De Dogon

---

Vanaf Timboektoe gaan we weer terug naar Sevaré, slapen een paar nachtjes bij Willem en gaan richting de Dogon vallei.
Er was eens volk dat zich Dogon noemde…...Zo zou elk verhaal over de Dogon moeten beginnen.
De Dogon is een volk dat leeft in de Dogon vallei, een door UNESCO beschermt gebied in het zuidoosten van Mali. In de 15e eeuw trokken de Dogon naar het gebied wat nu Dogon vallei heet, waar ze een ander volk aantroffen, de Tellum.
De Tellum waren, volgens de Dogon, magische mensen ze bewoonde grotten tientallen meters hoog in de achterover hellende rotswand, hoe ze die grotten konden bereiken is tot op de dag van vandaag een raadsel, niet dat dit de theorieën over vliegpoeder en toverspreuken van de Dogon aannemelijk maakt, maar het lijkt voor normale sterveling onmogelijk de rotsen te bedwingen.
Doordat de Dogon landbouw gingen bedrijven en daarvoor de bossen hebben gekapt, hebben de Tellum, hoofdzakelijk jagers, het gebied verlaten, niemand weet waarheen en er is nooit meer wat van ze vernomen.
Door de afgezonderde ligging en moeilijke bereikbaarheid van het gebied is er weinig veranderd in de levenswijze van de Dogon. De hoge rotswand biedt een natuurlijke bescherming tegen invloeden van buitenaf, met als gevolg dat de vele overheersers in het gebied de Dogon grotendeels met rust hebben gelaten.
We hebben een drie daagse wandeling gemaakt door dit gebied van prachtige ruige rotslandschappen, steile afgronden en pittoreske tegen de rotswand aan geplakte dorpjes.
De eerste dag vertrekken we vanaf het huis van de gids, van bovenaf het plateau richting de vallei, het is een glooiende wandeling door een ruig landschap, na een pittige afdaling bereiken we het eerst dorpje, erg sprookjesachtig, kleine huisjes met een ommuurde binnenplaats met kleine graanschuurtjes met rietendaken, net allemaal kabouterhuisjes. We gaan naar het volgende door, daar is een heilige krokodillen vijver, helaas heeft het nog niet veel geregend en staat de vijver droog, geen krokodillen dus (ze zijn de bergen in gevlucht volgens de gids??).
De volgende dag hebben we geluk, vorig jaar is de Hogon (dorpshoofd) van het dorpje waar we hebben overnacht overleden en vandaag wordt, om zijn geest rust te geven, met een traditionele, gemaskerde dans zijn geest uit zijn huis verdreven. De dans is kort met maar een paar gemaskerde dansers, maar het idee dat dit een originele dans is en niet een voor toeristen in elkaar gedraaide voorstelling maakt een hoop goed.
De volgende dag gaan we weer terug richting Sangha, het grootste Dogon dorp, vandaag is het markt dag, daarmee hebben we geluk, dit maakt het aanzienlijk makkelijker transport terug naar Sevaré te vinden.
We slapen weer bij Willem, de volgende dag staat een dag tochtje naar Djenné op het programma. Djenné was net als Timboektoe een belangrijke handelsplaats in de 15e en 16e eeuw, hoewel Djenné beter in gerestaureerd dan Timboektoe is er niet echt veel meer over van deze pracht en praal. Op een paar gerestaureerde gebouwen na en de grootste modder moskee ter wereld.
Het vinden van transport naar Djenné duurt weer de hele ochtend, we hebben dus maar een paar uurtjes in de stad zelf, we zijn weer eens veel meer tijd kwijt aan het reizen dan aan het daadwerkelijk bezoeken van de stad.
We genieten nog een paar dagen van de luxe van een goed bed, normale toilet en een lekker douche bij Willem voor we richting Ouagadougou gaan.

---