maandag 7 juli dag 5

---

We zitten op een trapje tegenover Leuven Centraal om ons te oriënteren en een plan te maken. We besluiten eerst iets te gaan eten om vervolgens Leuven aan de zuidkant te verlaten. Het duurt niet lang voor we een subway vinden waar we langer hebben gezeten dan de bedoeling was; het zullen of de zenuwen of de twee zeer vermakelijke en druk tetterende meiden naast ons zijn geweest. '(...) net als die mensen die hun dialect willen behouden, zo ouderwets en onhandig.' Ik heb tranen met tuiten gelachen. Toen we eenmaal verder liepen bereikten we in zeer korte tijd de rand van de gemeente. We liepen een tijdje langs het spoor en onderweg heb ik mijn camelbak nog even gevuld bij een huis waar vermoedelijk drie generaties vrouwen aanwezig waren, een waarvan mij vol ongeloof de weg naar de keuken wees en de ene na de andere vraag op me afvuurde. Eenmaal weer buiten merkte ik dat Taric eenzelfde verhoor had genoten. Ze wensten ons veel geluk en met nieuwe moed vervolgden wij onze reis. Niet veel later zagen we een dun zandpaadje wat we besloten te volgen in de hoop een bos te vinden. Het bleek slechts een paadje te zijn, maar toen we honderd meter verder het weer probeerden leidde een ander paadje ons naar een gat in een hek met daarachter een leegstaand pand met een garage die overduidelijk regelmatig word gebruikt door jongeren of zwervers, compleet met tafel, banken, stoelen en een waterpijp. We zitten hier nu al een tijdje en voelen ons helemaal gelukkig, hier zullen we prima kunnen slapen. De honger is gestild, de tenten staan en de thee is klaar, wat wil een mens nog meer?

---