Advertisement
Published: April 7th 2011
Bijwerkingen volgens de fabrikantNa vijf maanden trouw slikken van Lariam® (mefloquine) ben ik niet meer zo zeker van mijn eigen waarneming, mogelijk een gevolg van de beruchte bijwerkingen van deze malariaprofylaxe bovenop de andere persoonlijkheidafwijkingen die er indirect voor gezorgd hebben dat ik hier ben beland. Onderstaande editie echter is geheel non-fictie en niet voortgekomen uit een chemisch delirium. Toch? Tenminste dat fluisterde een stemmetje in mijn hoofd mij zojuist in. Verderzeihetmeookdateriederekeeralsikdespatiebalkaanraakeencamelspiderwordtgeborenma
ardatgeloofikniet.
Wazzegu? Zomaar een paar van de SMS-jes in foutloos Namlish die ik onlangs kreeg te ontcijferen:
> Sorry Erwin i wil be the after lunch Hello, i wil cum in fiv minuts Jah bt bt he is stil nt jet, inform about zat <
(hogere vorm van Namlish óf bericht van volunteer die al 6 maanden aan Lariam® zit en sindsdien alleen nog in code verstuurt uit angst dat aliens zijn mededelingen onderscheppen) Ik hoopte nog even dat het schrijffouten of vreemde talige hallucinaties betrof. Enige navraag leerde
Comrade Paul heeft nog 6 km te gaan me later echter dat alles goed gespeld was voor wat er bedoeld werd, helaas.
Size matters Op een heuvel boven Windhoek ligt Heroes Acre. Hier worden de helden van Namibia’s onafhankelijksstrijd herdacht en geëerd. Het megalomane monument is aangelegd met Noord Koreaanse steun. De nederige bezoeker die zijn laatste geld heeft verzameld om een loodzware bloemenkrans te gaan leggen wordt allereerst geconfronteerd met enorm plein tegen de heuvel dat moet worden beklommen. Vervolgens staat er altijd tegenwind, mensen raken gedesoriënteerd door de eindeloze afmetingen en GPS werkt er niet. Je komt er verwarde mensen tegen die er al vanaf Independence Day 21 maart jl. of sinds de openingsceremonie ronddwalen op zoek naar de uitgang. Dus het is hopen op een onbewolkte dag zodat je met behulp van de zon en de sterren kunt navigeren en op een stabiele periode zonder pleinvrees na een nieuwe dosis Lariam®.
Gelukkig staat boven aan het plein een enorme briefopener en is er een standbeeld van nationale held Sam Nujoma opgetrokken dat waarschijnlijk zonder moeite vanuit een ander zonnestelsel is waar te nemen.
Sam Nujoma blijkt vooral bekend te zijn als goede vriend van de acteur Danny Glover, als ik de film over de
Sam werpt Unox onafhankelijksstrijd moet geloven waarin Danny tot ieders verrassing plots acte de presence geeft.
Danny Glover op zijn beurt was tijdens die strijd in werkelijkheid niet in Namibia. Ook is het tot op heden onduidelijk welke rol hij vertolkte in de film over de onafhankelijkstrijd. Niemand weet hoe hij erin verzeild is geraakt. Vermoedelijk was iemand vergeten de deur van de filmset in Namibia te sluiten zodat hij zomaar kon binnenwandelen. Danny is not serious. Verder deed deze funny funny man mee in diverse films zoals Lethal Weapon 1 t/m 24. Legendarisch zijn zijn filosofische woorden “I’m getting too old for this”.
Het standbeeld van kameraad Sam is geheel opgetrokken uit melkchocolade. Op het standbeeld zijn bijtsporen zichtbaar van de mensen die zich overmand door hongerklop op het standbeeld hebben gestort, toen ze het uiteindelijk hadden weten te bereiken. Velen hadden onderweg al hun bloemenkrans opgegeten in een vlaag van wanhoop na dagen van uitputtend ronddwalen. Chocolate Sam beeldt de SWAPO-held in actie uit, die zomaar een groot blik groentesoep (extra gevuld) naar de vijandelijke linies gooit. De edele techniek van het soepwerpen is zichtbaar niet geheel aan ChocSam besteed. Ook zonder geoefend oog is te zien dat hij gooit als
President Sam was begaan met het lot van alle Lariam slachtoffers telganger. Het projectiel lijkt daarom te gaan landen in het centrum van Windhoek. Tenzij ChocSam een briljante truc in gedachten heeft en achterwaarts gooit richting Zuid Afrikaans grondgebied.
Nog wat praktische info voor de potentiële bezoeker: in het monument zelf bevinden zich toiletten. Een niet te missen kans om ongestraft tegen de voeten van Namibia’s eerste president te plassen.
Funny Funny Morning - Moro! Ua penduka?
- Yes, mister Jonkor! Nawa, ii moro! Bua penduka?
- Ii, nawa, how was the weekend?
- Aaaah! I was struggling, you know.
These funny funny people here, they are not serious. Even, they are dangerous.
You come for this ABC…then suddenly they what-what-what…and in the end of the day, it’s a disaster. Isn’t it?
- Erm…yes… it is…isn’t it?
- Aaahtatatata!
Hier had ik nog wat moeten schrijven, bijvoorbeeld over hoe verwarrend ogenschijnlijk eenvoudige conversaties kunnen worden, over typische uitdrukkingen in het Namlish, of iets over de verschrikkingen die sommige collega’s blijkbaar moeten ondergaan tijdens het weekend, of juist niet. Ik heb echter geen idee waar deze funny funny collega het over had…graag hoor ik het als iemand me kan helpen aan
een vertaling.
Zoals het klokje thuis tikt… Dit weekend gaat in Namibia de wintertijd in. Terwijl Nederland zich opmaakt voor een zinderende zomer op het terras, maken we ons hier op voor een zinderende winter (aan het zwembad) hard werken. De klok gaat hier een uur achteruit. Het maakt dingen onnodig moeilijk en ik heb toch al moeite om ze allemaal op een rijtje te houden met een uitdijend depot chemicaliën tegen malaria in m’n lijf. Ik was er net aan gewend dat er in Nederland een uur bij was gekomen, waardoor de klokken plots gelijk liepen. Nu gaat er híer een uur af waardoor je op basis van een onwrikbare mathematische wet zou denken dat het uur dat er in Nederland bij kwam weer glad is getrokken en we weer in de oude situatie zouden zitten. Plus en min = 0 toch? Dat moet elkaar opheffen lijkt me. Toch vreemd want er is inmiddels 2 maal met een uur gegoocheld, dus eigenlijk 2 uur tijdsverschil en het levert desondanks maar 1 uur verschil op de klok op. Snap niet waar dat andere uur is gebleven. Kortom, nu is het Namibia dat zomaar áchter loopt op Nederland en dat
terwijl het hier éérder licht wordt. Trouwens, over dat licht: als het in Nederland een uur later licht wordt dan is er toch twee uur verschil in zonsopkomst? Onomstotelijk bewijs dat de klok niet correct is. Aaahtatatata…
Er mist iets Afgelopen week deed ik ’s ochtends de gordijnen open om naar buiten te kijken of de groene heuvels er nog waren. In plaats daarvan zag ik niets. Nou ja, ik zag watten. Een dikke soep van mist hing in de vallei. Ik moest mezelf even knijpen om me te beseffen dat ik me in het droogste land van zuidelijk Afrika bevond en om de visioenen van ontwakende skeletten en waggelende Himbazombies in de mist te verdrijven. Verwarrend. Verder leek het de Veluwe op een vroege herfstochtend wel. Een half uur later brandde de zon weer als een malle. Nog een paar uur later brak een apocalyptisch onweer los en leek het eind der tijden nabij. Voor de tweede keer die dag.
(met excuses voor de belegen woordspeling in de kop) A river runs through it Twee weken geleden was ik in Windhoek. Ik had een afspraak gemaakt met de VSO-arts omdat ik last kreeg van de Afrikaanse versie
van mefloquine. Daar was ik op overgestapt nadat de Nederlandse voorraad op was. Gelukkig heb ik geen paarse Himba of vliegende ezels gezien maar ik sliep niet goed. Alsof ik permanent alert was, steeds als ik wegdommelde ging er een alarm af en was ik weer klaarwakker. Na een paar weken vond ik het genoeg en heb ik VSO om andere profylaxe gevraagd. Dat kon ik krijgen als ik een formulier zou opsturen naar Nederland. Daar zou mijn zaakwaarnemer via een arts in Nederland een recept krijgen. Vervolgens kon een alternatief voor Lariam worden afgehaald bij de apotheek en kon de nieuwe medicatie opgestuurd worden naar Namibia. Afgezien van het feit dat medicijnen waarschijnlijk niet door de douane zouden komen (er vanuitgaande dat de Namibische douane in het actieve uurtje tussen uitslapen en middagborrel zou opletten) zou het met gemak 5 weken kunnen duren.
Gelukkig snapte het VSO-kantoor hier ook dat ik tegen die tijd zo ver zou zijn doorgedraaid dat ik vanuit da bush een eenzame strijd tegen de invasie van aliens met drie hoofden aan het voeren zou zijn. Zodoende kon ik in Windhoek naar de arts en op kosten van VSO in een guesthouse in Windhoek
verblijven. Via de arts kreeg ik een recept voor Malarone en nu heb ik een voorraad voor 12 maanden. Waarmee ik met stip ben gestegen op de vermogenslijst van Namibia, want Malarone is een peperduur medicijn.
Vervoer was er alleen op donderdag heen en dinsdag terug (mijn buurman moest naar een VSO-conferentie), dus ik had een prima lang weekend, lui en luxe maar ook druk met zinvolle bezigheden, zoals het uitvoeren van mijn taken als part-time actieheld.
Ook in Windhoek regende het al dagen stevig en om die reden had men de sluizen van het stuwmeer boven de stad zonder waarschuwing opengezet. De afvoer voor het water (die meestal droog staat) loopt dwars door de stad en kruist diverse belangrijke verkeersaders. Gevolg: een woeste rivier door de stad, wegen weggespoeld, auto's meegesleurd, een opbloeiend ramptoerisme en een Hollandse amateurhardloper/part-time actieheld met natte schoenen na het doorwaden van de kolkende waterstroom met een klein kind op één arm en een jammerende moeder aan de andere.
Nawoord: nu twee weken na het stoppen met Lariam gaat het een al stuk beter. De Himbazombies hebben me beloofd te wachten met de machtovername in Namibia tot ik veilig in Nederland ben en
Wielrenner EJ te O nadat hij Lariam voor EPO aanzag tijdens een korte terugval niet meer iedere geit op straat lispelt me behekste bezweringen toe. En ik heb nog geen uitnodiging gehad voor de kraamvisite bij 1651 babyspinnen. Dus ik slaap weer goed...
Advertisement
Tot: 0.163s; Tpl: 0.018s; cc: 7; qc: 57; dbt: 0.0689s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
