Advertisement
Published: February 25th 2014
Edit Blog Post
Laatste keer op stap in Breda
Met Sophie'tje een laatste keer de boel op stelten... En eindelijk starten met Papiamentu leren, want ik heb Soph's cursusboek gekregen - zij heeft ook een jaar op dushi Korsou gewoond. Lieve allemaal,
Het was ook te saai om waar te kunnen zijn: Annet Hofland die langer dan een jaar in hetzelfde huis verblijft. Eén voordeel was er dit keer wel voor mijn trouwe verhuiscrew: de baas betaald het verhuisbedrijf...
Stroomversnelling
In november ging ik op vakantie naar Curaçao. Niet omdat ik er altijd al heen had gewild. Wel omdat een ex-collega uit Breda dat een goed vriendinnetje werd er inmiddels haar thuisbasis had. Na een veelbewogen jaar leek een eiland van amper 30 km lengte mij een ideaal vakantieoord voor iemand die anders toch teveel gaat doen. Met slechts 30 km bewegingsvrijheid zou ik wellicht eindelijk een strandligger kunnen worden. En daar was ik wel aan toe.
Die paar dagen bij Annemarie en haar vriend Mike waren heerlijk. Echte ontspanning. Schitterende plekjes. Lekker eten. Een de zilte zeelucht. Ook moest ik in deze dagen mijn vooroordelen over werken op Curaçao bijstellen. Annemarie had er een ontzettend leuke gynaecologie plek aan. Weliswaar wordt er iets meer zelfstandigheid verwacht, maar je hoeft hier niet op te boksen tegen opleidingsassistenten en de bazen mag je bij hun voornaam noemen. Via Annemarie kon ik een paar uur mee
Mijn eerste internationale verhuizing
Staat toch best vet; mijn eigen stickertjes... draaien in het ziekenhuis met een andere collega.
Terug in Nederland bleef het kriebelen en ik heb dan uiteindelijk ook een open sollicitatie gestuurd naar het
St. Elisabeth Hospitaal. Daarna ging alles in en stroomversnelling... Ik mocht komen. Maar niet voordat ik nog wat studiedagen gevolgd had, mijn contract bij de chirurgie in Breda had afgemaakt eind januari, mijn huisraad in een scheepje in Rotterdam hermetisch in karton en bubbeltjesplastic verpakt was en ik een lange lijst aan officiële documenten had verzameld. Want Curaçao mag dan een land binnen het Nederlands koninkrijk zijn - het voelt papierwerktechnisch meer als Timboektoe aan zo onderhand.
Afscheidsontbijt
Nadat ik nog een provisorisch afscheidsrondje door Nederland had gemaakt in mijn geliefde fiat 500'tje, moest ik het beminde koekblikje dan toch aan mijn broertje afstaan. Een pijnlijk moment natuurlijk. Maar Marten heeft vreemd genoeg geen traan gelaten... Na een laatste keertje honing uit de tuin van de ouders van Eske (lekker!) op mijn cracker verliet ik mijn tijdelijke woonplaats Meppel. Een dag later werd het afscheidsontbijtje dunnetjes over gedaan op Schiphol met mijn broertjes en mijn tante en neefje en nichtje die zo lief waren dat ze mij op een onheuglijk vroeg tijdstip
Eeuwige verhuizer
Probs voor mijn broerie die ondanks de verhuizers óók nog is komen helpen. Thanks! kwamen uitzwaaien. Het was toch wel fijn om niet alleen te hoeven vertrekken.
De vlucht verliep probleemloos, maar de landing deed toch wat met me. Ik ben nog nooit ergens geland in de wetenschap dat ik er zou gaan wonen. En dat vond ik toch wel heel bijzonder. De mensen hier zijn overigens zo lief voor me dat ik me steeds enorm welkom heb gevoeld. Hoewel ook hier de samenleving heel divers is, voelt het meteen al compleet anders dan in Zuid-Afrika waar men minder relaxed met dergelijke verschillen omspringt.
Sporten, swingen, zweten
Ik had bij aankomst minder last van de klimaatomslag dan de laatste keer dat ik op Curaçao was gelukkig. Annemarie kwam me verwelkomen op het vliegveld, heel fijn! Gelukkig is zij inmiddels gewend aan bezwete omhelzingen.
Ik woon nu tijdelijk bij Henk van Blanken, zijn vrouw Latoya en hun kleine zoontje van enkele maanden oud in huis. Ik heb mijn eigen kamertje met een ensuite badkamer. Ik heb een eigen koelkast waar Henk en Latoya al een overlevingspakket voor de eerste dage in hadden klaargelegd. Zelfs met Hollandse kaas die hier niet bijster goedkoop is en wat overigens ook de eerste échte
Hato International Airport
Eindelijk de warme zon op mijn bol. Tijd om weer blond te worden. Hollandse kaas is die ik overseas ben tegen gekomen. Hmmmm... Buiten is ook ruimte genoeg in de tuin en ik heb mijn eigen zitje bij de buitendeur. Maar als het daar te warm is, is het ook heerlijk toeven op de veranda van Henk en Latoya. Ze wonen in een huis dat destijds gebouwd is door Shell toen ze de olieraffinaderij op het eiland nog in hun bezit hadden. Het huis is gebouwd op het tropische klimaat en blijft relatief koel overdag.
De timing van mijn aankomst had overigens niet beter kunnen zijn: ik val hier middenin de festiviteiten rondom carnaval. Dat betekent dat ik binnen amper een week
Curaçao Carnival maar liefst zeven parades krijg voorgeschoteld! (Flinke compensatie voor het missen van het Zunderts bloemencorso straks in september alvast.)
En die optochten moeten ergens van betaald worden, dus er zijn ook elke avond verschillende 'jump in' en 'jump ups' georganiseerd door de verschillende caranavalsverenigingen. Dat zijn grote feesten voor iedereen waarbij je van tevoren entree betaalt en iedereen een t-shirt krijgt als toegangsbewijs. Omdat het natuurlijk veel te saai en weinig divers is om met zijn allen in hetzelfde t-shirt rond te lopen customized iedereen zijn shirtje. Op
T-shirt change makers
Helemaal gepimpt voor de jump in... de foto kun je Annemarie haar creatieve uitspatting bewonderen. We gingen vrijdag met twee co-assistenten en een aantal zusters uit het ziekenhuis naar de jump in van de SVB (een bepaald bedrijf dat ook een carnavalsgroep heeft). Er waren verschilende bands die live
tumba muziek speelden en het was fantastisch om te zien hoe iedereen daarop uit zijn dak ging.
Zondagochtend ben ik met Annemarie fanatiek gaan sporten. Dat was echt hartstikke lekker, want de stijfheid van mijn vlucht was er nog steeds niet uit geraakt. We gingen piloxing en yoga doen bij een Nederlands meisje dat net haar eigen bedrijfje heeft opgestart. Echt een heerlijk begin van de dag in het Plaza Hotel met uitzicht op zee. En aan het eind natuurlijk een heerlijke duik in het zwembad van het hotel.
's Middags was de kinder Carnival Parade ter opening van Carnival. Ik heb lekker staan te genieten naast het parcours. Op Curaçao hebben ze overigens absoluut geen moeite met generatoren in het zicht. Elke groep heeft een grote truck voorop rijden met een band of een dj die naar hartenlust Antilliaanse muziek uit de speakers laat blaffen. Dan volgt een hele groep kindertjes in de meest fantastische
Kinder Carnival Parade (1)
Ook de allerkleinsten weten hun heupen al te bewegen op de veel te harde tumba muziek. Wat een sfeertje! outfits die ondanks de hitte en de lange route echt hun best doen om nog te lachen en die de benen uit hun lijf dansen. En tot slot volgt - natuurlijk, geen Antilliaan kan lang zonder eten - de cateringwagen waarin een paar moeders de vermoeide kinderen opvangen en van ranja en pasteitjes voorzien.
Langs de kant van de weg wemelt het al dagen van de zelf geïmproviseerde tribuneplaatsen waarop vandaag grote families met goed gevulde koelboxen de plaatsen vulden. Je vraagt je af waarom de kleurige tribunes gemaakt zijn, want de mensen staan uiteindelijk allemaal mee te dansen om de kindertjes op te zwepen het vol te houden. Volgende week wordt het moeilijker, want dan moet ik mijn toekomstige huisbaas Kurt in Otrobanda en zijn partner tussen mensen in de Parade Grandi zien te herkennen in hun outfits...
Rariteiten kabinet
In deze terugkerende collumn: dingen waar de gemiddelde Antilliaan nogal raar van opkijkt...
• Ik slaap zonder airco, terwijl die wel aan de muur hangt. Henk en Latoya hebben me laten weten dat je wel kunt merken dat ik niet verwend ben.
• Ik neem zolang ik nog niet aan het werk ben liever de
Mijn Koningin Carnival
Niet moe te krijgen. Een echte show tijger dit dametje! bus dan dat ik een auto huur. Echt onbegrijpelijk dat ik 800 meter lopen naar de bushalte liever doe dan 40 NAF (Nederlands Antilliaanse Florijn, guldens maar dan anders, ongeveer de waarde van €20) per dag aan een verhuurbedrijf te betalen...
Papiamentu voor beginners
Bon bini na Curaçao. - Welkom op Curaçao.
Kon ta bai? - Hoe gaat het?
Mi ta bon. - Met mij gaat het goed.
Dushi. - Meisje/schatje/lekker.
Hopi. - Veel/erg/zeer.
Pastechi. - Deeg gevuld met vlees of kaas of groente, gefrituurd; geliefde snack op Curaçao.
Dus: als de pastechi je bevalt, kun je zeggen dat je het hopi dushi vindt.
Tot zover, tot snel. Bonochi.
Annet
00
DAYS
00
HOURS
00
MINS
00
SECS
spend at dushi Korsou
Advertisement
Tot: 0.497s; Tpl: 0.016s; cc: 7; qc: 56; dbt: 0.0565s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Klaafje
non-member comment
Ola
Hey annetje, leuk om te lezen en spannend dat het nu echt gaat beginnen allemaal ! Je hebt toch zelf ook wel je billen geschud he!! X