De laatste kilometers in Australië

---

---

Het is alweer tijd voor de laatste blog vanuit Australië, de tijd gaat hard. Op het moment zitten we op het vliegveld van Melbourne te wachten totdat we kunnen boarden. Robbert is rondjes aan het lopen om de mooiste vliegtuigen te spotten en ik zit op een rustig plekje naast een A380 van Singapore te wachten.

De laatste dag in de Grampians hebben we doorgebracht met off-road rijden op zoek naar Aboriginal Shelters. Dit zijn voor de Aboriginals heilig plaatsen waar hun voorvaderen geleefd hebben en op de rotsen tekeningen hebben gemaakt. De eerste lag een eindje van de weg vandaan en stond vol met handen. Hier hebben ze om hun hand oker gespoten, zodat de afdruk zichtbaar was. Waarschijnlijk waren de handen van alle mensen die er geleefd hebben, groot en klein was aanwezig. Een klein stukje verder was een tweede shelter. Hier stond het vol met streepjes en zogenoemde stokmannen. Ze weten niet precies wat de streepjes inhouden, maar waarschijnlijk diende het als soort kalender.

Na deze shelters werd de weg pas echt hobbelig en kon de 4 wheel drive echt aan de slag. Dit zorgde ervoor dat de kortere route naar de gewone weg, niet echt korter was. Wederom een noodstop voor overstekende kangoeroes, maar alles ging goed. Op de gewone weg hebben we nog de afslag genomen naar de MacKenzie falls, wederom erg indrukwekkende watervallen. Daarna terug naar de camping, waar het leger Nederlands weer uitgebreid was. 's Avonds Australisch gegeten: steak and pepper pie, leek op stoverij en was erg lekker, en fish and chips. Op de camping weer kunnen genieten van een stuk of 20 kangoeroes, er werd ook aardig gebokst tegen zonsondergang. Soms stonden ze alleen op hun staart, alle vier de poten van de grond.

Maandag ging onze weg weer naar de kust, de Great Ocean Road stond op het programma. Het weer was weer schitterend, strak blauwe lucht maar nog steeds niet al te warm. Via wat binnenwegen de kust bereikt. De wegen zijn soms wel apart, hele stukken eenbaansweg en dan opeens een kilometer tweebaansweg voordat de weg weer smal wordt, wat de reden van de verbreding is valt niet te ontdekken (geen kruising, afslagen of bochten te bekennen). Aan de kust konden we genieten van verscheidene schitterende uitzichten. De kustlijn bij Melbourne bestaat uit zandsteen, door de invloed van de oceaan wordt dit gesteente op een mooie manier gevormd. Hierdoor ontstaan er grotten, bogen en een soort van bergjes in de zee. Zo hebben we de London Bridge gezien (maar dan ingestort....), een mooie kloof en de Twelve Apostles. Dit is de grootste trekpleister langs de kust, dan kon je ook merken aan het aantal bezoekers (busladingen vol, net als in China), en er moeten twaalf apostelen zijn. Je kan ze alleen niet allemaal tegelijk zien, wij hebben geteld en zijn op 8,9 of 10 gekomen. Dit is afhankelijk van welke rots je meetelt.

Hierna verliet de weg de kust enigszins en reden we door de bossen verder. Toen de kust weer in zicht was waren we ook in Apollo Bay, het eindpunt van de dag. Op een camping vlak aan de kust hebben we onze tent weer opgezet, met naast ons een vrouw die in haar eentje bezig was een 6 persoonstent op te zetten (alleen voor zichzelf zoals later bleek, dan heb je wel lekker veel ruimte). Na het eten nog een stukje over het strand gewandeld (water is koud) en wederom een mooie zonsondergang meegemaakt.

Na weer een koude nacht bleek het 's ochtends aardig aan het opwarmen en vervolgden wij onze weg langs de Great Ocean Road. Dit bleken bochten, bochten en nog eens bochten te zijn (gelukkig niet misselijk geworden). Volgens verschillende folders en reisgidsen was er bij een klein plaatsje, Kenneth River, de grootste kans om koala's te spotten. We zijn daar een onverharde weg opgedraaid en al snel zagen we de eerste koala's in de bomen liggen. Ze zaten erg hoog in de eucalyptusbomen om volgens de verhalen hun roes uit te slapen, aangezien ze dronken worden van de blaadjes. Na een poosje zagen we opeens een hoopje koala langs de weg liggen. Uiteraard gestopt en geïnspecteerd of hij nog leefde, gelukkig wel. Z'n oren bewogen en je zag ademhaling. Dan maar even aaien natuurlijk. Dat vond hij minder leuk, want hij werd er wakker van. Wat voor ons natuurlijk weer mooie foto's maken betekent. Gelukkig ging hij snel weer verder slapen en reden wij weer door, volgende keer maar een ander plek vinden om te slapen. Weer een stukje verder, moest Robbert opeens op de rem gaan staan. Overstekende koala's! Vanuit het niets. Wederom uitgestapt en een paar mooie foto's gemaakt voordat ze de bosjes en bomen weer in gingen.

Daarna aan het strand om een boterham te eten en het laatste stukje van de dag af te leggen. Ditmaal in Torquay, waar we voor het laatst onze tent hebben opgezet. Aan het eind van de middag nog naar het strand en gezwommen, moet toch een keertje ook al is het koud. De kou viel mee en op het strand weer lekker opgewarmd. Bij de Mac de laatste dingen voor het vertrek naar Thailand (overnachting in Melbourne en Bangkok) geregeld en de stapels folders en papieren uitgezocht.

Gisteren (onze laatste echte dag in Australië) begon erg warm. De radio gaf ook aan dat het net zo warm zou worden als op black Saturday (onze laatste dag in Sydney) en dat betekende 40 graden. Dat is het ook geworden, niet lekker. Begin van de middag waren we in Melbourne, we konden al in onze cabin met airco en zijn gelijk maar in het zwembad gesprongen. Daarna de was gedaan en de auto leeggehaald. Toen kon het echte uitzoeken beginnen, wat konden we meenemen? De stapel campingspullen ging terug de auto in om te doneren bij een opportunity shop, zo komt het toch nog goed terecht en de rest moest weer in onze tassen gepropt. Maar alles past nog steeds, dus het komt wel goed.

Voor het laatst gebarbecued (of gebarbied, zoals de Aussies het noemen), waarna Robbert het vliegveld nog een keer onveilig is gaan maken om de laatste mooie vliegtuigen te zien.

Nu is het dus wachten op boarden, zou over 5 minuten moeten beginnen. Maar er zijn onweersbuien rondom Melbourne gesignaleerd, net tweemaal een alarm afgegaan, dus we moeten nog zien hoe laat we weggaan, hoewel ze nog niets omgeroepen hebben. Hoe dit afloopt komt de volgende keer wel. De blog plaatsen we wel in Bangkok als het lukken wil. Australië was echt heel erg leuk, we zouden eigenlijk nog langer willen blijven. Maar op deze manier hebben we natuurlijk nog een goed excuus om terug te komen en weer een ander deel te ontdekken, waarschijnlijk weer met tent wat ook dat beviel goed.

---