Advertisement
Published: February 17th 2009
eigelijk heeft dit niets te maken met de belevenissen van de voorbije twee dagen, maar met ervaringen die we nu al meer dan 5 weken hier hebben... 5 weken al...
winkelen hier in argentinie is iets bijzonders... ik bedoel wel naar de supermarkt gaan... er zijn zo een aantal dingen die ge moet weten als ge hier naar de supermarkt gaat...
wanneer ge binnenkomt in de supermarkt moet ge uw rugzak afdoen en die in een kotje steken zoals die in het zwembad, waar ge uw kleren in moet steken...
dan zijn er zoals bij ons mandjes en karretjes...
groenten liggen zoals bij ons in rekken en ge moet die zelf in zakjes doen in de hoeveelheid die ge graag zou hebben... nu, er staat hier ook zo een weegschaal zoals bij ons, waar van die plakkertjes met de prijs uitkomen... dus de eerste keer, wij overmoedig naar die weegschaal, staan er alleen nummertjes op... bij ons heb je dat ook soms da ge nummerkes moet intoetsen, dus wij gaan kijken bij de tomaten welk nummertje erop staat... niks te vinden... we vragen dat dan aan dieje man dat daar rondloopt... hier in argentinië is er één weegschaal en één weegschaalman... het is hier niet de bedoeling dat ge uw groentjes zelf weegt, daar bestaat ne mens voor...
de rest is redelijk gelijkend op onze winkels, vlees voorverpakt in de rekken, brood en gebakjes die ge aan ne toog kunt afhalen en rayons met al de rest... tampons, scheermesjes en batterijen liggen wel achter slot en grendel... de twee laatsten kan ik nog snappen, het eerste daarentegen... nu ja... apositos (ofte maandverbanden) zijn hier dan ook alomgebruikt, dus niemand dat da erg vindt dat da in een glazen kast steekt...
dan komt ge aan de kassa met uw karretje of uw mandje... ge laadt alles uit op de zwarte band zoals bij ons thuis... nu als ge dat doet en uw karretje of mandje is leeg, dan laat ge da gewoon staan... ook al staat er nog tien man met een karretje achter u, gewoon laten staan die handel... mandje op de grond, karretje midden in de doorgang en rustig verder wandelen... er bestaat daar ne man voor... die da achter u komt doen... keivaak dat dieje man dus effe niet aanwezig is en dat er een overhoop aan karretjes gewoon voor alle kassa's staan...
nu de zwarte band, zoals bij ons thuis, is ook nog iets speciaals... bij ons thuis laadt ge alles uit op dieje band, aan het begin van dieje band eigelijk en verschuift dat dan naar de kassierster toe... hier doede da ook... alleen snappen ze de functie van da verschuif-systeem niet... ellke keer dat ge zelf wat opschuift, moet ge al uw spullen mee opschuiven en alles verzetten tot ge bij de mevrouw zijt...
ze hebben de faciliteiten, maar ze snappen het nut ni echt...
eeeeeeeen winkelen, avondeten voor ons drie... maar echt alles en twee flessen bruiswater en zes liter plat water... kost hier... 25 pesos... (1 euro is 4,5 peso)
enfin ja, even een situatieschets die ik al lang eens wou maken, maar die elke keer overruled werd door andere gebeurtenissen...
enige meldingen nog over de afgelopen dagen... het is nog altijd even saai in de clinica, ik mag nog altijd niets doen en gisteren is er ne baby van 5 kilo geboren via een normale geboorte zonder knipke... (en de pijn is gekanaliseerd naar mijn bovenarm... ze wou ergens in knijpen en ik stond het dichtste bij... ne baby van 5 kilo die moet passeren, ik kan jullie zeggen dat mijne arm serieus pijn doet...)
het was mss een stom verhaal, maar eens iets anders dan alleen ziekenhuis-anekdotes... 😊
dikke zoen x
Advertisement
Tot: 0.066s; Tpl: 0.009s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0443s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Lut
non-member comment
Groetjes uit Mechelen
Dag Anke, zoals je wel gehoord hebt van je papa ben ik één van die mensen die je blog trouw volgt. Het is eens plezierig de situatie daar te vergelijken met die van mijn werkgever. Veel succes daar en hopelijk mag je op pediatrie inderdaad weer wat meer ervaring opdoen. Groetjes van iedereen hier ten huize Seberechts.