Advertisement
Published: September 19th 2013
Vandaag is het eindelijk zover, Central Asia here we come! De eerste hindernis kregen we gelijk op Schiphol. Gisteren online-ingechecked, kunnen we bij de zuil alleen de boardingpass van Esther printen. Robbert zou al zijn ingechecked, dus wij naar de balie, blijkt dat Turkish ons ergens anders los van elkaar in het vliegtuig heeft gezet. Gelukkig konden we nog een gangpadstoel naast elkaar krijgen. Met een half uur vertraging vertrokken we richting Istanbul. Veel beenruimte was er niet, maar de service uitstekend. We kregen een heerlijke ravioli maaltijd met een chocoladecake en salade, bereid door de kok die zelf ook aan boord was. We keken verwonderd naar een vrouw voor ons die het ene flesje wijn na het andere kreeg, in totaal wel acht. Na drie uur vliegen kwamen we aan op het overvolle vliegveld van Istanbul en zochten we een rustig plekje om te zitten. Het vliegtuig naar Bishkek was veranderd in een nieuwe langeafstands 737, wat betekende dat we meer beenruimte en een eigen schermpje kregen. Het warme ontbijt werd al snel geserveerd, maar hier hadden we niet veel trek in. Tijdens de daling naar Bishkek bleek dat het aardig bewolkt was en het ook regende.
De terminal
was een echt Sovjet gebouw en dus erg gedateerd. We gingen snel door de paspoortcontrole heen en onze bagage lag al klaar op de band. Bij de douane moest iedereen zijn koffer door een scanner laten gaan, maar wij als toeristen mochten gewoon doorlopen. Meteen buiten werden we aangesproken door een aardige taxichauffeur die ons naar het hotel zou brengen. Eenmaal bij zijn auto bleek dat er nog twee mensen uit ons vliegtuig in zaten, die bijna het dubbele betaalden. Tijdens de rit naar het hotel bleek wat wij al vermoedden, Bishkek is geen mooie stad met veel oude en vervallen gebouwen. Het hotel ligt ten zuiden van het centrum met een supermarkt en snackbar om de hoek. Na wat geslapen te hebben zijn we naar de supermarkt gelopen, waar bleek dat boodschappen in Kirgizië erg duur zijn. Helaas regende het nog steeds, maar we wilden toch wat van de stad zien.
De minibus naar de stad kostte 36 eurocent per persoon. Op goed geluk zijn we uitgestapt, iets te vroeg bleek achteraf. Heel veel is er niet te zien in Bishkek. We zijn eerst naar een warenhuis gegaan om even uit de regen te zijn. Hier zijn veel
kleine winkeltjes die van alles verkopen, van souvenirs tot dure elektronica. Na wat rondgesnuffeld te hebben bleek het buiten bijna droog te zijn, dus dat kwam goed uit voor onze stadswandeling. Nou ja, we zijn in een straat langs en door een aantal parken gelopen en langs een aantal overheidsgebouwen, toen hield het wel op. We hebben bij een coca-cola-tentje op een totaal doorgezakte bank een hotdog gegeten en vervolgens een taxi genomen richting de huurauto. Die bleek niet makkelijk te vinden, via een weg vol kuilen en veel vragen kwamen we op het goede adres aan. We hebben een positieve indruk gekregen van taxichauffeurs, ze zijn niet gehaast en vragen net zo vaak de weg aan voorbijgangers totdat ze weten waar ze moeten zijn. De eigenaar was niet thuis, wel zijn vader die ons in het Russisch van alles duidelijk maakte. Na de formaliteiten te hebben doorlopen konden we onze Mitsubishi Pajero meenemen en gingen we de straten van Bishkek op. Het verkeer is natuurlijk chaotisch, maar veel minder als we verwacht hadden. Niet te vergelijken met Marokko of Thailand. Eerst nog een hamburger bij de snackbar en vervolgens snel naar bed om wat slaap in te halen.
Maandagochtend kregen we na wat wachten uiteindelijk om 9 uur ontbijt, behalve wij waren er nog maar twee gasten op. Het ontbijt was smakelijk en bestond uit brood, pannenkoeken, een worstje en wat groenten. Genoeg om de dag mee te beginnen. Een deel van onze kampeerspullen huren we in Bishkek. De locatie van het kantoor was moeilijk te vinden, waar het zou moeten zitten konden wij niets ontdekken en ook een ander adres leverde niets op. Gelukkig was daar wel een Engelssprekende student die ons toch weer naar de eerste locatie stuurde. En jawel, na anderhalf uur zoeken zagen we een piepklein logo van de Trekking Union op een gebouw staan. Na wat papieren te hebben ondertekend konden we de spullen meenemen. De volgende stop was de Osh Bazaar, een grote markt waar je alles kan kopen, van bouwmaterialen tot kleren. Wij waren op zoek naar dekens en handdoeken, die we na enige tijd dwalen langs de marktkraampjes vonden. Nu konden we echt op pad.
De weg de stad uit was chaotisch. Officieel twee banen, maar de Kirgistanen maken er vier van. De minibussen voelen zich king of the road en dicteren dus het verkeer. Stoplicht na stoplicht schoten
we niet veel op. Ook buiten de stad was het een aaneenschakeling van dorpen met veel verkeer. De afslag naar Osh liet lang op zich wachten, maar dit bleek een uitstekende weg te zijn met weinig verkeer. We moesten 40 som tol betalen en de weg slingerde zich door canyons en langs besneeuwde toppen steeds hoger. Het vrachtverkeer kroop naar boven toe, wat leidde tot gevaarlijke inhaalacties van de locals, die zich ook ergerden aan ons veilig rijgedrag. Inhalen in een bocht zonder zicht is toch normaal? Uiteindelijk kwamen we op 2500 meter in de sneeuw terecht en bij de tunnel die ons door het gebergte bracht. De tunnel was slecht verlicht en smal, maar gelukkig was er niet veel tegenliggend verkeer. Eenmaal aan de andere kant werd de tunnel afgesloten, er moest een kudde schapen doorheen. Van hieruit liep de weg al zigzaggend de Suusamyr vallei in en zagen we de eerste yurts staan die allemaal hetzelfde verkochten, gefermenteerde paardenmelk en balletjes gemaakt van deze melk. Wij gingen eenmaal beneden rechtsaf richting Suusamyr, het asfalt hield ook meteen op, dus het was hobbelen geblazen. Eenmaal buiten de bebouwing zijn we op zoek gegaan naar een geschikte kampeerplek, die we
vonden op een vlak stuk tegen een heuvel niet ver van de hoofdweg.
Nadat we onze tent was opgezet konden we onze eerste simpele maaltijd koken, pasta met saus. Genietend van het zonnetje en 18 graden zaten we uit te rusten van alle ontberingen van de afgelopen dagen. De avond valt hier tegen kwart over zeven, dus het was vroeg donker en het kwik daalt dan ook snel op 2000 meter hoogte. Snel de tent in en slapen.
Advertisement
Tot: 0.073s; Tpl: 0.013s; cc: 18; qc: 27; dbt: 0.0447s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Linda de Cooker
non-member comment
ook koud
Hoi vakantiegenieters, Het klinkt allemaal fantastisch, behalve onder- nul- kamperen. Blijven jullie wel warm met dat ene fleece-dekentje dat jullie hebben meegenomen? Zo te zien, zijn er geen echte campings, maar staan jullie in de vrije natuur. Geen enge beesten 's nachts? De auto ziet er stoer uit; hopelijk komt hij vlekkeloos de bergen op. Die van mij kreunt en rammelt nog steeds. Hoeveel woog jullie bagage? Ben ik erg benieuwd naar. Geniet van de mooie omgeving. Stuur maar veel foto's. Liefs van LIn & Su