Advertisement
Published: November 16th 2010
Edit Blog Post
Hoe komt het toch dat we bijna meer in de hoofdstad van Maleisië zijn geweest dat in onze eigen hoofdstad?
Nadat we besloten hadden nooit meer terug naar Maleisië te gaan zitten we inmiddels als zeven uur te wachten op onze vlucht naar Kuala Lumpur, dit keer hebben we geen keuze, we moeten hier weg want ons visum voor Thailand verloopt vandaag...
Toeristen uit Nederland en waarschijnlijk heel Europa krijgen een dertig dagen visum cadeau wanneer ze met het vliegtuig landen in Bangkok, voor diegene die net als ons Thailand binnen komen via het land is enkel een vijftien dagen visum van kracht, hier kwam Anka eergisteren achter toen ze een boek over Thailand las.
We stonden op het punt te vertrekken naar een eiland om vervolgens pas op de zestiende naar Colombo, Sri Lanka te vliegen, in plaats daarvan zitten we nu in Phuket, zeventien uur hier vandaan, we hebben gisteren avond de bus uit Bangkok moeten nemen om ons met overstap naar Phuket te brengen. Dat was wederom een nachtbus van zeventien uur. We trekken nachtbussen niet meer, het is altijd honger leiden en voor diegene die geen zin heeft in noodles bereid in varkensbloed om één
uur 's nachts blijft er niets anders over dan chips eten tot je moet overgeven, en al is het misschien niet van de chips dat je moet kosten dan wel van de busrit zelf, of de vislucht die je in heel Bangkok en verre omstreken blijft volgen.
Vanochtend dus zijn we aangekomen in Phuket en we verblijven inmiddels al zeven uur op dezelfde stoel, misschien we een gelegenheid om wat te vertellen over Thailand, om te beginnen met Bangkok.
Bangkok is eigenlijk wel gaaf vinden wij, je kunt er vanalles halen en in het centrum lijken de mensen nauwelijks te slapen. Er zijn gigantische shopping centra's en interessante achteraf straatjes. Niemand in een grote stad als Bangkok wil vrijwillig met je praten tenzij ze iets van je willen, zoals in een willekeurige kroeg in Nederland, ook daar praat je enkel met vreemden tenzij je vrienden zoekt... en dat maakt je zonder twijfel een treurig persoon en wanneer je langer dan tien minuten vrienden probeert te maken ben je een stalker. Met deze kennis in ons achterhoofd werden wij benaderd door mannen in nette kleding die net doen alsof zij jou toevallig kunnen helpen, alsof jij hun
nodig hebt om jou doel te bereiken... bij ons gelukkig beginnen alle alarmbellen direct alarmfase rood uit te zenden bij mannen met een prodent smile en dure kleding.
De Koh San Road (backpackers straat) in Bangkok is pas echt verschrikkelijk, hier wordt echt alles geprobeerd om geld te verdienen, iedereen is je vriend en heeft alleen voor jou een speciale prijs. Sommige hadden zelfs een doek om z'n kop gebonden om zo te lijken op een sultan en konden zogenaamd de toekomst voorspellen, bij mij hadden ze het direct mis zonder dat ik er zelfs stil voor hoefde te staan, een sultan zei dat ik veel geluk in mijn ogen had op het moment dat ik me klaar ging maken voor een overnacht busrit van zeventien uur.
Anka was wezen winkelen in en ik ging naar China Town waar alles verkocht wordt, van een kraam met alleen maar plastic afvoerstoppen tot zwart-wit gekopieerd geld, duizenden nagelknippers en levensgrote gouden draken, om over het aanbod van voedingswaren nog maar te zwijgen. Laten we wel wezen, een varken wordt hier niet weggegooid voordat elke centimeter achter een glazen toonbank ligt. Zoals eerder vermeld word varkensbloed ook hier gebruikt
in gerechten.
Wat nog meer leuk is om te vertellen omtrent Thailand is dat we een kookcursus hebben gevolgd in
Chang Mai, ook koken behoord nu tot mijn mogelijkheden, Anka is meer bekend in de culinaire wereld dan ik en voor mij was het een nieuwe gewaarwording. Ik heb ooit eerder gekookt, samen met Rene, rijst met in olie gebakken garnaaltjes, de rijst had een massieve vorm gekregen zoals die van een spons en de garnalen waren zo droog en doorbakken dat je er uren op kon kauwen zonder dat de garnaal zijn vorm verloor. En er was uiteindelijk meer dressing dan sla, dit om je een beeld te geven tot hoever ik in staat ben geweest een maaltijd te bereiden voordat ik een kookcursus had gevolgd.
Want nu, na de cursus weet ik hoe ik een lekkere Thaise maaltijd op tafel kan zetten. Anka had andere gerechten gekozen dan ik zelf gekozen had, je kon kiezen uit vijf gerechten en ik moet zeggen Anka zag er een stuk mooier uit dan ik in mijn kook schort. Alle producten kwamen van het land rondom de keuken waar we les kregen, het was in de keuken bij
een klein gezin en wij waren de enige gasten. We hadden heel erg genoten van deze erg leerzame dag.
In
Pai, een stuk noordelijker dan Chang Mai hadden we een aantal dagen doorgebracht in een bungalow aan het water. We hadden de keuze om te verblijven tussen de meeste toeristen of om juist een eindje buiten het centrum te logeren. Uiteindelijk erg gelukkig met de beslissing om buiten het toeristen gebied te verblijven, midden in een groot rijstveld lag meer waar de eigenaar veel vis had uitgezet voor gasten die wilde vissen. En zo verliepen onze laatste dagen in Thailand waarbij Anka zich vermaakte aan het zwembad of in de zon terwijl ik vissend op de veranda naar radio538 luisterde, want zelfs draadloos internet was voorzien midden in een rijstveld.
En zo komen we weer uit bij waar dit blog begon, inmiddels niet meer wachtend op het vliegveld maar in ons guesthouse in Kuala Lumpur waar ik een eind probeer te maken aan dit blog. Zoals altijd heeft Anka haar taak op zich genomen om de foto's te selecteren en er een speciale twist aan te geven met een soort Photoshop filter.
Van Thailand
durf ik niet al te veel te zeggen gezien de korte tijd dat we er zijn geweest, we vonden het zeker erg leuk, maar ook erg toeristisch. Een weekendje Bangkok om te shoppen is zeker een aanrader, Conny Breukhoven doet hier haar boodschappen en vraag me niet hoe ik dit weet.
Het volgende blog zal gepubliceerd worden vanuit
Sri Lanka waar we morgen vroeg naar toe vliegen tewijl we nu nog even verblijven in de kerstsfeer van Kuala Lumpur, het is begonnen... kerst 2010 in een korte broek!
Advertisement
Tot: 0.113s; Tpl: 0.014s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0538s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
henny
non-member comment
ik ga het toch vragen.....hoe weet je dat connie haar boodschappen in bangkok doet? was het een travo die op haar lijkt? thailand lijkt me echt iets voor 18 jarige amerikaanse meisjes, maar goed, de foto's zijn weer geweldig, enne....anka weet mooiere sjaals te vinden dan mijn thaise achterbuurbrouw. geniet van de zon, hier begint het koud te worden! groet, henny