Advertisement
Dear people from the Netherlands,
De kippen zijn eindelijk op de base gearriveerd! De kippen waren al een tijdje bij Terrill, maar waren nog te klein om naar hun daadwerkelijke verblijfplaats te worden overgebracht. Jarvis en ik hebben het electriche hek geinstalleerd. Het duurde even voordat we doorhadden hoe het werkte, maar het is gelukt. Ik was best trots op mijn prestatie. Helaas kunnen de kippen door het hek kruipen. Officieel staat er 3000 volt op het hek, maar het is lang niet genoeg om de kippen binnen te houden. Zondagochtend ging ik de kippen controleren. Maar ALLE kippen waren onstapt! Ze lagen allemaal onder de veranda. Ik raakte een beetje in paniek, dus ik heb Mike gebeld. Een paar minuten later arriveerden Mike en Terrill. En zij waren helemaal niet zo ongerust. Sterker nog, Terrill ging eerst nog rustig haar make-up bijwerken voordat ze uit de auto stapte. Met elkaar hebben we alle kippen weer in het kippenhok gebracht. Ze waren dus allemaal weer veilig, totdat.... De volgende dag vonden een aantal kinderen een onthoofde kip. Waarschijnlijk was het een wasbeer of vos die wel zin had in een lekker kippetje. Maar niemand heeft de kip opgeruimd, dus de
volgende dag toen Holly en ik verder gingen met het schilderen van het kippenhok lag de onthoofde kip daar nog steeds. Maar gelukkig hebben we daar mannen voor. Ik heb één van de jongens gevraagd of hij de kip wilde opruimen. Hij heet David en komt uit Papua New Guinea. Ik heb een aantal verhalen over zijn cultuur en land gehoord en het is echt interessant, en soms ook verontrustend.
In zijn stam is het heel normaal om tegen een andere stam te vechten. Sterker nog, ze maken een afspraak om te vechten, en als mannen omkomen in de strijd is dat heel normaal. Daarnaast zijn vrouwen onderdanig aan hun man en moeten ze ten alle tijden hun man gehoorzamen. Het is normaal om een vrouw fysiek te mishandelen als ze niet gehoorzaamt, sommige vrouwen worden zelfs ontdaan van hun ledematen! Echt ongelofelijk dat dit soort dingen nog steeds gebeuren! En David komt uit deze cultuur en tegelijkertijd woont hij nu bijna een jaar in de VS en is hij al behoorlijk aan het leven in de VS gewend. Met vele regels is hij het gelukkig niet eens, en als hij terugkeert naar zijn land wil hij graag verandering
brengen in zijn stam en cultuur. Ik hoop echt dat hem dat gaat lukken. Maar daarnaast blijft hij een bushman. Hij vist graag en het liefste zou hij jagen en zijn eigen vlees aan het spit braden. Voor hem is het daarom behoorlijk vreemd dat ik geen vlees eet. Heerlijk zulke verschillen in cultuur!
Binnen YWAM zijn veel verschillende culturen en we leren erg veel van elkaar. Soms zorgt het ook voor verwarring en dat kan vervelend zijn, omdat je niet weet wat de verwarring veroorzaakte. Gelukkig kunnen we er ook om lachen. I love other cultures!
Over een maand ben ik alweer in Nederland. Ik zie er naar uit om terug te keren naar Nederland. Ik mis mijn fiets nog steeds. En ook de chocoladehagelslag. Haha. De afgelopen tijd heb ik veel nagedacht over mijn volgende stap. Ik had me al aangemeld voor de studie Engels aan de Universiteit in Utrecht. Ik zag er erg naar uit om deze studie te volgen, maar ik ben van gedachten veranderd. Omdat deze organisatie en de mensen mij zo aanspreken, heb ik besloten om in september terug te keren naar de VS en YWAM en een DTS te volgen. DTS
staat voor Descipel Training School. Het is een programma van 5 maanden waarin je meer van en over God leert. Het is geen bijbelschool, maar er wordt vooral stilgestaan bij je identiteit en je relatie met God. Ik heb zoveel ongelooflijke verhalen gehoord over deze school. Iedereen die deze school heeft gevolgd is ontzettend positief, het heeft de levens van vooral vele jongeren drastisch veranderd. De school begint 26 september. Dat betekent dat ik 5 weken in Nederland ben en daarna weer naar de VS vlieg. In de tussentijd zal ik verhuizen. Omdat ik niet weet wat ik na mijn DTS zal doen, heb ik besloten al mijn spullen te verhuizen. Tijdens mijn verblijf wil ik mij zo weinig mogelijk zorgen maken over mijn ´dingen´ in Nederland. Het is een hele grote stap voor mij, want ik ben heel erg gehecht aan mijn huisje en mijn spulletjes, en juist daarom is een goede stap. Tijdens mijn verblijf in de VS is het verboden om te werken. Tijdens de DTS is het sowieso onmogelijk. Dit betekent dat al mijn financien van sponsors moet komen. Hier zie ik tegenop, omdat ik heel erg bang ben dat er niet genoeg geld binnenkomt. Maar
ook hierin vertrouw ik God. Ik weet dat alles goedkomt en dat Hij voor me zorgt. Iedereen hier leeft van giften en sponsors en soms is het heel lastig, maar we hebben nooit te weinig. Sinds ik deze beslissing heb gemaakt, besef ik mij hoe erg ik gewend ben aan mijn leven met al mijn spullen en financiele zekerheid. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou opgeven, maar het voelt goed om al het vertrouwde op te geven en van dag tot dag te leven.
In mijn vorige blog schreef ik dat ik Nederland en mijn vrienden en familie eigenlijk niet mis. Daar is wel wat verandering in gekomen. Als ik alle beelden van het voetbal zie krijg ik wel een beetje heimwee. Ik wou dat ik dat met julie kon delen! Hier geeft bijna niemand om de worldcup. Danny uit Nieuw Zeeland is geinteresseerd en support Nederland, maar voor de rest kan niemand het wat schelen dat we naar de finale gaan! Maar in gedachten ben ik bij jullie!
HUP HOLLAND HUP!
Liefs Maud
Advertisement
Tot: 0.081s; Tpl: 0.011s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.0489s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Pieter
non-member comment
Wow Maud!
Hi Maud! Ik vind het echt geweldig wat je doet en het klinkt alsof je ontzettend bewust je volgende stappen neemt (die ook heel goed klinken) die dus ook zeker goed gaan uitpakken. Door jouw verhalen ga ik nu ZEKER een keer vrijwilligerswerk doen in Afrika/ Amerika bij een wildlife preservation organisatie, dat heb je alvast voor elkaar! Groetjes en tot in Nederland! Pieter