Op de Gibb River Road.

---

Zondag 29 oktober.

Om 4u00 opstaan want het wordt een zware dag met bezoek aan 3 kloven, de ene al wat mooier dan de andere: Adcock Gorge, Galvans Gorge en Barret River Gorge.
Telkens wordt er ook gezwommen in sprookjesachtige waterpoelen.
We zijn blijkbaar de enige toeristen in het gebied en buiten enkele koeien, vogels en wallabies komen we geen levende ziel tegen.
Jay heeft zich de voorbije dagen ontpopt tot een ware chef-kok: ’s middags is er steeds een bijzonder gevarieerde koude maaltijd en ‘s avonds tovert hij met beperkte middelen telkens lekkere warme maaltijden te voorschijn. Voor de voorbereidingen zoals groenten schoon en fijn maken aanvaardt hij hulp maar het echte kookwerk laat hij aan niemand anders over




Maandag 30 oktober.

We zijn weer vroeg uit de veren en ontdekken vandaag de Zebedee Springs. Als luie pacha’s leggen we ons tussen de rotsen in de kleine poel van de warmwater bronnen en palmbomen zorgen voor de nodige schaduw.

Vervolgens bezoeken we de El Questro Ranch en met onze jeep maken we een ritje (voorbehouden aan ervaren 4WD chauffeurs) langs een steil en hobbelig pad met scherpe bochten en losse keien en door een rivier.

Vervolgens rijden we naar de Moonshine Gorge om ons verhitte lijf wat af te koelen met een plons in de kleine poel.

’s Avonds naderen we het einde van de Gibb River Road en iedereen is blij om weer even in de bewoonde wereld te zijn. Er wordt getankt en een nieuwe voorraad eten, drank, water en ijsblokken aangelegd om de volgende dagen te kunnen overleven.

Op weg naar onze volgende kampeerplaats maken we een paar bange momenten door. Op en gegeven ogenblik stopt de jeep want de weg is weg, d.w.z. hij is overspoeld door een sterk stromende rivier: Ivanhoe's Crossing.
De weg wordt daar aangegeven door paaltjes die nog net zichtbaar zijn. Jay rijdt langzaam verder. De passagier vooraan (die dag toevallig ikzelf) hoorde hem tussen zijn tanden vloeken ‘damned strong current’ hetgeen de spanning nog deed stijgen.
Op een gegeven moment stopt Jay in het midden van de rivier, neemt een grote pillamp en lijkt iets te zoeken in het water. We zien veel witte lichtjes in het water die tot onze verbazing ogen blijken te zijn van kroks. Tevreden geeft Jay me de pillamp om daarmee aan de anderen de lichtjes te laten zien.

Veilig aan de overkant rijden we nog een stukje verder tot onze nieuwe kampeerplaats. Volkomen overbodig waarschuwt Jay om de volgende ochtend maar beter niet te gaan zwemmen.

Slaap wel en droom zacht.




Dinsdag 31 oktober.

Vandaag rijden we naar het Purnululu National Park (ook de Bungle Bungle genoemd). Volgens Jay was het er vorige week nog 43°C waardoor het programma voor vandaag wat aangepast wordt en de wandelingen wat ingekort.
Als we de highway verlaten, volgen er 50 km langs een ruig 4 WD pad en onze ingewanden worden er fors getest op hun schokbestendigheid.
Het visitor centre is gesloten sinds half oktober maar je kan het National Park (sinds 2003 door de UNESCO op de list van Werelderfgoed geplaatst) nog steeds bezoeken.

Eerst wandelen we naar en door de Echidna kloof die zo smal is dat er geen zon tot aan de bodem komt: de Echidna Chasm. We lopen tussen 2 hoge rotswanden en voelen ons nietig en klein. Op het einde van de kloof vergast Jay ons op een didgeridoo concertje en we mogen het ook eens proberen: sommige kunnen er wat klanken mee voortbrengen, anderen niet.

’s Avonds wacht ons een aangename verassing: er is hier een echt toilet en een tuinslang aan een boomtak vastgemaakt, doet dienst als echte douche …wat een luxe!

---