Advertisement
Published: August 17th 2011
Edit Blog Post
Zondag 14 augustus: schoolfeest op de school van Anuar. We hadden op zondag rustig de tijd om uit te slapen, te ontbijten en ons klaar te maken want we zouden pas om 11 uur vertrekken naar de school van Anuar, voor het schoolfeest. Enkel Wim hield zich niet aan die regel en zat al vroeg voor de Vaio om nog wat aan een blog te werken.
Anuar had dus ook nog alle tijd om in het jaarboek nog eens door te nemen en aan oma te laten zien waar hij tussen zijn klasgenoten op de foto staat. Om ongeveer 11u vertrokken we richting school.
We kwamen nog bij de eerste bezoekers toe en konden daardoor op de parkeerplaats van de school parkeren. Nadien moesten de auto’s zich tot vele straten ver buiten het schooldomein plaatsen. Bij het binnenrijden werden de inkomtickets gecontroleerd.
We maakten een verkennende wandeling op de uitgestrekte domeinen zochten daarbij vooral de schaduwplaatsen op. We konden merken dat zo'n schoolcomplex ook veel aandacht besteed aan schaduw: open trappengalerijen, open gangen met overkapping langs de klaslokalen, een speelplaats met veel bomen en daaronder banken. Alles was heel ruim opgevat: aan plaats was er hier geen gebrek.
Er stonden ook veel tafels en stoelen onder de bomen. Wij dachten dat die er voor dit feest gezet waren. Toen we echter later zes plaatsjes naast elkaar hadden kunnen bemachtigen voor het eten, vertelde Anuar dat hij aan die tafel ook elke dag zijn middageten at.
De school is naar onze normen ook een behoorlijk grote school. Het gaat wel om een school waar de kinderen van de peuterklas tot en met hun middelbare school naar toe gaan. Er is 1 peuterklas, 4 kleuterklassen en daarna volgen nog 11 niveaus van de lagere school (1) tot de afstuderenden (11). Telkens gaat het om vier klassen: A, B, C, D en de klasfoto’s toonden aan dat al deze klassen goed vol zaten. De jongsten zitten met ongeveer 20 in een klas, Anuar zit in klas 4A met 31 medeleerlingen, en in de hoogste klas loopt dit op tot een veertigtal leerlingen per klas.
Het dikke schoolfotoboek begon met een foto van de bisschop: de kerk vertegenwoordigt hier nog zeer veel macht. Zo wordt een kerkelijk huwelijk automatisch als wettelijk huwelijk beschouwd. Indien men óók voor de wet wil trouwen (voor buitenlanders geldt dàt in hun thuisland als officieel huwelijk), beschouwt
de priester die het huwelijk moet inzegenen dat vaak als een belediging! Na de bisschop kwamen de inrichtende macht, de directies en de leerkrachten aan bod. Behalve klasfoto’s van iedere klas zijn er ook foto’s van de cultuurweek, het schooltransport, de sportactiviteiten, de keukenfaciliteiten, de sportactiviteiten enz. Een schooldag is hier bijzonder gevuld: Anuar moet ’s ochtends om 6u klaar staan voor de schoolbus en wordt ’s avonds om 17u terug afgezet. In de schooldag is de studie (onder begeleiding) extra lessen en extra sportactiviteiten inbegrepen. We hebben Anuar ’s avonds niet meer aan huiswerk zien werken maar dat is maar logisch ook als de schooldag zo lang is. Anuar volgt extra Engels en zwemmen als bijkomende sport.
In een tweede gedeelte van het complex liggen alle sportfaciliteiten, die zijn bijna allemaal in openlucht met af en toe een reusachtig groot afdak o.a. voor een evenementenhal met podium, voor minivoetbal en in het midden van de schaatsbaan voor rolschaatsen en skeeleren.
Merkwaardig detail: de school heeft ook een mini-dierentuin met o.a. 2 jonge luipaarden! Ze zitten veilig achter een dubbele tralies zodat het onmogelijk was om er een foto van te maken.
De meeste activiteiten van het schoolfeest gingen
door in dat achterste gedeelte van het schoolcomplex. Daar vonden we allereerst een stand waar je bonnetjes kon kopen. Deze bonnetjes had je nodig om alle "betalingen" te doen. Vooraan stonden ook kraampjes waar bedrijven of verenigingen reclame konden maken of gadgets verkopen en stonden de typische kraampjes die je ook op onze Vlaamse kermissen vindt.
Daarna wandelden we naar achteren, richting zwembaden, waar Anuar zijn favoriete sport beoefent. We waren onder de indruk van de grote evenementenhal (-afdak!), waar in de late namiddag één van de bekendste zangers van Colombia zou optreden. Naast die hal stond een merkwaardige camionette: een kantoortje met een bankautomaat waar je geld kon afhalen (om zoveel mogelijk te verbruiken!). Twee privé-agenten met kogelvrije vesten hielden er de wacht. Interessant detail: iedereen kon zich veilig voelen op dit schoolfeest: het liep er vol politieagenten die een oogje in het zeil hielden en onmiddellijk konden ingrijpen bij het minste incident, dat daardoor dan ook uitbleef.
We maakten onze wandeling verder via de looppiste naar de zwembaden. We vonden er een speelbad voor de allerkleinsten en een oefenzwembad om banen te zwemmen, beiden volledig in openlucht: dit is natuurlijk wel logisch in hun klimaat. Vlakbij vonden we
er ook tennisbanen en zaalvoetbal (eigenlijk "afdak"voetbal omdat het terrein enkel voorzien was voor een afdak voor de schaduw). Op de panoramafoto van vandaag testen Oma, Berna, Patricia en Mark de renbaan uit met een korte sprint.
De zon scheen fel, dus rustten we wat op een bankje onder de bomen en dronken wat water. Anuar kon nu eindelijk zijn schoenen uittrekken en en de springkastelen uitproberen nu er nog niet al te veel volk was. Wij wandelden ondertussen terug om bonnetjes te kopen en wat te gebruiken. Ons ma en Det posteerden zich op een schaduwrijk plekje waar ze de mensen konden observeren en van lokale muziek genieten. Wim, Mark en Patricia gingen de eetkraampjes en de reusachtig grote tombola verkennen. En Anuar? die amuseerde zich ergens te velde.
Met onze prijzen van de tombola (allemaal snoep!) trokken we naar de eetkraampjes. Verschillende restaurants en eethuisjes hadden er zich opgesteld, ieder met zijn specialiteiten. Er was dus keuze van Chinees over Afrikaans tot Colombiaanse voeding, van kleine hapjes tot volledige menu’s. Alle prijzen werden in aantal bonnetjes uitgedrukt.
We deden onze ronde en maakten onze keuze. Volgende opdracht was om vijf (à zes) plaatsjes te bemachtigen om samen rond
dezelfde tafel te kunnen eten. We lieten onze blik vallen op de tafel van een groep politiemannen die bijna klaar waren met eten. Stelselmatig namen we de vrijgekomen plaatsen in. Het eten dat Mark en Wim gingen halen, smaakte de één al wat meer dan de ander. Een mariachi orkestje fleurde de zaak op, totdat één van onze buren opsprong met op zijn arm het onsmakelijke pakketje van de grote kameleon in de boom boven ons. Het vreedzame dier (met de grootte van een kleine varaan) bewoog zich langzaam voort boven de tafels, dus maakten wij ons ook snel uit de voeten. Anuar was ondertussen ook komen opdagen en at zijn eten verder op, gezeten op een muurtje. Wij bleven maar drinken om bestand te zijn tegen de hitte.
Toch vonden we het stilaan welletjes. We hadden alles eens goed bekeken, en vonden het nog te lang wachten op de ster van de avond die wij ook niet eens kenden. Omdat deze wel zeer bekend was in Latijs-Amerika, werd het aanzienlijk drukker naarmate de namiddag vorderde. We waren bovendien zo onverstandig geweest om niet voldoende voorzorgen te nemen tegen de felle zon. Ondanks dat we van schaduwplekje naar schaduwplekje hadden
gelopen, begon de zon onze witte Europeanenvelletjes een rood kleurtje te bezorgen. Mark is zo vriendelijk geweest om ons ma, Wim en Det terug thuis te brengen, met het risico om zelf de apotheose te missen. Met hulp van Patricia, haar broer Marco en een leerkracht is hij erin geslaagd toch nog binnen te geraken. Beide gezinnen samen hebben nog erg genoten van het optreden van de ster van de avond en Marco bracht hen na afloop thuis.
Anuar moest onmiddellijk naar bed, maar Mark en Patricia vertelden honderduit.
Daarna was het nog tijd voor een slaapmutsje en toen werd het heel stil in huize Ackermans – Pacheco Dominguez.
Verslag: Berna en Wim.
Foto’s: Berna, Wim en Mark (waarvan de camera al snel een platte batterij had) .
Advertisement
Tot: 0.084s; Tpl: 0.012s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0401s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb