Vakantie 2.0 Lesotho, Drakensberg & Coffee Bay

---

---

Vorige week was het weer zo ver, weer een week op vakantie! Nu zijn we met één auto en vier meiden op vakantie geweest, even een kleiner groepje; Cheryl, Naomi, Milène en ik. Onze auto was echt net een teletubbieauto voor ons idee (Hyundai i20), maar hij reed wel gewoon prima.

Maandag vertrokken we vanaf Settlers naar het stadje om de auto te gaan halen en nog een paar boodschapjes voor onderweg. Daarna onze spullen ingeladen en om half 10 vertrokken we vanuit Port Alfred in de stromende regen op weg naar onze eindbestemming van die dag: Lesotho. De eerste keer dat ik in Zuid Afrika reed, best even spannend maar wel erg leuk! Via Grahamstown en Queenstown waar we even zijn gestopt voor lunch; een broodje hamburger in de auto. We redden verder naar Wepener en Van Rooyenshek waar we om half 5 aankwamen om de grens over te steken naar Lesotho. Gelukkig hadden we van te voren gehoord dat we onze paspoorten mee moesten, want hier heb je nog een echte grensovergang met bewaking en alles erop en eraan. Onze auto werd zelfs gecontroleerd, niet dat dat zoveel voorstelde; kofferbak open, twee keer met je ogen knipperen, koffer kon alweer dicht en we mochten door, maar het gaat om het idee. Daarna met onze paspoorten langs een balie om een stempel te halen om Zuid Afrika uit te mogen, weer door een poort met de auto en een kofferbak check en daarna een stempel halen om Lesotho in te mogen. Na de grenscontrole reden we door naar ons hostel, we hadden een route beschrijving en een kaart van Lesotho, er is hier geen internet verbinding dus we konden de navigatie niet aanzetten als dit nodig was. Via Mafeteng zouden we een weg nemen richting Motsequoa, naar Malealea. Helaas hadden we in Mafeteng de verkeerde afslag genomen waar we na ongeveer een uur rijden achter kwamen. Aangezien er bij nergens in Lesotho bordjes staan die aangeven waar je bent of waar de weg heen leidt of hoe de weg heet, was het erg lastig om uit te zoeken waar we ons bevonden. Na anderhalf uur hadden we besloten om terug te rijden naar Mafeteng omdat we op een dirtroad terecht waren gekomen die niet goed begaanbaar was en het inmiddels ook al helemaal donker was. Vanuit Mafeteng zijn we daarna in één keer goed gereden naar Malealea en om half 9 aangekomen bij Malealea lodge, onze accommodatie voor de komende twee nachtjes. Geluk bij ongeluk was dat Che het best wel koud had en een beetje stond te bibberen, daardoor gaf de super toffe receptionist ons een upgrade van een kamer met douche en toilet buiten, naar een kamer met douche en toilet binnen. Zodat we het niet zo koud zouden hebben! Na een vermoeiende dag lekker gaan slapen in onze schattige huisjes met muurschilderingen en al.

Dinsdag was onze eerste echte dag van deze vakantie, we konden ontbijten in de ontbijtzaal dus om 8 uur zaten we al klaar. Hierna hebben we een hike gedaan met een gids, het was vandaag totaal anders dan maandag omdat het een stralende dag was met bijna geen wolkje aan de lucht. We liepen uit het hostel en hij liet ons gelijk al een beetje van het dorpje zien, de winkeltjes waar je vanalles kon kopen, onder andere Vetkoek (een soort oliebol, echt van hier; wel lekker, maar heeeeel vet). Ook was er een mini supermarktje waar we even koekjes hadden gekocht voor onderweg, het leuke was dat we met Zuid Afrikaanse Rand konden betalen we deels terug werden betaald met Rand en Lesotho geld. We liepen een heuvel naar beneden en kwamen langs een huisje waar handgemaakte souvenirs warden verkocht. De mevrouw die hierbij hoorde had ons al in het dorpje gespot en was achter ons aan het heuveltje af gerend, in de hoop dat wij natuurlijk souvenirs bij haar zouden kopen. Het was oprecht een heel lief mevrouwtje en Che vond haar souvenirs wel wat dus bezorgde haar weer een vrolijke dag. Nu begon onze hike dan echt, een hike van 3 uur hadden we voor de boeg. We daalden verder door de heuvels, naar de Malealea rivier, deze hebben we gevolgd en een paar keer overgestoken (het scheelde dat het het droge seizoen nu is daar, dus we hebben geen natte voeten gekregen). Onderweg kwamen we verschillende herders tegen met hun kuddes schapen of koeien, de bellen die de dieren om hadden gaven me een soort Oostenrijk/Alpen gevoel. Uiteindelijk kwamen we aan bij de waterval waar we een welverdiende stop hebben gehad. De terugweg was natuurlijk zwaarder dan de weg er naar toe omdat we op de heenreis veel gedaald waren naar de rivier en de waterval toe en de terugreis moesten we dit stuk weer stijgen. Terug bij onze lodge hebben we even geluncht en genoten van een fijne douche. ‘s Middags hadden we nog iets op het programma staan, namelijk een bezoekje aan de Traditional Healer, ook wel Sangoma genoemd. We wisten eigenlijk niet helemaal wat we moesten verwachten maar om 16u was het zover. Aangezien we al een hike achter de rug hadden, was de Sangoma naar de lodge toe gekomen en hadden we daar in een apart hutje ons bezoekje aan hem. De Sangoma sprak zelf geen Engels dus hadden we een vertaler mee. Uiteindelijk bleek onze Traditional Healer meer een toekomstvoorspeller te zijn, dat was wel even gek maar het was opzich wel leuk om een keer mee te maken. Hij had hele verhalen over dat we met z’n vieren nog veel reisjes en tripjes zullen maken in de toekomst en goede vriendinnen zullen blijven, nou dat leek ons wel wat! We hadden ons ingeschreven voor het avondeten bij de lodge, we kregen 3 gangen, dat ging er wel in na zo’n actieve dag.

Woensdag was voor ons weer een reisdag, dat was helemaal niet erg want we reden weer in de stromende regen, weg vanuit Lesotho en op naar Drakensberg. We hadden in de planning staan om bovenin Lesotho het land te verlaten, via Calendonspoort omdat sommige grensovergangen, zoals Maseru brug heel druk zijn en mensen soms uren staan te wachten om de grens over te gaan. We reden wel via Maseru, de hoofdstad en zouden dan doorrijden naar boven, maar het was weer niet goed aangegeven hoe we moesten rijden. Daarom kwamen we uit bij Maseru brug en besloten een gokje te wagen om hier al de grens over te gaan. Uiteindelijk viel het ons allemaal reuze mee, het auto controleren en paspoorten stempelen ging als een trein, binnen een half uur waren we alweer klaar en reden we weer in Zuid Afrika. Voelde voor ons toch enigzins als ‘’thuis komen’’. We reden door naar ons hostel ‘Ampi theatre’ in Drakensberg. We besloten die avond zelf te koken en daar even boodschappen voor te halen in het dorpje verderop. We belandden in Bergville en wilden ook gelijk even tanken. Bij de tank vroegen we aan het mannetje dat ons zou helpen: ‘’ Could you fill it up please ?’’. Dit bleek meer een moeilijke quiz vraag met meerkeuze antwoorden dan een simpele ja/nee vraag, waarop het antwoord dan hopelijk ‘’ja‘’ is. Zijn antwoord was dan ook: ‘’ Eeeeeeeehm……. Yes’’. Hilarisch weer.

Donderdag broodjes gegeten ’s ochtends en voor Naomi gezongen want die was jarig vandaag! Om half 8 klaar staan bij de receptie want deze dag gingen we invullen met een 6 uur durende hike! Met een busje reden we twee uur tot we bij ons startpunt aangekomen waren; Sentinel Peak. We waren met een hele groep van het hostel en een gids, de andere mensen waren helemaal gekleed op de hike met sportieve kleding en bergschoenen aan. Daar kwamen de vier diva’s met hun spijkerbroekjes en sneakers aan, ook wel lachwekkend zoiets. We begonnen met gewone paadjes, die overliepen in paden van stenen en rotsen, zo zig-zagden we de berg op. Er was ook een opa mee, Jo uit Canada, een hele aardige en grappig man die voor ons foto’s van ons maakte als we aan het wandelen/klimmen waren en waarmee we hele gesprekken hadden. Na het zigzaggen hadden we even pauze en moesten we via een kloof omhoog klauteren, dit was een klim van 200 meter en boven zouden we onze lunch houden. Eenmaal boven hadden we onze top bereikt voor die dag van 3125 meter boven zeelevel! Wauw, wat een uitzicht hadden we daar! Het was echt adembenemend mooi, we konden zo ver kijken en de bergen waren zo mooi, zoiets moois heb ik nog nooit eerder gezien. Het was wel extreem koud daar boven, de wind was guur en sneed langs je gezicht en handen. We hadden geluk dat de gids ’s ochtendsvroeg nog langs was gekomen bij onze dorm om te vertellen dat het op de berg erg koud zou zijn en we genoeg warme kleren mee moesten nemen, dus we hadden nog een extra trui aangedaan. Deze hebben we ook zeker nodig gehad want de kleine sneeuwvlokjes vlogen door de lucht. Na een lunch , waar we niet zo lang voor nodig hadden omdat het zo koud was, liepen we door om naar de waterval te gaan. De hoogste waterval van Afrika en de op één na hoogste waterval ter wereld! Toen we bij de waterval aankwamen zagen we iets wat zelfs de gids nog nooit eerder had gezien, de waterval was bevroren, zo koud was het daar boven! Daarna liepen we boven over de berg heen, naar de andere kant van de berg want bovenop was de berg redelijk vlak. We zagen daar nog een (wederom bevroren) waterval en begonnen met dalen. Om beneden te komen moesten we via twee metalen trappetjes die bevestigd waren aan de rotswand, een van 15 meter en een van 22 meter. We waren niet gezekerd dus dit was toch best wel even spannend om zo naar beneden te gaan, ook omdat je je voet soms niet goed neer kon zetten op de smalle treden. Daarna liepen we verder naar beneden, na een tijdje weer via hetzelfde pad als de heenweg. We waren wel blij dat we weer terug bij ons beginpunt waren omdat onze knieën en enkels wel een beetje pijn begonnen te doen, ook doordat sommige stukken erg steil naar beneden waren. Terug bij het hostel hebben we weer lekker gedoucht en ons weer even klaargemaakt om uiteten te gaan en hiermee de verjaardag van Naomi leuk af te sluiten. Terug van het restaurant zaten we in de auto en deze gaf aan dat het op dat moment 2 graden was buiten! Het was echt super koud!

Vrijdag mochten we weer ontbijten met een prachtig uitzicht over de vergestrekte bergen die je overal om je heen zag, waar je ook keek. Wat een bofkonten zijn we ook, dat we dit allemaal kunnen doen. En onze vakantie was nog niet eens afgelopen want vandaag reden we door naar Coffee Bay. We besloten dat we in Durban zouden gaan lunchen aangezien we Durban ook nog niet gezien hadden en dat leek ons toch wel even leuk. Naarmate we dichter bij Durban kwamen ruilden we de veelal rode kale bergen in voor een groener heuvel/bergachtig landschap. Bijna bij Durban was er opeens een file, twee vrachtwagens stonden met pech midden op de weg stil.. In Durban zijn we richting het strand gereden omdat we gehoord hadden dat we hier wel leuk konden lunchen, na even zoeken hadden we wel een leuk plekje gevonden met uitzicht op het strand/de zee. Helaas was de bediening niet zo goed, Naomi en Che hadden een kipburger besteld maar na een kwartier bleek dat ze deze opeens niet meer hadden dus het werd een gewone hamburger, zo waren er wat meer dingetjes maar we konden er gelukkig wel om lachen. Na onze lunch hier zijn we snel weer verder gereden naar Coffee Bay omdat de navigatie aangaf dat dit nog 6,5 uur rijden was, oeps! Na een tijdje rijden zijn we even gestopt om te tanken en hebben we even een take-away gehaald voor onderweg omdat we niet wisten wat we nog tegen zouden komen. Na weer een stuk te hebben gereden deden we de navigatie weer even aan om te checken of we nog goed reden, dat was gelukkig wel het geval maar we zagen ook dat het nog ongeveer 2 uur rijden was naar Coffee Bay. We reden na een tijdje op een hele slechte dirtroad met erg veel gaten en onderweg liepen er weer veel mensen en dieren op de weg waar we voor moesten uitwijken. Opeens zei de navigatie: ‘’Maak u gereed om de auto te parkeren en verder naar uw bestemming te lopen.’’. We hadden het niet meer, we lagen helemaal in een deuk in die auto! Uiteindelijk zijn we toch bij Coffee Bay aangekomen en bij ons hostel Coffee Shack. We hebben hier nog gezellig bij het kampvuur gezeten waar op djembe’s werd gespeeld, erg leuk.

Zaterdag weer een nieuwe dag, waarop weer een hike stond gepland. Dit keer naar ‘’Hole in the Wall’’, een hike van 10km die 3 uur zou duren. Het landschap is hier heel anders dan wat we hebben gezien in Lesotho en in Drakensberg, hier zijn het meer heuvels en is het heel groen. Ook zit Coffee Bay natuurlijk aan zee, wat het hele landschap ook veranderd. We liepen onze wandeling dan ook heuveltje op en heuveltje af, het was echt prachtig! Het heet hier de Wildcoast, echt wauw. Onderweg zagen we zelfs dolfijnen in de zee zwemmen, echt een hele groep! Het was een mooie hike naar Hole in the Wall en we kregen daar een lekkere lunch bestaande uit getoaste broodjes met tomaat en ui, vers van de braai. Het was weer echt de moeite waard. Terug reden we met een open safariauto naar het hostel, dat was best wel koud! Aan het eind van de dag hebben we gegeten in het hostel en nog gezellig even gezeten met iedereen.



Zondag kwam er dan toch een eind aan onze vakantie, we zijn op tijd in de auto gestapt omdat het nog best wel een stukje terug rijden was naar Port Alfred. Toen we aankwamen bij Settlers stond Eileen al klaar met een warme appeltaart voor Naomi nog, echt super lief! Daarna zijn we gezellig met z’n allen uiteten gegaan bij Guido’s, dat was erg gezellig en een mooie afsluiting van onze geweldige vakantie!

---