the very best for the very last?


Advertisement
Argentina's flag
South America » Argentina » Córdoba » Villa Carlos Paz
April 10th 2009
Published: April 10th 2009
Edit Blog Post

mss val ik in herhaling, maar moet ik nu nog een vergrotende trap gebruiken... save the very best for the very last...

donderdagmiddag ben ik met valeria weer richting haar ouderlijk huisje vertrokken, onderweg nog gauw een kadotje kopen voor haar mama, die woensdag jarig was en weer met de colectivo richting carlos paz...
deze keer had ik geen belgische kadotjes meer om af te geven, maar ik was al gauw in de voormiddag nog iets kleins voor valeria gaan kopen en koekjes van hier om mee te nemen voor de ouders...
weer een verwelkoming van jewelste... weer een heleboel lekkers dat klaarstond, taart, lemon pie, huisgemaakte yoghurt, verse chocomelk, maté, ... gewoon weer alles wat ons hartje begeerde...
na onze buiken rondgegeten te hebben en nadat fede (de vriend van valeria) ook was aangekomen, zijn we richting centrum gegaan om een beetje rond te snuisteren, terwijl de mama pizzas ging maken...
valeria en fede waren zo heel de tijd geheimzinnig aant doen, in een winkeltje kocht zijn een kadertje en hij ging weg om fotos af te printen... een licht vermoeden... ja, opt einde van onze wandeling haalden ze de kader boven, met een foto van mij en valeria derin om mee naar belgië te nemen... ik was er helemaal door ontroerd...
terug bij valeria thuis hebben we overheerlijk zelfgemaakte pizzas gegeten... aangezien de mensen hier in de heilige week geen vlees eten, waren het vegetarische pizzas... echt lekker... en daarna een grote tas ijs als dessertje...
verdikken in carlos paz? ik dacht het ook 😊

vandaag zijn we allemaal vroeg opgestaan, want de papa had een ideetje... we zouden naar altas cumbras gaan... das op een twintigtal kilometer van carlos paz, een keimooi natuurgebied echt in de sierras... de spaanse sierras zijn er niets tegen vergeleken... heuvels met een dichte begroeiing met in de vallei een rivier met superhelder water en hier en daar een huisje...
we zijn dan ook langs een artisanale winkel gereden, waar een kennis van de ouders werkte en we met open armen ontvangen werden en waar we rustig mee maté moesten drinken en een stuk brood met konijnen-salami moesten proberen... ook daar kwamen ze weer met kadotjes aan voor mij... van de mama en de papa deze keer... mama en papa, ook voor jullie hebben ze iets meegegeven... en ik heb een condor-icoontje meegekregen, wat het typische beeld is van de streek daar...
tegen de middag zijn we dan terug naar carlos paz gereden om nogmaals van de kookkunsten van de mama de genieten... spaghetti met iets van vis en room en kaas... het zag er raar uit, maar het smaakte supergoed...

EN... mijn eigen maté is gezegend... gelukkig dat ik dat hier aan valeria gevraagd had, want daar gaat dus een hele scene aan vooraf... die moet een dag en een nacht "weken" alvorens je hem echt goed kan gebruiken... sjanske dat ik daar twee dagen was... tegen de middag vandaag konden we hem dan uiteindelijk eens uitproberen... maté drinken uit mn eigen maté... twas een foto waard 😊

ik moet zeggen dat het afscheid daarnet zwaar viel... het besef kwam allemaal ineens... morgen vertrek ik naar huis, valeria en het hele gezinnetje waren als een tweede familie hier voor mij, mijn grote zus die ik thuis niet heb, heb ik hier in argentinië gevonden... afscheid nemen van de mama bezorgde me al een krop in de keel, maar aan de bushalte afscheid nemen van valerie (zij blijft de rest van het paasweekend in carlos paz) deed de traantjes opwellen... en op de bus zelf begon het ineens allemaal te dagen... mijn 3 maanden zitten erop...

ik ga der nog even van genieten hier en na het weekend schrijf ik mijn laatste blogje, maar van thuis uit dan...

heel veel dikke zoenen en tot heel heel heeeeeeeel gauw xxxxx...

nog 1 keer slapen...


Additional photos below
Photos: 16, Displayed: 16


Advertisement



Tot: 0.084s; Tpl: 0.011s; cc: 13; qc: 49; dbt: 0.0547s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1; ; mem: 1.1mb