Advertisement
Published: March 6th 2007
Edit Blog Post
Bahia zelf heeft meer dan 1200 km kustlijn, en een van zijn kuststeden is Salvador, de grootste stad in de Bahia staat, met z.
In het noordoosten vind je de grootste concentratie blacks in Brazilië, en de meeste leven in Salvador. Hierdoor zijn de Afrikaanse invloeden - zij het in de muziek, of eten- heel erg duidelijk en levendig! Je waant je echt in Afrika! Tenminste als je je ogen sluit voor de Europese bouwstijl, en de taal... Salvadors koloniale erfenis vind je in de barokkerken en kasseien straatjes van de Centro van Salvador, de Cidade Alta genoemd, gebouwd op een 50m hoge klif. Die is vanuit de Cidade Baixa, downtown, te bereiken via steile straatjes die zich moeizaam omhoog heisen, en een Art Deco lift. In de cidade is het historisch centrum, Pelhourino, ook duidelijk het artistieke centrum. Overal vind je winkeltjes, met heel creatieve spulletjes, o.m. kledij ( moest aan jou denken Katrien, ze gebruiken heel speciale materialen zoals touw, met een heel tof resultaat ). Ik ben ervan overtuigd dat er veel te zien is- en na het carnaval bleek dat ook zo te zijn- maar alle musea, kathedralen, kerken, enz zijn afgeschermd met panelen- die op
hun beurt dan weer gebruikt worden door schilders ( vaak heel knappe, en vooral kleurrijke, resultaten ).
De stad heeft een bepaald gevoel over zich, kan het moeilijk uitdrukken, het is als electriciteit die in de lucht hangt.
Toen we bezig waren met de voorbereidingen van onze wereldreis, wilden we absoluut carnaval meemaken. Hier is het een waar instituut, en het carnaval van Rio is gekend ( en berucht ) over de hele wereld.
Eigenlijk wilden we enkel en alleen om die reden naar Salvador komen. De Lonely meldt ( en voor deze ene keer is het juist ) dat het er hier authentieker aan toe gaat dan in Rio. Pakken minder commercieel dan in Rio, het carnaval is hier een straatgebeuren gebleven, waar iedereen aan meedoet. Dit is een groot contrast met Rio, waar je vanuit de Sambodromo kijkt naar de Desfile - de parade van de sambascholen-, nee, geef mij maar Salvador!.
Het is feest gedurende 6 dagen. Jongeren over de hele wereld zijn naar hier gekomen om uit de bol te gaan in het feestgedruis van de brazilianen.
De processies van bloco´s ( blokken waarvan de deelnemers behoren tot een school of vereniging, elk
met een ander thema ) en trios electricos ( een soort truc met super blasters, van waarop beroemde zangers en groepen een concert geven o.a. YVETE SANGALO, CHICLETE COM BANANA, EVA, COCO BAMBU etc...) starten pas vanaf 17u, er wordt dus alleen maar ´s nachts geleefd.
Er bestaan 3 soorten publiek: je kan meedoen aan de bloco´s ( sommige zijn wel all black en laten geen blanken en buitenlanders toe ) door een t-shirt te kopen op de zwarte markt, of in de officiele winkel, voor een specifieke bloco, en je volgt voor of achter de camion, binnen een zone die afgeschermd is door touwen en veiligheidsmensen. Veilig dus. Je kan ook betalen voor een T-shirt voor een camarote- een ruimte die uitkijkt op de straat en het gebeuren daar, comfortabel en met catering, een VIP ruimte dus, met het voordeel dat je de volledige defile kan volgen. En tenslotte heb je de pipioca´s ( betekent pop corn), de feestbeesten aan de andere kant van de touwen, buiten de camatote, zonder t-shirt, die dus gratis de volleige defile kunnen volgen, en de bloco´s naar keuze volgen, de hele nacht door, zoals wij deden. Veel plezanter en goedkoper!
De parades
vind ik het schoonst en aanstekelijkst. Onmogelijk om stil te blijven! Iedere vereniging of sambaschool heeft een verschillende compositie qua muziek, dans, ritme, en kostuum. De parades duren op zijn minst een uur in Pelhourino, hun zang en dans ondersteund- en gedreven ook- door de cadans van de bateria ( de percussie sectie ). Zalig!
We zijn vooral in Pelhourino en de Campo Grande te vinden, in Barra, aan het strand, gaan de meeste van onze hostelgenoten, te toeristisch! Veel plezanter om te dansen tussen de locals! Shake it! En verder heb je baianas - de dames in traditionele witte jurken die hun comida baiana ( traditionele streekgerechten uit Bahia ) aanprijzen met een stralendwitte glimlach, gehuld in geuren van pepers, kokosnoot en look ( sterk afrikaans!), waar zelfs de grootste gourmet niet aan kan weerstaan. De venders van popcorn ( rood, geel en groen!), churros ( gefrituurd deeg met caramelvulling ), drank, queijo (kaasbrochet) en churrasco ( meat on a stick he philip ). We zien displays van breakdance en capoeira, een gracieus semi-ballet, ontwikkeld door de slaven, ergens tussen vechten en dansen. Weer een aspect van de zwarte cultuur.
De straatvenders komen naar je toe, en geven
voor 1 real een lint dat ze om je pols knopen ( drie keer, en elke keer mag je een wens doen ). Dit is iets dat je niet mag afslaan in Salvador!
De brazilianen verkleden zich of beter gezegd, ze worden travestieten. Ik sta er echt versteld van hoezeer ze zich op hun gemak voelen in hun vrouwenkleren. En het wordt gewoon geaccepteerd, wat me verbaasde, gezien het machogehalte van de afrikaanse en latino cultuur. Maar nee, het gaat er heel gemoedelijk aan toe.
Iedereen danst met iedereen.
Iedereen drinkt en het is feest. De stad is gekleed in duizend kleuren.
Het is hier ook meer familiegericht. Vooral in Pelhourino. Hele gezinnen die dansen. En plezier dat die kinderen hebben. Echt wel raar hoor, moeder zwiert met haar heupen, naast 4-jarige dochter, al even behendig! Komt nogal bevreemdend over, worrying zelfs. Maar die kinderen hier zien er wel immens gelukkig uit, stralend zelfs. Daartegenover staat dat we veel kinderen zien, hooguit 10 jaar oud, die de hele nacht doorwerken, of ze nu drank verkopen, of bedelen om de blikken die ze later voor een weinig geld kunnen inwisselen.
En de vrouwen zijn hier ook immens - vanuit
mijn oogpunt, dus gekleurd vanuit mijn cultuur, dus no offense meant- gemeen en goedkoop gekleed. Ze lopen hier dus letterlijk in hun bustier en bh rond. Een facet van het carnaval? Weet het niet. Het is ook grappig om de verleidingstrucs - of eerder het gebrek daaraan!- te observeren, of gewoon aan de levende lijve mee te maken. Bij de pols vastnemen, van kop tot teen bekijken, en een klakkend geluid met de tong maken. Of gewoon kussen. Grappig om te zien hoe sommige meisjes zich letterlijk moeten bevrijden uit een omhelzing om twee seconden later weer vastgenomen te worden. Een braziliaan legt ons uit dat dit gewoon is wat braziliaanse vrouwen graag hebben. En dat ze kicken op westerse gasten. Kan u zeggen dat veel van ons maten hier de tijd van hun leven hebben gehad!
Toffe mensen ontmoet, en we trekken vooral op met een frans meisje, een waalse gast, een paar australiers en een amerikaan.
Toevallig lopen we Brad en Ty tegen het lijf, die we in de hostel in Rio hebben ontmoet. Ze nodigen ons uit om de laatste nacht, op Brad zijn verjaardag, door te brengen in het penthouse dat ze huren in Barra,
met zicht op de kust en praktisch de volledige parade. Wow. Mega, megaschoon! Zo´n luxe! En surreëel ... We hebben een megawijze avond gehad. Maar Barra is ook gevaarlijker dan de rest. We zien enkele gevechten, en het ergste van al, een dronken gast die door twee andere gasten wordt weggedragen, alleen om hem een beetje verder te verlichten van zijn portefeuille en te duwen over een muurtje ( gelukkig op het strand, waar hij verder zijn roes uitsliep). Maar je hart verkilt wel effe.
Je moet hier echt wel je voorzorgen nemen, dat betekent geen horloge of juwelen, geen camera ( wij hebben een wegwerp gekocht, vandaar weinig foto´s voorblog, maar krijgen er doorgestuurd, geduld dus ), en de zakken binnenstebuiten gekeerd. We zijn geen enkele keer overvallen...
En verder, strand he. We worden ondergedompeld in de braziliaanse levensstijl...´ Tranquillo, tranquillo´, zoals de brazilianen zeggen.
Ge vraagt u af hoe ze het uithouden, 6 dagen non'stop!? Na het carnaval is iedereen uitgeteld. Eigenlijk heel grappig om iedreen bijna lethargisch door de straten te zien wandelen, of op terrasjes in hun stoel te zien hangen, met een cola voor zich, iedereen met wallen onder de ogen, en zuchtend
dat het tijd werd dat het gedaan was! Vermoeiend, maar zo de moeite waard! De sambaritmes en de musica loca zinderen na in je oren...
Advertisement
Tot: 0.171s; Tpl: 0.012s; cc: 15; qc: 75; dbt: 0.1236s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb