Zomaar een dag


Advertisement
China's flag
Asia » China » Jiangsu » Nanjing
April 21st 2012
Published: April 21st 2012
Edit Blog Post

Total Distance: 0 miles / 0 kmMouse: 0,0


Vrijdag de 20eapril.

8:00 oeff, wat wilde ik deze nacht graag bijslapen, en er vroeg uit vandaag om dingen te doen. Maar de Indonesiërs van de tweede verdieping moesten gisteravond weer zo nodig gezellig doen, een verjaardag vieren en me honderduit vragen over Nederland. Wat best leuk was overigens... een goed gesprek is nooit verspilde tijd.

10:00 hmmwmfmwmwfmmikwilniethmmmwfmwmwf...ok, nou moet ik er echt uit.

11:00 twee baozi achter de kiezen, aan het werk maar. Ik moet nog steeds de puntjes op de i zetten voor de English Corner van vanmiddag. De English Corner is een relaxt praatgroepje, waarin Chinese studenten die extra geinteresseerd zijn en wat meer engels met me willen praten, de ruimte krijgen om zich te uiten. Dus nog even mn gespreksonderwerp van vandaag, de voedselkwaliteit (of liever het gebrek hieraan) in China, ondersteunen met wat sappige verhalen en video’s. Ook heb ik altijd een kort grappig of merkwaardig filmpje, dit keer over het kunstwerk van Damien Hirst, For the Love of God (jeweetwel, de diamanten schedel) Benieuwd wat ze daar van vinden. Verder doe ik ook elke week een nummer op gitaar voor ze, verreweg hun favoriete onderdeel. Dit keer Lean on Me van Bill Withers, dat zal ongetijweld nieuw voor ze zijn (maar ja, vorige week was zelfs Under the Bridge van de Peppers nieuw voor hen...).

Wel ff opschieten, want om 1 uur heb ik Chinese les. Urgh, ik haat opschieten.

13:00 ik ben nog niet bij de afgesproken plek, de kleine poort van de school (er zijn twee ingangen, rara wat de andere is), maar ik haal wat lunch in een kantine onderweg. Een ji dan bing (een soort pannenkoek met ei erin), dit keer neem ik maar ns de la de (met peper) variant. Totaal niet heet overigens, of zijn die smaakpapillen bij mij al aan het vervagen? Misschien komt het omdat ik dou jiang (bonensap, best lekker!) erbij drink, dat blust misschien wat.

13:15 ik ontmoet Echo, de studente die mij Chinese les geeft (Echo is haar engelse naam), bij de small gate. Vandaag gaan we een praktische les doen. Ik heb geleerd de weg te vragen, dus hoog tijd om het in de praktijk te brengen. De opdracht is de supermarkt verderop te vinden. Terwijl ik mensen de weg vraag (qing wen, wo qu dao suguo, suguo zenmezou?)<span> doet Echo moeite haar lachen in te houden. De Chinezen kijken ook al vragend naar Echo, waarom zij me niet gewoon helpt om naar de supermarkt te komen. Uiteindelijk was het niet zo moeilijk: een paar keer rechtdoor (zhi zou) en een paar keer links (zuo). Hoewel ik de meeste keren geen snars verstond van wat ze zeiden, hielpen de armgebaren enorm, en blijkt het niet heel moeilijk de weg te vragen. Niettemin hadden we de grootste lol, en Echo kan al niet wachten tot de volgende praktische les.

Na de les stel ik voor naar de manguo te gaan, een tentje dichtbij de supermarkt waar ze alles hebben met mango. Zoals alle hippe tentjes in China, aangekleed in een glossy-wannabe-westerse stijl, met kitscher-dan-kitsch Chinese pop die uit de speakers blert. Maar dat mag niet deren, de mango-kokosshakes hier zijn echt fantastisch. Geheel in Chinese stijl stond ik erop te trakteren, wat ze naar een paar keer aandringen accepteerde.

15:00 terug in mn kamer, merk ik dat ik best even wil pitten...zzzz

16:00 English Corner komt eraan, snel nog even wat Bill Withers oefenen, en die tekst erin krijgen. Gelukkig is Lean on Me niet het moeilijkste nummer.

17:00 Ik haal mn studentjes op bij de bibliotheek, ons centrale verzamelpunt. Als het weer goed is, gaan we buiten zitten. Vandaag is het weer bagger, dus gaan we naar mijn kamer. Drie studenten (plus een AIESEC’er die me helpt organiseren) zijn komen opdagen, en het blijkt dat ze er allemaal de vorige keer ook waren. Enthousiastelingen dus: kijk, daar doe ik het voor. Wij naar mn kamer, wat ze al een hele belevenis vinden, en ze vergapen zich aan mn posters van de Beatles, Radiohead en een oude wereldkaart. Het filmpje van de diamantenschedel was genoeg inspiratie voor het hele uur. De studenten praatten me de oren van het hoofd, vertelden me over waarom de schedel in China niet gaccepteerd zou worden, over rituelen en conventies omtrent doden, over harmonieleer (feng shui), over sterrenbeelden, etc etc. Daarna moest ik natuurlijk mijn liedje zingen, dus gaf ik mijn studenten hun eerste kennismaking met Bill Withers. Uiteraard werd dit met groot applaus bejubeld, en er volgde weer een discussie over Chinese en Westerse muziek. Achteraf bedacht ik me dat deze keer precies het doel van English Corner was bereikt: het maakt geen drol uit waar het over gaat, als ze maar engels praten. En mijn goedheid, hebben ze dat gedaan...

18:30 Echo kon natuurlijk mijn mango traktatie van vanmiddag niet zomaar voorbij laten gaan, en ze stond erop mij te trakteren voor het avondeten. Ze had gehoord van een restaurantje in de wijk, waar ze ook westers eten hadden, dus of ik dat ook wilde proberen. Omdat westers eten in China steeds populairder is, leek me dat aanbod wel zo hilarisch om aan te nemen. Vooral spaghetti is in trek, maar hier heet dat Italian noodles. Ik heb toch niet zo’n zin in Italian noodles; de pizza lijkt me een grotere uitdaging. Echo’s pastaschotel is best goed gedaan, zij het in een saus die niet in de verste verte lijkt op iets Italiaans. Mijn pizza is een zielig aftreksel van het gevierde origineel: de bodem in de kenmerkende zoete broodjes-stijl, de kaas als van plastic, de vulling met stukjes mais en rundvlees. Dankzij de chemicaliën smaakt het geheel nog best aardig, zij het niet als een pizza. Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk Chinees te praten met Echo, wat meestal uitmondt in een warrig gesprek waar Engels en Chinees door elkaar heen dwarrelen.

21:00 meestal kan ik de taxi chauffeurs met geen mogelijkheid verstaan (zolang ze maar snappen waar ik heen wil), maar dit keer zowaar wél.<span> Maar geeft de beste man me nou een compliment voor mn Chinees?...het moet natuurlijk niet gekker worden. Ik probeer dus uit te leggen dat mijn Chinees nog niet het niveau van een baby heeft, maar dat blijkt wat lastig. Ik merk dat ik vaak ontevreden ben over mijn vooruitgang. Ik spreek het te weinig, ik oefen te weinig, het gaat zo langzaam, mopper mopper. Vandaag merkte ik dat ik mijn Chinees stiekem al stukken beter is dan twee maanden geleden.

21:30 Ik lees Journey to the West, een van de vier Chinese klassiekers. 4 delen, 2300 pagina’s, succes. Maar het leest zo makkelijk weg. Het is een fantasieverhaal, over stervelingen die onsterfelijk worden, apen van steen, drakenkoningen, een hemelse keizer, eeuwenoude wijsgeren, Positief en Negatief: de wereld in Boeddhistisch perspectief. Tot nu toe gaat het zo totaal nergens over, dat ik zonder problemen 160 pagina’s in 4 uur lees. Maar ik vermaak me prima. Een prima afsluiter van de dag.



Zomaar een dag.

Advertisement



21st April 2012

Zomaar een dag is een heel andere dag....
dan ik gewend ben!! Leuk van je te lezen Rene, ik snap dat het soms frustrerend is dat je voor je gevoel zo weinig vooruit gaat qua taal. Maar volgens mij kun je je al aardig redden. Hou je taai en you can do it! Liefs, Naomi
21st April 2012

hen hao
KLinkt goed! als je terug bent een keertje chinees praten? ( heb nu priveles van een zeer enthousiaste dame, en lees en schrijf ook al wat) heel veel plezier!
25th April 2012

Hartelijke groeten uit Amersfoort :-)
René, wat heb je weer een prachtig verhaal geschreven, we genieten er enorm van ! Wat heerlijk om te lezen dat je het naar je zin hebt en plezier hebt. Er spat (ondanks dat je zin had in een dutje) energie van ons beeldscherm af tijdens het lezen van je ervaringen :-) Dank je wel. We kijken uit naar het vervolg. Van je moeder hebben we begrepen, dat je vader binnenkort naar China reist en dat je met hem op pad gaat. Good luck, take care en liefs!

Tot: 0.088s; Tpl: 0.01s; cc: 8; qc: 49; dbt: 0.0494s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb