Rondreizen door Zuid-Afrika 2016 (4)

---

Woensdag 02-03-2016 14e vakantiedag

Vandaag is het helaas al weer tijd om Saint Lucia Estuary te verlaten. We starten de dag met een bakkie koffie. Ik zit buiten wat te werken aan mijn blog, als een koppeltje Vervet monkeys langskomt. Ze eten wat fruit en de pitten vliegen bijna om mijn oren. Ze maken in ieder geval knap lawaai.



We gaan nog maar eens ontbijten waarbij Bert weer een omelet neemt en ik het op spiegeleieren en bacon hou. We gaan na het ontbijt de auto inladen en moeten dan echt alweer afscheid gaan nemen van Albert, Ciska en Elephant Coast Guesthouse. wat zijn de dagen alweer voorbij gevlogen!

We staan nog een heel poosje met elkaar te kletsen. Albert en Ciska zijn echt een heel leuk en gezellig stel!



Maar ja, tijd van komen en tijd van gaan.........



We hadden nog wel even een plannetje om te gaan wandelen, maar de dagrugzakjes zijn ook zwaar beladen en ik heb niet veel zin om met een zware rugzak te gaan wandelen.

We gaan dan ook maar op weg naar onze volgende bestemming een dorpje vlak bij Durban. Dat is voorlopig een heel eind rijden over de doorgaande weg de N2.



De omgeving is best wel aardig, wat heuvelachtig en groen. En als afwisseling moeten we ergens stoppen langs de weg, we zien een stukje verderop een bosbrandje en denken dat dat de oorzaak is, maar later blijkt dat er een "bijzonder transport" aankomt.

Wat het precies was, geen idee, het was heel groot, er reden 2 vrachtwagens aan elkaar gekoppeld voor als trekkers en er achter nog eens 2 vrachtwagens gekoppeld met stangen als duwers! Natuurlijk de nodige politie auto's en andere met zwaailichten uitgerustte auto's erbij. En natuurlijk een enorme file erachter. Wij kunnen nu weer lekker doorrijden.



Langzamerhand naderen we Durban. De wegen worden meerbaans en het wordt steeds drukker. We zijn bijna bij Umhlanga Rocks en vragen ons af waar we nu toch terecht komen. Hoge flats, veel druk verkeer. Hellup, bijna een cultuurshock.

Gelukkig rijden we verder naar een wat rustiger omgeving en Zeranka lodge, onze eindbesteming ligt in een rustige wijk. We zijn wat vroeg, maar kunnen meteen inchecken en naar onze kamer.

We gaan vervolgens naar het strand vlak achter de lodge. Hier kan je niet zwemmen omdat er geen bewaking is en er geen haaiennetten zijn. (er zijn wel wat surfers bezig, dus met die haaien zal het ook wel loslopen) We zitten een poosje in de schaduw van een duintje en gaan even pootje baden en kijken verder naar de surfers, de helikopters en de vliegtuigjes die voortdurend rondjes maken en landen op het vliegveldje vlak achter ons.



Het is warm op het strand en we wandelen dan ook maar weer terug naar de lodge, waar we een paar baantjes gaan trekken in het zwembad. Daarna liggen we een tijdje op de ligstoelen en ga ik nog maar wat verder aan mijn blog.

De lodge is een mooi en rustig plekkie.

In de avond gaan we op zoek naar een restaurantje. Er is een groot complex op 4 kilometer afstand met winkels, kantoren en restaurants, we denken al hellup als we een parkeerplekkie zoeken en de restaurantjes zijn druk en lawaaiig. Veel mensen en harde muziek! Echt heel anders dan de stilte die we gewend zijn, de afgelopen tijd.

We gaan naar een Italiaans restaurantje, waar we een pizza eten. Echt heel lekker, maar we zijn de drukte en het lawaai heel snel zat. We gaan na het eten dan ook heel snel terug naar de lodge en gaan daar dan maar genieten met een glaasje wijn van de rust!

Donderdag 03-03-2016 15e vakantiedag

We zijn natuurlijk vroeg wakker en ik zit al snel weer buiten met mijn koffie en tablet. Bert houdt het nog even op lezen in bed met koffie.

Om 7.30 uur kunnen we ontbijten. Ik bestel een spiegelei met bacon, Bert kiest voor een omelet en krijgt een erg lekkere, grote omelet voorgeschoteld, verder lekker sapje, koffie toast, fruit om het geheel af te maken.

Na het ontbijt zoeken we de spullen bijelkaar en gaan uitchecken. De lodge is echt heel leuk, maar de omgeving is ons veel te druk. Weg wezen hier!

Maar we moeten voorlopig wel Durban voorbij en dat kost de nodige files en tijd. Er zijn wat ongelukken gebeurt en dat houdt op. Maar langzamerhand komen we op rustigere wegen uit. We rijden nog steeds in zuidelijke richting, de omgeving is wat heuvelachtig en groen. Af en toe hebben we wat uitzicht op een mooie kust en oceaan.



We rijden tot Port Stepstone en draaien dan het binnenland in richting Oribi Gorge. We hebben nu wel het zuidelijkste punt van onze rondreis bereikt. We volgen de weg nog een aantal kilometers en slaan dan af richting Oribi. We zien al snel mooie rotswanden opdoemen en bereiken dan de zijweg (een zandweg) naar Oribi Gorge hotel.



We zijn er al om 11.00 uur en gaan inchecken. Onze kamer is uiteraard nog niet klaar, maar wij willlen graag gaan wandelen naar de Gorge. We krijgen onze sleutel wel alvast, deze kunnen we laten zien bij de gate, de toegang naar het park is in de hotelprijs inbegrepen.

We zetten de auto op het parkeerterrein, doen de wandelschoenen aan en gaan op weg.



We wandelen langs de gate, waar we inderdaad alleen met onze sleutel hoeven te zwaaien, het is bewolkt en er valt een enkel spatje regen. We volgen een stukje het zandpad, en daarna een zijpad in, waarna we al snel een klein paadje op kunnen die ons tot de rand van de kloof brengt. Hier hebben we een mooi gezicht over de (hier wat brede) kloof en de "horseshoe bend" een grote bocht in het riviertje onder ons in de vorm van een hoefijzer.

We volgen nu een paadje die de kloofrand volgt, net ver genoeg van de rand om geen hoogtevrees te krijgen.



Af en toe kunnen we nog wat dichter naar de rand voor mooi uitzicht op rotsen met namen als de Kamelenrots en het Bavianen kasteel. Na een poosje wandelen komen we bij het "5 Wild" center aan, hier kun je spannende dingen doen, zoals als een swing maken in de kloof. Nou ons niet gezien, al probeert een gids met veel enthousiasme ons over te halen. Na een praatje lopen we verder.



Wat al spannend genoeg wordt, is de hangbrug over het smalle ravijn. Hier is de kloof iets minder diep, maar ik ben blij dat ik me met 2 handen kan vasthouden. In ieder geval wat avontuur gehad!

Aan de overkant kunnen we nog een heel stuk wandelen, een gedeelte over een smal paadje langs de kloofrand, heel leuk, beetje kruipdoor, sluipdoor. Maar op een gegeven moment wordt het pad wel erg overwoekerd, we zien het zandpad vlak naast ons en gaan dan daarover verder. De zon is inmiddels weer doorgebroken en het is flink warm aan het worden.



We hebben van deze kant ook mooi uitzicht op de Baboons castle, een enorm vierkant rotsblok (we zien geen baboons). We gaan weer verder en komen dan bij de "overhanging cliffs".
Er is een uitkijkpunt bij de overhangende rotsen, Bert gaat even onder die rotsen zitten, wat ik natuurlijk doodeng vind, bang dat hij naar beneden valt van de steile rotswand af. Maar gelukkig gebeurt dat niet en gaan we nog een stukje verder naar de Oribi-heads, hier zien we nog een andere bocht in de rivier beneden ons. Dit is wel ongeveer het einde van onze wandeling en dus gaan we maar weer eens terug lopen.

We spotten wat kleine vogeltjes onderweg en we zien ergens een passievruchtplant door een boom geslingerd, er hangen rijpe vruchten aan, die Bert met smaak opeet. We besluiten op de terugweg toch weer de Suspension bridge te nemen, ook al kunnen we er met een bocht om heen wandelen. Toch maar wat spanning. Ik durf nu zelfs een stukje te filmen, maar later hou ik me toch weer met 2 handen vast.

We nemen een ander zandpad terug, we spotten onderweg een trompetter hornbill. De hoornvogels zijn allemaal voorzien van grote snavels, maar die trumpetters lijken wel een "dubbelloops" snavel te hebben.
We komen langs een poeltje water, waar we een poosje zittend op de rotsblokken rondkijken. Er zijn hier heel veel prachtig rode libelles. Ik zie ineens een Knysna Turaco, een vrij grote vogel met een olijfgroene kop en een wat donkerder groen lijf. Op zijn kop een kuifje. Mooi getekend!

Na de wandeling maken we nog een ommetje door de tuin en zien dan de boom die door de storm vorige week is omgewaaid, hij heeft inderdaad veel schade aangericht. Wij zoeken een plekje op het terras met een drankje en gewapend met tablets, harde schijf en camera om alle digitale werkzaamheden up to date te houden.

In de avond gaan we eten in het restaurant. Het hoofdgebouw van het hotel is best wel oud en mooi! Dus ook het restaurant. Vooraf kiezen we een gerechtje met pittige kippenlevertjes. Heerlijk, alleen brengen ze er in 1e instantie eentje, terwijl we er toch echt 2 besteld hadden. Vervolgens kiest Bert een steak en ik ga voor vis. Bert zit heerlijk te eten, mijn vis heeft helaas veel en veel te lang op de grill gelegen.... Jammer.
We drinken nog wel een lekker wijntje erbij.

Ma het eten zoeken we onze mooie kamer weer op.

Vrijdag 04-03-2016 16e vakantiedag

We starten de dag met koffie , die ik zittend op het trapje voor onze kamer opdrink. Er zitten volop vogels, er zijn dus volop vogelgeluiden te horen, maar het is nog net niet licht genoeg om te te filmen. na de koffie gaan we een rondje door de tuin wandelen, nu kunnen we wel wat beter zien wat er zoal rondvliegt. Het is in ieder geval heerlijk rustig hier.

Na onze wandeling gaan we eerst nog maar even douchen en daarna is het tijd voor het ontbijt.
Het ontbijt is een soort van slapstick. De dame die serveert is vooral hééééél relaxed. Ze komt nadat ze een stel anderen heeft voorzien van een gerecht wel naar onze tafel waar ze onze sapglazen meeneemt. Er is wel een buffet, maar daar staat niet meer dan koffie, sap, cereals, beleg en wat muffins, we nemen dus aan dat we nog wat eieren en dergelijke en toast kunnen bestellen.

Na een paar bakken koffie, sap en muffins en bijna een half uur verder, pleegt de dame overleg met de receptie en komt dan naar ons toe met kaartjes waarop staat welkom bij het ontbijt, help jezelf bij het buffet: en maak een keuze uit het menu. Gelukkig toch nog wat toast en eitjes.

We gaan onze spullen bijelkaar zoeken, de auto weer inladen en gaan dan op weg naar het volgende adres. We rijden een stukje terug naar de doorgaande weg en gaan nu weer in noordelijke richting rijden. Oribi was ongeveer het zuidelijkste punt.
Voorlopig rijden we over een doorgaande weg. De omgeving is mooi, groen en glooiend en langzamerhand wat hoger aan het worden. Na het rijden over de N2, krijgen we een wat minder drukke weg die ons richting Underberg brengt. We zitten nu steeds op een hoogte van rond de 1500 meter.



Vlak voor het bereiken van Underberg zien we een hele kopel kraanvogels die in een weiland rondstappen.

Bij Underberg besluiten we eerst even door te rijden tot het dorp. We gaan hier de tank vol laten gooien en gaan daarna op zoek naar het kantoor van Major adventures. Hier moeten we morgen zijn voor de excursie.
Een en ander is al snel gevonden. Dan rijden we een stukje terug naar de zijweg richting onze B&B The old Hatchery. Dit is zo ongeveer 6 kilometer. We checken in en worden naar onze lodge verwezen. We hebben weer een mooie kamer.



We hadden nog plannen om wat te gaan wandelen of iets degelijks, maar boven de bergen rondom ons heen, zijn al aardige buien aan het ontwikkelen. We zien regelmatig bliksemflitsen, we besluiten maar wat rond te wandelen op het terrein. We nemen eerst een wandelpad vanaf de lodge naar het restaurantgebouw en dan doemt er meteen een slang voor me op. Wie schrikt het hardst de slang, of ik? Wat voor slang het is: na navraag hier en daar: Een Rinkhals, een cobra achtige slang.



Vroeger was dit een forellenkwekerij, de kweekvijvers zijn hier en daar nog gevuld met water, andere helemaal overwoekerd door gras. Verder stroomt er een beek over de grond rondom de lodges, die via een leuke waterval in een meertje uitkomt. Hier zien we af en toe wat watervogels, een cormorant, wat reigers en dergelijke. In de bomen rondom de beek zien we ook wat mooie vogels met gele pootjes en snavels (zoeken we ook nog op) Het zijn Common Myna's.

Als we alles zo ongeveer bekeken hebben strijken we met een biertje en een wijntje neer op het terras. We hebben weer een beetje internet hier zodat we wat mail en dergelijke kunnen checken. Ik verplaats weer wat getypte tekst naar mijn reisblog.
Foto's uploaden is nog wat lastig.

We eten vanavond hier in het restaurant. We zitten best wel een stukje van het dorp af en het ziet er hier trouwens ook aantrekkelijk uit. We starten met een salade: ik een Griekse en Bert een Caprese. Als hoofdgerecht kiezen we lamskoteletjes, waar een heerlijk kruidig sausje bij zit. Aardappelpuree (er worden in deze omgeving veel aardappels geteeld en ze zijn prima van smaak) en verder nog wat gemengde groentes erbij.

We laten alles weer prima smaken, het wijntje zoek ik zelf uit bij de wijnvoorraad, want de eerste 2 die ik uitkoos waren uitverkocht.
Tot slot nemen we een bakkie koffie en zoeken onze lodge op.

Zaterdag 05-03-2016 17e vakantiedag

We kunnen vandaag wat rustig aan doen, we gaan een excursie naar de Sani pass maken. Om 8.00 uur kunnen we ontbijten en na wat gebakken eitjes, bacon en toast, koffie en sap zijn we helemaal klaarvoor de start. De man bij de receptie had gisteren voor ons gecheckt of de booking voor de excursie rond was en vertelde dat we hier bij de lodge worden opgehaald. Nou, dat is prima nietwaar.

David onze gids staat mooi op tijd voor de deur en we rijden naar Underberg naar het kantoor, waar de nodige formulieren ingevuld moeten worden. We gaan straks de grens met Lesotho over.
Behalve wij tweeën gaan er nog 3 Tjechen met ons mee. Van de maatschappij waar we de tour mee doen gaan nog wat andere groepjes dezelfde excursie maken.





Als alles rond is gaan we op weg, rijden Underberg uit, door Himeville, waarbij David, volop informatie geeft. Buiten Himeville slaan we linksaf, richting Sani pass. We hebben nog een paar kilometer asfalt te gaan, waarbij we al een idee krijgen waar de weg heengaat.
Ver voor ons zien we mooie rotsformaties.
We komen bij een voormalige handelspost. Hier kwamen de Basuthomensen met ezeltjes uit de bergen om onder anderen hun merino en angorawol te ruilen tegen goederen uit Zuid-Afrika (bijv. hout, omdat een groot gedeelte van Lesotho boven de boomgrens ligt.

We gaan nu een gravelweg op en kan het gehobbel beginnen. (zulumassage zoals onze gids het noemt)
Ruim 20 kilometer te gaan, maar wat een mooie omgeving, groene valleien met boven op basaltruggen met de mooiste vormen, volop watervallen. Sommigen komen over de weg en moeten we door het water rijden, Gelukkig maken we geregeld een fotostop om extra te genieten van de schitterende omgeving.



Na deze kilometers komen we bij de grenspost aan en na de nodige formaliteiten kunnen we doorrijden, we rijden nu in een stuk niemandsland (de weg wordt wel min of meer door Zuid-Afrika onderhouden, maar officieel behoort het niemand toe. De grens ligt op 1968 meter boven de zeespiegel!
Nu moet de 4x4 ingeschakeld worden, de weg wordt nu echt spannend. Eerst nog een stukje doorhobbelen, maar al snel krijgen we een aantal forse haarspeldbochten te rijden. De uitzichten zijn fenomenaal en we stijgen vele meters per bocht.
Uiteindelijk stijgen we deze laatste 8 kilometers 1005 meters!

En na al deze gravelwegen doemt dan ineens een prachtige asfaltweg op en naderen we na een paar honderd meters de grens van Lesotho. De gids gaat met de paspoorten en de verdere papieren naar de grens en wij kunnen vast de benen gaan strekken. We zijn nu op een grote hoogvlakte waar volop merinoschapen en angorageiten rondlopen.



Het is nu nog best wel warm buiten, maar het kan op deze grote hoogte zelfs in de zomer koud zijn en zelfs sneeuwen.
Als de plichtplegingen klaar zijn en we onze paspoorten weer krijgen, met alweer wat stempels extra (voor het gemak staat de vertrek stempel er ook vast in) rijden we een stukje door naar een klein Basutho dorpje. Er staan een paar hutjes, er lopen wat schapen en kippen en dergelijke rond en voor onze ogen is het erg arm en armzalig.

We mogen één van de hutjes bezoeken en plaatsnemen op met dekens bedekte lemen banken die rondom tegen de muren zijn geplaatst (ook van leem en stro en buiten wat stenen, de muren zijn wel een meter dik.
Er staat een bed, maar die wordt alleen door de kinderen gebruikt. De volwassenen slapen op schapenvachten op de grond. De gids geeft uitleg over de cultuur van Lesotho, gewoonte, de vlag, de koning enzovoort. Heel indrukwekkend.



De vrouw des huizens stalt intussen het nodige huisvlijt uit en na de nodige info, kunnen we proeven van het verse warme brood, die in een (dichte) pan wordt gebakken, met daarop een vuurtje van smeulende gedroogde koeienvlaaien.
Onder de pan ook wat vuur en de kookplaats is gemaakt op vuurvaste steen wat ook de hut verwarmt.
Niet onnodig op een plek waar af en toe winden van rond de 140 kilomter per uur waaien! Het brood is knapperig en lekker.

We schaffen wat van het huisvlijt aan: een welkome aanvulling op de minimale inkomens van de mensen hier. ook als je een foto wil maken van de herders hier, of de mensen die spelen op hun traditionelen instrumenten is een donatie van wat randen erg welkom.





Na deze toch wel bijzondere ervaring rijden we terug tot vlak bij de grens, hier bevindt zich de hoogstgelegen pub van Afrika.
Wel even leuk, maar het is wel een erg commerciële business. We drinken Lesothobier, mij wat te bitter. We eten een lamsstew op Lesotho wijze met rijst en een salade. Best lekker.

Om 14.00uur moeten we weer richting 4x4 toyota en terwijl we wachten tot ook de gids er aankomt zien we het boven de bergen aan het eind van de hoogvlakte flink weerlichten. Wij gaan weer aan de afdaling beginnen met als eerste de haarspeldbochten: echt mooi hier en wat een spectaculaire route!!!!

Na de haarspeldbochten hobbelen we verder naar beneden en hier wordt het nu ook wat minder zonnig en horen we zelfs een donderslag. Waar op de heenweg de watervalletjes lagen te glinsteren in de zon, zijn nu de kleuren van de valleien en rotswanden mooier.
We bereiken de grenspost weer en na de laatste stempel in het paspoort kunnen we de laatste afdaling gaan doen.



Behalve wat bijzondere vogels, 1 eland boven op een bergkam en wat baboons spotten we geen wildlife, hoe goed we de instructies van David ook opvolgen: When de rocks move, or if they have legs, than it will be animals 😊

Tegen 16.00 uur bereiken we Underberg weer en nemen we afscheid van de Tjechen. David loopt even naar het kantoor en brengt ons dan terug naar onze B&B The Old Hatchery.



Ook hier is de zon verdwenen en komen er steeds meer wolken opzetten. We halen even onze tablets op in onze lodge en gaan dan bij het restaurant zitten.

Met een wijntje erbij gaan we wat schrijfwerk doen en foto's uploaden, maar langzamerhand hebben we meer aandacht voor het weer. Er komen steeds meer donkere wolken om ons heen en er zijn op verschillende plaatsen bliksemflitsen te zien en horen we steeds meer donderen.

Op een gegeven moment gaat het ook heel hard waaien. Ik vlucht met mijn tablet het restaurant in, terwijl Bert nog even door gaat met foto's maken van het slechte weer.



Maar op een gegeven moment komt ook hij naar binnen. Het loopt inmiddels al aardig tegen etenstijd. Er zitten nog meer mensen in het restaurants, onder andere een paar mannen die een rugby wedstrijd op de tv zitten te kijken.

Wij bestellen een salade vooraf en Bert een pastagerecht met piripiri kippenlevertjes, ik hou het op een creamy ham en mushrooms pasta.



Na een blikseminslag vlakbij gaat het licht heel even uit, voor de rugbykijkers is dat wat minder: de tv heeft een paar minuten nodig om weer helemaal op te starten. En ja hoor, 5 minuten later: weer alles uit en dat gaat zo nog wel een flink aantal keren door. De tv kijkers geven het maar op!



Als wij net aan de pasta zitten, gaat het licht weer uit en nu blijft het uit: er worden meteen olielampen geregeld en na korte tijd eten we verder bij dit licht.

Uiteindelijk is er ook weer stroom en gaat het onweer wat minder worden. Wij drinken nog een bakje koffie en gaan dan naar onze lodge.

Zondag 06-03-2016 18e vakantiedag

Rond 6.00 uur gaan we snel het bed uit, de lucht begint mooi rood te kleuren en daar willen we buiten even van gaan genieten. We wandelen een stukje over de weg en zien een mooie zonsopgang. De bergen kleuren mooi en we zien steeds meer stukjes van de valleien in de zon komen. De vogels zijn al weer druk met rondvliegen, we zien de hadeda ibissen (die zie je overal trouwens hier en ze maken veel lawaai) we zien een koppel ooievaars overvliegen en allerlei andere kleinere vogels, veel zwaluwen en duifjes.



Na onze wandeling keren we terug naar onze lodge voor een douche, een bakkie koffie en pakken we de backpacks maar weer wat in. Om 8.00 uur gaan we ontbijten, we kiezen voor het farmers ontbijt, eitjes, bacon, boerewors, tomaat en gebakken ui. Met erbij nog een sapje, koffie en wat fruit.

We blijven nog even bij het restaurant rondhangen om een update voor Bert zijn telefoon binnen te halen, maar dat lukt niet echt en dus gaan we maar op weg. We zitten nu in de streek de Zuidelijke Drakensbergen en ons doel is de Noordelijke Drakensbergen.

Volgens ons reisboek moeten we een doorgaande weg volgen, maar onze navigatie heeft een ander plan en stuurt ons wat rustigere wegen op, onder andere wat gravelroads wat we natuurlijk veel leuker vinden.



We rijden voortdurend op een hoogte tussen de 1500 en 1800 meter. Het is hier best een afwisselende natuur: soms valleien met veel kleine meertjes/ poeltjes, dan weer hele stukken met aangelegde bossen eucalyptusbomen voor de houtwinning en dan weer wat natuurlijk bos.

We komen op een weg waar we op de kaart hebben gezien dat er een monument is, waar Mandela gearresteerd is voorafgaand aan zijn jarenlange opsluiting o.a. op Robbenisland.

We blijken precies in de andere richting te rijden. Nouja vooruit dan maar.



We zijn nu vlak bij ons volgende overnachtingsadres, maar het is nog steeds vroeg. We besluiten door te rijden naar Giants Castle: een mooi gebied in de Drakensbergen. De wegen zijn hier echt slecht: als er asfalt ligt zijn er "potholes" als er geen asfalt is is het een en al hobbel/ knollenpad. Het weer wordt weer steeds slechter, donkere wolken en bliksemflitsen aan alle kanten.

We komen door een paar dorpjes waar geiten en koeien over de weg wandelen. De kinderen die net uit school zijn en lopend onderweg zijn naar huis, roepen "sweets, sweets" naar ons, het lijkt of iedere toerist bakken vol met snoep bij zich heeft.



Uiteindelijk komen we bij de "gate" van het Giant's castle reserve. Gezien de tijd en het slechte weer heeft het nu geen zin om er naar binnen te gaan. We keren dus maar om en gaan ons Guesthouse opzoeken. Dat betekent nog wel zo'n 35 kilometer slechte weg te gaan.

We moeten terug naar de asfaltweg met potholes en vinden daar de zijweg naar Antbear-lodge.

Ook dit is een gravelweg, we rijden al snel langs een natuurgebied en daar zie ik ineens een zwart wildebeest lopen: die hebben we nooit eerder gezien! Fotomoment.



We vinden de afslag naar Antbear en moeten dan nog 2 kilometer over een heel slecht weggetje tot de lodge, we vinden al snel de parking en voor we kunnen uitstappen komt Leanne de manager al naar ons toe. Ze neemt ons meteen mee naar onze lodge en wat we hier zien is echt heel bijzonder!



De lodges zijn met strobalen en leem helemaal handgemaakt en er is veel hout gebruikt en alle sloten, scharnieren en dergelijke zijn allemaal van hout en zien er heel ingenieus uit. Heel erg apart allemaal en ook heel geriefelijk met open haard, een badkamer met bad met jacuzzi enzo. Echt een "biesondere plekkie".



We wandelen mee naar het hoofdgebouw en schrijven ons verder in. Ook hier kijken we weer de ogen uit. Alles van hout en zelfgemaakt: stoelen, tafels, lampen, de trap enzovoort. We horen later van Andrew de eigenaar, dat ze dan ook al 16 jaar bezig zijn met opbouwen (veel van de meubels zijn ook door Andrew's vader gemaakt.)



Wij installeren ons even op het terras en hebben even een klein beetje internet. Net genoeg om een email te lezen.

Ik typ nog maar weer wat wetenswaardigheden voor mijn blog. Later installeren we ons bij onze lodge, we slepen even de bank van voor het huis op het grasveld, want onder ons overhangende dak, zit een duif te broeden en die schrikt snel van ons.



We hebben een mooi uitzicht over vallei, weiland met koeien en de mooie tuin met veel vogels.



Om 18.30 uur gaan we naar het hoofdgebouw terug, hier is een soort barruimte met banken, waar we ons even installeren en waar ook de andere 4 gasten: 2 Amerikanen en 2 Duitsers al snel arriveren. Er ontstaat een geanimeerd gesprek over wat we al gedaan hebben en wat we nog van plan zijn te gaan doen. Gezellig!



Om 19.00 uur worden we uitgenodigd om aan tafel te komen, er is een tafel voor 7 personen gedekt, behalve de gasten schuift ook Leanne de manager aan. We eten lekker, een salade met aubergine vooraf, varkensmedaillons en wat groentes in een kleine pompoen geserveerd met aardappelpuree en als toetje een heel apart chocoladetoetje.



Ook nu volgt er weer een leuk gesprek over werk, vakanties, Zuid-Afrika en al wat meer.

We blijven tot ver na 22.00 uur natafelen en zoeken dan onze lodge op. We zijn helemaal blij met dit plekje!

Maandag 07-03-2016 19e vakantiedag

We worden op tijd wakker, maken een bakkie koffie en hierna gaan we een wandeling rond de farm maken. We lopen het hek uit en een ander weer in en volgen een soort karrenspoor. We zien vogels, de koeien beneden ons, een paar duikertjes en vooral een mooie omgeving. We zien een aantal aangelegde meertjes, voor het water voor het land en komen langs een weiland met schapen en een paar varkens.

We weten niet of we wel het goede pad hebben. het pad waar we op liepen, loopt dood en we lopen ineens midden tussen de koeien. Uiteindelijk vinden we wel een hek dat we met moeite open kunnen krijgen en later nog eens eentje.



Maar uiteindelijk komen we terug bij ons vertrekpunt met een leuke wandeling achter de rug. Even douchen enzo en dan gaan we naar het hoofdgebouw om te ontbijten. Vanmorgen hebben we gezelschap van Andrew de eigenaar, aan het ontbijt. Hij heeft zojuist met zijn microlight een vlucht gemaakt met een van de andere gasten richting van de toppen van de Drakensbergen.



We hebben een lekkere omelet besteld, er is vers gebakken brood en scones en natuurlijk, koffie, sap, fruit enzovoort. Als wij bijna klaar zijn met eten komen de anderen er ook aan en hebben we nog even een gezellig gesprek, maar dan gaan wij er toch vandoor. We willen gaan wandelen en hebben nog wat slechte wegen te gaan.



We rijden weer naar Giant's Castle nu gaan we wel door de gate en rijden dan nog 7,5 kilometer verder naar de parking en receptie. We melden ons even aan, maar voor een kortere wandeling is dat niet nodig.

We moeten de weg een klein stukje teruglopen en daar begint de trail genaamd: Bergview. Het eerste stuk moeten we klimmen, wat niet helemaal meevalt, via allerlei rotspaadjes omhoog en het is intussen redelijk tegen de 30 graden. Beetje afzien dus. Wel een mooi stuk om te lopen met grote groene valleien en mooie zandsteen rotsformaties en hoger de basaltformaties.

Gelukkig wordt het pad na een poosje minder steil en is het wandelen wat makkelijker. We zien wat vogeltjes, hagedissen en veel libelles. We steken een helder stromend beekje over en proeven het water, lekker fris en we kunnen wel wat extra water gebruiken.

In de verte zie ik wat andere wandelaars.

We wandelen verder tot we ineens een donderslag achter ons horen. De vriendelijke witte wolken die we eerder op de ochtend zagen, zijn aardig gegroeid en zien er een stuk grijzer uit. Voorlopig zijn ze nog flink op afstand en Bert maakt zich nog geen zorgen. Ik voel me natuurlijk helemaal niet meer op mijn gemak!

Ik ga dus waar mogelijk een beetje harder lopen en hijg soms als een gek, van het klimmen en een beetje paniek.



Gelukkig wordt het weer wat rustiger achter ons en lopen we ook weer een poosje in het zonnetje. Intussen hebben we ook de wandelaars voor ons ingehaald. Het blijken 2 Afrikaanse meiden uit Kaapstad te zijn en we maken even een praatje. dan lopen we ze voorbij, maar als we bij een onduidelijke splitsing komen, wachten we even op hen. (Volgens de wegwijzers moeten we weer terug) Gelukkig hebben zij een routebeschrijving en vinden we het goede pad.



We lopen gezamenlijk verder en hebben leuke gesprekken met elkaar, wat heel gezellig is. We hebben nu nog zo'n 3 kilometer te gaan, waarvan een deel een pad is en een deel over de doorgaande weg gaat. We krijgen een regenbuitje onderweg, maar het onweer blijft op afstand.



Terug bij de receptie nemen we hartelijk afscheid van Ruth en Ria, echt een leuke ontmoeting. Wij gaan even de shop in, op zoek naar een souveniertje ofzo. Maar helaas, mijn verzameling koelkastmagneten wordt hier niet aangevuld 😊 Dan maar een ijsje!



We wandelen in de hete zon terug naar de auto en hobbelen dan weer via alle potholes en gravelwegen terug. We hadden nog een extra uitstapje bedacht, maar het weer is niet echt lekker en het begint al te laat te worden om nog een activiteit te doen. We gaan dus maar terug en zien in het Zulupark zowaar een paar struisvogels, die hadden we dit jaar nog niet gezien.



Terug bij de Antbear lodge gaan we onze tablets halen en dan gaan we op het terras van het hoofdgebouw wat zitten schrijven en foto's in orde maken.

We eten weer gezamenlijk, vandaag erwten/ham soep en lamsmedaillons met bloemkool en aardappel. Als toetje hebben we Milktart.

We kletsen nog een tijdje gezellig met elkaar en zoeken dan onze lodge op, waar we nog een glaasje wijn drinken.

Het is intussen lekker gaan regenen.

Dinsdag 08-03-2016 20e vakantiedag

Natuurlijk zijn we al weer vroeg wakker, maar het is bewolkt en vochtig buiten, het lokt niet aan om te gaan struinen in het natte gras om de farm heen. Dus maar wat luieren en lezen. We gaan om 8.00 uur ontbijten, met maar weer een heerlijke omelet!

We kletsen nog wat met Andrew en het Duitse stel. Hierna gaan we de boel inpakken en nog wat foto's te maken van het boeiende interieur.



We kopen allebei een mooie sweater van Antbear lodge en na het afrekenen, geeft Andrew nog een leuke alternatieve route.

Onze volgende bestemming is Golden Gate NP. We rijden voorlopig nog door de Drakensbergen, die helaas veelal onder een wolkendek schuilgaan. Andrew had ons nog een mooi uitzichtpunt aanbevolen, maar had al gezegd: als je de bergen van de weg af niet ziet, dan is er verderop ook niets te zien en kan je de moeite van een omweg besparen.



Onderweg zien we in een boom wat Sacred ibissen zitten. We gaan in Bergville wat inkopen doen, we zitten de komende nachten boven op een berg in een park en gaan daar zelf kokkerellen.

We rijden over een bergpas en komen nu in de provincie Free State. er is hier een groot stuwmeer en we hebben op een paar punten een mooi uitzicht.



We hebben nu een stuk nog te rijden tot het Golden Gate park en al snel zien we de mooie gekleurde rotsformaties en mooie groene valleien. We zien volop zwarte wildebeesten, blesbokken en een andere bokkensoort met wat rode vacht.

We moeten weer een soort pas over en komen dan in het smalste gedeelte waar het Van Reenen Kamp is, hier moeten we ons aanmelden en krijgen we de sleutel van onze lodge. We moeten een stukje terug rijden, volgen een gedeelte van de Oribiloop en nemen dan het steile verharde pad naar de lodge, nog zo'n 3 kilometer te gaan.



Er zijn 8 huisjes, 4 kleine en 4 wat grotere, wij hebben een kleine, de eerste van het rijtje. De lodge is helemaal van hout gemaakt, heeft een woongedeelte, keukentje, slaapkamer en badkamer: alles erop en eraan.

Het is inmiddels flink gaan waaien en de temperatuur is flink gezakt, onze nieuwe sweaters komen meteen goed van pas.

We hebben een open haard en die steken we meteen aan. Er is ook een braai en die gaat op een gegeven moment ook aan.

We eten op tijd want het is te fris om laat buiten te zitten: wel hebben we een prachtig uitzicht over een groene vallei en rotsformaties wat verder op. Aan de overkant van de vallei zien we zebra's, blesbokken en alweer zwarte wildebeesten.

Als het maaltje binnen is (boerewors van de braai, een aardappelpakketje en een salade) is het echt koud aan het worden en begint de bewolking in het dal te zakken en komen we in de wolken / mist terecht, we zitten hier dan ook op 2200 meter hoogte!



Met de dikke gordijnen dicht en de open haard aan is het binnen prima uit te houden! Zo te zien aan de parkeerplaatsen zijn wij de enige gasten vandaag (er is wel iemand van het park in de stafwoning)

Wij vinden het knus hier! Vooral als buiten de regen gaat vallen.

Woensdag 09-03-2016 21e vakantiedag

Het heeft de hele nacht geregend en ook nu regent het flink door. Heerlijk voor dit land met zijn grote droogte, voor ons wat jammer: we zitten helemaal in de wolken en zien niets van de prachtige omgeving.

We starten de dag eerst maar met koffie en gaan later een ontbijtje maken met gebakken eitjes en nog een restje van de piepertjes, sapje erbij en nog een kop koffie.



Na dit ontbijt gaan we toch maar eens de omgeving verkennen, hopelijk trekt de bewolking wat op. We rijden eerst ons steile pad af en volgen dan de Oribiloop verder. Ik zie wat beesten staan en als ik daar op inzoom zie ik behalve de blesbok, nog wat anders lopen: Een secretarisvogel. Dit is een bijzondere vogel, het is een roofvogel, maar met hele lange poten. Echt heel apart. Bijzonder dat we hem zien. We kunnen nog wat dichterbij komen voor wat foto's.



Dan rijden we de loop verder, er is hier een afslag naar een "vulture restaurant", het regent echter flink door en het lokt niet aan om uit de auto te stappen.

We gaan na de loop de weg een stuk terug volgen tot de gate, we hebben wisselend weinig uitzicht, veel bewolking, regen en wat drogere momenten. Maar over het algemeen regent het.



We rijden een zijweggetje op, een gravelweggetje en zien daar veel vogels, onder andere wat hamerkoppen, flinke bruine vogels met koppen in de vorm van een klauwhamer.

Vlak voor ons steekt ook een jakhals de weg over.

Wat we verder nog aan bijzonders zien is een auto die de een stuk de berm is ingereden, met heel veel politie, ambulances en reddingswagens erbij



We nemen nog de Bleskoploop, maar ook hier is er weinig te beleven door laaghangende bewolking en regen. We besluiten dan maar terug te keren naar onze lodge. Dit is nog een spannende onderneming: de steile weg is flink glad door de regen en de auto heeft moeite om het steilste stuk te overwinnen. Maar vooruit, er komt ook nog een jakhals voorbij struinen, dat maakt weer van alles goed!



In onze lodge gaat de open haard aan en ga ik maar lekker aan het bloggen. We hebben nog zat MB's op onze Zuidafrikaanse sim staan en kunnen zelfs het derde blog posten!

Buiten blijft het gestaag doorregenen, maar wij vinden het wel gezellig zo met een glas wijn bij de open haard. En vooruit één dagje in 3 weken vakantie zonder korte broek moet kunnen toch?



We steken ondanks het weer de braai aan, we hebben wat gekruide kippenboutjes aan een spies en nog een aardappelpakketje. Maar vanavond eten we het binnen op, het is nu echt niet prettig om buiten te zitten en binnen is het behaaglijk.

Na nog een glas wijn zoeken we onze warme bedjes op. (haha ik heb de elektrische deken ontdekt)

Donderdag 10-03-2016 22e vakantiedag

Het is nog steeds een wolkenwereld als we wakker worden. Snel een bak koffie gemaakt en dan even terug in het bed. Na een poosje staan we toch maar op en ik ga een ontbijtje maken (ik kan ook lekkere omeletjes maken 😊 ) Nog een bakkie koffie en een sapje erbij om het af maken.

Bert is intussen begonnen met inpakken, vanavond vliegen we terug, dus nu moet echt alles weer in de backpacks. Na het ontbijt, ga ik effe snel douchen en dan ga ik ook inpakken.



Als we naar buiten kijken zien we dat de wolken een beetje aan het optrekken zijn, het regent niet meer en we kunnen "onze vallei" gelukkig weer zien! Toch nog even genieten van het mooie uitzicht, de reden om hier te verblijven.

Als we helemaal gepakt en gezakt zijn rijden we naar het Van Reenen Kamp terug om uit te checken. De temperatuur is iets hoger dan gisteren en het is in ieder geval de moeite waard om nog wat loops te gaan rijden.



Het eerste wildlife dat we zien is een mongoose die de weg oversteekt. We rijden een stukje verder naar een picknickplaats, waar we een hele kudde paarden tegenkomen en waar we wat mooie foto's maken van de rotsformaties.

Ons volgende doel is de Blesblokloop, gisteren hebben we die ook gereden, maar nu is het droog en kunnen we wat beter uitstappen en genieten van de mooie natuur.



Er is een uitkijkpunt bij een dam: de Langtoondam en een stukje verder een viewpoint "de Zuluhoek" waar we het stuwmeertje van bovenaf kunnen zien. Hier horen we ook dierengeluiden, maar het lukt niet om deze te lokaliseren. Weer een stukje verderop is ook een uitkijkpunt, hier zien we in de hoogte een hele koppel zwarte wildebeesten die de berg af komen lopen. Sommigen maken een bijzonder geluid, waarschijnlijk zijn dat de territoriale mannetjes.



Verder is vooral de mooie natuur hier om van te genieten! Na deze loop, gaan we nog terug naar "onze" Oribiloop. Omdat we vanmorgen op tijd onze sleutel moesten inleveren zijn we hier nog niet naar de uitkijkpunten geweest.

Het eerste doel is het "Vulture restaurant", hier is een hide bij een vallei, waar af en toe karkassen van dieren worden neergelegd (afkomstig van een slachterij) dit om de gieren (en dan met name de "Bearded Vulture") te helpen. Gieren hebben het hier in Afrika slecht, worden vaak afgeschoten en er is niet altijd genoeg voedsel te vinden.



Wij zien een mooie vallei waar wat steenhopen zijn, aan de vogelpoep erop is te zien dat hier regelmatig grote vogels zitten. Er liggen een aantal kale karkassen van dieren en er ligt ook een koe. Er zijn geen gieren te zien, misschien omdat het nog te bewolkt is voor gieren om te vliegen en rond te cirkelen op de luchtstromen?

We zien al wel snel beweging in de struiken en dan komt er een jakhals aan (black backed jackal), deze gaat op zijn gemakkie aan het eten, loopt van het ene karkas naar het andere, trekt her en der wat eetbaars los, schitterend om dit te zien!



We blijven een flink poosje kijken, tot de jakhals echt genoeg heeft en rustig wegwandelt. Wij zoeken de auto weer op en gaan een stukje verder, waar weer een mooi uitzicht punt is en maken nog maar wat foto's van de rotsformaties.

Dan rijden we de rest van de weg door dit Golden Gate NP. Was ook al weer een erg mooi stekkie, waar we zeker nog eens naar terug zouden willen (maar dan met wat mooier weer om nog meer te kunnen genieten van de kleuren en uitzichten)



Ja, en dan is nu ons doel Johannesburg en O.R. Tambo Airport. Eerst nog wel 400 kilometer te gaan, we hebben nog ruim tijd, dus we nemen wat binnenwegen in plaats van over de grote weg door te jakkeren. We blijven voortdurend rijden op een hoogte van +/- 1700 meter. We komen langs plaatsen als Frankfort, Heidelberg en Sasolburg.

Buiten de stadjes om zijn er vooral uitgestrekte boerenbedrijven met heel veel koeien en schapen. We zien ook veel mooi gekleurde vogeltjes vliegen (en bij de koeien zijn tientallen koereigers te zien)

De zon schijnt weer volop en de temperatuur is weer tot een aangename 24 graden gestegen! Gelukkig nog een dagje in korte broek!



Als we Jo'burg op een 70 kilometer genaderd zijn stoppen we bij een tankstation, om nog wat te drinken te halen, de lucht was al behoorlijk aan het betrekken en net als we in het winkeltje rondlopen breekt er een enorm onweer los, waarbij het een paar keer vlak bij inslaat! En er is meteen ook een tropische regenbui, waarbij er in de kortste keren overal enorme plassen staan.



We rijden wat rustiger aan door, maar al snel klaart het weer op en schijnt de zon weer. We hadden onze navigatie op "vermijd tolwegen" staan en daarom, rijden we over allerlei wegen door Johannesburg (we komen niet in het centrum, wel wat fabriekswijken eromheen). Uiteindelijk arriveren we dan op het vliegveld, eerst de auto afleveren, dan naar het vertrekterminal. We worden gelukkig wel even weggebracht door iemand van het autoverhuur bedrijf. (We horen later van iemand dat ze een uur gelopen hebben van autoverhuur naar de terminal)



We kunnen meteen onze bagage inleveren en moeten dan door een erg drukke security check en paspoortcontrole. Stempel 10 van deze reis in het paspoort! Nu gaan we eerst een hapje eten, voor we in het vliegtuig wat gaan krijgen, duurt nog wel een tijdje. We eten een pastagerecht en drinken er een glaasje wijn bij. Dan is het tijd om de laatste randjes uit te geven: nog wat souvenirtjes en wat van die lekkere Amarula natuurlijk.



Dan is het wachten op vertrektijd. Ik kan nog mooi wat typen in mijn blog en zo verstrijkt de tijd wel weer. Om 23.15 uur gaat het boarden beginnen, het is af en toe wel lachen hoe stresserig mensen dan doen, er ontstaat zelfs een woordenwisseling omdat iemand per ongeluk langs iemand heenloopt die al in de rij staat. (terwijl je toch allemaal al een vast plekkie hebt en het vliegtuig echt niet vertrekt voordat iedereen zit)

Vrijdag 11-03-2016 23e vakantiedag

Als de dag 5 minuten oud is, gaan we taxiën naar de startbaan en stijgen we op voor de vlucht van 10 en 3/4 uur naar Schiphol. Iedereen krijgt een tasje met een flesje water, nootjes, een zakje met een reistandenborstel, een minitubetje tandpasta en een slaapmaskertje en nog een oortelefoon. Na een klein half uurtje is er een maaltje: wat wraps, een pompoensalade en een toetje. We drinken er nog maar een glaasje wijn bij. De koffie toe slaan we over, maar het glaasje Amarula slaan we niet af. Ik kijk een stukje van een film, bekijk het vlucht tracking schema en probeer af en toe wat te slapen (dat lukt niet echt, steeds een kort hazenslaapje en dan weer een poosje wakker) Om een uur of 5 hou ik het slapen voor gezien en ga mijn film maar afkijken. Langzamerhand beginnen dan meer mensen wakker te worden. Af en toe kijken we even naar buiten (verder moeten we de luikjes nog dicht houden) en zien eerst een prachtig rode gloed aan de horizon en vervolgens een mooie zonsopgang. Verder vliegen we boven een dik wolkendek en is er niets te zien.Pas als we boven Europa vliegen trekt de bewolking weg en hebben we een geweldig uitzicht op de besneeuwde Alpen! Intussen krijgen we het ontbijt geserveerd: omeletje met een worstje, gebakken tomaat en gebakken aardappeltjes. Daarbij een sinaasappelsapje, wat fruit, een broodje en koffie (en ik besluit dat het eerste wat ik doe, als ik thuis kom, het maken van een echt lekker bakkie koffie is!!) Na het ontbijt komt het einde van de vlucht in zicht, we hebben nog een klein stukje te gaan, het weer is helder, ik kan dus kijken of we nog over ons huis vliegen: dat doen we bijna letterlijk, we zitten alleen net aan de verkeerde kant van het vliegtuig om ons huis echt te zien!Om 10.10 uur landen we op een zonnig Schiphol en zijn wij snel het vliegtuig uit omdat we op rij 14 zaten (we hadden op kosten van de KLM voor de terugreis een plaatsje met extra beenruimte geboekt). Even de benen weer strekken en dan wachten op de bagage, wat nog een kwartiertje gaat duren voor de band gaat lopen. Als we de backpacks hebben gaan we richting de trein naar Leiden. Bij het station in Leiden worden we opgepikt door collega Willem, die ons terugbrengt naar huis.

En zo arriveren we weer veilig en gezond thuis na een geweldige vakantie!!!!

---