Hoogveen, sprookjesbossen, kliffen, stranden, zeevogels, schapen, kastelen en nog veel meer.....

---

Zoals altijd begint een wandelvakantie na een vliegreis met de zoektocht naar een gastankje, aangezien deze niet mee mag het vliegtuig in. Wat een redelijk goed voorbereide actie leek, werd nog een spannende race tegen de klok in de vroege ochtend. Na een nachtje in ons hostel in Belfast, vertrokken we half negen opgesplitst in twee groepjes. Irma en Baukje gingen gewapend met een kaartje van google met daarop alle outdoorzaken het centrum in en Judit en ik zouden paraat gaan staan bij het busstation om precies op tijd kaartjes te kopen en het juiste perron op te zoeken. Alles is gelukt, alleen niet binnen de tijd dat onze bus naar Waterfoot zou vertrekken...
Dan over op plan B, want dat was er natuurlijk ook al. Op naar een treinstation en met de trein naar Ballymena, waar we aan de cappucino en warme chocolademelk met inimini marshmellows gingen. Daar vertrok ook weer een bus naar Waterfoot en we hebben ons er vanwege het latere tijdstip van de dag maar uit laten zetten bij Glenariff Forest en zo de eerste aanloopkilometers geskipt. Nu was onze start op de plek, die vroeger de officiele start was van de Moyle Way. Vandaag maakten wij er voor ons ook het officiele startpunt van.

Nog even water scoren bij een huis langs de weg, voordat we begonnen met lopen. Dit omdat zeker was, dat we die dag verder niks meer tegen zouden komen behalve de Noord-Ierse wildernis met wat schapen. Het eerste stuk ging nog relaxed over een soort van pad, maar al vrij snel stonden we in het zompige hoogveen van de Moyle Way. Prachtige watervalletjes om ons heen en vervolgens een kronkelend paadje door wat werkelijk een sprookjesbos was!! Daarna een zompige heuvel oversteken met zo ongeveer windkracht vijf en toen waren we wel genoeg uitgewaaid. Tijd om uit te kijken naar een plekje voor de tent, wat nogal een uitdaging is in dit soort landschap. Gelukkig vonden we op een schappelijk tijdstip een stukje grasveld, waar we de tent konden opzetten. Even twee maaltijdjes uit een zakje koken en snel de warme slaapzak in. Maar niet voordat de lichtgewicht verrassing in de vorm van cashewnoten en een klein slokje rode wijn waren genuttigd!

's Ochtends werden we verwelkomd door zanglijsters en een mooie blauwe lucht! Na alles weer in de tassen gestopt te hebben, mochten we direct weer verder over zompige paden. Eenmaal uit het bos werd het pad wat begaanbaarder en vandaag stond er zelfs geen harde wind! Wat heerlijk lopen was dat met af en toe nog wel een natte oversteek naar de hoogste top van de Moyle Way. Vanaf daar werden we verblijd met een echt pad! We hoefden dus niet meer bang te zijn voor natte voeten en konden zo naar beneden lopen naar een weg. Deze verlieten we al weer snel om een mooi pad door een bos te lopen. Verderop werd het natuurlijk weer het vertrouwde zompige veen en zo was de volgende weer aan de beurt met een verkeerd gokje en een natte schoen. Onderaan de heuvel kwamen we aan bij een riviertje en vonden daar op een bruggetje een ideale plek voor lunch. Even noodles klaarmaken en er kwamen nog meer lichtgewicht verrassingen uit de tas in de vorm van chocola! Dit konden we ook goed gebruiken, want waar we dachten relaxed door de vallei af te dalen richting de kust, maakten we nog even een ommetje via een hele steile klim door een bos. Slingerende wegen brachten ons daarna naar de laatste heuvel voor Ballycastle. Nog even water vragen bij een aardige mevrouw met hond, die ons graag stenen liet weggooien en weer terug kwam brengen. Onze voetjes waren er wel een beetje klaar mee, maar we moesten en zouden die dag Ballycastle halen voor een welverdiend bedje. Even die knop om in je hoofd en doorbikkelen tot aan de finish van de Moyle Way en tegelijkertijd de start van de Causeway Coast Way. Ons zelf eerst getrakteerd op cola met chips en daarna op zoek gegaan naar een hostel. Vrij snel een perfect hostel gevonden en alle viezigheid van de Moyle Way van ons afgespoeld. Daarna ons zelf getrakteerd op een maaltijd in de plaatstelijke pub en aangezien vorig jaar in Ierland de lasagne met patat goed bevallen was, zijn we daar maar weer voor gegaan!

Ballycastle is een havenstadje waar vandaan ferry's naar Rathlin Island gaan. Aangezien ik de afgelopen jaren met wandelvakanties wel eens eerder op 'puffinmissie' was geweest, vond ik het de hoogste tijd om de kans deze beesten te zien eens aanzienlijk te vergroten. Kortom, wij zaten na ons ontbijt op de zeer kleine ferry, die ons in de haven van Rathlin Island bij de puffinbus bracht. Ja, die heette echt zo! De bus bracht ons naar de kliffen van de westkust en daar hebben we dus stormvogels, drieteenmeeuwen, alken, zeekoeten en puffins gezien!!!!!!! Ook al leegde precies op dat moment de enige grijze wolk van de dag zich boven ons, ik heb onafgebroken naar die beesten zitten kijken door de verrekijker! Echt zo geweldig om te zien! De dag was al geslaagd en heerlijk in het zonnetje liepen we over het eiland terug naar de haven. Daar werden we nog getrakteerd op een paar zeehonden, waarvan er eentje was die zich wel heel erg uitsloofde, maar dat leverde dan wel weer mooie foto's op. Aangezien deze vakantie toch wel de koudste meivakantie ooit was, zaten we even later (zeker niet voor de laatste keer) in de pub voor een warm drankje met wat lekkers.

De dag hierna gingen we weer verder met het 'echte werk' en zadelden we ons zelf weer op met de rugzakken om onze route te vervolgen op de Causeway Coast Way. Helaas was het eerste stuk wel over flink wat asfalt, maar ja, dan maak je tenminste ook lekker snel kilometers op de kaart. En het gaf ons nog de kans om orchideen langs de kant van de weg te spotten! Na zo'n 8 km bereikten we de Rope Brigde. Een hangbrug die van het vasteland naar een rotsig eiland loopt. Oorspronkelijk is deze bedoeld voor de zalmvissers, maar inmiddels loopt elke toerist in Noord-Ierland er even overheen voor bijna 6 pond. Wij vonden het wel grappig, maar hadden iets meer spectakel verwacht. Het hoogtepunt was dan ook niet de brug, maar de lekkere warme drankjes in het cafe erbij...;-) Aangezien er een paar kleine buitjes over kwamen drijven, hebben we verderop pauze gehouden in een bushokje en daar onze lunch verorberd. Met hernieuwde energie liepen we verder en begon toch echt wel het mooiste stukje van dit hele lange afstandspad. Na de haven van Ballintoy gepasseerd te zijn, liepen we over prachtig strand en langs rotsen en grasveldjes over een enorm mooi pad langs de zee! Gelukkig was het geen hoogtij, zodat we ook de rotsige stukken vlak langs zee konden passeren. Op de route lag ook nog een erg klein kerkje. En hoe fijn is het als je op zoek gaat naar een plek voor je tent, dat er dan een mooi grasveldje te voorschijn komt in een inhammetje uit de wind met uitzicht op zee! Precies, daar hebben we de tent neergezet en in een licht regenbuitje met ponchos aan twee heerlijke maaltijden uit zakje bereid. Met het geluid van de zee en de zang van een winterkoninkje op de achtergrond, zijn we heerlijk in slaap gevallen.

Het zou natuurlijk te mooi voor woorden zijn als het weer een soort van droge dag zou worden, dus deze dag werd de regendag. Nou ja, dan kunnen de ponchos ook weer eens serieus gebruikt worden. Onze route vervolgde zich langs de kust met prachtige uitzichten en allerlei interessante rotsformaties. Waaronder ook de Giant Causeway. In verband met de regen zijn we er maar niet op gaan staan, maar omdat de andere toeristen die daar ineens uit allerlei bussen werden uitgeladen dat ook niet deden, kon je wel mooi foto's maken zonder dat er toeristen op stonden. Iets verderop een goede pub gevonden, waar we hebben genoten van een lunch met Ierse burger en friet. Dan weer verder te voet, weg bij de mensenmassa en langs het strand richting een dorp, waar wij dachten weer een hostel of B&B te scoren. En ja, een wandelvakantie zou geen wandelvakantie zijn, als er niet ergens een onverwachte verrassing zou zijn. En die was dus hier. Een dorp waar niemand te bekennen was en dus een soort vakantiehuisjesdorp bleek te zijn en welgeteld 1 hotel had, waar de kamers gemiddels 150 Pond kostten. Oke...dat werd dus een plan B bedenken, want ik denk dat we met onze vieze schoenen in dit hotel niet toegelaten zouden worden. De dame achter de balie was in ieder geval weinig behulpzaam in het zoeken naar een alternatief voor ons. Dit in tegenstelling tot alle andere Noord-Ieren die we zijn tegengekomen, want wat een leuke mensen hebben we overal ontmoet! Wat leeswerk in ons boekje, bracht ons op het idee om naar het nabijgelegen Bushmills te gaan met de bus. Een aardige meneer bij de bushalte bevestigde ons, dat daar inderdaad een hostel zou zijn. Hier konde we wel pas na 17.00 uur inchecken, dus vermaakten we ons nog even met een rondje Bushmills, waaronder de whiskey distillery van buitenaf. Ook was het helemaal niet erg om nog even een uurtje in de nabijgelegen tearoom te zitten. Het hostel was fantastisch en zo konden we die avond lekker ons eigen maaltje bereiden en na het ontnbijt weer met een goed gevulde maag aan de laatste wandeldag beginnen.

De laatste wandeldag ging langs Dunluce Castle. Inmiddels hadden we een opstaanritme van 7 uur 's ochtends (ja, we lagen er ook gemiddels acht uur 's avonds in....), dus we stonden al vrij vroeg op de stoep bij het kasteel. Was het dus nog niet open en net die ochtend heel koud! Even een half uurtje achter een muurtje uit de wind zitten en toen mochten we als eerste de ruines van het kasteel betreden. Vooral geinig dat hier ooit met "Wie is de Mol" een spel is gespeeld. Om op te warmen zijn we weer het naastgelegen cafe ingegaan en deze had zelfs banken voor een open haard! Na opgewarmd te zijn, volgde ons laatste stukje langs de kust met nog een lang strand met tegenwind naar Portrush. Even door dit leuke dorpje gelopen, met vooral leuke automatische wasbakken bij de wc's en daarna op goed geluk richting het station gelopen. Blijkbaar stond onze intuitie goed aan, want we konden direct in de trein naar Belfast stappen. Deze voerde ons nogmaals door het prachtige noorden van Noord-Ierland naar het gezellige hart van Belfast. We konden weer terecht in ons vertrouwde hostel en na onze tassen te hebben gedumpd, zijn we de stad in geweest langs de bezienswaardigheden. Uiteraard ook de nodige souvenierswinkeltjes ingeweest, want die zijn hier net zo leuk (en groen) als in Ierland. Alleen al een genot om doorheen te lopen, ook al koop je niks. 's Avonds uit eten geweest in een grote pub en nog een biertje gedaan in de oudste pub van Belfast. We zien heel laat naar bed gegaan, namelijk om 22.00 uur!! ;-)

De laatste dag hadden we nog wat tijd over, voordat we 's avonds weer terug naar Amsterdam zouden vliegen. Onmisbaar in Belfast is de 'Black Taxi Tour'. Deze taxichauffeurs rijden je door West-Belfast. Hier loopt nog steeds de muur door de woonwijken heen, die het Katholieke deel scheiden van het Protestantse deel. De chauffeur kwam hier vandaan en vertelde ons alle verhalen wat er zich had afgespeeld tijdens de "Troubles" en hoe er tot de dag van vandaag nog steeds problemen zijn. Zeer indrukwekkend, vooral ook, dat er nog steeds ongeregeldheden kunnen ontstaan en de doorgangen tussen de muur 's nachts nog steeds afgesloten worden! Ongelooflijk hoe zoiets, in feite bij ons vlak om de hoek, nog steeds kan gebeuren! We moesen er ook echt even van bijkomen en hoe kan dat beter dan met een warm drankje met wat lekkers. Dat was geloof ik wel het thema van de week. Hierna hebben we nog de Botanische Tuinen en het Ulster Museum bezocht. Een laatste lunch in Belfast en daarna lieten we ons met de taxi weer naar het vliegveld brengen. Einde van een zeer afwisselende, vrij koude, maar onvergetelijke wandelvakantie in Noord-Ierland!

---