Advertisement
Published: January 5th 2008
Edit Blog Post
Awo
Ha, het Sofiaans dialect zou me een goede 15 jaar geleden op het lijf geschreven zijn. Waarom? Wel in deze regionale aftakking van het Bulgaars verbasterd men de 'l' tot een 'w', en ware het niet dat ik tot mijn zesde levensjaar de 'l' niet kon uitspreken, en die, surprise surprise, uitsprak als een 'w'. M'n klasgenootje Lily werd Wiwy enzoverder. Dit echter volledig terzijde. (Voor verdere info over mijn spraakgebreken uit het verleden, het heden en de toekomst raad ik iedereen aan zich niet beschaamd te voelen en me er gewoon even een mailtje over te sturen. Mijn secretaresse zal u van een zo volledig mogelijk antwoord voorzien)
Gisteren heb ik mij voor de eerste keer in 4 maanden Sofia tot de studie gewend, een pasgeboren essay is het resultaat en heden ben ik zwanger van 3 andere kleine rakkers. Maar ik verveel jullie vast met die ellelange verhalen over m'n studie elke keer ( dit keer toch ook weeral 2 regels, mijn oprechte excuses).
Het is jullie vast niet ontgaan dat het kerstmis en nieuwjaar is geweest ( bij deze mijn beste wensen enzo), ik had het ongelofelijke geluk dat ik niet naar huis hoefde met
kerst wat mijn tijd in Bulgarije enkel korter gemaakt had, nee thuis kwam naar mij. (een beetje zoals die berg van Mohammed) Op 23 december had ik het ware genoegen om mijn mama, papa, zusje en broertje op te halen van Sofia airport. Ik had die avond gereserveerd in Sun hotel dat in het centrum van Sofia ligt. De weken daarvoor had ik zonder veel succes een restaurant voor kerstavond proberen vast te leggen, maar in de 24uurs economie die Bulgarije zo heiligt, is er blijkbaar geen ruimte voor diner mogelijkheden op deze gezellige avond. Zo kwam het dat ik ten einde raad een tafeltje voor vijf vastlegde in een of ander groot hotel dat ons, in tegenstelling tot het doorsnee Bulgaars restaurant, wel wouden ontvangen. Dit hotel was, en dat wist ik uit ervaring, uitgerust met een standaard restaurant waar men zich tegoed kan doen aan de doorsnee veilige gerechten uit de westerse keuken. Dit alles was buiten de eigenares van ons hotel gerekend die ons min of meer moreel verplichte om bij een typisch Bulgaars restaurant om de hoek te eten, ( er bleken dus toch enkele restaurants open). Mijn ouders die zich van geen kwaad bewust waren
stemden hier, mede bezwijkend onder de glimlachende druk van de hotel mevrouw, mee in en op die manier belandden wij op kerstavond in een typisch Bulgaars restaurant. Wat jullie niet weten is dat Bulgaars eten, euhm, zelden te vreten is. Deze claim bewees zichzelf nog maar een keer op die witte kerstavond in Sofia. Dit had als gevolg dat wij voor de rest van ons samenzijn vooral trachtten de Bulgaarse keuken te ontwijken. Verwoede pogingen van papa om 'toch eens een soepje te nemen' resulteerde in bouillon met ingewanden.
Omdat tien dagen in een stad als Sofia best ruim bemeten is, waagden we ons aan een Bulgaars ski gebied: Bansko. Dit plekje ligt tweehonderd kilometer onder Sofia en was tot drie jaar terug een pittoresk plekje waar het naar verluid heerlijk vertoeven was. Nu is het een gigantische bouwput waar half afgewerkte hotels de sky line bepalen. Wij vertoefden echter in een decent guesthouse dicht bij het oorspronkelijke dorps centrum. Het skigebied zelf was vrij ok, maar niet erg uitdagend ofzo. Anyway, na drie nachten Bansko was het tijd om huiswaarts (lees: sofia waarts) te keren, en wel per auto. Onze rode huur Nissan scheurde met 90 over de Bulgaarse
wegen met mezelf achter het stuur, wat ik niet wist is dat je maar zestig mocht. Naar goede gewoonte werd ik tegengehouden door een Bulgaarse politie agent die me vriendelijk om de papieren van de auto en mn rijbewijs vroeg. De papieren van de auto waren absoluut geen probleem, mijn rijbewijs was ik echter vergeten op m'n kamer in Sofia. De politie agenten legden me uit dat 30km te snel plus je rijbewijs niet bij hebben bij elkaar opgeteld 200 lev boete is en 2 maanden intrekking van het rijbewijs. De wanhoop nabij (want wat gebeurd er als Belgie én Bulgarije beiden je rijbewijs ingetrokken hebben?) vroeg ik of we het mischien 'cash' konden regelen. De norse gezichten veranderden in gulle lachende varianten en vroegen hoeveel ik dan wel voorstelde. Uiteindelijk bleek 70 lev een satisfying bedrag voor de twee heren en mochten we onze weg hervatten, hoewel dit niet gebeurde alvorens mij 'gelukkig nieuwjaar' te leren zeggen in het Bulgaars. Eind goed al goed, en 35 lev is natuurlijk een koopje voor die overtreding, dat moet ik in Belgie mischien ook maar eens proberen.
De rest van onze tijd samen hebben we Sofia bekeken, zijn we naar de
Rilla kloosters afgezakt en eindeloze spelletjes presidenten gespeeld. Nieuwjaars avond vierden we op een groot plein alwaar vermaak in de vorm van muziek en vuurwerk voorzien was.
Op 2 december vertok thuis weer naar huis (net zoals de berg van Mohammed weer ging staan waar ie oorspronkelijk stond), met het vliegtuig dat gewoon opsteeg ondanks de 30cm sneeuw die er de avond ervoor gevallen was.
En op dit moment schrijf ik deze blog in de plaats van een tweede essay.
Wieve groeten
El presidente
Advertisement
Tot: 0.121s; Tpl: 0.016s; cc: 11; qc: 48; dbt: 0.078s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Wouter
non-member comment
M'ats
Klinkt mooi Pietermans! Ben je nu terug in Belgie of in de verschrikelijke kou in Sofia? Anyway, tot binnenkort en jij ook nog de beste wensen djude!