Advertisement
Published: March 21st 2012
Edit Blog Post
Motelkamer
Mijn uitvalsbasis voor de eerste week. Duur, maar welkom na de lange dagen. Tegen de tijd dat we aankwamen op het Cranwell International Center (net buiten de campus), had ik er maar een paar uur geslapen, maar zou het nog maar een dagje uit moeten houden. Na een kleine check-in procedure, waarin ik contactgegevens in geval van nood moest invullen enzo, kon ik aan een lange checklist met dingen beginnen die ik moest regelen. Met een motel op een minuut of 30 lopen van de campus vandaan als uitvalsbasis (werd gelukkig elke ochtend opgehaald met een busje) was het een drukke week, waarin ik heel snel veel vrienden wist te maken.
Huisvesting Belangrijkste – en meest verwarrende – punt was natuurlijk huisvesting. Ten tijde van mijn aanvraag had ik aangegeven dat ik graag op de campus zou willen wonen. Niks meer van gehoord, maar ik weet dat de aanvraag aan was gekomen en op tijd was. Eenmaal in Amerika kreeg ik te horen dat het Cranwell van niks wist. Een paar uur later bleek ik ineens wel een kamer op campus te hebben, met een Aziatische kamergenoot (nooit gecheckt of hij Koreaans was, maar goed). In een residence hall met 3 douches en 3 toiletten voor 50 man. Een soort
Motel
Red Carpet Inn, typisch motel in Blacksburg hostel voor een half jaar dus.
Maar goed, ik besloot het nog maar even niet af te zeggen, want ik wist niet wat ik voor de rest nog zou kunnen vinden. Tegen die tijd had ik al wel een aanbod gekregen om op zoek te gaan naar een huis buiten de campus met twee Brazilianen die erg gezellig leken. Een dag later kreeg ik óók nog eens een aanbod om in het Graduate Life Center te gaan wonen. Op de campus, een kamer voor mezelf, eigen badkamer en 200 meter van Downtown Blacksburg. Maarja, wel even 5200 dollar voor een maand of 4 (inclusief eten op de campus), dus geen goedkope optie.
Na een paar huizen te hebben bekeken met die twee, bleek dat ze maar geen keuze konden maken. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en besloten in het GLC te gaan wonen. Het duurde me te lang, en ik wilde alles geregeld hebben voordat de colleges zouden beginnen. En ik ben hier tenslotte voor mezelf, dus een beetje egoïstisch zijn mag best.
Nu ik een paar weken later terugkijk, heb ik de juiste keuze gemaakt. De mensen die buiten de campus wonen hebben het misschien
Chillen
Na een lange dal, chillend op bed met football iets vrijer, maar hebben toch niet de echte college experience. Een badkamer voor mezelf is heerlijk, geen kamergenoot die me wakker maakt en alles is om de hoek. In het GLC zelf is weinig te beleven, hier wonen de serieuze PHD-ers enzo. Maar Mike, Daniel, Mus, Tony, Juan en Engin wonen op mijn verdieping, Franz een verdieping lager. Altijd wel iemand om ff bij aan te kloppen voor een praatje. De meeste mensen op de verdieping heb ik nog nooit gezien, maar ze klagen niet, en dat stel ik op prijs.
De kamer was al gemeubileerd, oubollig en somber. Op naar Walmart op vrijdag dus om in te slaan. 200 dollar later had ik alles wat ik nodig had. Van luchtverfrisser tot fel oranje hoeslakens, dekbed, schoonmaakspullen (ik kon mijn naam in het stof schrijven), wc-papier en natuurlijk een plantje. Trouwens, Walmart is waanzinnig groot en overbodig. Maar best handig als je veel dingen nodig hebt.
Donderdag de sleutel, en vrijdag eindelijk ingetrokken.
Bank Ik heb tegenwoordig een Amerikaanse bankrekening. Maakt het makkelijk met geld opnemen, betalen en de universiteit betalen. Geen wisselkoersen of transactieopslag, gewoon lekker simpel. Het openen van de rekening was
Mijn kamer
Voordat ik er definitief introk het niet. De bank is ongeveer een half uur lopen, en eenmaal daar bleek dat we een afspraak moesten maken. Hoe moeilijk kan het zijn om een rekening te openen?
Uiteindelijk op zaterdag teruggegaan, en na een uur of twee hadden Tom en ik allebei een bankrekening, inclusief internetbankieren. De twee uur was gevuld met dingen invullen, goocheltrucs van Tom, en een heleboel flauwe grappen. Mooi om te zien hoe goed je elkaar kan aanvullen met meligheid, ondanks dat je elkaar pas een dag of twee kent.
Verzekering De universiteit stelt het verplicht om zorgverzekering aan te schaffen, tenzij je aan kunt tonen dat je een andere verzekering hebt die dekkend is. Uiteraard ben ik overal ter wereld gedekt met m’n Nederlandse verzekeringen, maar die &$&%!((MISSING)&^)%!$(MISSING)# Amerikanen accepteren dat natuurlijk niet. Dus maar de goedkoopste aangeschaft, maar het blijft de meest nutteloze 200 euro die ik ooit heb uitgegeven.
De rest Dit was maar een klein deel van alles wat moest gebeuren, maar ik wilde een vreselijk saai verhaal niet nóg langer en saaier maken. Ophalen van de m’n Hokie Passport (campuskaart), vakken regelen, professors ontmoeten ivm onderzoek, etc.
Gelukkig
Broke-ass Bucket
5 bier voor $8, jammer dat er maar 2 ergens naar smaakten was er ook tijd voor een filmpje en een biertje in de waterpijpbar die week, en de zaterdag vol sneeuw voordat de colleges begonnen ook nog eens een huisfeest (in Mario-outfit)!
Advertisement
Tot: 0.22s; Tpl: 0.034s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.0611s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb