Terug in Auckland

---

De dag erna lijkt het weer redelijk. Het eerste deel van de rit zal over dezelfde baan verlopen als de heenweg. Met momenten is er ook veel passage van grote trucks volgeladen met boomstammen. Deze komen hard voorbij. Waar ik kan, zet ik me opzij. In Kaitaia kijk ik nog even men mail na. Ik had wat couchsurf-verzoeken gestuurd maar deze bleven onbeantwoord. Dus ik rijd door naar Ahipara aan de kust. Het weer is redelijk dus ik zet me op de camping. De Engelse fietsers kom ik hier weer tegen. Tijd voor een wasje en ‘s avonds zie ik een Koreaanse film.



De dag erna besluit ik om te plekke te blijven. Ik ga naar het dorp, wat niet veel voorstelt en log wat punten om later aan de openstreetmap toe te voegen. Ik ga ook een keer met de fiets het strand op. Hier cruise ik over het natte zand en een stukje in de zee. Terug op de camping spoel ik men fiets wat af want al dat zout doet geen goed. Ik maak de ketting ook wat proper met een vod. Er is best veel volk op de camping/jeugdherberg. ‘s avonds relax ik nog wat in de lounge.



Vandaag lijkt heuvelig te worden maar blijkt al bij al mee te vallen. Een redelijke heuvel en de rest gaat wat op en neer. Het landschap is best mooi, gaande van bossen tot uitgestrekte velden. Op het einde van de dag moet ik een ferry nemen, ik ben net op tijd aan de overzet en voorkom dat ik een tijd moet wachten. Aan de overzijde koop ik een pizza voor de camping. Deze camping heeft gelukkig ook een goed uitgeruste keuken. Er staat een stevig wind dus ik vraag een beschut plekje. Ik kom een van de Engelse fietsers terug tegen. Het blijkt dat een van de dames een val gemaakt heeft en in het ziekenhuis verblijft. Als ik ‘s avonds in de keuken zit, begint het te regenen.



Het weer gedraag zich gelukkig en ik zet koers naar het Waipoua bos, het eerste deel gaat nog langs de kust. Vervolgens is er een korte steile klim. Dit kondigt een heuvelachtiger gebied aan. Met nog wat ups en down kom ik uiteindelijk ik het bos. Hier mag ik langzaam klimmen naar een kleine 400m. Onderweg bezoek ik de Tane Mahuta, een indrukwekkend Kauri-boom, echt enorm. Na een klapje met wat toeristen die men fiets aant het bewonderen waren ga ik vals plat verder. Vervolgens mag ik flink afdalen naar de camping. Deze ligt mooi en rustig. Ik ontmoet er wat Duitsers en Fransen. De avond breng ik door met een groepje Fransen, 2 meisjes die samen reizen en een koppel. Het is goed om men frans nog eens te oefenen maar soms moet ik toch opgeven met het volgen van de conversatie. Het wordt een vochtige frisse nacht.



Na een ontbijt samen met de fransen, kook ik nog water voor men drinkenbussen. Later blijft de smaak echt verschrikkelijk. Ik denk dat het hete water iets los gemaakt heeft uit de coating van men drinkenbussen. Gelukkig heb ik nog wat water van de dag ervoor. Ik mag het dal uitklimmen door het prachtige bos. Na een tijdje verlaat ik dit en wordt het landschap terug opener. Er is nog een zijweg naar een meer maar ik moet herbevoorraden dus ik rijd verder naar Dargaville. In het centrum ga ik uitgebreid shoppen om dan op de camping te eindigen. Deze is een beetje aan de oude kant. Er zijn nog wat andere bewoners die zeer luidruchtig zijn, ik voel me er niet op men gemak. Ik ga uiteindelijk op tijd naar bed.



Vandaag zou het een lange rit worden. De baan is redelijk vlak en het landschap is monotoon. Er staat een stevige wind wat men vooruitgang vertraagt. Het laatste stuk komen er nog heuvels bij wat met de wind helemaal gene pretje is. Ik heb ook veel pijn aan men achterste. Het nieuwe zadel voldoet totaal niet aan de gewenste verbetering tov het oude. Ik overweeg terug een Brooks. Als ik de heuvels toch overwin stop ik nog even in een dorpje voor wat koekjes voor men gastheren. Ik slaap bij David&Daniella. Een familie die op een boerderij woont. Bij men aankomst moet ik op de oprit poseren voor de foto. Daarna mag ik binnen. Ik krijg een kamer om me te installeren. David vertelt met het een en ander over zijn veeteeltbedrijf. ‘s avonds is er een feestmaaltijd waar de buren ook op uitgenodigd zijn, het is er druk! Na het eten bekijken we nog wat foto’s van men vroegere fietsreizen in Frankrijk. David&Daniella waren er vorig jaar en gaan dit jaar weer! De wind is nog steeds strak en er komt nog regen bij ook.



De dag erna krijg ik een ligt met de auto tot in Wellsford. Dit is goed om meerdere redenen. Ik blijf droog maar vooral, ik moet de drukke State Highway 1 niet op. Deze is zo al gevaarlijk en nu met de wind nog meer omdat ik moeilijker op een rechte lijn kan fietsen. Ik eet ‘s middags bij Macdonalds en verschans met den in de bib tot ‘s avonds. Men verblijf van vandaag heb ik geregeld via AirBnB, en website waar mensen kamers kunnen verhuren. Door een gebrek aan campings of warmshowers was dit de laatste optie op het hotel na. Ik word opgehaald door Mark en wederom kom ik gespaard van de elementen op men bestemming aan. Tegen 17u moeten we zijn vrouw ophalen in het centrum en gaan we nog iets drinken waar ik ook wat locals ontmoet. Terug thuis bereid Mark, die traiteur is, een feestmaal voor. Dubbele plezier zou ik eraan beleven, zou later blijken. Blijkbaar was er een slecht ingrediënt waardoor ik de komende dagen veel tijd op het toilet zou doorbrengen. Niettemin smaakte het op die moment wel. Samen kijken we samen met zijn vrouw Christine nog wat tv.



‘s ochtends is er een uitgebreid Engels ontbijt, goed energievoer om te fietsen. Het weer is nog onveranderd, wind en regen. Mark bied me een lift aan voor het eerste stuk. Hierdoor omzeil ik een ferme heuvel. Boven om de heuvel is de pret echter uit en moet ik uit de auto. Het regent nog goed en ik mag direct afdalen. In nog geen mum van tijd wringt de regen zich door men jas en voel ik het water zo over men borst lopen. Regent het nu zo hard of is men jas waardeloos. Gelukkig kalmeert de regen later tot zachte druppels om daarna weer even door te regenen. Onderweg is er nog een groot mysterious complex waar veel auto’s indraaien maar er staat niets aangegeven langs de baan, eigenaardig. Ik maak nog een stop bij een waterval. Dit is echter nog een stukje stap van de baan en het is uiteindelijk maar een kleintje. Het regent weer en men lunch eet ik in het toiletgebouw, gezellig hoor. Gelukkig is het derna droog met wat zon. Ik had een afspraak met Warmshowers maar ik ben er redelijk vroeg en heb schrik dat ik met kamperen. Zo maakte ik op uit hun mail. Ik besluit om nog wat verder te rijden. Als ik toch moet kamperen doe ik dat liever wat verder. Zo kom ik in Parakai. Het vlees dat ik paar dagen terug gekocht heb, betrouw ik niet meer en ik koop nieuw. Als ik terug kom staan er Duitsers naast men tent die de nabije tafel ook willen gebruiken. Een groot grasveld maar dicht bijeen is toch zoveel gezelliger zullen ze gedacht hebben. Ik deel hun mening echter niet. ‘s avonds houden ze me nog even uit hun slaap met wat geruzie. De nacht zou echter slapeloos worden. Men voedselvergiftiging laat me regelmatig spurten naar het toilet.



In de ochtend voel ik me verschrikkelijk. Na amper geslapen te hebben en redelijk energieloos te zijn, ga ik redelijk laat en met lege maag op pad. Ik sleep me vooruit. De zond brandt ook redelijk hard en ik heb enkel men gezicht ingesmeerd. Ik probeer wat koekjes te eten en ga verder. Als er nog wat heuvels aankomen, eet ik nog wat. Plots word ik met de fiets opgeleid, de doorgaande weg is echter verboden voor fietsers. Uiteindelijk vind ik men weg en kan ik de grote brug op een vrij liggend fietspad oversteken. Langs redelijke kalme maar nog best heuvelachtige wegen kom ik bij Mark thuis. Ik plof me in de zetel en zucht. De eerste etappe zit erop! Nu terug op krachten komen.

---

Comments

[Eddy Philips]

Escherichia coli
Ik blijf enthousiast lezen. Je kent bijna iedereen in Nieuw Zeeland zeker. Dat adresje van die traiteur mag je me ook eens geven, de eerste keer smaakt alles beter dat is normaal. Zadelpijn... ja zijn er geen remedies zoals een kangoeroesteak, een zeemvel of een inheems kruidig poepzalfje? Ge moet er wat voor over hebben maar op het eind heb je wel een afgetraind lichaam, dat krijg je niet door in het labo in de potten te roeren. Tot hoors