Festivalitis in Opuwo: So you think you can dance?


Advertisement
Namibia's flag
Africa » Namibia » Kaokoland
August 22nd 2011
Published: August 23rd 2011
Edit Blog Post

Een sterke vleug van het lokale parfum Fleur d'Himba over Opuwo kondigde afgelopen zaterdag aan dat er iets folkloristisch stond te gebeuren. Met een antroposofisch verantwoorde blik op het gezicht naar het stadion getrokken om mee te genieten van dans en andere tradities van de bewoners van Kaokoland.

Het voetbalveld in het stadion lag er niet optimaal bij. Volgens Marjolijn precies zoals het gras in de Arena. Lekker kort gehouden. Of opgerold vanwege het festival.

De tribunes zaten al redelijk vol in afwachting van het feestgebeuren. Maar eerst een korte introductie van de Census, de telling van de bevolking die komende week op het program staat. Alles verliep volgens Opuwaans organisatiemodel: het is zoeken naar de persoon die ook niet weet hoeveel vertraging er is. En er was enige vertraging. Het volkslied werd twee uur later dan geprogrammeerd ingezet en door niemand meegezongen. Niet vreemd als het publiek grotendeels bestaat uit Ovahimba, Twa en Zemba, allemaal ongebonden semi-nomaden. Tijdens de speech gevlucht naar de onvolprezen Kaokoland Coffeeshop naast OK Groceries voor een kop koffie en herstel van de vochthuishouding. Eenmaal terug nog net het einde van de eerste speech meegemaakt. Daarna tijd voor de quiz met vragen over de Census die moesten zijn te beantwoorden met info uit de speech. Dat bleek een kleine teleurstelling voor de quizmaster/speecher te worden. Toch gingen er een paar T-shirts als prijzen uit, omdat na verloop van tijd het opsteken van je hand ook als goed antwoord werd beschouwd.

Vervolgens door met het festivalprogramma. Voorafgegaan door wat speeches. De interesse vanaf de tribunes nam snel af. Enkele sprekers probeerden die terug te winnen door luidkeels hun toespraak te houden. Toen er blikjes cola en broodjes werden uitgedeeld was die strijd echter ook verloren. Langzaam maar zeker begonnen er vellen op mijn neus los te laten van het wachten in de zon. Er is geen schuifdak boven de OpuwoDome. Gelukkig stak er wind op die er voor zorgde dat het stof van het voetbalveld een beschermend laagje op de huid aanbracht. En zo zagen we er na een tijdje allemaal uit als Himba.

De Ovahimba, Zemba en Twa waren allen getooid in vol ornaat. Of halfvol want bovenkleding is niet vereist in de dresscode die nog knap ingewikkeld is. Aan de hand van sieraden, haardracht en kleding is vanalles over de sociale status af te lezen over een persoon. Voor de toeschouwer een mooi stuk folklore, maar voor de tribes een normale zaak. Al eeuwen weten deze stammen te overleven in één van moeilijkst bewoonbare streken ter wereld door zich aan te passen aan de barre omstandigheden. Het was volgens de organisator dan ook uniek dat er een aantal clans waren die normaal nauwelijks te vinden zijn. Deze groepen maken zelfs geen gebruik van semi-permanente hutten, maar trekken steeds rond in de uitgestrekte velden en heuvels, ver weg van alle moderne communicatiemiddelen.

En toen: hup met de beentjes, slingeren met de borsten en voeten van de vloer! Aangevuurd door opzwepend handgeklap en schril gezang werd de vloer even stevig aangestampt. De mannen doen druk hun best om indruk op de vrouwen te maken, de vrouwen willen daarna laten zien dat zij de betere dansers zijn. Het leek me na het zien van deze fysieke overmacht geen goed idee om ter culturele uitwisseling een Vogeltjesdans voor te stellen.

PS: En dat was dan nog “slechts” het traditionele dansfeest. ’s Avonds in de shebeen liet de lokale bevolking de minder traditionele danskunsten zien inclusief bewegingen die het gemiddelde blanke lijf er niet uitgeperst krijgt, laat staan het mijne. So you think you can dance…?


Additional photos below
Photos: 26, Displayed: 24


Advertisement



Tot: 0.13s; Tpl: 0.018s; cc: 10; qc: 55; dbt: 0.0734s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.2mb