Advertisement
Published: August 8th 2007
Great Ocean Road
Blijft een schitterend stuk weg.. jammer van die walgelijke groene lelijke Hyundai.... al zijn we blij dat we vervoer hebben :)Heej! Zijn we weer… tsja… het is weer tijd voor de twee-wekelijkse drama-serie “Jackie en Robin around the world” … nou, ff recappen naar voorgaande aflevering… die stond in het teken van “actie”! Nou, dat klopt wel een beetje.. de tijd doordeweeks is gewoon nog hetzelfde als het al de hele tijd is geweest… druk bij ons allebei dus, helaas. Eigenlijk niet veel anders, same bullshit, different day! Kortom, we waren weer blij dat het weekend was. Vrijdagavond hadden we voor het eerst in tijden weer met Marco en Ange afgesproken. Toen zij nog in Northcote woonden, zijn we wel eens met hen bij de lokale pizzeria wezen eten. Ze wonen nu een end uit de stad, maar de pizzeria was zo goed bevallen (nog steeds lekkerste pizza die we hier in de stad hebben gegeten, al kan het nog steeds niet tippen aan La Pizza in Rotterdam) dat we er nog wel eens komen. De spanning begon al toen Jacq vanuit Port Melbourne het CBD in moest komen… erg spannend in midden van rush-hour! Maar mijn vrouwtje begint al een aardig goeie coureur te worden hierzo, dus met wat vertraging vanwege de drukte kwam ze veilig aan. Daarna gelijk lekker
Great Ocean Road
Kennett River... paar bomen, tientallen koala's door naar Northcote, waar Marco en Ange al met een biertje zaten te wachten bij de Wesley Anne… dit is hun favoriete kroeg in Northcote… was vroeger een soort kerk, en nu omgebouwd tot een kroeg, echt een super-tent. Dus lekker biertje genomen, en daarna naar de pizzeria. Wederom heerlijk gegeten, lekker wijntje op, en toch redelijk op tijd naar huis. In de garage beneden aangekomen bleek dat de alcohol toch naar mijn hoofd was gestegen.. of was het de drukte van het werk?! Maar goed, was dus mijn rugzak vergeten in de kroeg of de pizzeria…
Als een idioot terug-geraced (klein half uur), en ondertussen had Marco ff de kroeg gebeld, waar hij idd was gevonden, zelfs nog inclusief laptop! Tsja… is toch wel erg grappi hier… als zoiets in NL zou gebeuren, kun je op je vingers natellen dat de ‘eerlijke vinder’ er met de laptop vandoor gaat. Over het algemeen kun je zeggen dat dat hier gewoon niet gebeurt… mensen zijn wat dat betreft een stuk eerlijker, en was niet echt ongerust of hij er nog ws of niet. Dus zoals verwacht: tas inclusief laptop stond veilig achter de bar! Daarna dus gelukkig naar huis om
Great Ocean Road
Kennett River - 1 boom, zoek de 3 koala's te gaan slapen….
Zaterdag erg rustig aan gedaan, beetje in de buurt gebleven, bappies gedaan, kleertjes gekocht, en op tijd gegeten ‘s avonds, want we hadden de Contemporary Dance voorstelling in het Art Centre om 8 uur. En dat was erg leuk moet ik zeggen… het stuk voor de pauze was een Aboriginal verhaal uit de Dreamtime (hun mythologie eigenlijk). Erg interessant om zo iets mee te krijgen van hun cultuur. Na de pauze was er dan echt een dans-voorstelling, en dat was toch wel erg mooi. Geweldig om te zien hoe mensen kunnen bewegen… ik ben een houten klaas, en als ik dat zie voel ik me nog houteriger dan Pinokkio!! Erg mooi dus. En daarna weer bedtijd.
Zondag weer gevoetbald, en weer gewonnen natuurlijk, kort verhaal. Daarna weer naar huis en de standaard dingen gedaan (eten, afwassen, strijken en slapen). Toen weer het drama van werk… Jacq had een heel goeie week, ze kon het werk goed van zich af zetten, en was ook op tijd thuis over het algemeen. De week van 55 tot 60 uur was volledig anders, en ze werkte mindner dan 45 uur. Kortom: erg fijn voor haar… en ook voor mij,
Cape Otway Centre
Meet Womby... de meeste vriendelijke, lieve hond die er is.. op Sabor na!! Womby is kruising tussen Staffordshire en Rottweiler.... en gaat wolven als je hem heeeeeel hard aait... woehoehoehoehoei!!! haha, geen sjaggie op de bank!! Maar goed, het werk blijft wel liggen, want ze komt er nog steeds dagelijks achter dat dinge haar niet zijn verteld, die haar dan heel veel tijd kosten, zodat andere dingen dan ‘de dagelijkse dingen’ blijven liggen. Nou ja, ze heeft maar 2 handen en heeft geen zin om er daarnaast nog eens heel veel persoonlijke tijd in te steken. Kortom: dagen worden korter, maar werk wordt er niet minder om. Blijkt ook dat het systeem waar ze mee werkt (althans: systemen, want het is echt te belachelijk voor woorden met wat voor IT systemen ze moet werken… 3 losse systemen die via Excel met elkaar zijn verbonden, en dat voor zo’n supergroot bedrijf dat concurreert met Unilever!!) onder de bugs zit, dus dat zorgt ook nog eens voor veel ellende en oponthoud. Kortom: het gaat nog steeds niet soepel, maar hopelijk ziet haar bazin dat ook wel. Over 2 weken verloopt de proeftijd, ds maar ff afwachten of we dan nog kunnen genieten van 2 inkomens!!
Bij mij ook nog druk, nog steeds iedere maand een go-live, met alle ellende vandien. Morgen is er weer een go-live, ditmaal van een WCS systeem
Cape Otway Centre
Meet Bea... verbrande klauwen en verschroeide vacht een paar maanden terug... nu vrolijk, fit en smachtend naar haar flesje melk! (geautomatiseerd opslag/ order pick systeem met rollenbanen/ pickrobots/ stapelrobots/ etc.) dat ge-interfaced is met ons systeem. Ons systeem is goed door alle tests gekomen, maar de tests met het WCS waren dramatisch… heeft 6 weken vertraging opgelopen, en nog steeds hebben ze niet alle bugs verholpen, maar moeten ze wel live omdat Coles als bedrijf anders aan geloofwaardigheid moet inboeten… het wordt meer een publiciteits-stunt (zo van: Coles is live met hun WCS, zie hier de foto’s!) met een heel beperkte invloed op de operatie. Het ziet er naar uit dat ze met een paar procent van het volume van start gaan, kunnen ze in ieder geval zeggen dat ze live zijn, maar dan wel zo miniem dat het geen grote gevolgen op de operatie gaat hebben… al zal dat wel gaan gebeuren, want iedereen houdt zijn hart vast. Nou ja, we shall see… tussendoor nog een keertje wezen uit eten in Acland Street op woensdag bij Rococo… was het tentje waar we de allereerste keer toen we hier aankwamen wat wezen drinken, met heerlijke olijfjes, waarna de tent gelijk dichtginv oor een paar maanden. Maar goed, sinds ze weer open zijn waren we er nog niet wezen eten, en
wilden er al een tijdje kijken. Dus lekker makkelijk gedaan op woensdag, en daar wezen eten. Gezellige tent, lekker open haardje aan (ja ja, het wordt winter hier! ‘s nachts niet warmer dan 8 graden, met 15 max temp. lijkt niet koud, maar als je om 6 uur wakker wordt en het is in de woonkamer ook 8 graden, en je springt daarna op je fietsje, is het niet fijn!!) en redelijk druk. Eten viel relatief mee, pizzaatjes konden wederom niet tippen aan Northcote, maar is zeker wel de moeite van een 2e bezoek waard.
Maar goed, vrijdag waren we allebei dus lekker op tijd klaar, en keken enorm uit naar het weekend! Echt niet veel gedaan, waren erg moe dus hebben ff snel gegeten, en daarna vroeg naar bed, want zaterdag moesten we er vroeg uit! Hadden afgesproken voor brekkie met Julie en Simon om 8 uur bij hen bij een restaurantje in de buurt bij hen. Hadden ze al een tijdje niet gezien, en ze hadden groot nieuws: Jules is zwanger! Dus dat was leuk nieuws… zo zie je ze in geen jaren, en zo ben je te gast op hun bruiloft en kun je hun eerste
Cape Otway Centre
En Bea wil ook best een knuffel!! kindje zien, erg leuk allemaal! We waren van plan om op tijd weg te gaan, maar het was zoals gewoonlijk weer erg gezellig, dus werd later dan gepland. We zouden weekendje weggaan naar de Otways (aan de Great Ocean Road) dus hoopten op tijd weg te gaan, en kopje koffie te doen in Lorne om dan op tijd in de Otways te komen. Maar goed, werd dus iets later, maar de trip bleef geweldig! Allereerst dus de lekkere koffie in Lorne… wederom bij onze stamkroeg aan de Great Ocean Road: Kafe Kaos (ja ja, al de 2e keer dat we hier kwamen… local hangout joint, haha!). daar lekker op de bank gehangen, biertje/ koffie, lekke broodje, en uitzicht op zee, helemaal goed. Daarna het mooiste stuk van de route: de Great Ocean Road tussen Lorne en Apollo Bay. Dit is het meest dramatische stuk van de GOR, met veel haarspeld bochten en schitterende vergezichten. Uiteraard weer een tussenstop in Kennett River… moesten natuurlijk ff gedag zeggen aan de koalaatjes daar! En werden wederom op onze wenken bediend: weer stuk of 10 koala’s gezien.. waarvan 3 in dezelfde boom, geweldig! En dat binnen 5 minuten… nou ja, daarna snel door richting
Cape Otway Centre
Ook swamp wallaby'tjes zijn erg lief en moeten gevoerd worden :) de Otways, waren allebei gaar en waren toe aan middagje rust met kopje koffie erbij. Waren daar redelijk op tijd, en was perfect… erg mooie plek, mooi gebouw, vriendelijke mensen, super. Lekker kope koffie, op de bank in het zonnetje in de eetzaal met uitzicht op de wei en het schitterende nationaal park. Even in het kort: dit is een zeer bijzondere plek, aanbevolen door de Lonely Planet. Heet het Cape Otway Conservation Centre, en is gebouwd door een stelletje van 26 en 27 jaar oud!! Ze hebben een aantal jaar geleden een stuk grond van 76 hectare (!!!!!) gekocht, grenzend aan het nationaal park, om hun droomwens te vervullen: een centrum voor de rehabilitatie van local wildlife, om te vechten voor de lokale natuur, en om te dienen als leercentrum voor ecologie. ze zijn allebei afgestudeerd biologen, dus op hun 21e de grond gekocht, daarna in 2 jaar tijd (7 dagen per week) met hun eigen handen een compleet complex gebouwd, om er een groot succesverhaal van te maken zodra ze open waren. Zij (Lizzie) heeft op haar 25e de meest belangrijke prijs op gebied van natuur-bescherming gewonnen: environmentalist of the year, uitgereikt door de premier John Howard zelf.
Cape Otway Centre
Wist je dat red necked wallabies erg nieuwsgierig zijn?! De jongste persoon ooit die die prijs heeft mogen ontvangen. En kan wel begrijpen… ze organiseren meerdere bjeenkomsten voor biologen/ naturalisten in hun centrum, en zijn druk bezig om hun land te managen en het terug te brengen naar de oorpsronkelijke staat… en niet te vergeten opvang van gewonde beestjes: koala’s die zijn verbrand in de bushfires van afgelopen zomer, kangoeroe joeys die wees zijn geworden doordat de moeders zijn aangereden, andere beestjes die zijn aangevallen door honden, etc. echt ongelooflijk wat die 2 in een paar jaar tijd op zo’n jonge leeftijd voor elkaar hebben gekregen… ze hadden op dit moment nog 3 koala’s in de opvang en 3 joeys… en die moesten ‘s avonds de fles krijgen!!!! Jahoe!!! Daar zaten we op te wachten natuurlijk… en we mochten mee!!! Blijft toch geweldig hoor, die beestjes, en dan helemaal als je ze de fles mag geven en je hebt die kleine pootjes om je vingers… schattig gewoon, en vooral als e hoort wat er met ze gebeurd is… de oudste was door een hond aangevallen en kon niet meer in de boom klimmen, en werd pas enkele dagen later gevonden… lag dus helemaal open, zwerende wonden, etc. die was
Cape Otway Centre
Tsja... weet het... WEER een koala-foto... maar zeg nou zelf....... na een paar maanden dus redelijk op orde, en kon weer lekker leven… de 2 baby-koalaatjes waren in de afgelopen zomerbranden te pakken genomen… afgebrande klauwtjes, verschroeide vacht… echt tragisch, en de joeys waren weesjes… maar goed, ze worden dus enorm goed verzorgd daar! Toen ze jong waren werden ze ieder uur gevoerd, nu waren het nog 2 flesjes per dag, en ze zagen er super uit! Ja… was erg mooi. Tsja, kan er gewoon over blijven praten… wat een indrukwekkend stel is dat zeg… woorden schieten gewoon te kort… 27 jaar, en dan al hun ultieme droom verwezenlijkt, en hoe!!! Te bizar gewoon… de accomodatie was ook erg goed. Erg comfortabel, super kamers, gezellige ruimtes, prima. Het was ook super-informatief, als biologen konden de eigenaren enorm veel vertellen over de omgeving en alle flora en fauna, echt geweldig!
De volgende ochtend een mooie wandeling gemaakt op hun terrein… we kwamen om in de kangoeroes en koala’s… dozijnen kangoeroes, en tientallen koala’s, waren we dolgelukkig om ooit de eerste koala in Brisbane Ranges te zien, nu lopen we gezellig door een bos en zien iedere 20 meter een koala. Als je 10 bomen voorbij was, en geen koala gezien,
Cape Otway Centre
En toen kregen we bezoek van Skippy! dan stopte je ff om goed om je heen te kijken, want er zat er altijd wel ergens 1 in het zicht! Na een mooie wandeling in de auto gestapt, en dwars door het Nationaal Park naar het noorden gereden. Waren van plan ergens anders een wandeling te maken, maar hadden niet echt zin. Dus doorgereden naar het dorpje Forrest. Hier in een heel maffe tent een broodje gegeten en wat gedronken… die eigenaars leken wel in de jaren 50 te zijn blijven hangen, en leken nog steeds als hippies te leven, erg aparte manier van inrichten van een kroeg, zie foto!
Forrest dient als uitvalsbasis voor een van de beste plekken in Victoria voor het spotten van platte poezen: Lake Elizabeth. Je kunt hier kano-tochten maken met een organisatie, maar capaciteit is redelijk beperkt dus we waren te laat helaas… maar wilden toch zelf ff gaan kijken. Dus een mooie tocht/ wandeling naar Lake Elizabeth gemaakt, en was echt schitterend mooi daar. Enorm veel grote varens, mossen, epifyten, van alles… echt een schitterend voorbeeld van een koud-klimaat regenwoud, fantastisch als je ervan houdt!
Na een mooie wandeling terug de auto in, en terug naar Melbourne. Hier bappies
Otway Ranges
Schitterende tocht door het woud gedaan, en lekker gekookt. Had een nieuw vegetarisch kookboek gekocht voor Jacq, en ze had een lekkere Indiase veg curry uitgezocht, die ik uiteraard zou maken! Was zalig… en daarna was het weekend op en kwam de maandag weer… is nu maandag, nog 3 dagen werken en dan lekker het vliegtuig in naar Uluru! Kom maar op met die Bloody Big Rock!!!
Nou, heb weer kramp in mijn vingers, dus ga wee rnokken… tot volgende keer!!!
Enjoy
Jackie en Robin
Advertisement
Tot: 0.171s; Tpl: 0.015s; cc: 19; qc: 83; dbt: 0.1213s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.4mb
Ray
non-member comment
droom
Zeker mooi als je zo'n droom kan verwezenlijken op zo'n jonge leeftijd....