Advertisement
Published: October 28th 2011
Edit Blog Post
We vertrokken terug uit Mount Cook want ze gaven slecht weer uit, we hadden geen zin om in de sneeuw terecht te komen. We gingen richting de kust , Oamaru.
De weg ernaar toe viel goed mee. Een goeie 100 km. We hebben een tussenstop genomen in Duntroon. Deze keer op een camping gestaan want we hadden nood aan een warme douche.
Het was dan ook het enige 'faciliteit' op de camping zelf.
Een oud voetbalveld waarvan de kantine die aan elkaar hing met golfplaten, herdoopt was tot keuken, living en douches.
De muizen in de keuken moest je erbij nemen. Tijdens ons eten hoorden we gepiep, gekraak en gejank langs alle kanten. Ik had ervoor al es de kasten opengegooid om te zien wat erin te vinden was (allemaal muizenvallen).
Het was die avond ook rugby world Cup 2011. We gingen naar de plaatselijke pub (onze eerste avond uit) waar iedereen van Duntroon aan de bar hing om op groot scherm de 'New Zealand football' te volgen.
Leuk trouwens om al die supporters samen te zien!
Het was Nieuw-Zeeland tegen Frankrijk. En voor het eerst in de geschiedenis van de World Cup won Nieuw-Zeeland! We zijn héél erg
blij voor de 'All Blacks'!
De match duurde 2 keer 40 minuten, en het waren spannende momenten.
Met 8-7 wonnen ze! Het land had wel een behoorlijke opkikker nodig na die aardbevingen en de miserie nadien.
De eigenaars van de pub , die tevens ook de eigenaars zijn van Duntroon hotel en Duntroon Camping, gaven ons 2e biertje 'gratis' en gaf iedereen ook lekkere hapjes tijdens de match! Van ons kregen ze dus geen slecht woordje in hun gastenboek, alhoewel ik liever toch geen keuken met muizen had gehad.
Duntroon zelf is een leuk dorp. Het enige waar het ganse dorp om draait zijn de fossielen en Maori Rock Art tekeningen.
De Rock Art tekeningen zijn moeilijk te bezichtigen. De teleurstelling was op Jan's gezicht te lezen. Er zijn 3 grotten waarvan 2 gesloten wegens de recente aardbevingen en vernielingen door de locale bevolking (grafitti).
Het fossielenmuseum hebben we bezocht. Dit is zeker de moeite om te doen! Wij vonden het leuk!
Blijkbaar was er hier (Otago streek) zo'n 20 miljoen jaar geleden zee dat tot daar kwam. De overblijfselen , de beste fossielen, zijn te vinden in de weide met koeien en lammetjes. De Elephant Rocks zijn
daar nog het levende bewijs van. De stenen zijn uitgehold. Een zacht gesteente, waarvan je schelpen, zeedieren en andere dingen kan in zien (helaas ook weer groeven met namen op – want iedereen kan in de weide).
Niet alleen de zee kwam tot daar, de dieren die erin leefden waren ook 'monsterlijk'. De pinguïns waren reuzenpinguïns. Zo groot als een mens!
Ze kwamen tot 1 meter 60 of zelfs nog groter!
Ze zijn uitgestorven toen Nieuw-Zeeland veranderde van klimaat. Ze moesten opboksen tegen de walvissen , die toen meer op krokodillen leken dan op de huidige walvis van nu en ook tegen de dolfijnen.
De dolfijn van toen was scherpgebekt en had lange grijpvingers. Ze leefden ook vooral op het land en niet alleen in de zee.
De grootste pinguïn die nu nog bestaat is de keizerpinguïn maar die is hier uiteraard niet te zien hé :-)
We gingen naar Oamaru. Oamaru is een grote stad dat vroeger één van de rijkste steden van NZ was. In de buurt werd er in een meer een putje gegraven door een mens en die mens bleek 'the lucky one' ,hij vond goud.
Binnen de kortste keren lag gans de
streek open, 2000 Europeanen kwamen ernaar toe. Oamaru werd een handelstad. Door de goudwinners werd de stad ook aanzienlijk toegenomen en enkele jaren later werden ze overspoeld door mensen. Een goeie 11.000 mensen wonen er nu.
Als je weet dat in NZ maar 4 miljoen mensen wonen....en er 6 miljoen schapen zijn , is dat voor die stad veel inwoners!
De streek rondom de stad bestaat vooral uit Limestone. (vertaling lijmsteen?) het zachte gesteente werd gevormd tot bakstenen en harder gemaakt door het buiten te zetten. Zo zijn er grote Victoriaanse huizen en fabrieken gebouwd.
De stad is een buitenbeentje tov alle andere steden in NZ.
Het lijkt op een theater , een decor.
Toen wij erdoor slenterden (het was Labour Day) was er geen kat op straat.
De meeste kiwi's waren nog aan het bekomen van hun 'hangover' de dag ervoor toen de 'All Blacks' wonnen.
In Oamaru gingen we ook naar het strand om de 'Blue penguïns' te bekijken en de 'seals' = zeehonden.
De blauwe penguins waren moeilijk te vinden. Tot nu toe weten we nog altijd niet of we wel de juiste vogels op onze foto hebben staan of niet.
Als we nog es
de zeldzame penguïn tegenkomen zullen we het weten.
Wat verder op het strand...is hier niet hetzelfde als bij ons hoor! Je ziet letterlijk alles uit de zee daarop liggen. Grote stukken zeewier, enorm veel wrakhout, én daar stuikte Jan op een zeehond die daar zomaar wat lag te snoezen.
We stonden op een meter van het beest. Eerst dachten we dat het ziek was of half dood want er waren enorm veel vliegen rondom het dier. Toen beseften we : alles wat uit de zee komt stinkt. En vliegen houden van stank.
We vonden ook wat bizarre schelpen en botten van dieren. Tot nu toe nog geen idee van wie die beenderen zijn. Het zijn ribben, daar ben ik van overtuigd. Ik heb ze mee in een plastieken zak gestoken. We zien wel wie ons kan helpen :-)
Op het andere stuk van het strand hoorde ik plots iemand niezen. Ik dacht 'het is Jan' , ik draai me om, op een halve meter van mij zie ik een knoddige zeehond!
T'was Jan dus niet.
Advertisement
Tot: 0.382s; Tpl: 0.024s; cc: 14; qc: 48; dbt: 0.2552s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb