Het hooggebergte

---

Volgens de weersvoorspellingen begonnen we aan de laatste van een mooie rij Noorse zomerdagen. Toch nog een dag langer in Mo I Rana blijven zou ons mogelijk in tijdproblemen brengen. Zelfs nu stonden we al voor een keuze, de weg verderzetten langs de kust of kiezen voor het Noorse hooggebergte in combinatie met Oslo. Zin in nogmaals een regenweek hadden we niet dus de rest van de kuststreek laten we deze keer voor wat ze is.

Tussen Mo I Rana en een camping in het hooggebergte vlakbij de hoogste berg van Noorwegen resten ons een 800km wat veel te veel is om op een dag te rijden. Zelfs 400km over een Noorse (snel)weg is al behoorlijke arbeid, toch begonnen we aan onze tocht gespreid over twee dagen.
Al bij de eerste stop dachten we, wat een mooie plek en zo'n mooi weer. Het was een beetje gokken of het weer die dag nog zo mooi zou blijven, we bleven het er op wagen.

Onderweg passeerden we wel wat groeiende donderwolken, maar omstreeks half zes bij de aankomst op de tussenstopcamping trok de lucht open. We stonden aan het begin van de eerste echte zwoele nacht. De camping in het plaatsje Asen, was een typische ik-blijf-maar-een-nacht-camping. Veel te veel lawaai van de naburige weg. Nu vermits het Noorse leven geconcentreerd is naast een aantal hoofdwegen en dus ook de meeste campings langs deze wegen liggen is het soms niet zo evident om een beetje rust te vinden. De campingaccommodatie was wel in orde, zelfs enkele speeltoestellen en trampolines zorgden voor animatie bij de kindjes. Verder stonden we met de caravan een beetje afgezonderd omringd door struiken, zodat de kindjes ook rond de caravan de vrije loop hadden en dat we ze niet telkens moesten terugroepen. 's avonds konden we onze minibadmintonset ook een keer proberen met onze kindjes als scheidsrechter.

Net zoals de vorige nacht passeerden de regenwolken ons 's nachts, 's ochtends hadden we alweer een stralend zonnetje zodat we eerst rustig buiten konden ontbijten. Zowel Amber, maar vooral Elise is zich aan het ontpoppen tot een echt "chocomonster". De eerste 2 happen eet ze haar boterham proper op, maar al snel verkiest ze het oplikken van de choco aan de binnenzijde.

De verdere rit verliep niet zo vlot. Toch zeker omdat er meermaals voor kilometers een trager voertuig voor ons kwam rijden, de wegen vaak gelimiteerd werden tot 60, 50 of zelfs 40 km/h en het al de tweede dag is waar we lang in de auto zouden gaan zitten. De eerste 250km waren op dus behoorlijk saai, tot we plots op een hoogplateau, ver boven de bomengrens belanden. Een zeer fraai uitzicht en zonder het aanvankelijk te beseffen bleek dit ook nog een nationaal park te zijn, waar we doorreden. Na de afdaling in het eerst volgende 'mega'toeristisch stadje stapten we na de supermarkt nog even het visitor center binnen om ons toch even verder te informeren.

Na zo'n 340km was het dan eindelijk gedaan met het rijden over de E6 (vergelijkbaar met de E40 en E17 alleen maar 1 rijstrook in elke richting ;-)) We begaven ons via enkele lokale wegen naar RV55, weg 55 gekenmerkt als 'toeristisch route'. Een route die heel speciaal is, waar veel natuurschoon te bewonderen is. Later zullen we pas echt doorhebben waarover we effectief gereden hadden. De weg is blijkbaar de hoogste berijdbare bergpas van Noord Europa, achteraf bekeken een huzarenstukje om dit met de caravan te berijden. Tijdens de rit een prachtig spektakel langs meren, gletsjers en besneeuwde bergtoppen. De temperatuur zagen we op een uur tijd dalen van 28° naar 13° en weer terug stijgen tot 22° in het achterliggende dal, waar we uiteindelijk ook op de camping arriveerden. Aan de overkant van de weg naast de camping stort een prachtige waterval naar beneden en tussen de waterval en de weg staan er nog 20 muskusossen te grazen een prachtigere locatie kan je je haast niet bedenken.

Deze ochtend kregen de kindjes nog een keer de vrije loop, met hun emmertje in de hand paradeerden ze over de camping, klommen ze op de glijbaan en vochten ze om onderaan de wipplank te kunnen zitten. Wij draaiden nog vlug enkele wasmachines om ons na de middag weer naar een prachtig stukje natuur te begeven.

Dat Noorwegen prachtige natuur herbergt is al langer duidelijk. Dat er ook prachtige watervallen aanwezig zijn, was ons ook al opgevallen met de waterval naast onze camping. Een wandeling van zo'n 45min zou ons tot één van de hoogste van Noorwegen brengen. De wandeling aangegeven als gemiddelde moeilijkheidsgraad, was weer stevig beulenwerk met elks zo'n 18kg extra op je rug. Toch was het zeker de moeite waard, de waterval was prachtig.

's avonds na een bordje spaghetti vielen de kindjes nog eens redelijk op tijd in slaap, wat ons nog een keer wat tijd voor onszelf gaf. Het avondmaal werd wel ontsierd door een geweldige stortbui, toch na zo veel dagen fantastisch zomerweer kon dat de pret niet bederven.

---