Advertisement
Published: December 11th 2008
Edit Blog Post
Hallo en welkom bij een nieuwe aflevering van 'H & M, de professionele lanterfanteraars'. Het zit erop! Het is over en uit! We hebben het geprobeerd en het is niet gelukt. Ondanks verwoede pogingen om de bergen hier stuk te lopen, kunnen we alleen maar concluderen daar je knieen en kuiten pijn van gaan doen. De bergen meenemen is ook niet gelukt. Maar het is wel gelukt om een aantal waanzinnige ervaringen, herinneringen, beelden, fotoos en verhalen te verzamelen.
Pokhara en de Annapurna's Inmiddels zijn we terug in Pokhara. De tweede stad van Nepal aan de voet van de Annapurna Conservation Area. Een waanzinnig massieve klomp steen en rotsen met fraaie witte en hoge bergtoppen, kleurrijke woestijngebieden, eikenbossen en doorkruist door hangende gletsjers en wild stromende rivieren. Het is in Nepal het populairste trekkinggebied en één van de fraaiste en meest afwisselende tochten die je hier kunt doen. Gevolg is natuurlijk wel dat het dan druk kan worden op de paden. Gelukkig voor ons liepen wij hier in het 'off-season' waardoor we slechts een handjevol mensen tegenkwamen en ook nog eens allemaal toffe gasten.
Dat massief is eigenlijk een rondje bergen met zeer orginele als o.a. Annapurna
Annapurna south en Hiunchulli
de namen van de bergen zoals je zult begrijpen! I, Annapurna II, Annapurna III, Annapurna IV, Gangapurna en nog een paar. Naast wat kleinere trekkings heb je twee 'echte' opties waar je uit kan kiezen. Je kan dat rondje bergen naar binnen lopen, waar je dan na vijf dagen lopen een kommetje komt met een waanzinnig spectaculair 360 graden uitzicht op de hoogste bergen ter wereld. De andere optie is om om dit rondje heen te lopen. Die tocht duurt wat langer en is gevarieerder qua landschap en culturaliteit.
Easy as ABC Wij besloten de eerste tocht te gaan lopen, de Annapurna Base Camp (ABC) trek, ookwel de Annapurna Sanctuary-trek. Zoals gezegd dus dat kommetje in dat je na vijf dagen omhooglopen bereikt (en daarna in 2,5 dagen terug). Wat de Nepalies gedaan hebben, is de paden veranderen in trappen. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar als ik thuis de twee trappen naar onze flat oploop, ben ik bekaf en volledig buiten adem. Doe mij maar een benedenwoning! Het weer werkte de twee dagen voor het bereiken van het Base Camp niet echt mee. Op het moment supreme was het echter prachtig blauw en wit. Wat een belachelijk uitzicht zeg. Niet normaal. Speciaal voor
Machapuchare
oftewel machapuchchhre, oftewel Fish Tail. Toepasselijke naam voor een heilige berg! ons dondert er nog ook nog eens een lawine voor onze ogen naar beneden, wat de verstilde schoonheid nog wat extra dramatische dynamiek meegeeft. Dankjewel Boeddha!
Na vijf dagen omhooglopen, loop je in twee-en-een-halve dag terug naar beneden. Naar beneden lopen op trappen levert weliswaar geen gehijg op, maar wel beurse knieen en enkels. Het is het allemaal triple en dwars waard. Zelfs zo erg waard dat we al na drie dagen besloten om na deze ABC-trek ook het rondje om de Annapurna te gaan lopen. Als je wat doet, moet je het goed doen!
Een rondje Annapurna Dus na twee dagen de toeristische toestanden in Pokhara te hebben weerstaan (lees: bier en steaks ipv rijst en water), pakken we opnieuw onze spullen om het rondje rondom de Annapurna (overigens de 10de hoogste berg ter wereld) te lopen. Het complete rondje duurt +/- 16 dagen. Wij kiezen ervoor om de eerste vijf dagen over te slaan door in 30 minuten te vliegen naar Manang. Die vlucht is gelijk een eerste hoogtepunt van de volgende 9 dagen vol hoogtepunten. In een twee-motorig vliegtuig uit het jaar Dinosaurus vlieg je tussen bergen door die je bijna lijkt aan te kunnen
raken als je hand uitsteekt. De landing in Manang is helemaal geweldig. Da is heel geen vliegveld, man! Da is een ongelijke grevelbaan met stenen zo groot als tennisballen.
De omgeving is zowaar nog belachelijker. Wij zijn nooit in de Grand Canyon geweest, maar die moet er ongeveer ook zo uit zien. Ik kan wel weer een poging doen om het landschap te beschrijven, maar dat schiet niet op. Onbeschrijvelijk dus.
Kiek moar noar de foto's.
Tijdens zo'n dag banjeren, lijkt het gevoel voor tijd en ruimte volledig te verdwijnen. Ochtenduren passeren in minuten. Bergen worden gek genoeg alleen maar groter naarmate je er verder van weg loopt. Het laaste uur van de dag duurt dagen. Toch maar een beschrijvinkje dan: het hallucinerende woestijnlandschap is droog, hoog, kaal en komt in zo ongeveer alle kleuren die je je kunt voorstellen, onderbroken door witgewassen authentieke tibetaanse dorpjes waar de tijd stilstaat. Alles lijkt allemaal ook weer erg op Ladakh in het noorden van India, waar we onze tocht in de Himalaya's begonnen. Ik weet niet wat het psychologisch gezien over iemand zegt als die zich tot zoiets ijls, kaals, herfstig kleurrijks (incl. geuren), groots en ruimtelijks aangetrokken voelt, maar het
De sterren van de show
oftewel 'Het Komsiche Duo' kan ons niets schelen. Dit is geweldig!
De negen dagen die we lopen worden alleen maar mooier, leuker en toffer (als iemand nog wat superlatieven weet, graag aan mij mailen. Ik zit er doorheen).
Gaandeweg ouwehoer je over zo ongeveer over alles en iedereen (jaja, ook jij bent besproken!), bekvechten we over onbeduidende dingen die snel worden vergeten, lopen we een hardnekkige snickersverslaving op en zoeken we naar manieren om zeurende kids en souvenierverkopers af te schudden. In het vorige blog probeerde ik ook al te beschrijven hoe we het allemaal ervaren. Het is lastig uit te leggen, maar het is fijn in ieder geval. Wat mij betreft is deze laatste trek in de Himalaya's een waardige afsluiter en stiekum één van de fijnste treks aller tijden.
Suf wandelstel Ik lees net alles terug en ik moet zeggen dat we nou zo'n suf wandelstel van middelbare leeftijd met Nordic Walking stokken lijken. Maar hohohoho niets is minder waar!!! Tussen de bedrijven door doen we best coole dingen. Na de Everesttrekking hebben we een soort van bungee-jump (swingjump) gemaakt, 160 meter naar benee een ravijn in. Mijn god zeg...voortaan niet meer naar Margaux luisteren maar naar mijn moeder
en dat soort ongein aan anderen overlaten.
Ook tof zijn de bustochten hier. Niks braaf achterin de bus zitten, maar erbovenop surfen en electriciteitsdraden en bomen ontwijken. Verder raften we van een dolle rivier, paragliden we met roofvogels en abseilen we van hoge watervallen. Alles natuurlijk om de terugtrekkende haargrens en andere grijze haren te ontkennen!
Houdoe nepal, Hello India En, dus, zo..... eindigt onze trip door de Himalaya, de voornaamste reden waarom we naar deze regio zijn gekomen. In ruim drie -en-een-halve maand hebben we hier het maximale gehaald uit de bergen en onszelf. Nog steeds werkt alles beter dan ooit. Er passen twee personen in mijn oude spijkerbroek en Margaux wordt alleen maar leuker, grappiger en mooier... Nepal is in ieder geval een plaats geweest om in de toekomst nog eens terug te komen. En nu komt de 'add-on', het staartje, het toetje!
India wacht weer. In de tijd dat wij in Nepal waren heeft India zich alleen maar verder ontwikkeld tot een nog achterlijker land, als we alle nieuwsberichten mogen geloven. Stelletje maloten daar. We hopen dat we in Nepal voldoende innerlijke rust hebben opgebouwd om de banale chaos weer aan te kunnen. Maar ik
moet zeggen dat ik er ook wel erg veel zin in heb. Het bizarre balanceren tussen leven en dood in Varanasi, de fijne lijn tussen kamasurta en hindoeisme in Khajuraho,
het verschil tussen eten en gegeten worden in de vele nationale parken, goddelijke stranden en zotte steden met al hun (on)hebbelijkheden. JOEPIE!!!!
Vanuit Nederland bereiken ons bizarre berichten. Erika Terpstra valt 40 kilo af!!! Er gaan uit onverwachte hoek weer kinderen geworpen worpen!!! Sinterklaas aangereden door een dronken Kerstman!!! We zouden er bijna voor terugkomen. Keep up the good work, zou ik zeggen!
Veel plezier en sterkte met de laatste loodjes van dit jaar en houd ons weer maar op de hoogte van de ontwikkelingen rondom kerst en oud & nieuw. Toch jammer dat we dat weer missen, al zullen we in India proberen de boel eens op een andere manier te laten knallen!
Groetjes
Margaux en Hugo
Advertisement
Tot: 0.075s; Tpl: 0.015s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0317s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
maaike
non-member comment
geniaal, je enthousiasme knalt hier door het beeldscherm in donder en grijs NL. GENIET!!!