Hupsate

---

Korsimoro, 14-11-’06 20:19

Afrika is enigszins een cultuurschok; niet zo vreemd. Ouagadougou is een drukke vieze miljoenenstad vol met mensen die je naroepen of aanspreken omdat ze iets van je willen omdat je blank bent. Soms puur vriendelijk, soms eerst vriendelijk om je daarna om geld te vragen. Als een ober na betaling om je nummer vraagt, betekend dat gewoon dat hij graag een contactpersoon in Europa wil hebben. Gesprekken gaan al gauw over de oneerlijke situatie in de wereld en wat de mogelijkheden voor hen in Europa zijn, voor bijvoorbeeld een master/aio plaats of een optreden op een festival. Toch lijdt de gemoedstoestand van de Burkinabé er niet onder. Er wordt veel gelachen en er heerst een prettig straatleven. Dan is er de cultuurschok tussen Ouaga en Korsimoro; een plaatsje van 5.000 inwoners aan een doorgaande verharde route. Nog steeds veel vuil op straat, maar de lucht is tenminste schoon. Als er twee Nederlandse studenten komen moeten ze eerst op audiëntie bij de burgemeester (we verblijven ook bij z’n tweede huis (in aanbouw) in z’n vorige huis(?) (in aftakeling)). En komt op de eerste avond de lokale chief (de Naba) van de Mossi (grootste bevolkingsgroep in Burkina) even langs om gedag te zeggen. Op straat word je nagewezen door kinderen en als ze een beetje brutaal zijn komen ze je hartverwarmend handje geven. Maar dan ben je er nog niet me de cultuurschok. Om in het veldwerkgebied te komen moeten we nog iedere dag 30 km de doorgaande onverharde weg naar nergens af alvorens we met onze terreinwagen over geitenpaadjes onze van luchtfoto’s uitgekozen response units bereiken. Hier zijn hutjes van klei en stro, gaat geen enkel kind naar school en rennen ze van de auto weg (of ernaartoe al naar gelang hun bravoure) omdat ze er nog nooit een gezien hebben. We hebben dan ook iedere dag een lokale bewoner (Daniël) mee om de situatie uit te leggen als de dorpsoudste komt vragen wat we komen doen. Over het algemeen laten de mensen echter begaan als je langs loopt. (Alhoewel ik bij de regensimulatie experimenten heel wat bekijks verwacht.)

Mensen zijn hier niet zo dol op gekko’s als Joeri. Bij binnenkomst in ons huis gingen Issouf en Bona meteen met een sandaal achter ze aan. Tot nu toe heb ik platte gekko’s kunnen voorkomen met het argument dat ze muggen eten, maar denk niet dat ik de jagers nog lang in bedwang kan houden.



Ouagadougou 19-11-’06 15:34

Was gister me verjaardag, 26 alweer. Met Issouf, Siaka en Bart doorgebracht. Uitgenodigd door geografiestudente om te eten. Bij Issouf thuis geweest. Biertjes gedronken met Bart en Siaka (Issouf moslim). Uitgeweest bij soort van discotheek, gezellig, toch wel anders dan in Europa (vrijwel enkel mannen die ook nog intiem tegen elkaar dansen.) Vandaag lui dagje. De twee musea waren dicht en de markt sloot net toen we aankwamen. Verder lijkt er in deze wereldstad niet zoveel te doen en een beetje rondslenteren zit er niet in met de hitte en vervelende straatverkopers. Parken zijn er niet, op een lelijk en leeg staatsbos na waarvoor je moet betalen. Dan maar internetten… verkiezingen stemmen ook niet vrolijk.

---

Comments

[Arno]

een korsimorobeest met een big smile!
Mooi doch niet al te vrolijk stemmend verhaal... En geweldige foto's! Trouwens nog gefelicteerd, welkom aan de verkeerde kant van de 20! :P

[joeri]

Dat is een bidsprinkhaan? Bedankt Joost, leuk stukkie!

[coen]

He joost, hartsikke leuk travelblog. hoe is het eten daar? verlang je al naar ravioli? ik kijk ook uit naar meer dierenplaatjes, doe mij nog maar wat van die gier!