COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader
Saved: November 19th 2016
Edit Blog Post
Op 27 januari lieten we Vientiane achter ons. Het was tijd om verder te gaan naar onze volgende bestemming. We wilden naar Savanakhet gaan, maar dat was uiteindelijk toch niet zo'n goed idee. De omgeving schijnt mooi te zijn, maar niet bijzonder en de stad zelf was vreselijk. We hebben een avond doorgebracht in deze lelijke stad en de volgende dag gingen we weer verder: op naar Pakse. Toen we oms buskaartje kochten kregen we een verzekeringspolis erbij met een overzicht van hoeveel geld de busmaatschappij uitkeert bij een ongeluk, verwonding, blijvende invaliditeit en zelfs overlijden... beetje bizar... dan stap je echt met een gerust gevoel in een bus!
We hadden dus erg veel vertrouwen in de busrit die met een spectaculaire snelheid van 5 km per uur begon omdat de tank zo goed als leeg was. Nadat de bus volgetankt was konden we dan echt op weg gaan. En het viel mee: niets gebeurd!
Veilig en wel arriveerden we in Pakse, een stad die net als Savanakhet niet zo veel voorstelt: een kleine stad aan de Mekong met weinig bezienswaardigheden. Daarom bleven we niet slechts in de stad zelf. Op 30 januari huurden we weer eens een scooter en zijn
bagage
de lokale bus die ons naar Savanaket bracht, stopte om de haverklap om mensen en goederen in te laden we naar Wat Phou Champasak gegaan. Wat Phou Champasak is een groot tempelcomplex uit de Angkor periode. Het complex lijkt op Angkor Wat in Cambodja,en men denkt dat de complexen vroeger met elkaar verbonden waren. Wat Phou Champasak heeft een oppervlakte van 1400 m2 en is deels op de hellingen gebouwd van de Phu Pasak Range, ook wel Mount Penis genoemd. Het cemplex was prachtig en we verheugen ons nu al op zijn grote broer: Angkor Wat in Cambodja!
Op 31 januari hadden we een tour geboekt: we wilden naar het zogeheten Bolaven Plateau om daar het een en ander te bekijken. We kozen voor de tour operator die het dichtste bij de locals zelf stond en een aanzienlijk bedrag van de touropbrengsten ten goede deed komen aan de lokale bevolking. Onze gids kwam zelf ook uit een van de dorpjes waar we een bezoek aan brachten.
We gingen naar een aantal watervallen, een koffie- en een theeplantage en naar Katu en Alak dorpjes.De inwoners van de dorpen spreken een eigen taal en zijn animisten (hoop dat dit de juiste nederlandse naam is). Bijzonder is dat zij de doodskisten maken voordat iemand sterft. De doodskisten worden bewaard onder het huis.
Sommige stammen recyclen de doodskisten: 10 of 15 jaar nadat iemand overleden is, worden zijn botten uit de kist gehaald en tijdens een grote ceremonie verbrand. Vervolgens verdwijnt de as in een grote pot en de kist wordt bewaard voor het volgende familielid dat sterft.
Jullie weten dat we graag iets wilen doen voor het goede doel. We willen ons geld op een zinvolle manier besteden. Veel toeristen willen dat ook, maar doen dat op een niet altijd geheeldoordachte wijze. Een voorbeeld: de dorpjes die we bezochten werden bevolkt door arme mensen. Wij zagen dat een aantal toeristen snoep uitdeelde aan de kinderen: dat biedt zeker geen structurele oplossing en hierdoor ontstaat bij de kinderen het idee dat de toeristen hun toch alles kunen geven (en dan vooral snoep), waardoor de motivatie om zelf te werken om geld te verdienen natuurlijk minder wordt. In onze groep zat een koppel dat bananen wilde geven aan de kinderen, en dat terwijl er overal bananenplantages waren!
Wij hadden een aantal kledingstukken meegenomen die we niet nodig hadden. Vooraf hadden we echter aan de gids gevraagd of we die aan hem konden geven zodat hij ze kon verdelen. Hij is een soort “autoriteit” voor
de dorpelingen, en hem behandelen ze met meer respect dan de toeristen. Bovendien weet hij aan wie hij de kleren kan geven: wie ze het hardste nodig heeft en het waardeert.
De tour was al met al een mooie ervaring. En nu op naar onze volgende bestemming…
Am 27. Januar liessen wir Vientiane hinter uns. Wir gingen nach Savannakhet was nicht so eine gute idée war. Die umgebung soll wunderschon sein aber nicht so besonders und die Stadt war nicht so der hit.Wir schliefen dort fur eine Nacht und beschlossen am nachsten Tag weiter zu reisen richtung Pakse.
Als wir unser Bus Ticket kauften bekammen wir noch eine Versicherung dazu mit ubersicht wie viel Geld die Versicherung uns ausbezahlt muss bei einem Ungluck; invaliditat, verwundung…. Da fuhlten wir uns gleich viel sicherer!!!!
Wir hatten sehr viel vertrauen was die Busreise betrift der mit einer enormen geschwindigkeit dafon kroch ca.10Km/h. Nach atlichen km schrittempo und tanken ging es dann endlich richtig los. Uns ist nichts passiert!!!!
Pakse am Mekong gelegen, hatte nicht so viel sehenswurdigkeiten. Darum blieben wir auch nicht so lange in der Stadt und leiten uns einen Scooter aus und fuhren zum Wat Phou Champasak. Einem Tempel
copmlex aus der Angkor Periode. Der Complex ahnelt dem Anghor Wat in Cambodia was darauf hin weist das die zwei Tempel mit einander verbunden sein mussen. Der Tempel erstrackt sich uber 1400m3 und liegt an einem Hang namens “Mt Penis”.
Am 31.1 buchten wir eine tour zum Bolaven Plateau um uns die region anzuschauen.
Wir entschieden uns fur einen tour operator der am dichtesten der Lokalen befolkerung steht, fur einen guten Preis wo unteranderem ein teil von dem dem Geld an die Befolkerung der Dorfer geht. Der tour operator kommt selbst aus solch einem Dorf und spricht selbst ein bischen ihre sprache die von Dorf zu Dorf unterschiedlich sein kann. Was es nicht gerade einfacher macht fur ihn.
Wie schon erwahnt wollen wir einen kleinen betrag Spenden. Wir wollen das Geld fur einen sinnvollen zweck ausgeben. Viele Touristen wollen das auch aber sind leider etwas naive oder denken nicht voraus…Die Einwohner der Dorfer die wir besuchten sind arm. Wir sahen das andere Touristen den Kindern Sussigkeiten aus teilten da durch hilft man nicht wircklich den Kindern ausser man lernt ihnen wie man die Hand auf halt. Wenn man sich mit dem Land und der Kultur etwas vertieft hat oder man
kinderen
kinderen spelen in een van de vele irrigatiekanalen die zijn aangelegd voor het bewateren van de rijstvelden.
Kinder spielen in dem bewasserungskanalen die angelegt wurden fur die reisfelder. seinen Reisefuhrer gut durch gelesen hat sollte man wissen, wenn man Kindern etwas geben will dann uber die Eltern. Die es dann an die Kinder weiter geben konnen. In unserer Gruppe war ein Parchen die den Kindern Bananen geben wollten, obwohl sie von Bananenplantagen umgeben waren!
Wir hatten ein paar Klamotten mit genommen die wir nicht mehr brauchten, zu vor haben wir den Guide gefragt ob wir die Kleider dort abgeben konnten oder ob er sie fur uns uberreichen kann. Er weiss am besten wann und wemer die Kleider geben kann. Und wer sie am meisten benotigt.
COMING SOON HOUSE ADVERTISING ads_leader_blog_bottom
Tot: 0.048s; Tpl: 0.014s; cc: 6; qc: 24; dbt: 0.0243s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Patrick
non-member comment
Die donkere wolk boven de kerk; een teken van het verval van het katholieke geloof?