Goodbye, Taiwan!

---

Toen ik naar Taiwan vertrok in februari wilde ik ongeveer maandelijks een blog schrijven. Laten we wel wezen, maandelijks is het niet geworden. Mijn laatste blog vertelde een beetje over de eerste twee maanden in Taiwan en dat ik uitkeek naar de uitstapjes die we zouden gaan maken. Inmiddels zit ik in Maleisië, op Perhentian. Hier aan het strand met een ijskoude verse jus d’orange naast mijn laptop zal ik de rest van Taiwan proberen op papier te zetten. Ik zal dit doen door de tripjes aan te aanstippen en het verloop van mijn tweede helft in Taiwan te beschrijven.

Mijn vorige blog stopt bij het feit dat we naar Hongkong zouden gaan en naar Kenting. Hongkong was geweldig. We zaten in Hongkong tijdens het HK7 toernooi, een internationaal rugbytoernooi waar de 7 beste landen van de wereld tegen elkaar strijden. Resultaat: Hongkong was overladen met straalbezopen Engelsen, Australiërs, Fransen, Welsh en Zuid-Afrikanen. Als toekomstig student Finance stond Hongkong hoog op mijn verlanglijst, Hongkong is het financiële centrum van Azië. Dit blijkt ook uit de imposante skyline waar alle vooraanstaande banken pronken op de majestueuze wolkenkrabbers. Aan de oever vond ‘s nachts een lichtshow plaats, die erg tegenviel. De hoogtepunten: de Victoria Peak, een keer in de wolken en een keer met een prachtig overzicht over Hongkong. En daarnaast het op bizarre wijze verkwisten van geld in de clubs; een Moet-Titanic met 6 magnums in een bootvormige bak met ijs werd naar de tafel gebracht van een groep jongelui met rijke pappa’s en mamma’s onder begeleiding van de soundtrack van Star Wars. Ook hebben we de laatste middag doorgebracht in het Hongkong Art-museum, waar ik absoluut wat mooie werken heb mogen bewonderen.

Het weekend daarna gingen we naar Kenting, het zuidelijkste puntje van Taiwan en volgens mij ook het enige nationale park in de wereld met een kerncentrale tussen te schitterende natuur. Tijdens de springbreak trekt een grote groep mensen in Taiwan hierheen voor een weekend feesten. Hier hebben we met volle teugen aan meegedaan. Rondbanjeren op de nightmarket, Mojito’s halen bij het Mojito standje, losgaan op het strand, om af te sluiten op de afterparty genaamd Reggaeparty. Eat, sleep repeat, met uitzondering dat we een volle dag scooters hebben gehuurd en rondgetoerd. Ik heb genoten.

Na deze tripjes was de portemonnee redelijk uitgedund, dus we hebben besloten om het rustig aan te doen. Het is dan ook in deze periode dat het leven in Taiwan normaal begon te worden. De weken gingen op elkaar lijken en warempel kwam ik allicht een beetje in een sleur. Alle midterms zijn goed gegaan en wat later ben ik een weekend met 4 Duitsers in een huurauto naar de oostkust gereden. Juifen, Yilan en Fulong waren de bestemmingen. Om vervolgens door de Noordelijke binnenweg door de bergen naar huis te rijden. Gemiddeld 30 km/u over een smal slingerweggetje dat regelmatig getroffen wordt door tyfoons en daarom van tijd tot tijd beschadigd.

Daarnaast ben ik nog 10 dagen naar de Filipijnen geweest met mijn grote vriend Reinoud, die in Seoul stage loopt. Dit was voor mij deels een vuurdoop voor de zomer, waar ik 2 maanden in mijn eentje zal rondreizen. Reinoud kwam namelijk 2 dagen later en ging een dag eerder naar huis. In mijn eentje wegwijs worden in een vreemd land was dus de uitdaging. Ik heb een dag doorgebracht in Manilla, die oneindig leek te duren omdat ik om 03:00 landde in Manilla. Met mijn backpack heb ik het Entramuros verkend, het enige historische dat Manilla te bieden heeft. Om 08:00 daar rondlopend had ik het idee dat iedereen wat van me wilde stelen en trachtte een prostituee met een kinderwagen in haar handen mij te verleiden. Daarom heb ik het gros van de dag doorgebracht in een park, botanische tuin en het nationaal museum (“Godzijdank, airco en een plek waar ik mijn tas kan stallen voor een uur”) alvorens ik de bus naar Batangas heb gepakt om een boot naar Boracay te pakken. In de bus is mijn opinie van de Filipijnen opgevijzeld door een heel vriendelijk gezelschap van drie generaties. Met de nachtboot naar Boracay was leuk, met een karoakebar op het dek. Aangekomen op Boracay heb ik in een internetcafé-achtig gebouwtje een hostel gevonden, wat mijn trip gemaakt heeft. Veel geweldige mensen ontmoet en vele avonden doorgebracht met Reinoud en ontmoette mensen in de Bamboo-bar of een andere willekeurige bar/club. Daarnaast heb ik nog twee duiken gemaakt, een naar een wrak op 28 meter en eentje met de stroming mee langs 4/5 spots. Ook zijn we een middag wezen klifduiken vanaf 18 meter met hapjes en drankjes inbegrepen. Op Boracay heb ik de mooiste zonsondergangen gezien en geweldige onweerswolken, zonder ook maar een druppel op mijn hoofd te hebben gehad. Op de terugweg had ik weer een dag over, die ik heb doorgebracht met reizen en een hike naar een actieve vulkaan (op flipflops). De uitdaging heb ik doorstaan en de wanderlust heb ik opgedaan.

Mijn laatste weekend in Taiwan heb ik doorgebracht in het Zuidoosten van Taiwan. Het Taroko-Gorge nationale park is een van de mooiste bergpartijen die ik ooit heb gezien. Hier zijn we met scooters doorheen gereden, getracht de top te bereiken (3000m), maar omgedraaid omdat het op 1700 wel heel erg koud en nat werd in onze zomerse kledij. Daarna zijn we naar Taitung vertrokken, waar Thijs een maatje had. Hier hebben we in het hostel van een Nederlander de wedstrijd Nederland-Spanje meegemaakt om 03:00 en heeft Willy, het Taiwanese maatje van Thijs, ons, weer op scooters, het gebied laten zien. Van regencape-stelende aapjes naar een verlaten strandhotel tot een gebied met natuurlijke bronnen. Dit laatste gebied stond volgepakt met spa-resorts en hotels, Willy had vouchers voor een 5-sterren hotel, waar we hebben gebaad in warme bronnen, gegeten van een overheerlijk buffet en de danskunsten van de lokale stam mogen aanschouwen. Een geweldig weekend om Taiwan mee af te sluiten

Voor mij kon de zomer niet snel genoeg komen. De laatste projecten en Chinees-examens heb ik afgerond, en tot zover met goed resultaat. Dan is het tijd voor een terugblik op mijn tijd in Taiwan. Taiwanezen zijn ongelofelijk gastvrij, soms tot op het ongemakkelijke toe. Ze willen weten hoe we dingen in Europa doen en willen je laten zien hoe Taiwan werkt. Hoe het werkt in Taiwan is anders: ze hebben bijvoorbeeld een rij-fetisj (zelfs voor de lift op campus stonden ze netjes achterelkaar ongelijnd om in de lift te stappen) en hebben iets met rare pakjes voor honden, katten of kleine kinderen. Waar ik in de eerste maanden dacht dat deze mensen niet helemaal goed bij hun hoofd waren, heb ik deze mening later bijgesteld naar dat Taiwanezen simpelweg anders zijn.

Studie technisch was Taiwan niet heel erg uitdagend, de vakken stelden niet heel veel voor. Wel was het erg leuk om een beetje Chinees te leren spreken, lezen en schrijven. In Taiwan was het iedere dag een kans om te oefenen met deze taal, die mij persoonlijk heel erg meeviel qua moeilijkheid. Ergens na 3 of 4 maanden heb ik mijn zusje ook toe kunnen vertrouwen: “Ik heb ook wel weer zin om weer iets echts te studeren”. Het was een hele bijzondere ervaring om een half jaar te leven aan de andere kant van de wereld. Hoewel je met best wat Europeanen in hetzelfde schuitje zit, wordt je iedere dag herinnerd aan het feit dat je ver van huis bent. Ik vond het mooi, een nieuwe cultuur, nieuwe mensen, maar soms heb je gewoon even zin in een heerlijk speciaalbiertje in een bruin café, of snak je naar een boterham met kaas, gewoon die normale, oud-belegen kaas van de Albert Heijn volstaat. Want het eten in Taiwan was niet best. In Hsinchu waren we niet erg mobiel, de bussen hadden geen duidelijk tijdsschema dus waren we vaak aangewezen tot de Dining Halls van de campus. Prima eten voor een maand, maar daarna komen de dumplings daar je neus uit. Lopen dan allicht, naar het busstation? Twintig minuten heen en twintig minuten terug: op een gegeven moment is dit het wel waard, daar had je bijvoorbeeld goede pizza en uitstekende tepanyaki. Doorsnee Taiwanees voedsel is smaakloos. Zout doen ze niet in je eten en het vlees was vaak dun, weinig en zonder smaak. De rijst met zoetzure saus is na 3 keer ook wel mooi geweest. De groene ijsthee in fruitsmaken waren wel super. Deze dronk ik een tot twee keer per dag, met als lievelingssmaken grapefruit, cranberry en mango. Ook ontbijt was lastig, maar als ik op tijd op was kon ik een uienpannenkoek belegd met spek en ei bestellen, dat maakte iedere keer mijn dag.

Mijn ervaring met dit semester is onvergetelijk en de verhalen in de blogs zijn slechts een fractie van alle indrukken die ik heb binnengekregen. Als ik terug ben in augustus kun je me alles vragen en ook mag je me bellen appen of skypen natuurlijk. Maar uiteindelijk is een exchangeprogramma net als de rest van je leven: het is wat je er zelf van maakt. Ik heb ervoor gekozen zo veel mogelijk te reizen en te zien, dit is gelukt. Uiteindelijk heb ik mijn geweldige tijd te danken aan iedereen die ik daar ontmoet heb. Mijn vriendelijke, soms wat schuwe Taiwanese medestudenten, maar ook vooral mijn mede-internationals.



Ik ben nu een week aan het reizen, Singapore, Kuala Lumpur, Melakka en nu Perhentian, de blog over deze reizen houden jullie me te goed. Voor nu: bedankt voor het lezen!

---