On the Lake with "my" Students

---

Nederlandse tekst staat onderaan

Do check out the link:
http://www.seeinghandsnepal.org/index.html


Today we went for a boat ride on the lake. Just to take our minds away from the work and to relax a bit. And we had a lot of fun.
When I arrived at 11.00 at Seeing Hand, all 4 students had already arrived. Only Ramji left a short time to get some food. Instead of teatching I wanted to do somehing different and asked them if they were up fr something other thn class. Well that was not a difficult question. And the Answer to what they wanted to do was also an easy one for them: Boat ride on the lake. I gave them 10 min to prepare, which gave e time to go back to my room and tup some sun lotion on and buy some fruits and snacks.
And off we where. One of the guys (Chiran) arranged a boat for us, via his sister in law, for a good price.
It was a bit of a chalenge to get every one in and to stay dry, but we managed.
We just had to find our balance and off we went, on the lake.
After getting used to the boat and the paddle w went to a small island in the middle of the lake. On this island there is a temple which I wanted to visit. And they were ok with this. It took us about 15 min before we reached the island. And then came the next challenge and that is to get out of the boat again. I put the boat, with its long side, next to the a part of the concrete pier which was 5 cm under water. First Ramji got out, but the girl in the front of the boat also jumped out at the same time, which made the boat go back and foreward. And then Hari tried to step out as well, but he almost stepped into the deep, missing th pier by just 10 cm. So I had to hold him in the boat a bit more, and after shouting his name he stood still and put back his foot in the boat again. When, after some help Hari also got on the pier I help Chiran out, by carrying him out of the boat, bcs he was the only one who had shoes on. Ramji who lost a relative (Budism rule is that you should not visit a temple with in 1 year after a relative passed away) and Sarsati who is Christian, did not join to the temples, as they requested so. But the restof us went up the stair's and visitted the temples. Which was a new experience for me. Not that I never visited a temple, but with 2 blind people to guide, is still a bit different. You focus on different things and you are there for them, insted of for yourself. After the visit we had some quick lunch and got back in the boat again. Off to the next funny experience. After 1 hour of rowing Hari mentioned that he had to pi. Well there we where. in the middle of the lake. So we went to the nearest border we could find and, while trying to keep the boat steady, one after the other stepped out of the boat, into the water and the small ridge of land to do what they had to do. And not only the guys had to go, but also the Shanti. And it was not so easy for her and the ridge of land was narrow and decending a bit. So there she was, with a scarf around her middle, squated trying to get rid of her excess fluids. With Hari next to her piing like a buffalo (as they described them selves). So everyone was laughing about this. After another hour I asked them if any one wanted to get out of the boat and walk back to Seeing hands, as we where quit close by. After some manouvering we got the boat to the pier and Hari left, as first the boat followed by Sarsati. I asked them if they could find the way, which they told me they could. So we took off again leaving them behind on land. After 5 min we got a phone call from Sarsati that they made it to Seeing hands, but that they totally mis understood the complete reason for leaving the boat. Hari thought that Rmaji wanted to swap plas, as he asked earlier, and Sarsati thought that we were going to visit the Royal Palace, where we took the a shore, as i mentioned that we where close by to the Palace. So we were laughing a lot again, making jokes of them.
Once we brought the boat back again the people of the boat rest really questioned where we left the others. After we explained, they also started to laugh. On our way back Ramji stepped into a big cow patty which we all laught about. Even Ramji, who rubbed his feet in every possible way to the grass and soil, was amused. But it did make him walk so fast that Shanti, who was holding his hand, had to run behind him to keep up. While we chased them I totally for got to tell Chiran that a stone pall was coming, so he hit his leg, but it was not painful (yet). After arriving at Seeing hands, where Hari and Sarsati were waiting , we all had a good laugh about the whole day and we all went home with a smaile on our face.





Vandaag zijn we een boodtochtje gaan maken op het meer, om eens niet aan het werk te denken en een beetje te relaxen. En we hebben veel lol gemaakt.
Toen in om 11.00 uur bij Seeing Hands arriveerde waren alle 4 de studenten al aanwezig. Ramji was alleen wat eten aan het halen maar kwam snel weer terug. Vandaag had ik niet echt veel zin om les te geven en wou iets anders doen en vroeg de studenten of zij ook zin hadden in iets anders. Nou dat was geen moeilijke vraag en het antwoord, na wat gezamelijk overleg, kwam ook snel: een boodtiochtje op het meer.
Ik gaf ze 10 minuten om zich klaar te maken, wat mij tijd gaf om me om te kleden, zonnebrand cream op te smeren en waat fruit en snacks te kopen. En daar gingen we dan, Anmol, een van de andre blinde therapeuten, ging ook mee en had een bood via zijn schoonzus geregeld voor een goede prijs.
Het was een uitdaging om iedereen droog in de boot te krijgen en onze balans te vinden,
Nadat we gewend waren aan de boot zijn we naar het midden van het meer geroeid, naar een klein eilandje met een tempel der op. deze woiu ik graag zien en iedereen was der akkoord me. Na ongeveer 15 min kwamen we bij het eilandje aan, waar de volgende uitdaging op ons wachtte: hoe kregen we iedereen droog uit de boot. Ik legde de boot aan op een gedeelte waar de pier een trap vormde, waarvan een van de treden ongeveer 5 cm onder water stond (dit was het beste wat ik kon vinden). Ramji ging als eerste, tegelijkertijd ging een van de meiden, voor in de boot, der ook uit, wat de boot deed schommelen. Dit bracht Hari op het idee om der ook ze snel mogelijk uit te stappen, maar hij zat in het voorste gedeelte wat niet tegen de kade lag en stapte bijna naast de pier, zo het water in. Ik moest snel reageren voordat hij echt het water in viele en riep luid zijn naam, wat hem realiseerde dat der iets niet ok was en trok zijn voet weer terug in de boot. Na Hari met wat help ook aan de kant te hebben geholpen, was het nu de buurt aan Anmol. Hij was de enige met sokken en schoenen aan en wou ze eigenlijk niet uitdoen. Dus tilde ik hem op en droeg hem zo naar de kant.

Ramji, die het afgelopen jaar een familielid heeft verloren (en mocht derhalve vanwege zijn geloof een laar lang geen tempel bezoeken) en Sarsati, die een jaar geleden christen is geworden wouden niet mee naar de temple en bleven bij de boot. De rest van ons zijn de trap op gelopen en neer de tempel gegaan, wat een nieuwe ervaring voor mij was, omdat dit de eerste ker was dat ik der met blinde mensen naar toe ging en dan is alles toch anders. Het gaat ineens een stuk minder om jezelf, maar meer on hun.

Na het bezoek had in een snelle lunch geregeld en zijn we weer de boot ingegaan. Op naar het volgende expiriment. Na ongeveer een uur roeien vroeg Hari of we naar de kant konden gaan omdat hij moest plassen. Daar zit je dan, midden op het meer en geen plek om fatsoenlijk aan te meren. och zijn we naar de dichtst bijzijnde kant gegaan. Terwijl we de boot zo veel mogelijk in balans probeerde te houden stapte de een na de ander van de boot af, in het water en daarna op een klein stukje land om te doen wat ze meosten doen.
En niet alleen de jongens moesten nodig, maar ook Shanti. En dat was een uitdaging, maar ze pakte een sjaal, sloeg die om haar heupen heen, deed haar broek naar beneden en ging door haar knieen. En nu alleen maar haar balans hoeden, wat op het schuine stukje land niet eenvoedig was, maar het ging haar goed af. En dit alles terwijl Hari als een bufful (zoals ze dat later grappend benoemde) naast haar stond te plassen. En iedereen lag in een deuk. Toen we eenmaal weer terug waren in de boot en een uur of zo hadden gevaren vroeg ik of iemand der al genoeg van had en der uit wilde. Juist omdat Seeing Hands op dat moment dicht bij was. Na wat manoevreren kregen we de boot aan de kant en stapte Hari, gevolgd door Sarsati uit. Hari liep direct al de trappen van de kade omhoor en Sarsati volgde snel. Toen ik vroeg of alles ok was, gaven zee en duidelijke j ate gehoor, dus roeide wij weer terug het water op om naar de bootverhuurplaats te gaan om onze boot inteleveren. Na 5 min kregen we een telefoontje van Sarsati dat ze veilig bij Seeing Hands waren aangekomen, maar dat z eons total verkeerd hadden begrepen. Hari dacht dat hij zijn plek, voor in de boot, zou ruilen met Ramji, die achterin zat en graag voorin wou zitten. Sarsati dacht echter dat we het koninklijk pasijs zouden bezichtigen, omdat ik zij dat we daar gingen aanmeren. Dus iedereen zette het weer op een lachen, inclusief Hari en Sarsati.

Toen we eenmaal de boot hadden terug gebracht vroegen de mensen van het verhuur waar we de anderen hadden gelaten. Nadat we het verhaal hadden uitgelegd, begonnen zij ook hartelijk te lachen.
Omdat we der maar geeg genoeg van konder krijgen lette we totaal niet op en stapte Ramji in een verse grote koeie vlaai, waardoor we weer in een deuk lagen. Zelfs Ramji, die al lopen zijn voeten en schoenen schoon probeerde te vegen. Maar dit zorgde de wel voor dat hij zo snel mogelijk terug wou en het op een lopen zette. Maar Shanti, die zijn hand vast hield, moest het nu op een rennen zetten om Ramji bij te kunnen houden.
Toen we hun achtervolgde vergat ik total op te letten en knalde Anol met zijn been tegen een betonnen paaltje. Niks ernstig of pijnlijk glukkig. Na aankomst bij Seeing Hands, waar Hari en Sarsati op ons wachtte, moesten we der nog eens smakelijk om lachen. Die dag ging iedereen met een geode glimlach op hun gezicht terug naar huis.

---

Comments

[Pau]

blind photo?
Hey, is deze dan genomen door 1 van je studenten? 's Wel een gave foto geworden!