalletjes lopen we weer de binnenstad in. Er wordt net een krant bezorgd, die aan een knijper wordt gedaan en vervolgens omhoog wordt gehesen. We stoppen bij het Ministers Building uit 1902, een groot, rood gebouw opgetrokken uit baksteen.
Hier was tot de onafhankelijkheid van Birma het Britse bestuur gevestigd, sinds 1962 staat het leeg. Hoewel er veel koloniale gebouwen staan, geeft het centrum van Yangon vooral een chaotische en vervallen indruk. We besluiten wat verkoeling te zoeken in het nationaal museum. Het vijf verdiepingen tellende gebouw heeft uiteenlopende exposities over de geschiedenis van Myanmar, zoals prehistorische fossielen, allerlei voorwerpen van de koningen van Myanmar door de eeuwen heen, maar ook schilderkunst, instrumenten en werktuigen. Het is een apart museum, sommige zalen zijn geheel gesloten, andere zijn erg slecht verlicht. Toch krijg je een goede indruk van de geschiedenis van het land.
Na het bezoek aan het museum nemen we een taxi terug naar het hotel. Taxi’s zijn erg goedkoop, veelal 2-3 euro per ritje, en veel makkelijker dan de overvolle bussen. Terug in onze kamer treffen we twee zwanen aan van handdoeken en een hart van rozenblaadjes, een leuke verrassing van het hotel. Wederom hebben we het zwembad voor onszelf, met uitzondering van een paar mannen die de palmbomen aan het snoeien zijn. Er komt een ladder tevoorschijn die tot halverwege de boom komt, de rest klimt hij verder zelf omhoog. Eerst worden de kokosnoten naar beneden
gehesen, daarna worden er verschillende takken gesnoeid. Even later komt er een medewerker naar ons toe met een kokosnoot en twee rietjes.
Later die middag nemen we een taxi naar de Shwedagon Pagoda, de belangrijkste Boeddhistische tempel van Myanmar. De legende gaat dat de eerste pagode gebouwd is in de 6e eeuw voor Christus, maar algemeen wordt aangenomen dat dit pas tussen de 6e en 10e eeuw na Christus is gebeurd, nogal een verschil dus. Tijdens het bewind van koningin Shinsawbu werd de stupa vergroot tot een hoogte van 40 meter en bekleed met bladgoud. De pagode heeft een turbulent verleden en werd voor het eerst aangevallen door de Portugees de Brito, die een van de grote bellen stal. Deze viel vervolgens tijdens het transport in de rivier en de Portugees overleefde het avontuur ook niet. Ook de Britten namen twee eeuwen later een bel mee, die ook te water raakte....... In 1768 brak de top van de stupa af tijdens een aardbeving, welke vervolgens werd gerestaureerd tot zijn huidige vorm. Tijdens de koloniale periode werd Shwedagon bezet door de Britten, die er een fort van maakten. Tijdens, maar ook na de koloniale periode werd de pagode gebruikt als
plaats voor protest tegen de Britten en het regime.
Vier trappenhuizen lopen vanuit alle windrichtingen vanaf de straten de heuvel op en komen uit op een groot plein waar de stupa van 99 meter op staat. De stupa is bekleed met het goud van 22.000 goudstaven en is omringd door verschillende beelden van draken, sphinxen, goden en koningen. Verder zijn er
rondom de pagode verschillende heilige Boeddhistische plaatsen waar mensen een offer kunnen leggen of kunnen bidden. Ook zijn er acht kleinere altaren, deze staan synoniem voor de dagen van de week, waarbij woensdag verdeeld is in een ochtend en avond deel. Er kan water geofferd worden op de dag van je geboorte, astrologisch gezien een heel belangrijk moment voor de Birmese Boeddhist.
Tegenover de Shwedagon pagode staat een soort shopping mall, die een vreemde indruk op ons maakt. Er zijn veel kleine winkeltjes, maar er is bijna geen winkelend publiek. Overal zie je winkelmedewerkers niets zitten doen. We eten wat curry bij een lokaal restaurantje en gaan dan People’s Park in, waar veel verliefde stelletjes op bankjes zitten. We komen uit op een groot plein waar je een mooi uitzicht hebt over de Shwedagon pagode en lopen
daarna naar een Fokker 27 van Myanma Airways (natuurlijk geen toeval). Tussen een paar oude bomen zijn een aantal hangbruggen gehangen. Moe gaan we terug naar het hotel, morgen moeten we vroeg op om de bus van 8.30 uur te nemen naar de mysterieuze hoofdstad Nay Pyi Taw.
Advertisement
Tot: 0.157s; Tpl: 0.016s; cc: 13; qc: 52; dbt: 0.0678s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Mies Wiskerke
non-member comment
Mooie foto's, het ziet er allemaal geciviliseerd uit en wat was het bed mooi versierd! Veel plezier nog.