Arctic Circle

---

Na een wasdag zou een relaxte avond onze krachten een beetje doen herwinnen om de volgende ochtend de trip naar de poolcirkel verder te zetten. Een relaxte avond monde al snel uit in de ergste nacht sinds vertrek. Eerst Amber die maar niet wilde slapen, 's nachts werd dit nog vervolgd met een beddenruil om de kindjes uiteindelijk toch in slaap te krijgen. Voldoende rust werd alweer snel herleid naar een korte nacht.

Toch vertrokken we die ochtend. Net nadat we klaar waren met inpakken begon het zachtjes te regenen. Hiermee waren we dus net op tijd klaar. We vertrokken opnieuw richting E4, om al gauw door een prachtig stukje natuur te rijden. Het heuvelachtige landschap prachtig omringd door dichte naaldwouden en hier en daar een berkje ertussen. De eerste pakweg 40km ging dit zo door, tot wanneer een groter stadje hier jammer genoeg een einde aanmaakte. Nadien weer een drievaksbaan met hoge vangrails. Aan snelwegen is het dan wel weer makkelijker om een parking te vinden om snel de kindjes van hun groentenpap te voorzien. Een heel leuke parking met een enorm handige afgesloten speeltuin, konden onze kindjes de vrijheid geven en tegelijk ons de rust om hun eten voor te bereiden en nadien zelf te eten. Uiteraard komt aan elke weg een einde. De E4 loopt nog tot in Finland, wij buigde via de 374 richting Lapland, de poolcirkel en het stadje Jokkmokk een 200km meer het centrum in.

Een prachtige weg duidelijk de wildernis in, tussen de verschillende gehuchtjes liggen ondertussen +50km aan bos met duidelijk veel wild in aanwezig. Langs de weg stond een gigantisch rendier te grazen en verderop stak een marmot snel de weg over halverwege de 374 trok een fantastisch natuurfenomeen onze aandacht. Een gigantische stroomversnellingin de Pitearivier. Deze waterval zou de grootste waterverplaatsing per kubieke meter zijn in Europa. Eigenlijk niet gepland om onderweg te stoppen, stapten we toch snel uit om van dit natuurgeweld te kunnen genieten. Wateropwaarts heeft men over het aangrenzend meer en langsheen de waterval een prachtig wandelpad gecreëerd. Aanvankelijk viel deze nog te beklimmen met de buggy, toch moest deze halverwege aan de kant en moesten de kindjes in de nek verder. Het kolkende water maakte ons vochtiger dan het zweet dat we opliepen tijdens de wandeling. Toch hield dit ons absoluut niet tegen even tot bovenaan de waterval te lopen. De kindjes konden hun ogen niet geloven, eigenlijk was iedereen stevig onder de indruk. Even halt gehouden bovenaan om te genieten van het uitzicht, mochten de kindjes zelf de weg terug afdalen. Ze hadden hun veiligheidsrugzakjes aan zodat ze bij een mogelijke misstap zeker niet zouden vallen. Wat een ongelofelijke ervaring en zonder eigenlijk de wandeling of zelfs de passage gepland te hebben. Terug aan de auto was het alweer fruitpaptijd om daarna snel richting wel heel speciale plek te vertrekken. De weg was echt eindeloos en prachtig te gelijk.

Een zestigtal kilometer verder was het dan eindelijk zo ver. De passage aan de poolcirkel. Een moment waar we al bijna 4 jaar naar uitkeken, sinds we deze in Canada niet gehaald hebben. Duidelijk aangegeven met een parking, een minicamping, een toeristisch souvenirwinkeltje, een gedenksteen en een gigantisch bord. Wetende dat de andere weg richting Jokkmokk alleen maar een bord, langsheen de weg toont lijkt dit ons wel een leukere plek. We passeerden vlug even langs het winkeltje om wat souvenirs aan te schaffen, waaronder ook het certificaat van het passeren van de poolcirkel. Nadien lieten we door enkele sympathieke Nederlanders nog enkele familieportretten trekken, uiteraard aan de gedenksteen en het certificaat in de hand.

Het stadje Jokkmokk ligt vlakbij de poolcirkel slechts 10km verder komen we aan de volgende charmecamping ook weer uitgebaat door vriendelijke Nederlanders. Alle plekken waar we halt houden worden duidelijk internationaler. Enkele Zweden, Noren en Finnen aangevuld door Duitsers, Zwitsers, veel Nederlanders en één andere Belgische waren onze collega camping bezoekers die avond. Absoluut een heel gezellige boel.

Duidelijk hadden we allemaal een beetje slaap nodig, zowel de kindjes als wijzelf ontwaakten pas na half negen. Na een snel ontbijt trokken we er voor het eerst op uit met de kindjes in de trekkersrugzak.

Aangrenzend aan de camping vertrekken er verschillende wandelroutes, die begeleid worden door een stafkaartje. Het was een echt indrukwekkende wandeling door moerassen, oerbossen, bergop en bergaf om na een goed uurtje terug aan de caravan te staan.

Na de middag reden we met de auto even naar het dichtstbijzijnde nationale park, na twee weken al veel nationale parken gepasseerd te zijn moest het er vandaag toch eens van komen. De eerste 20km was het de hoofdweg volgen om de laatste 10km een grindweg te vervolgen. Nee hier hebben de nationale parken duidelijk geen gigantische toegangswegen en gigantische toeristische centra zoals in Canada. De Grindweg was smal en door zijn structuur kronkelig en maar één baanvak zeer onhandig voor caravans. Nu op onze weg heen hebben we geen enkele tegenligger gehad, buiten enkele speelse rendieren dan. Uitgestapt aan een parkingetje wandelden we het bos in om ontnuchterend vliegensvlug weer te moeten vertrekken. De zoveelste muggenaanval deed ons veilig en wel terug in de auto kruipen, vergezeld met een tiental muggen uiteraard. Op de weg terug had een rendier nog een verrassing in petto door plots uit de bosjes voor de auto te springen. Uiteraard is mijn rem- en reactievermogen goed genoeg en kon het prachtige dier lekker verder trappelen. 's avonds na een heerlijke douche is deze blog geschreven gezellig aan kampvuurtje.

---