3 September: Downtown to the Hills

---

Vandaag heb ik een wandeling gemaakt door het oostelijk deel van het centrum van San Fransisco: het Financial District, China Town, North Beach, en Telegraph en Russian Hills.

Ik ben begonnen op Union Square, het centrale plein midden in het centrum van San Francisco waar rondomheen een hoop uitgaansgelegenheden en dure winkels zijn te vinden; het is het commerciële hart van de stad. Ondanks dat het verkeer er aan alle kanten langs gaat, heerst er op het granieten plein zelf een relatief serene rust. Er staat een erezuil die toegewijd is aan Commander Dewey, de grootste Amerikaanse oorlogsheld uit de Spaans-Amerikaanse oorlog, die de Filippijnen wist te veroveren door met een half dozijn schepen de volledige Spaanse vloot en troepenmacht uit te schakelen, zonder dat daarbij ook maar één Amerikaanse soldaat om het leven kwam (er vielen alleen 9 gewonden).

Vlakbij Union Square begint het Financial District, waar langs en rondom Montgomery Street (ook wel bekend als Wall Street of the West) zich talloze grote wolkenkrabbers bevinden die huisvesting bieden aan grote banken, verzekeraars, creditkaartmaatschappijen, investeringsmaatschappijen en projectontwikkelaars. Meest opvallend is de Transamerica Pyramid, het hoogste gebouw van San Francisco dat op een heldere dag (hoewel die hier zeldzaam zijn) vanuit bijna de gehele Bay Area te zien is en dat tot een kleine zes maanden geleden in Nederlandse beheer was: hetwas eigendom van Aegon. Direct naast de Pyramid ligt een klein parkje waar tientallen meters hoge Redwood bomen, die normaal gesproken alleen te vinden zijn in de heuvels van noordelijk California, schaduw bieden aan lunchende zakenlui.

Ook direct aangrenzend aan de Transamerica Pyramid ligt het piepklein wijkje Jackson Square. Het staat het enige blok huizen in San Francisco dat de enorme aardbeving van 1906, die bijna de hele stad verwoestte, heeft overleeft. Destijds heette dit gebied Barbary Coast en vormde het het red-lights district van San Francisco, een naam die vandaag de dag nog tot de verbeelding spreekt want door de hele stad heen zijn verwijzingen naar de Barbary Coast te vinden. Tegenwoordig is Jackson Square een stuk minder aansprekend, er zitten vooral interieurontwerpers, architecten, advocatenkantoren en reclamebureaus.

Ten westen van het Financial District en Jackson Square ligt Chinatown, een gebied dat volledig in beslag is genomen door Chineze immigranten. Deze wijk is zwaar overbevolkt met (voornamelijk oudere) Chinezen, er wordt op straat bijna alleen maar Chinees gesproken en alle tekst hier is in het beste geval tweetalig, in de veel gevallen zelfs alleen in het Chinees. Je waant je meer in China dan in Amerika in deze wijk. De uitzondering is Grant Avenue, dat volledig gericht is op het uitbuiten van toeristen: hier lopen vrijwel alleen maar blanke toeristen op straat en hier is het ene winkeltje nog kitcheriger is dan het andere. Maar ook dat is dan weer typisch Chinees...

Ten noorden van Chinatown strekt zich North Beach uit. Dit gebied, dat ooit aan de kust lag maar dat door landwinning nu tussen twee heuvels ligt ingeklemd, is het Little Italy van San Francisco. Hier wonen vooral Italiaanse Amerikanen en vindt je talloze pizzeria's, bistro's, café's en ijssalons (waar ik mezelf verwend heb met heerlijk Italiaans ijs). Het is tegelijk ook het huidige red-lights district van de stad dus er zijn veel stripclubs te vinden, en te midden van de anti-authoritaire houding die dat met zich meebrengt is hier in de jaren vijftig de Beat Generation ontstaan, een groep schrijvers die een contra-cultuur ontwikkelden die de directe voorloper was van de hippie cultuur uit de jaren zestig en de homo-emancipatiebeweging uit de jaren zeventig, en die San Francisco op de kaart zette als het (naar Amerikaanse maatstaf) ultra-liberale bolwerk dat het tot de dag van vandaag is.

Ten oosten van North Beach ligt de steile Telegraph Hill, een heuvel waarvandaan in het verleden alle schepen die de baai binnenvaarden werden gespot en geidentificeerd, informatie die dan per telegraaf naar de havenauthoriteiten werd verstuurd. Tegenwoordig is het voornamelijk een woonwijk. Op de top van deze heuvel staat de Coit Tower, een geheel-niet-toevallig fallische toren waarvan de contructie gefinancierd werd door het vermogen van de rijke Lillie Hitchcock Coit, die een obsessie had met brandweermannen. Vanuit deze toren heb je een onbeschrijvelijk mooi uitzicht over de gehele stad en grote delen van de rest van de baai, tenminste voor zover de vele mistbanken die vaak over de baai hangen dit toelaten. Gelukkig was ik er op een redelijk gunstig moment: vandaag was alleen de Golden Gate Brigde was grotendeels in mist gehuld. Binnen in de toren zijn schitterende muurschilderingen te zien die het dagelijks leven in San Francisco uit de jaren '30 uitbeelden.

Vanaf de Telegraph Hill ben ik steil naar beneden gelopen naar Levi Park, een pitoresk parkje dat is gebouwd naast het hoofdkwartier van de lokale spijkerbroekenmagnaat met dezelfde naam. Daarna was het nog steiler weer terug omhoog om over Lombard Street richting de Russian Hill af te dalen. Bijna bovenaan deze heuvel ligt namelijk het meest bekende stukje wegdek van Amerika: hier vormt één blok van Lombard Street de meest kronkelige straat ter wereld, die met 8 haarscherpe bochten en een maximumsnelheid van 8 km/u een stijgingspercentage van 27% overkomelijk moeten maken voor automobilisten.

Vanaf de top van de Russian Hill ben ik teruggelopen naar het hotel om mijn bagage op te halen en in te checken bij mijn hotel voor de rest van de week: het aanmerkelijk luxere Touchstone hotel, dat midden in het Theatre district ligt, schuin tegenover twee van de meest prestigeuse theaters van San Francisco en op een steenworp afstand van Union Square. Omdat het al aardig laat begon te worden (het beklimmen en afdalen van heuvel naar heuvel gaat je niet in de koude kleren zitten) heb ik maar vlug een vrij smaakloze hamburger gegeten bij een Jack in the box, in Amerika een grote fastfood-keten. Wel maakte ik hier kennis met root beer, een frisdrank die in tegenstelling tot de meeste Amerikaanse 'cuisine' nooit naar het buitenland exporteerd is en qua smaak vaag doet denken aan Dr Pepper. Dat smaakte wel erg goed en zal ik de komende weken nog wel vaker nuttigen.

---

Photos

Saloon
De oudste bar van San Francisco, gesticht in 1851, twee jaar naar het begin van de Gold Rush

Comments

[Broniya]

Root beer niet geexporteerd naar het buitenland? Ik heb toch echt wel eens root beer gedronken buiten de VS :)

[WouterSnijders]

Ik ben het in elk geval nog nooit ergens tegen gekomen...