Advertisement
Published: July 16th 2011
Edit Blog Post
Midden in de nacht in Nairobi aangekomen na een paar uur vertraging. Snel een taxi kunnen vinden, maar het vinden van het hostel waar ik verbleef, kostte wat meer tijd en na een half uur zoeken rondom het hostel kwamen we achter het probleem: de eigenaar had net de dag ervoor de naam veranderd....heel handig...
Om vier uur 's nachts neergeplofd op m'n bed en nog wat geslapen, voordat ik de volgende dag Nairobi inging voor het bezoeken van het National Museum en het zoeken van een tour naar Mount Kenya.
Alleen al het zoeken van een tour naar Mount Kenya was al een avontuur op zich. Natuurlijk had ik er totaal niet over nagedacht dat het zondag was en in een behoorlijk Christelijk land als Kenia er dan niet veel geopend is in Nairobi dan. Maar ja, dan heb je altijd de mannetjes op straat die je graag meenemen naar hun tour office en zo liep ik natuurlijk ook tegen zo iemand op. En daar was dan eindelijk toch ergens in een groot gebouw op de zoveelste verdieping een klein kantoortje dat tours regelde. Zo ook naar Mount Kenya. Ik zou met twee andere toeristen mee kunnen voor een goede
prijs. Nou, prima, altijd leuk wat gezelschap in de bergen. Nadat de boeking gedaan was liep dat mannetje dat me naar binnen had gepraat met me mee en zei dat we nu naar een bijzondere plek zouden gaan om voor geluk op mijn tour te zorgen. Hmmm..oke...
Natuurlijk was dit geluk te behalen in de winkel met Masai producten van zijn grote vriend. Als ik een armbandje of ketting zou kopen, zou dat me veel geluk brengen op de berg. Waarschijnlijk voor veel te veel geld met een leuk armbandje weer vertrokken, want ik ben niet de beste onderhandelaar..:-)
We zullen zien of dit geluk zal brengen...
Maandagochtend ontmoette ik m'n gids Josep en waren er ineens geen andere toeristen, want die zouden pas vanavond rechtstreeks komen naar het stadje waar ik vlakbij de berg zou overnachten. Met een matatu (een gedeelde taxi) vol met Kenianen vertrok ik met m'n gids naar Nanyuki. Dit stadje ligt op de evenaar, dus een bezoekje hieraan mocht niet ontbreken. Vorig jaar in Ecuador heb ik er niet echt bij stil gestaan, dus dan nu maar het evenaar-gevoel ervaren...
Daar waar ze in Ecuador een heel museum gebouwd hebben, stond hier een mannetje onder
een bord om je met een bakje water en trechter te laten zien, dat het water op het noordelijk halfrond anders wegstroomt in de trechter dan op het zuidelijke halfrond.
De hele dag werd ik trouwens aan alle familieleden en vrienden van Josep voorgesteld, die oorspronkelijk hier vandaan komt. Dat was dus de hele dag handjes schudden op straat en mee de winkel in van tante hier en neef daar...
Na de nacht in Nanyuki (1800 m) te hebben doorgebracht, bleek de volgende ochtend, dat die andere toeristen niet meer zouden komen, omdat 1 van hun ziek zou zijn. Jammer, want het had me wel leuk geleken om in meer gezelschap te gaan wandelen, maar ja, het voordeel van alleen met een gids lopen is ook weer dat ik geheel mijn eigen tempo kon aanhouden.
We werden naar het startpunt van de Sirimon Route (2650 m) gebracht en daar ontmoette ik ook onze kok, James.
De eerste dag liep de route door bossen, die we deelden met olifanten, buffels en apen. Geen van deze dieren gezien, wat ik geloof ik ook niet zo heel erg vond zo lopend. Het was al spannend genoeg om hier en daar de verse olifantenshit
te zien liggen.
Op een uiterst rustig tempo (pole pole, zoals ze in Kenia zeggen) liepen we naar de eerste berghut (3300 m). Daar flink uitgerust, want het is wel even wennen aan lopen op deze hoogte. Gezellig was dat in de hut ook nog 5 andere toeristen waren, die ook op weg waren naar de top. Een Chinees jong stel, een Oostenrijkse man en twee Japanners van 64 en 69 jaar oud!! Ik weet niet of ik op m'n 70e nog een berg zal beklimmen: respect!
De volgende dag stonden we supervroeg op, omdat het weer over het algemeen in de bergen beter is in de ochtend. Een pittige wandeldag stond in de planning naar Shipton's Hut (4200 m). Zeker als ik bedenk dat ik deze zelfde hoogte in Nepal pas bereikte na 8 dagen lopen. Hier was dus minder tijd om aan de hoogte te wennen en was het zaak heel rustig aan te doen en veel water te drinken om hoogteziekte proberen te voorkomen. Al heb je dat nooit 100% in de hand, maar verlaag je wel het risico door langzaam te lopen en veel te drinken. De route ging in het begin nogal veel omhoog en
dan weer omlaag, omdat we veel valleien moesten oversteken. Mount Kenya is ook meer een gebergte dan echt 1 berg. Het landschap stond vol met prachtige lobelia's. Halverwege bereikten we een mooi uitzichtpunt en liepen we een andere vallei in langs een rivier met steeds wonderlijkere begroeing. Ook heel veel prachtige vogels en steen-hyraxen (grote knaagdieren). Even omhoog kijken en de eagles zweefden boven ons! Wauw, wat een landschap!! Af en toe kwamen de toppen van Mount Kenya ook te voorschijn achter de bewolking vandaan. Na een uitputtende dag bereikten we net voor de stortbuien Shipton's Hut. Lekker relaxen en natuurlijk had James weer veel te veel eten gemaakt voor m'n lunch. Echt ongelooflijk wat die man wel niet allemaal meesjouwt de bergen in. Daar waar ik zelf een zakje droogvoer in m'n tas stop van een paar honderd gram waar alleen water bij hoeft, draagt hij uitgebreide maaltijden voor me mee en zelfs een tafellaken!!! (ik dacht eerst dat het z'n deken was, maar nee, het was mijn tafellaken...) Supergastvrij dus!
Die nacht stond om half drie de wekker om een poging te gaan wagen voor de top! Het was minder koud dan ik dacht en boven ons ontzettend
veel sterren!! De klim begon eerst geleidelijk, maar ging al snel supersteil omhoog over zo'n gruishelling. Nou, zoals sommigen van jullie weten, ben ik op dat soort hellingen niet bepaald heldhaftig en was het maar goed dat het donker was en ik niet goed kon zien hoe diep ik zou kunnen vallen, als ik zou uitglijden. De gids was supergoed, dus die vertrouwde ik wel.
Toen we op zo'n 4600 m waren (de top is op 4975 m) begon ik me ineens heel erg moe te voelen. Even gerust, maar daarvoor was de wind inmiddels ook weer te koud. Dan maar weer door. Op een gegeven moment kon ik niet meer dan twee stappen zetten en moest ik alweer rusten. De twijfels over het halen van de top begon toe te slaan. Josep vertelde, dat we ook nog 45 minuten konden doorklimmen om dan tot aan een mooi plateau te komen, waar we ook weer vandaan naar beneden zouden lopen aan de andere kant van de berg. (de bedoeling was om een andere route weer naar beneden te lopen). Dan daar maar voor gaan! Vergeet die top...
Nog geen vijf minuten later, kon ik bijna geen stap meer zetten. Echt
zo bizar!! Ineens moest ik ook overgeven. Shit, toch hoogteziekte....Ik had totaal geen hoofdpijn, maar blijkbaar sla ik dan dat stadium over. Op het moment dat je gaat overgeven op hoogte, is de enige remedie: afdalen. En bovendien ook van levensbelang. Niet dat je echt helder bent op zo'n moment, maar het enige dat ik tegen mezelf had gezegd: hoogteziekte = afdalen = geen risico nemen = naar beneden lopen in goede gezondheid is belangrijker dan een top halen. Ik heb nog een keer omhoog gekeken naar alle mooie sterren en rondom naar alle pieken en toen begon het afdalen. Al was ik niet superfit meer, maar de gids heeft me goed naar beneden geloodsd. Nog een paar uur op m'n bed neefgeplofd in Shipton's Hut en daarna heerlijk genoten van m'n ontbijt met uitzicht op alle pieken rondom me!! Wat een superlocatie! De route terug ging een stuk makkelijker en was deze keer veel meer in de wolken. Een uur voor Old Moses Hut begon het keihard te hagelen en regenen: hadden we dat ook nog meegemaakt. Echt een berg van extremen, want in de sneeuw hadden we ook al gelopen,die de dag ervoor was gevallen.
Nog een nachtje
in Old Moses Hut geslapen, genoten van de laatste vergezichten en daarna weer terug afgedaald naar het bos. Lunch in Nanyuki en weer terug naar Nairobi. Daar meegemaakt dat file in Nederland soms niks is vergeleken met file in Nairobi, maar toch nog voor het donker weer bij m'n hostel aangekomen.
Vanochtend ben ik daar vandaan vertrokken naar een (voor mijn doen) super deluxe hotel, waar mijn tour start naar Oeganda en Rwanda. Wellicht nog een berichtje de komende weken onderweg hierover en voor nu veel liefs!!
Afke
Advertisement
Tot: 0.062s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 31; dbt: 0.0405s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Paula
non-member comment
heej Afke
Zozo, nu weer in Afrika.. Elk jaar toch weer een spannend reisje! Leuk om je verhaal te lezen. Naar van de hoogteziekte, maar klinkt toch als een super gave tocht! Veel plezier in Oeganda en Rwanda! xx Paula