Advertisement
Published: August 3rd 2011
Salento
Kom pak je lasso maar....Ola Amigos,
Zijn we weer met een korte update van onze reis.
Colombia is en blijft een geweldig land, niet alleen het land maar vooral de mensen zijn fantastisch! En ondanks dat het bijna iedere dag wel regent blijft ook de natuur je hier verwonderen.
Dus,
We kwamen aan bij Lago Calima, een bergmeertje met perfecte 25 knopen wind, die constant waait en vrijwel iedere dag begint rond 14.00. Nou, lekker Kite- en windsurfen dan maar!
Maar eerst nog even over de mensen. Het begon al met onze aankomst in Darien, een slaperig dorpje dat opleeft in het weekend van alle mensen uit de grote stad Cali.
Een beetje beduusd staan wij met onze bezittingen op onze rug om ons heen te kijken waar we heen moeten gaan om te slapen, (handig zo´n lonely planet, moet er wel wat over instaan, niets dus).
Dan maar een kopje koffie (Colombiaanse, van zo´n mannetje met zo´n ezel).
Komt er een moeder naar ons toe (20 jaar) van 3 kinderen die vraagt of ze ons ergens mag afzetten....eh... ok! Doe maar bij de surfschool. want volgens de Lonely heeft die wel plekjes om te slapen.
Wij vervolgens met de hele familie
plus tante en 2 dikke backpacks in een peugeuot 205 gepropt om 10km verder weer te worden afgezet, het was iets verder dan we dachten....maar we zijn er! Dank u.
De surfschool wordt gerund door Luis, een oud-surfkampioen, die helaas zijn leven in een rolstoel moet doorbrengen.
Hij heeft wel wat plekjes om te slapen en na 20km heen en weer rijden in een veel te kleine auto met onze tassen op het dak, worden we afgezet bij een perfect huisje met uitzicht op het meer en een prive zwembad dat we moeten delen met anderen....heerlijk.
De daaropvolgende dagen zijn als volgt:
uitslapen tot 8.30, plonsen in het zwembad met moeders van 17! die zelf nog kind zijn (is heel normaal hier) en vervolgens om 13.00 vertrekken richting meer om te surfen!
Gaaf! Karina krijgt les in het Spaans van de surfkampioen en racet gelijk het meer over met een gemiddelde snelheid waar menig paard hier jaloers op is.
Ik oefen rustig mijn sprongetjes en kom er achter dat Kiten nog gaver is dan ik al dacht.
Blij als een kind krijg ik het dan ook voor elkaar om nog een dag langer te blijven.
Lago Calima is wat
Lago Calima
Karina op dreef ons betreft een pareltje in Colombia en we zijn dan ook erg blij dat wij daarvan hebben mogen genieten!
Ondertussen reizen er nog 4 vrienden van ons dwars door Colombia en populair als wij zijn wilden ze ons natuurlijk graag ontmoeten, want wees eerlijk, wie wil dit nu niet? (tja wij zijn nu eenmaal populair, kunnen wij ook niks aan doen).
Ondanks dat wij plannen hadden om naar Salento te gaan, hadden deze 4 het ´´lumineuze´´ plan om naar de mooie zonovergoten met lange witte stranden en wuivende palmbomen, kust aan de Pacific te gaan.
Dus goed en sociaal als wij zijn gingen wij daarin mee en reisden vervolgens een dag voor hen uit om alvast het allermooiste hutje te boeken.
Dat hebben we geweten....
De bootreis was voor Karina een eye-opener in de ergste zin, de blauwe plekken staan nog steeds op m´n arm.... Nu moet ik toegeven dat ik ook wel eens betere bootreizen heb gehad dan deze in een omgebouwde overvolle uitgeholde boomstam met 100pk motor waarmee we in 1,5 uur over open zee de ene sprong na de andere maakten om zo bovenop de toppen van de golven te blijven....denk ik...waarom anders?
Zoevend richting het
ladrilleros
goh, waar zou ik m'n handdoek leggen... beloofde land zie ik nog net hoe een lokale vrouw naast mij continu kruisjes slaat. Dat belooft veel goeds...
Aangekomen zien we het volgende:
Het zonovergoten is vervangen door hoosbuien en onweer.
Het parelwitte strand is vervangen door zwart vulkanisch zand wat je nauwelijks kunt zien want de woeste zee staat zo hoog dat je nog net glimpen kan opvangen van het afval dat overal en nergens (vooral overal) tussen de boomstammen ligt. Surfen zit er voor ons dus ook niet in.
Wuivende palmbomen zijn er wel, hoewel het meer op woeste, in de rondte slaande palmbomen lijken.
En het hutje? Daar heb ik samen met een lokale gids een uur naar moeten zoeken terwijl Karina haar nagels aan het opvreten was omdat het allemaal zo lang duurde en ze ongerust begon te worden. Daarnaast moest ze heel nodig naar de wc en mocht bij de locals thuis op de pot. Dit was er eentje zonder bril, met een oude spijkerbroek als matje en een vitragegordijn als deur. Bovendien moest er doorgespoeld worden met een bakje regenwater. De man des huizes lag te dommelen in een ruimte tegenover en kon het tafereel prima volgen. Een nieuwe ervaring.
Maar het resultaat
van de zoektocht naar ons verblijf was dan ook wel een kleurrijk (stinkend) huisje tegen de regen.
Deze regen hield samen met het onweer 2 dagen en nachten aan, waardoor de boten niet meer gingen en onze vrienden dus ook niet naar ons konden komen (of wij niet meer konden vluchten, t is maar hoe je het bekijkt).
Laten we het erop houden, zoals Job altijd zegt,
zonder dalen zijn er geen pieken...... Na 2 nachten konden we eindelijk vluchten naar Salento. De eerste dag waren we zo moe van het reizen dat we besloten een relaxdagje in te lassen en lekker het dorpje en omgeving te ontdekken. Lekker slenteren, 500 treden beklimmen voor een mooi uitzicht, heerlijk lunchen.
Die avond kwamen onze vrienden aan. Samen hebben we uitgebreid bijgekletst en gelachen.
Salento staat bekend om z'n mooie lange palmbomen (waxpalms) en geweldige natuur. Groen en uitgestrekt. Hoge bergen, witte toppen en watervallen.
Dat moest natuurlijk uitgebreid bekeken worden en zo kwam het dat we gezamenlijk in de jeep richting de vallei gingen. Aldaar besloten Matthijn, Anneke, Dirk-Jan en Leonie te paard verder te gaan. Wij wilden de hike volledig te voet ondernemen. Zo gezegd, zo gedaan. Het
was een zeer indrukwekkende en ook best zware wandeltocht door het bos (gammele bruggetjes over riviertjes) omhoog en weer naar beneden. Uiteindelijk kwamen we bij een Finca (boerderij) en vanuit daar konden we terug. Wandeltochtje van een paar uur. Goed voor de conditie zeggen we maar! (zie foto's).
Vandaag zijn we aangekomen in San Gil. 2 vliegtuigen, 3 taxi's en een busreis verder hebben we de plannen voor de aankomende dagen alweer klaar liggen. We blijven de rest van de reis met z'n zessen en zullen een aantal dagen in San Gil blijven, het outdoormekka van Colombia.
We zijn nog steeds enorm onder de indruk van dit mooie en afwisselende land. Het reizen gaat gemakkelijk, het vervoer en de wegen zijn goed, de mensen heel behulpzaam en vriendelijk. Bovendien vinden wij het overal veilig. Ook is het best goed ontwikkeld.
Het weer is redelijk maar wordt vanaf nu hopelijk beter!
Na het zien van de mooie natuur hier, de vriendelijke mensen en de leuke straatjes, muziek en sfeer, weten we dat San Gil ook weer een mooie ervaring zal worden.
Later volgt meer..
Hasta Luego amigos.
Advertisement
Tot: 0.221s; Tpl: 0.011s; cc: 17; qc: 75; dbt: 0.1605s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Rob
non-member comment
Wow!
Wow, wow, wow. Heel leuk geschreven, heel levendig, ik was er gewoon bij (zelfs in de hoosbuien,haha)! Jullie hebben een te gekke tijd, dat kan haast niet anders. En ook alleen maar mooie dingen he, van alle negatieve dingen wordt wel iets positiefs gemaakt. The power of the mind :-). Geniet nog flink met elkaar; gezellig ook met z'n zessen nu. Bij ons is het nog rustig, ons kleine meisje.. ehh, jongetje, ehh... ligt nog head first af te wachten. Klaar voor de glijbaan die nog in aanbouw is. En dan is er het licht. We kunnen bijna niet meer wachten, maar dit is een gedwongen situatie. Dus... wij maken er iets positiefs van! Geleerd van vrienden :-)