Angkor Wat


Advertisement
Cambodia's flag
Asia » Cambodia » North » Siem Reap
July 24th 2012
Published: July 24th 2012
Edit Blog Post

Donderdagmiddag vertrokken we met de hele groep richting een gasthuis in Siem Reap (de provincie van Angkor). ‘De hele groep’ is inmiddels flink uitgebreid trouwens. Toen ik hier aankwam, waren er acht Exchange Participants (EPs). Ik heb eigenlijk geen idee hoeveel er tegenwoordig in het huis verblijven, maar het zijn er meer dan twintig. In de week nadat ik aankwam arriveerde er slechts één nieuweling, en zij arriveerde meteen de dag na mij. Na haar arriveerde dus voor een week niemand. Terugkijkend denk ik dat ik hier baat bij heb gehad; het integreert toch makkelijker in een groep (van acht) als er twee nieuwe mensen zijn en er daarna voor een week niemand arriveert, dan als er elke dag nieuwe mensen arriveren (wat afgelopen week het geval was). Je zag in Siem Reap dus inderdaad, zoals je zou verwachten, een opsplitsing van de ‘eerste’ groep van 10, een groep van nieuwe mensen en mensen die er een beetje buiten vallen (een groep van 20+ mensen is simpelweg te groot om alles mee samen te doen). Niet dat er geen contact was tussen de ‘groepen’, integendeel zelfs, maar tegen de tijd dat mensen gingen dineren of er groepjes gemaakt moesten worden voor de tuk tuks (de lokale ‘taxi’, maximaal 5/6 personen) zag je toch elke keer weer dezelfde ‘scheidingslijnen’. Ik snap dat dit een onvermijdelijk proces is, maar vind het toch jammer. ‘Vroeger’ deden we alles altijd samen met de hele groep, en nu zie je toch opsplitsingen en ook mensen die er een beetje buiten vallen.



Dit leidt, overigens, regelmatig tot grappige situaties. Niet om op te scheppen, maar iedereen weet hier mijn naam, simpelweg omdat ik de enige blanke ben en de enige ben die langer is dan 1.75m. Namen onthouden is echter nooit mijn specialiteit geweest, en vooral die Chinese namen komen op mij over als een willekeurige opeenvolging van klanken. Ze hadden zich net zo goed voor kunnen stellen als “Ching Chang Chen”, dan onthoud ik het tenminste, want hun echte naam kan ik toch niet onthouden. Vandaar dat Soffi en ik altijd de Chinezen Westerse namen gaven, die over het algemeen slechts een beperkte graad van overeenstemming hadden met hun echte, Chinese, naam, laten we maar zeggen.



Nu wil iedereen natuurlijk weten hoe Angkor Wat was. Tja, wat kan ik erover zeggen, ik had het zelf niet kunnen maken, dat Angkor Wat. <span> Van de buitenkant ziet het er erg indrukwekkend uit, maar om eerlijk te zijn, valt het van de binnenkant een beetje tegen. Het is allemaal steen, dus het is allemaal grijs. Het indrukwekkende gedeelte zijn in sculpturen op de muur en de beelden die binnen staan, maar het lijkt allemaal zo ontzettend veel op elkaar. Na twee muursculpturen van vechtende mannetjes die een veldslag uitbeelden van god X tegen demon Y had ik dat eigenlijk wel gezien.



Vetter vond ik Angkor Thom. Dat is een kleinere tempel drie kilometer verderop. Deze tempel is heel hoog, op een gegeven moment zit je boven de boomtoppen. En op dat niveau beginnen dan drie meter hoge beelden van Boeddha’s hoofd. Die tempel had ook geen dak (meer), en de beelden waren veel spectaculairder, en de tempel veel intrigerender vanwege de smalle paadjes en de hoogte ervan.



Kortom, Angkor Wat is vooral vet van de buitenkant. Het is echt mega groot, dat is oprecht indrukwekkend (aan de binnenkant is die grootte alleen maar irritant). Verder hebben ze voor Angkor Wat een erg mooi grasveld met een meer waarin je de reflecties van de torens kan zien, wat ook mooi is. Zondagochtend gingen we daar heen (om 05:00) om zonsopgang te kijken. Het was enigszins bewolkt, maar nog steeds erg mooi. Verder is een bezoek aan Angkor Thom aan te raden.



Een van de nieuwe mensen is religieus. Zijn naam is William, en hij is een protestantse jongen uit Bandung (Indonesië). Ik vind discussiëren met religieuze mensen bijzonder plezierig. Religieuze mensen zijn fascinerend. Ik vind het zo mooi om te zien hoe hun logica vol zit met inconsistenties, maar hoe ze desondanks toch overtuigd blijven. Daar kan ik echt van genieten, zulke mooie volhardendheid. En ik heb er ook wel bewondering voor, eigenlijk. Ik zou het niet kunnen.



Een voorbeeld. Voor dat je dit voorbeeld leest, moet je het een en ander weten over William. William is een gezellige jongen. Hij praat veel, maar is ook enigszins naïef.<span> Hij gelooft heel snel wat mensen zeggen, behalve over geloof. Hij werkt erg hard. Hij vertelde me dat zijn gemiddelde dag er als volgt uitziet: Vroeg opstaan, studeren, vergaderen, eten, opdrachten maken, slapen. Hij slaapt maar zes uur per nacht en besteed ongeveer 15 uur per dag aan studeren en zijn organisatorische functies (die dan ook, eerlijk, niet misselijk zijn). Toen ik hem vertelde dat ik meestal een uur of vijf per dag aan mijn studie besteed en ook nog een extra programma doe, viel hij bijna van zijn stoel. Ik hoor het alle lezers al denken: klinkt als een typische Aziatische student. Verder maakt William zich altijd veel zorgen. Op zondag heeft hij aan acht mensen gevraagd hoe laat de bus vertrekt. Toen ik vroeg waarom hij niet gewoon mensen vertrouwt, zei hij: “It’s just to be sure..” Toen we een meeting hadden met de hele groep om 13:00 en er vijf minuten van tevoren niemand was, behalve hij, raakte hij in paniek omdat hij dacht dat we de meeting hadden verzet zonder hem te vertellen. Dit is een klein fragment van een gesprek dat ik zondagochtend met hem had:



Ik: “So you study in Indonesia?”



“Yeah, I study at the countries best university, but I actually wanted to study in Singapore”



“Why?”



“Cause the university is even better.”



“Why do you care so much about that? You work so hard already now, so you probably wouldn’t even been able to handle it.. Or do you prefer to work 20 hours a day? You also got to enjoy your student life man! In Holland we say it’s the best time of your life.”



“Really? Oh my god.”



“Yeah, really. So anyway, why didn’t you go to Singapore?”



“Cause I did not get in. I had to make a test before I was accepted and I did not pass it.”



“Hm, that’s too bad man.”



“Yeah, but I feel it’s good. I feel God made sure I didn’t go there, because I like it at my uni now.”



“Haha, and how would He do that? He faked your test score?”



“I don’t know. He just did.”



“So you believe God makes sure that you’re all right?”



“Yes.”



“Then why did you ask so many people what time the bus will leave? Didn’t you trust that God will make sure that you talk to the right person?”



“I don’t know.. it’s different.”



“How is it different? It’s both about God making sure you’ll be all right.”



“I don’t know. It just is.”



“And, if you trust in God making sure you’ll be all right, why did you freak out about the meeting yesterday? Didn’t you trust in God to make sure that you will hear about the meeting? Basically, if you believe that God can interfere and you believe that God wants the best for you, why do you worry about anything? Won’t God make sure that you will be all right?”



“I don’t know.. I don’t know.”



“You said that you had to escort a friend of yours on the plane to Ho Chi Minh city, to make sure she’s all right. She’s Christian too, right?



“Yes…”



“Then why didn’t you trust that God took care of her? Do you trust in God to take care of Christian believers?”



“Yes I do.”



“Then why did you feel the need to escort her?”



“I don’t know, it’s different…”



“But you do trust God?”



“Yes.”



“Hm, I sense some inconsistencies here…”



Ja, was een interessant gesprek. Ik vind het mooi om te zien hoe hij blijft zeggen dat hij zijn god vertrouwt, en dat hij zegt dat God kan en zal ingrijpen, maar desondanks uit zijn gedrag blijkt dat hij dit toch niet helemaal gelooft. Moraal van het verhaal: religieuze mensen zijn altijd leuke gesprekspartners.

Advertisement



24th July 2012

compliment
Erg leuk verhaal Maarten, mooi gedaan.

Tot: 0.07s; Tpl: 0.009s; cc: 7; qc: 44; dbt: 0.0416s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb