Advertisement
Published: October 8th 2009
Edit Blog Post
Hola amigos,
Zoals beloofd een blog over Colombia. Een mooi groot en tegenwoordig ook veilig land met voor ieder wat wils. Zon, zee, strand, bergen, jungle, noem het maar op. Omdat we niet konden kiezen, zijn we overal maar wezen kijken. De overheerlijke koffies uit eigen tuin smaken hier erg goed en gaven ons vleugels. Vooral in het begin vlogen we van de ene plaats naar de andere. Zo trokken we naar San Agustin om de vele beelden uit vroegere tijden te bezoeken en naar Tierradentro om af te dalen in prachtig geschilderde graftombes.
Het reizen was af en toe wel vermoeiend. Vooral als de 5 uur durende reis over een hobbel-de-bobbelweg 2x zolang duurt en de veering/ophanging ook nog eens breekt. Gelukkig brachten een stuk touw en een omgehakte boom uitkomst en verstevigde boel dusdanig dat we onze weg konden vervolgen. Uiteindelijk dus 100km in 10 uur afgelegd. Fietsen gaat sneller, zelfs hier.
Over fietsen gesproken, dat is hier volkssport nummero 2, na voetbal natuurlijk wat in heel Zuid Amerika op nummer 1 staat. Geregeld zagen we wat mannetjes in strakke pakjes een flinke coll beklimmen. Als ik dat zo zag, dan begon het bij mij ook wel
weer te kriebelen. Goed, nog ff geduld en dan kan ik weer m´n stalen ros bestijgen.
Zo reizend door het land valt op dat Colombia erg groen is en een lekker temperatuurtje heeft. Veel land wordt gebruikt voor de landbouw en is weiland. Verder zijn er plantages met koffie en bananen (vaak gemixt, want koffie groeit beter in de schaduw). Gelukkig is er ook nog wat van het oorspronkelijke begroeing bewaard gebleven. Vooral in het oosten en noorden van het land is nog flink wat jungle bewaard gebleven. Die zijn we dan ook ingetrokken. Eerst in het noorden in de buurt van Santa Marta op zoek naar de ´Verloren Stad´ en later in het zuiden, nabij Leticia (meer daar over de volgende keer).
Samen met een Duitster en 2 Israëliers en een gids (noodzakelijk) vonden we de stad na 3 dgn. Je loopt door de heuvels en klimt langzaam steeds hoger. In het begin zijn er nog flink wat weilanden om je heen, maar na een paar uur lopen hebben die plaats gemaakt voor de jungle. Een steil, maar goed begaanbaar pad bracht ons bij het 1e kamp. Een afdak waaronder hangmatten werden opgehangen en een toiletgebouw. Na
zo´n dagje lopen in de tropische hitte was een sprong van de waterval in de onderliggende poel een welkome verkoeling.
Dag 2 was ook weer flink klimmen. Gelukkig droeg een ezel onze rugzakken, wat het een stuk makkelijker maakte. Onderweg kwamen we indianen tegen, die hier nog volgens hun traditionele levenswijze leven. Zowel mannen als vrouwen hebben erg lang en gitzwart haar. Ze hebben een licht bruine huid en dragen een lange katoenen broek en shirt. Beide beige van kleur. Ze spreken hun eigen taal en sommigen ook Spaans. Hun stamhoofd noemen ze ´Mama'. Hoewel de naam anders doet vermoeden, betreft hier toch echt een man. Ze wonen in ronde houten hutten, één familie per hut, en leven van wat de natuur hen biedt en houden wat dieren. Voornamelijk varkens en kippen.
Na een dagje lopen en zweten konden we ons ook gelukkig in het 2e kamp opfrissen. Dit maal in de rivier die langs het kamp stroomde. We zaten hier wat meer in het ourwoud en dat merk je. Nadat de zon is onder gegaan, komt het oerwoud pas echt tot leven. De lichtvliegjes knippen hun lampje aan en de kikkers beginnen aan hun (brul-)concert. Het concert
is afgelopen, als ze een partner vinden. Helaas (voor ons en voor de kikker) was er eentje die niemand kon vinden en brulde het uit.
Dag 3 begon gelijk goed. Het eerste stuk moesten we hoog boven de rivier langs smalle richeltjes een weg banen. Als je dan nog niet wakker was dan zorgde de rivier daar wel voor. Bij gebrek aan een brug moest die doorwaad worden. Daarn ging het verder omhoog de heuvels in. Onderweg passeerden we weer enkele indiananendorpjes. Uiteindelijk hield het pad op en volgden we de een rivier. Geregeld moesten die ook door. Uiteindelijk bereikten het begin van de trap naar de stad. Vanaf hier was het nog zo´n 3 kwartier omhoog over kleine glibberige treetjes. Gelukkig bereikten we de stad zonder ongelukken.
Naast trappen vind je hier verhoogde terrassen waar vroeger hutten opstonden. Deze zijn echter met de tijd vergaan. De junlge heeft veel overwoekerd, zodat je echt het idee krijgt dat je in een scene van Tombraider bent beland. Lara Croft liet zich echter niet zien. Gelukkig de T-rex ook niet. Wie er wel waren, waren de militairen om de veiligheid in de regio te waarborgen. Flink gesponserd en bewapend door
de VS waren ze flink vertegenwoordigd. Het eerste wat ze vroegen is of je sigaretten bij je had, want soms zaten ze hier wel 7mnd aan één stuk door. Ver van de bewoonde wereld en sigarenwinkel. Tja, dan raak je wel een keer door je voorraad heen.
De weg terug ging bergaf en dus een stuk sneller. I.p.v. 3 dagen deden we er nu 2 dagen over. Onderweg zagen we nog een slang. Hij zag ons niet meer, want hij was al dood. Bleek wel om een bijzonder gifitig exemplaar te gaan.
Na al die actie en avontuur was het de hoogste tijd om op adem te komen. Het vissersdorpje Tacanga naast Santa Marta leende zich daar uitermate voor. Overdag lekker chillen op playa grande en ´s avonds een Mojito in cafe Mamapacha. Reizen is zo gek nog niet.
Groeten,
Joost & Gill
Advertisement
Tot: 0.118s; Tpl: 0.013s; cc: 13; qc: 59; dbt: 0.0683s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
anonymous
non-member comment
hi guys really can't wait to see u 2 in a couple of weeks. Munchkin is getting really excited too well maybe hasn't a clue but I'm sure if he did he would be really excited. Unfortunately his head is too big for the tshirt, it's sooo funny like a pumpkin but he'll grow into it though:). Ur photos are just fab. PS hope it's stopped raining for u!! travel back safe guys