na een weekje clinica...

---

zoals ik al verteld had, ben ik weer in een nieuw ziekenhuis beland...
en ondertss zit één van de twee weken daar er al weer op...

elke ochtend dat ik daar aankom, gaan we met de assistenten en de studenten allemaal naar de eetzaal om te gaan ontbijten... ontbijten thuis hoeft dus niet... elke keer aankomen op het werk, beentjes onder tafel en een ontbijtje geserveerd krijgen... dat is dus al van 8 tot 9 de bezigheid...
dan even langs de zaal, waar we overigens meestal ni veel kunnen doen en waar we eigelijk gewoon zitten te wachten tot het 10 uur is, da we naar de consultatie kunnen...
consultatie, das ofwel met doctora andreani ofwel met doctora diaz... om ter vriendelijkste vrouwen, die ook hun tijd nemen om u dingen zelf te laten doen of die u iets nog eens laten doen als ze iets intressants gevonden hebben... en tzijn nog wel grappige met de kindjes ook... die apprecieren ook da ik de afleidende factor ben als die kinderen beginnen te krijsen... op de tongspatels tekenen of handschoenen opblazen, het blijft succes hebben...
en dan is het alweer middageten, keilekker eten echt, een beetje westers meer... wortelpuree met koteletjes, gevulde courgetten met tomatensaus en aardappelpuree, lasagna, ... waar we ook weer elke keer van 1 tot 2 vertoeven...
als we dan om 2 uur terug boven komen en ik maar tot 4 uur moet blijven, ja dan is de tijd ook snel gevuld...
dinsdag was het de verjaardag van één van de assistenten, dus dan wordt dieje tijd ineens opgevuld met taart eten en bij elkaar zitten en niks meer doen... (de verjaardag van paloma... paloma is het spaanse woord voor duif... wat een geluk dat ik toch maar gewoon anke heet...)
verder zijn er ook keivaak na de middag besprekingen of zo da iedereen een artikel moet lezen en dat dan moet voorstellen... wa wij uiteindelijk helemaal ni moeten doen, maar we moeten dan wel mee naar die vergaderingetjes... ook nog eens de tijd laten voorbij gaan... 😊

enfin ja, ik kan eeuwen doorgaan over hoe argentijnen hun tijd besteden, maar ik denk dat na al die weken al wel een en ander duidelijk is geworden over het werkritme...

woensdag ben ik ni gaan werken, khad iets verkeerds gegeten dinsdag en ik zat een beetje met problemen van den buik... ik durfde ni goe gaan werken woensdagmorgen omdat het heel de nacht hier een circus was geweest, dus ben ik maar in mn bedje blijven liggen... gelukkig was het tegen de middag al zo goed als over dat ik gisteren weer wel terug kon gaan...

gisteren was het ook etentje op het appartement... de eerste ontmoeting sinds de verhuis, dus toch mss een klein beetje nerveus vertrokken, maar het was fijn... lekker eten, een bodempje wijn (meer durfde ik nog ni met mn buikprobs), een grido-ijsje (waar ik dan voor had gezorgd) en een spelletje take 5...
ben blij dat het zo opgelost is... beetje kot-sfeer gecreëerd hier in argentinië...

één klein dingetje... toen ik thuiskwam, waren ze hier in mn klein straatje de plantenbakken, die in baksteen zijn en die vastzitten in de grond, er met een drilboor aan het uitboren... die mannen hebben daar tot zes uur mee bezig geweest... ja, een klein uurtje later moest ik opstaan, dus jullie kunnen al raden wat ik geslapen heb...
ik hoop in elk geval dat ze niet gaan verder doen vannacht, want er zijn 5 van de 8 plantendingen gedaan, dus nog 3 te gaan... hopelijk hebben ze dat niet op vanavond voorzien, want ik moet dit weekend twee dagen werken en kan dus geen enkele keer uitslapen... als ze om zes uur stoppen, dan moet ik er bijna uitkomen...
uitkijken naar dinsdag dan maar, dan is het hier ne feestdag en mag ik in mn nestje blijven liggen...

in elk geval, het was een vrij gevulde week wat werken betreft en ik denk dat er alleen nog maar in die trend gaan komen... hoewel er een paar feestdagen tussen zitten en dat ik dan nog wel andere dingen ga kunnen doen...

lieve schatten... als ik het bedenk, binnen drie weken is het mijne laatste avond hier...
de tijd begint hoe langs hoe meer te vliegen en ik begin te beseffen dat ik toch ook dingen van hier ga missen als ik thuis ga zijn...
natuurlijk ga ik superblij zijn om jullie allemaal terug te zien, maar stiekem begin ik nu ook door te hebben dat drie maand hier leven ook niet niks is...
een hoop mooie herinneringen voor de rest van mijn leven... zeker en vast...

kga maar stoppen voor ik té sentimenteel ga worden...
dikke zoenen en knuffels... xxxxxxx

---