Advertisement
Published: February 9th 2011
Edit Blog Post
Beste allemaal,
Dit zal een wat ander blog zijn dan dat jullie van ons gewend zijn, namelijk met weinig foto's. En het is helaas ook het laatste blog van deze reis. We zijn namelijk weer in Nederland. We zijn eerder als de vooraf geplande 25 februari teruggekomen. Hieronder zullen we vertellen hoe het zover gekomen is.
Onze laatste verblijfplaats in Zuid-Amerika was in Montanita, gelegen in Ecuador. Op 26 december liep een leuk snorkeluitje daar heel wat minder leuk af. Door een sterke stroming in het water werd Sas tegen een rots aan gesmakt, waarbij ze haar knie beschadigd had. In eerste instantie leek het allemaal wel mee te vallen. We hadden haar knie zelf verbonden en we hielden de wond goed schoon. De flinke zwelling wilde echter niet minder worden en na anderhalve week zijn we toch maar naar een dokter gegaan. Deze constateerde een ontsteking en gaf antibiotica mee. Achteraf bleek er een ander soort ontsteking te zitten, als waar Saskia medicijnen voor ontvangen had. 3 Weken na het ongeval werd Saskia in het ziekenhuis opgenomen omdat zij zich erg beroerd voelde. Daar ontdekten ze een gewrichtskapselontsteking, waar ze meteen medicijnen voor kreeg. En eindelijk werd de
Onderweg naar huis
In de KLM Business class. zwelling aanzienlijk minder.
Zowel bij Saskia als Roeland had de situatie ondertussen wel zijn tol geeïst. Voor Saskia vanwege de ontsteking die er toch 3 weken gezeten heeft, de heftige medicijnenkuur met vele bijwerkingen en het niet kunnen lopen al die tijd. En Roeland had het erg druk gehad met zorgen voor Saskia, het brengen van eten, regelen van allerlei zaken, mensen op de hoogte houden etc.
Via onze reisverzekering hebben we de hele situatie overlegd met een verzekeringsarts en via hem vervolgens weer met een orthopeed. Het advies was nóg een maand rust te houden, het been niet te belasten en indien de situatie niet zou verbeteren de knie verder te laten onderzoeken. Aangezien we natuurlijk toch al eind februari terug wilden komen, wilden we deze tijd niet meer in Ecuador doorbrengen. Niet op de manier zoals we de maand daarvoor ook al hadden doorgebracht. Saskia die erg beperkt was in haar mobiliteit en dus vrijheid, gezien het niet kunnen lopen en Roeland die alleen maar bezig was voor Saskia te zorgen. Dat waren we behoorlijk zat.
Wat ook een grote rol speelde in dit besluit, was de constante onzekerheid over de gezondheid van Saskia. Elke dokter kwam
weer met een ander verhaal. Er werd weinig onderzocht en onderbouwd en na enkele weken aanmodderen werd ons vertrouwen in de zorg daar ook niet groter. Onze onzekerheid en zorgen werden dan ook steeds groter. We zaten met veel vragen waar we geen antwoord op kregen. In ieder geval niet in Ecuador. Het enige wat we na de ziekenhuisopname nog wilden, was terug naar Nederland.
In Nederland vervolgens nog eens goed naar Sas haar knie laten kijken. Zo gauw er dan een goede diagnose is met eventuele bijbehorende behandeling, kan ze weer beginnen met het opbouwen. Weer spierkracht gaan opbouwen, oefeningen doen, beetje bij beetje gaan lopen. We waren dan ook druk bezig met onze reisverzekering om te kijken of zij ons naar Nederland terug konden halen. Gezien de hele voorgeschiedenis was dit gelukkig ook voor hun begrijpelijk en zij hebben hier uiteindelijk in toegestemd.
Saskia had heel luxe een businessclass stoel en Roeland heeft daar een paar uur van de reis naast mogen zitten. Heerlijke maaltijden kwamen voorbij, veel aandacht van de crew, allemaal superluxe. Daardoor ging de vlucht gelukkig ook redelijk snel voorbij. En zo kwamen we op vrijdag 27 januari om 5:00 's ochtends op Schiphol aan.
Wat een verrassing was het toen we zagen dat vrienden en familie die van de situatie op de hoogte waren, middenin de nacht waren op gestaan om ons van Schiphol op te komen halen. Nogmaals dank voor deze geweldige blije verrassing, die ondanks de moeheid grote glimlachen op onze gezichten toverden!! En wat was het heerlijk om zoveel mensen weer te kunnen zien, te knuffelen en bij te kunnen kletsen!
In Nederland is Saskia meteen dezelfde dag nog naar de huisarts gegaan die met spoed een afspraak heeft weten te regelen bij een orthopeed. Wat in Nederland in een paar dagen lukte, was in Ecuador in een maand nog niet gelukt. En wat is het dan ook fijn om in het Nederlands te kunnen communiceren en antwoord te krijgen op allerlei vragen. Dat gaf allemaal al zoveel meer rust.
De orthopeed vertelde ons dat hij vermoedde dat er verder niks meer afwijkends te vinden was. Wel wilde hij voor de zekerheid toch nog een MRI laten doen. Eind februari krijgen we daar de uitslag van en weten we eindelijk echt zeker of er verder nog iets aan de hand is. Gelukkig gaat het ondertussen al veel beter met Saskia
Zegerplas
's Ochtends vroeg op een mooie winterdag. en hebben we zelf ook het idee dat het ergste voorbij is. Dat het nu vooral gaat om herstellen, spieren weer gaan gebruiken en kracht gaan opbouwen. Maar we zullen wel blij zijn als we dat na de MRI helemaal zeker weten.
En ondertussen zitten we dus weer in ons koude kikkerlandje. Alle winterkleren hebben we weer uit de kast getrokken. Het winterse, koude weer in Nederland vinden we allebei heerlijk. Zeker na de laatste anderhalve maand Montanita, waar het toch elke dag wel rond de 30 graden was met een hoge luchtvochtigheid. Behoorlijk benauwd dus! De koude lucht van hier, voelt daarom als een welkome frisse wind.
En onze plannen verder? Tja, eerst weer rustig aankomen in Nederland en daar weer een beetje aarden. Voor Saskia natuurlijk ook haar fysieke gezondheid weer opbouwen. En verder zien we het allemaal wel. We plannen voorlopig nog niet te veel vooruit, we zien het allemaal wel hoe het loopt. We vinden het heerlijk weer terug te zijn en genieten van alle luxe die we hier hebben. Proberen hier ook steeds bewust van te zijn, dit niet als vanzelfsprekend te nemen. Ideeën voor de komende tijd hebben we natuurlijk wel. Die zullen vanzelf ook meer vorm krijgen. We zijn erg blij dat we de tijd hebben om rustig terug te komen en onze ideeën de tijd te geven een vastere vorm aan te nemen.
En natuurlijk hebben we, ondanks het plotselinge einde van ons Zuid-Amerikaanse avontuur, nog steeds een geweldige, prachtige, indrukwekkende reis gemaakt vol ervaringen, herinneringen, plaatsen en mensen, die we nóóit meer zullen vergeten. We kijken allebei dan ook terug op het afgelopen jaar als één van de mooiste jaren van ons leven. Eentje die we met een grote glimlach met ons mee zullen dragen. En ook een jaar waar we allebei veel van geleerd hebben. En met deze woorden willen we voorlopig ons laatste blog eindigen. Tot ziens allemaal!!
Liefs en groetjes,
Roeland & Saskia
Advertisement
Tot: 0.134s; Tpl: 0.012s; cc: 13; qc: 67; dbt: 0.0807s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
diana
non-member comment
Leuk om jullie laatste blog te lezen, was natuurlijk al op de hoogte. Haha maar wat verlangen wij naar warmte. Maar geniet nog maar lekker van jullie terug blik en vooruit naar een mooi toekomst. En wij hebben ook genoten van jullie reis en blogs. Liefs van ons