Advertisement
Published: February 19th 2013
Edit Blog Post
Vervolg op deel I
Op een 300 tal kilometer stapte een deel van onze groep over op een andere bus voor het 2de deel van de tour dat zou eindigen in Adelaide. Er bleven maar 11 mensen meer over, wat voor een pak meer comfort zorgde op de bus. Onze gids voor het 2de deel was de Australiër Peter James, een echte “Aussie bloke” en zo zot als een achterdeur maar wel zeer geïnformeerd over het gebied waar we doorreden en over Australië in het algemeen. Hij maakte dat deel van de tour heel aangenaam.
We reden met onze nieuwe bus door tot in Coober Pedy, afgeleid van Kupa Piti - Aborginees voor 'witte man in gat'. Dit alludeert op het feit dat de blanken die hier opaal kwamen mijnen in hun mijn leefden en sliepen. Dit niet in het minste om te schuilen voor de helse temperaturen die hier worden bereikt. Vandaag de dag leven de meeste mensen ook nu nog ondergrond. Soms staat er een klein huisje erbovenop, bv voor de was te doen of om te koken maar slapen, dat doen ze onder de grond. Ook wij sliepen onder de grond in een uitgeholde slaapzaal met
open kamers met telkens 4 bedden. Het hele jaar door blijft het hier 24 graden, ook tijdens de winter wanneer het hier zowaar bijna vriest.
Coober Pedy staat bekend als de opaalhoofdstad van de wereld, meer dan 90% van de wereldwijde productie komt hiervandaan. De stad telt ongeveer 3500 inwoners en naast hun huizen vind je er ook kerken en hotels onder de grond. Alles op honderden kilometers van de dichtstbijzijnde volgende nederzetting. Er zijn ook diverse films opgenomen zoals Mad Max 3 & Pitch Black.
In de vroege namiddag brachten we een bezoek aan een kangoeroe opvangtehuis waar ze kleine kangoeroes opvangen en groot brengen. We kregen eentje te zien van 4 maanden, waar ik ook een likje van kreeg. Onze Arthur zou jaloers zijn.
We brachten nadien ook een bezoekje aan een mijn die geconverteerd werd in een museum. Daar kregen we ook een demonstratie van het verwerken van een ruwe opaal steen tot een meer afgewerkt product. We kregen er ook info over het ontstaan van Coober Pedy evenals waarom het komt dat hier zoveel opaal te vinden is. Later op de dag kregen we een rondleiding met de bus rond Coober en kregen we
oa het golfterrein te zien wat wel grappig was. We konden ook zelf op zoek naar opaal in een van de vele steenhopen die je hier aantreft. Helaas pindakaas, ook hier had ik geen geluk.
Toen ik de volgende dag wakker werd en mijn spullen bijeenraapte merkte ik tot mijn grote verbazing dat mijn laptop verdwenen was. Bleek dat we tijdens de nacht ongewenst bezoek hadden gekregen. Niet allen laptops waren verdwenen maar ook gsm's en zelfs volledige handtassen van sommige dames, met daarin uiteraard paspoorten en kredietkaarten. Er was dus wel wat paniek en frustratie. Niet in het minste bij mezelf. Uit frustratie trapte ik tegen een muur, aanvankelijk zonder erg dacht ik. Er bevindt zich ergens in Lede in een deur ook een gat dat ik daar ooit ingetrapt heb al kind. Dat 'gat' was te lang afwezig in mijn gedachten blijkbaar. Al snel blijk mijn frustratie ongegrond want wat lag er op de steentjes, 5 meter voor de deur ? Juist, mijn laptop.
We moesten even wachten op de politie (volgens mij hadden ze daar maar 1 patrouille ) en ondertussen was iemand van onze groep de heuvel opgewandeld om te kijken of er nog
spullen waren achtergelaten. Hij kwam terug met wat zaken en eens de politie aangekomen was ging er een van de agenten ook op zoek en die vond haast alles terug, buiten cash geld dan. Dat is het enigste waarin Aboriginal jongeren geïnteresseerd zijn, met de rest kunnen ze niks doen. Een geluk dat we dit niet voor hadden in een grote stad want dan hadden we niks meer teruggezien
Mits vertraging lieten we Coober Pedy uiteindelijk achter ons en zetten koers naar Quorn. Onderweg stopten we aan een van de vele zoutvlakten die Australië rijk is. Lang geleden was er hier een grote binnenlandse zee, toen die wegtrok werd de basis gelegd voor oa het opaal dat hier zo rijkelijk aanwezig is alsook de zoutvlakten. We stopten ook even aan Port Agusta aan de kust voor een zwempartij. Deze laatste stad er verantwoordelijk voor het bijna van de kaart vegen van Quorn. Quorn was een bloeiende stad met meer dan 20.000 inwoners lang gelden. Het moest fungeren als centrum van de bloeiende handel in granen tot de regering besliste dat Port Agusta met zijn toegang tot het water een betere kandidaat was.
Ondertussen had ik in de mot
dat mijn teen toch wel wat pijn deed, nader onderzoek bevestigde mijn vermoeden. Mijn 2de teen, naast de grote aan de rechtervoet zag goed blauw. Tijd zal uitwijzen of hij gebroken dan wel zwaar gekneusd is. Hoedanook, stappen zal moeilijk gaan de komende dagen. Hopelijk geen weken want dat zou een fameuze streep door de rekening zijn.
De wandeling op dag 6 van de tour in Flinders Ranges heb ik hierdoor aan mij voorbij moet laten gaan. We verbleven in Quorn 2 nachten in een oude molen en we aten in een van de weinige pubs. Ik koos de eerste avond voor de kangoeroe hotpot, een soort huttsepot dat smaakte naar stoofvlees. Het was allesinds zeer lekker.
Na het eten zijn we 's avonds met onze gids op zoek gegaan naar 'rock wallabies'. Deze wallabies hebben een prachtige kleur en zijn zeer wendbaar in rotsachtig gebied.
De 7de en laatste dag ging het dan richting Adelaide. Onderweg reden we door de 'Clare Valley' wijnstreek en stopten we voor wat wijnproeverij. Het hele domein behoort tot de jezuïeten die hier sinds 1851 aanwezig zijn. Om aan de vervolging te ontsnappen in Europa waren die naar hier getrokken. Na wat
sandwiches naar binnen gespeeld te hebben op het prachtige domein trokken we naar de 'fluisterende muur' van het Barossa reservoir. Deze kleine dam is wereldbekend, althans bij ingenieurs volgens onze gids. Waarom de naam fluisterend ? Wel blijkbaar kan je van de ene kant mensen horen spreken tot aan de andere kant zonder dat die hoeven te roepen. De dam heeft een speciaal effect op geluidsgolven.
Na deze laatste stop van de tour, stapte ik af in Adelaide. De bus en sommige mensen erop gingen helemaal door tot in Sydney. De rest van de dag en de 2 dagen erop zag ik mij door mijn teenblessure genoodzaakt om het heel rustig aan te doen. Ik kon en mocht er niet te veel op stappen. Op mijn laatste dag in Adelaide besloot ik toch een stukje te zien van de stad en nam een tram naar het drukkere gedeelte. Stappen ging moeizaam en na enkele uurtjes hield ik het dan ook voor bekeken.
Adelaide, de hoofdstad van de Australische deelstaat Zuid-Australiië telt iets meer dan 1,1 miljoen inwoners en werd gesticht in 1836. Zelf deed de stad me wat denken aan Melbourne, er hangt wat van de zelfde leuke
atmosfeer.
Advertisement
Tot: 0.174s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 63; dbt: 0.1087s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Jessica
non-member comment
Supercute!