Zaterdag 23 maart t/m donderdag 28 maart

---

Zaterdag 23 maart

Tas gepakt, camper opgehaald: en op naar het volgende avontuur! Vanaf Adelaide naar Cape Jarvis gereden, om vanaf daar de veerboot naar Kangaroo Island, het op twee na grootste eiland van Aus, te pakken. Tijdens deze uurtjes rijden gelunched met de befaamde alles erop en eraan sandwiches, naast een geweldige dijk. We wouden eigenlijk onderaan lunchen (zie de foto), maar om een of andere reden mocht dat niet. Aangekomen op Kangaroo Island had Berend de regeltut natuurlijk zich alweer helemaal in gelezen, en stond een programma klaar waar tourgidsen een puntje aan kunnen zuigen. Het eiland heeft een onwijs groot assortiment natuur & wildlife. Over de uitgestorven asfaltwegen genieten van het uitzicht aan je linkerkant: de heuvels, vlaktes, boerderijen en bossen, en aan je rechterhand: stranden, baaien en kliffen, was de trip alleen al meer dan waard. De eerste stop was bij een idyllisch meer, 10x het formaat van het Hens grote meer, waar je een speld kon horen vallen. Hier waren onwijs veel vogels te zien, en begonnen wij een wandeling op zoek naar pelikanen. Helaas niet gevonden daar, maar aangekomen bij de bay of Shoals zat, zwom en vloog er een heel wild legioen. Toen was het al weer bijna avond en was ik verzadigd voor de dag, en liet ik, Berend de regeltut, de andere wat te doen uitzoeken. We reden toen 17 kilometer over een onverharde weg waarop je totaal door elkaar geschud werd en het gevoel had dat de camper ieder moment door zijn assen kon breken, om naar een vuurtoren (lame, vond ik ook) te gaan die er niet was. Wel een echinda tegengekomen! Doordat we daar reden lieten we een kangooroo schrikken, en uit paniek bleef hij een halve minuut naast ons sprin(g)ten. Goed, dat was leuk, nu weer terug. Om gratis te camperen zijn we naar Emu bay gereden. De maan scheen daar zo vel en de lucht was zo helder, dat ik na een biertje een wandeling over de rotsachtige kust ging maken. Dat gaf wel het ultieme gevoel van ruimte.

Zondag 24 maart

Om zo lang mogelijk van de twee dagen op het eiland te kunnen genieten, vroeg wakker geworden. Naar een baai gereden, waar onze voetafdrukken bijna de enige in het zand waren. Hier waren we net op weg naar toe toen we verrast werden, er stond in de middle of nowhere een kasteeel. Dus mocht Berendje even riddertje spelen. Toen de baai bezocht was en een uur later de zon ging schijnen, parkeerden we zo snel mogelijk de camper en dook ik het blauwe water in. We moesten wel weer door twee uur later. want er stond nog een wandeling op het programma. Dit was een wandeling door het Western Wilderniss protection area van twee uur (return) naar een waterval. Spijtig moesten we het doen met een sijpelend pisstroompje, aangezien het water bijna allemaal opgedroogd was. Wel een goanna van me lijstje af kunnen strepen, die ons pad kruisde. Rond vijf uur naat Flinders Chase national park gereden voor de palatypus. Er waren hier waterpoelen waar vogelbekdieren te spotten zijn. Maar ons kwamen ze niet gedag zeggen, en een Duitse vent was er tot de zon onder was gebleven en ze nog niet gezien. Het was inmiddels half 8 toen Emilie er op aandrong om nog langs Cape de Couedic te gaan. Ook was ik er van verzekerd dat het donker zou zijn als we aan zouden komen, toch maar toegegeven. En Na een half uurtje rijden konden we nog net de laatste schaduwen van de zeeleeuwen zien. Sehr Wunderbahr! En in het donker moesten we toen door het national park naar de camping rijden, dit was een moeilijke quest. Want kangooroo's, walibi's en possums verzamelde zich langs de weg, aangetrokken door het licht van de koplampen. En maakte er bijna een kunst van om minimaal iedere vijf meter voor de auto langs te rennen. Wel een super indrukwekkend gezicht. Zonder moord op ons geweten bij de camping aangekomen. En vroeg naar bed gegaan.

Maandag 25 maart

Voordat ik een hap in me keel had, zaten we om 8 uur in de camper op weg naar Cape de Couedic. Hier was Admirals Arch te vinden. Een arch waaronder en naast vrolijk tientallen zeeleeuwen aan het chillen waren. Toen de eerste toeristen alweer aan kwamen zetten zijn we doorgereden naar de Remarkable rocks, wat ook weer een prachtig fotoclick-punt was. Van dit gesteente gingen we door naar Kelly's caves, waar we onderbegeleiding HET verhaal van de grotten kregen te horen. De grotten waren prachtig, met een terabyte aan stalagtieten en stalagmieten. In een een uithoek van het eiland was een zout meer te vinden, en door over zandwegen door de natuur te rijden kwamen we hier terecht. De weg ernaartoe was het al helemaal waard. Hier ontmoette we twee WWOOF'ers die daar boerderijwerk deden. Samen een paar biertjes gedronken en toen het zoutmeer in gegaan, waar je wonder boven wonder in bleef drijven! Door de WWOOF'ers toen uitgenodigd om op de thee te komen. Bij zijn gastboer zaten wel 30 kangooroo's in de tuin. En met een wortel kon ik de kangooroo's voeren, vervolgens aaien en zelf pootjes geven! Het werd al donker en om niet diep in de nacht nog te moeten rijden, moesten we weer gaan. Na weer is veel te veel km's en verwarring, toch nog op een camping beland. Hier onze laatste avond met onze laatste biertjes gevierd.

Dinsdag 26 maart

Het was half negen toen ik wakker werd gehobbeld, doordat de hele camper door elkaar schudden. En toen ik uit de camper kwam stonden we opeens naast de zee. Ik stond op het punt om een duik te gaan nemen, toen Alejo me roep omdat we te laat gingen komen voor de veerboot. Met wat gehaast hebben we het toen wel gered. Zou een beetje zonde zijn, omdat dat dat ons 75$ door de neus zou boren voor het kaartje + Alejandro zou een nieuwe vlucht moeten boeken naar Melbourne. Maar ook voor Alejo's vlucht waren we nog optijd, nadat we even de zee in waren gedipt. Echter, drie keer is scheepsrecht, het lukte ons niet om op tijd te komen bij het camper-depot. En een 50$ boete was de straf. Met een ton op me rug weer terug naar hostel 109 gelopen. Verrast werd ik daar door een mail van Therese dat ik welkom was om te komen werken op hun schapenboerderij in de buurt van Sydney. Het klonk alleen iets te mooi, en wachtte toen op bevestiging dat het wel betaald werk was. Toen TV gaan kijken en tijdens, was er de hele tijd een in zwart geklede mafkees met leren broek en lang haar tegen me aan het mompelen. En liet ik mij vertellen dat hij letterlijk gek was, en 's nachts op het toetsenbord loopt te rammen voor niks, altijd aan het mompelen is, keihard van ze bed afspringt en nog veel meer. Die nacht werd zeven man wakker omdat deze psycho tegen zijn slapende onderbuurman begon te lullen. Die hem nauwelijks kent, of uberhaupt mag. Vet bizar.

Woensdag 27 maart

Hele dag op de computer besteed, wat heerlijk. Tijdens, kwam opeens psycho naast me bed en vroeg of ik een pak kaarten wou. Prima dacht ik, dus nam het aan en zei bedankt. Ik stopte toen ik met Emilie mee moest/ging naar het Southern Australia museum, wat serieus vet interessant was. Na een uur was Emilie alleen al beneden en belde me op. Ik had ze horen omroepen dat het cafe ging sluiten, maar zij met der matige Engels had daar het museum van gemaakt. Dus een half uur later kwam ik der maar achterna. En voordat we terug naar het hostel gingen nog even het bubbelende winkelcentrum van Adelaide in. Terug in het hostel weer op me laptop tot me ogen doorgebrand en vierkant waren. Nog geen reactie van Therese over de schapenboerderij. Die nacht deedt psycho opeens het licht aan om vijf uur 's nachts en begon van alles te roepen. Eindelijk weer in slaap gevallen, schijnt psycho om zes uur 's ochtens opeens een zaklamp in me gezicht. Begon hij helemaal te flippen dat ik ze kaarten probeerde te stelen, en dat hij ze terug wilde. Echt helemaal ontspoord die vent.

Donderdag 28 maart

Toch weer in slaap gevallen en om acht uur & uiteindelijk negen uur wakker geworden omdat die imbeciel weer tegen de slapende gast in het bed onder hem liep te praten. Toen ik 's middags terug kwam van de stad, heb ik Emilie uitgezwaait, zij ging naar Perth. En vond ik het tijd om een nieuw plan te maken. Ik had alleen nog geen reactie van de schapenboerderij. Maar ontmoette Thomas (NL'er) in ons hostel en ik besloot toch maar een plan te maken om naar Sydney te komen. Een uur later kwamen echter Tim en Emke binnen gelopen, een stelletje dat afleveringen filmt voor de organisatie Australian Backpackers. Zij boden ons aan om een gratis roadtrip naar Alice Springs te maken, en ons daarbij mochten filmen. Thomas ging gelijk akkoord, ik wilde het liefst werken. Maar wat moet ik nou doen: Wachten op reactie en hopen dat het betaald is, of deze uiterst mooie kans pakken en de outback in gaan? Om 00:00 zou Tim jarig zijn en dus gingen we uit om het te vieren. Daar de voor mij grootste kolonie NL'ers gevormd in Oz tot nu toe. Samen met een boel NL'ers die ik in Melbourne had ontmoet en hun aanhang, vet toevallig en natuurlijk gezellug!

---